Het grote Georginio Wijnaldum Fan-Topic.

quote:

Op zondag 2 december 2007 19:27 schreef Dirk-Kuijt het volgende:
Jongste doelpuntenmaker nu in de Eredivisie?

quote:

Op zondag 2 december 2007 19:27 schreef Dirk-Kuijt het volgende:
Jongste doelpuntenmaker nu in de Eredivisie?

quote:

Feyenoorder Wijnaldum breekt records

Datum: 3-dec-2007 08:25

Georginio Wijnaldum (foto rechts) bepaalde zondag de eindstand bij Feyenoord – Heracles Almelo (6-0). Met zijn zeventien jaar en 21 dagen is hij dit seizoen de jongste doelpuntenmaker in de eredivisie.

Wijnaldum is de enige minderjarige die zich deze jaargang liet bejubelen als doelpuntenmaker. PSV’er Fagner was achttien jaar en twee maanden bij zijn treffer tijdens PSV – NEC (5-0) op 25 augustus. Met Nuri Sahin en Jonathan De Guzman staan er nog twee andere Feyenoorders in de top tien ‘productieve benjamins.’

Wijnaldum werd en passant de jongste trefzekere Feyenoorder op het hoogste niveau. Voormalig recordhouder was Regi Blinker, die zeventien jaar en 109 dagen was bij zijn eerste goal tegen Excelsior in 1986. Wim Kras blijft de jongste doelpuntenmaker aller tijden in de eredivisie. Hij was zestien jaar en 98 dagen toen hij namens FC Volendam doel trof tegen MVV op 13 mei 1960. (MA)

Jongste doelpuntenmakers seizoen 2007/2008 (bron: Infostrada):
1. Wijnaldum (Feyenoord) 17 jaar, 21 dagen
2. Fagner (PSV) 18 jaar, 75 dagen
3. De Jong (Ajax) 18 jaar, 252 dagen
4. Sulejmani (SC Heerenveen) 18 jaar, 264 dagen
5. Sahin (Feyenoord) 18 jaar, 355 dagen
6. Pieters (FC Utrecht) 19 jaar, 95 dagen
7. Lamah (Roda JC) 19 jaar, 230 dagen
8. De Guzman (Feyenoord) 19 jaar, 347 dagen
9. Lens (NEC) 19 jaar, 350 dagen
10. Bradley (SC Heerenveen) 20 jaar, 46 dagen

quote:

Georginio Wijnaldum

Je hoort vaak verhalen van jongens die zowat vanaf hun geboorte met een bal in de weer waren. Bij mij was dat toch wel iets anders. Voetbal interesseerde me maar weinig. Ik was niet op straat te vinden om te pingelen en keek er niet naar op televisie. Liever was ik druk bezig met turnen. Ik kon de spagaat, radslag en vond het geweldig om een achterwaartse salto te maken. Ik wilde acrobaat worden, maar lang heb ik die ambitie niet gehad. Want ook ik raakte net als zoveel andere jongetjes verliefd op voetbal.

Ik was een jaar vijf/zes toen mijn ouders scheidden. Tot dat moment was ik al vaak bij mijn oma. Ze paste op me als mijn moeder werkte. Ik vond het er geweldig. Mijn oma had toentertijd nog dertien kinderen. Haar huis was een verzamelpunt voor de gehele familie, alle kinderen en kleinkinderen kwamen er eten. Er werd altijd een grote pot met eten gemaakt en de sfeer was geweldig. Toen mijn ouders scheidden en mijn moeder in Amsterdam ging wonen, gaf ik aan bij mijn oma te willen wonen. Twee nichtjes van me hadden eerder ook al bij haar gewoond, dus zo vreemd was dat niet. Toen ben ik bij haar ingetrokken en nu, tien jaar later, woon ik er nog steeds. En ik heb het er nog net zoveel naar mijn zin als tien jaar geleden, mijn oma is een geweldige vrouw. Met mijn ouders heb ik ook een sterke band, mijn moeder woont inmiddels weer in Rotterdam.
Mijn neefje speelde bij Sparta en zei dat ik moest komen naar een Open Dag. Ik hield niet van voetbal, maar vond het die dag wel leuk. Ik kon bij Sparta komen voetballen en mijn oma moedigde me aan te gaan. Dat aanmoedigen was later niet meer nodig, want toen deed ik niks anders meer dan voetballen. Bij Sparta, waar ik twee keer per week trainde, en daarna dus ook dagelijks op straat. Turnen en acrobatiek was ik op slag vergeten, ik wilde alleen nog maar een grote voetballer worden. Mijn oma was er blij mee, want ze was allang blij dat ik niet meer van die gevaarlijke capriolen uithaalde met salto’s. Je breekt nog eens je nek, zei ze wel eens. Met voetbal moedigde ze me erg aan. Als de tram soms niet reed, liepen we naar Sparta. In haar tempo kon dat wel eens drie kwartier duren. Ik heb heel veel bewondering voor haar.

Het ging geweldig die eerste jaren. Het eerste jaar bij de F’jes werden we meteen kampioen. Ik begon als spits en scoorde veel. Tijdens het seizoen kwam ik een keer achterin te spelen en dat beviel goed. Ik maakte het seizoen af als verdediger. Met mijn vriendjes Garry en Lerien staken we met kop en schouders boven de rest uit. We mochten de E1 overslaan en kwamen in de E-Top terecht. Dat was toentertijd een soort D3. Grootste verschil was dat we opeens op een groot veld kwamen te spelen en dat was behoorlijk wennen.

We waren de kleinsten, maar werden wel basisspeler. Ook dat jaar ging het goed en werden we kampioen. Het jaar erop volgde een nieuwe titel. Ik speelde in die tijd rechtsback of rechtshalf. Mijn nieuwe trainer Ceriel Berkhout vond me meer geschikt als aanvallende middenvelder. Ik ben hem er tot op de dag van vandaag dankbaar voor, want op die plek kon ik het best uit de voeten. Gelukkig kon ik me er zo op jonge leeftijd al gaan ontwikkelen.

Bij de E’tjes was er al interesse van Ajax, PSV en Feyenoord. Ik vond het eigenlijk niet interessant. Ik keek geen voetbal op televisie en kende geen van de eerste elftalspelers van Sparta of van de topclubs. Alleen de echte grote voetballers van Oranje kende ik, maar verder kon ik er niet van wakker liggen. Ik had het naar mijn zin bij Sparta, dus bleef ik.

Bij de D-Top kreeg ik het minder naar mijn zin. Ik stond niet op de plek waar ik wilde staan en het liep niet goed. Feyenoord meldde zich weer in de D1 en toen ben ik er voor het eerst over gaan nadenken. Ik besloot het toch niet te doen, omdat ik een nieuwe trainer zou krijgen en Sparta me graag behield.

Ik kwam in beeld bij de KNVB en werd geselecteerd voor een vertegenwoordigend jeugdelftal. Dat seizoen ging niet alles even goed, want door groeipijn stond ik vier maanden aan de kant. Maar het was geen slecht jaar. Toch vertrok ik op het moment dat Feyenoord zich weer meldde. Ik raakte er zelf ook van overtuigd dat het beter was voor mijn ontwikkeling en het verhaal van Feyenoord stond me aan.
Ik had zeven jaar bij Sparta rondgelopen en moest erg wennen opeens in een Feyenoord-shirt rond te lopen. Na een tijdje ging ik me steeds meer op m’n gemak voelen. Ik kwam in de C1 te spelen, onder Michel Valke. Een leuk jaar, ook omdat Gaston Taument assistent-trainer was en me leerde rendement uit mijn acties te halen. Vaak maakte ik een actie teveel en was het moment om een assist te geven of doelpunt te maken al weer weg. Hij maakte me daar meer bewust van. Dat jaar was goed voor me.

In de B1 wonnen we alles wat er te winnen viel: de titel, de beker en de Super Cup. Ik heb toentertijd ook veel geleerd van Igor Korneev, die aan mijn techniek schaafde. Het tweede jaar bij de B, dat was het seizoen 2006/2007, werd ik al overgezet naar de A-jeugd. Henk Fräser was er trainer. Hij heeft me geleerd vertrouwen te hebben, zelfbewust te zijn en veel van mezelf te eisen. Ook dat was weer heel belangrijk voor me.

Aan het eind van het jaar kreeg ik van Fräser te horen dat ik mee mocht met het eerste elftal naar Turkije. Ik was op dat moment net zestien jaar geworden. Ja, dat kwam als een behoorlijke verrassing. Nerveus was ik niet, maar dat kwam ook door de manier waarop we werden opgevangen denk ik. Ron Vlaar kwam meteen naar me toe en heette ons welkom. Het was de eerste van vele vriendelijke reacties. Het werd een leuke en leerzame week.

Ik trainde in de maanden erna zo nu en dan mee met het eerste. In april gebeurde er iets wat ik niet snapte. Ik had aangegeven dat ik niet kon trainen, omdat ik belangrijke testen had voor school. Op dinsdag werd ik gebeld door Stanley Brard. Hij zei dat ik wel gewoon moest gaan trainen en dat Feyenoord iets met school zou regelen. Op woensdag meldde ik me dus op het trainingsveld bij het eerste. Bij het positiespel kreeg ik gelijk een hesje. Ik snapte er niet zoveel van eigenlijk, kon me niet voorstellen dat ik bij de selectie zou zitten voor de wedstrijd van zondag. Ik was nog niet eens een half jaar zestien…

Maar op donderdag zat ik er weer bij en hoorde ik ook dat ik bij de selectie zat. Dat was geweldig nieuws. Weer trainde ik met een hesje. Zat het er dan toch aan te komen? Ja, zo bleek, want Koeman vertelde me dat ik zondag aan de aftrap mocht verschijnen. Dat betekende dat ik als jongste speler ooit in Feyenoord 1 ging spelen. Ik kon het maar moeilijk geloven.

Weer had ik geen zenuwen. Ik was eigenlijk alleen maar ongeduldig, de dagen hebben nog nooit zo lang geduurd. Dat gold ook voor de warming-up, daar leek geen einde aan te komen. Tijdens de wedstrijd heb ik mijn best gedaan, ik scoorde nog bijna in de beginfase. Iedereen was heel positief, maar we verloren wel met 0-4. Maar dat is niet waar ik nu aan terugdenk bij mijn debuut. Ik mocht als jongste speler ooit debuteren, dat is wat overheerst. 8 april 2007 zal ik daarom nooit vergeten. Die wedstrijden waren uiteraard meer bijzonder dan de duels met NEC en Heracles die in de week erna volgden.

Op dit moment mag ik me bewijzen in de voorbereiding. Ik heb eigenlijk maar één doelstelling en dat is bij de selectie blijven. Ik kan mezelf wel meer opleggen, maar dat lijkt me onzin. Laat ik eerst maar proberen erbij te blijven, daarna zie ik wel weer verder. Het gaat goed met me, de sfeer binnen de groep is geweldig en het is voor mij een eer met grote spelers als Makaay en Van Bronckhorst te mogen trainen. Ik kijk nog steeds mijn ogen uit. Dat had ik een half jaar geleden nog het meest toen ik op het veld stond met Pierre van Hooijdonk. Als klein jongetje zag ik hem scoren in de UEFA Cup-finale tegen Borussia Dortmund. En toen speelden we opeens in één elftal. Dat is toch iets waar ik nog steeds erg trots op ben.

quote:

Op maandag 10 december 2007 15:08 schreef Dirk-Kuijt het volgende:

[..]

quote:

Op dinsdag 29 april 2008 19:43 schreef DatMeenJeNiet het volgende:
Heeft íe zijn contract eigenlijk al verlengd? Ik zie hierboven 2010 staan, dat is veel te kort.

quote:

Feyenoord heeft het contract van Georginio Wijnaldum verlengt tot medio 2010 met nog een optie voor twee jaar.

quote:

Generatiekloof in de eredivisie


Feyenoorder Georginio Wijnaldum (17) kende Heerenveen-keeper Rob van Dijk (39) alleen van een videoband uit 1993. De routinier denkt dat de jongeling een groot talent is. Een dubbelinterview met de oudste en de jongste speler van de eredivisie.

Rob van Dijk: ,,Toen ik de 30 passeerde, kreeg ik ineens opmerkingen: 'Wat ga je na het voetbal doen?' Ik voelde me nog net zoals altijd, maar besefte toen wel: ik word oud. Toen ik begon als prof dacht ik altijd op m'n 35e te stoppen. Maar toen ik zeven jaar geleden ineens acht maanden langs de kant zat met een blessure, veranderde ik van gedachten. Ik had het spelen zo gemist.''

Georginio Wijnaldum: ,,Over de leeftijd tot wanneer ik wil voetballen, heb ik me nog niets voorgenomen. Ik vind het leuk dat Rob nu nog speelt. In elk geval wil ik proberen zo lang als het kan door te gaan.''

Van Dijk: ,,Natuurlijk merk ik verschillen tussen mij en de jongste generatie spelers. Daar zit soms 20 jaar tussen! Ik ga op in de groep, maar zie wel verschillen. Naar trainingskampen slepen die jonge gasten complete spelcomputers mee.''

Wijnaldum: ,,Klopt wel, ja. Ik heb altijd m'n iPod en laptop bij me als we uit spelen. Playstation? Ja, die heb ik ook!''

Van Dijk: ,, Vind ik prima, maar ik speel niet mee. Voor in mijn vrije tijd pak ik een boek in.''

Wijnaldum: ,,Als ik na het voetballen thuiskom, ga ik meestal leren. Ik doe VMBO Handel & Administratie. De boeken gaan ook mee op trainingskamp. Bijna elke dag is een combinatie van voetballen en school. In dat opzicht merk ik bij Feyenoord soms best dat ik de jongste ben. De oudere jongens hebben een ander leven dan ik. Ik woon nog bij mijn oma en ga na de training naar school. Zij rijden terug naar hun gezin, gaan met hun kinderen naar de dierentuin. Zo zie ik mezelf later ook, maar het verschil is nu nog groot. Begin dit seizoen hadden we een team-uitje naar de Rotterdamse haven. Iedereen reed auto, maar ik moest op de fiets! Daar maken de ouderen dan wel grappen over.''

Van Dijk: ,,Ik heb twee kinderen van negen en zes jaar. Die slokken veel tijd op. Als ik getraind heb, komen zij net uit school. Dan help ik hen met huiswerk of we doen spelletjes. In het weekeinde ben ik vaak weg, maar als ik tijd heb, sta ik langs de lijn bij de hockeywedstrijden van mijn dochter.''

Van Dijk: ,,Ik heb vrede met mijn leeftijd, maar ouder worden is niet leuk. Vooral de angst voor blessures is vervelend. Als ik drie maanden uitgeschakeld ben door een kwetsuur, is terugkomen veel moeilijker dan vroeger. Voordelen zijn er ook. Ik weet inmiddels wel hoe alles in het voetbal werkt. Jonge jongens moeten nog veel uitvinden.''

Wijnaldum: ,,Ik probeer veel van oudere spelers te leren. Heb ik dit seizoen bijvoorbeeld van Patrick Lodewijks en Roy Makaay gedaan. Met Roy heb ik veel over de techniek van het scoren gesproken. Daar heb ik nu profijt van. Het stomste wat ik dan doe, is een grote mond geven als ervaren spelers me corrigeren. Ik sta open voor hulp.''

Van Dijk: ,,Ik ben niet iemand die uit zich zelf naar jonge voetballers toestapt met advies. Ik werk immers meer met de keepers, maar ik ben altijd bereid om te helpen.''

Wijnaldum: ,,Bij Feyenoord ging in mijn eerste weken ineens op trainingskamp met spelers die ik daarvoor alleen van televisie kende. Gio (Giovanni van Bronckhorst, red.) bijvoorbeeld. Die heeft nog met Ronaldinho gespeeld. Ik werd er verlegen van. Zag hem als die speler van Barcelona en keek enorm tegen hem op. Of Kevin Hofland. Tegen hem zei ik in het begin steeds 'u'. Vond hij niet zo leuk. Maar het is allemaal gewend. Ik zie hen nu als teamgenoten.''

Van Dijk: ,,Dat herken ik. Ik werd op m'n 22ste bij de amateurs van Noordwijk weggeplukt. Ineens liep ik bij Feyenoord rond tussen gasten als Blinker en Taument. Van Hanegem was trainer. Dat was even omschakelen.''

Wijnaldum: ,,Mijn debuut was een jaar geleden. Ik wist al een week dat ik tegen Groningen zou spelen. Kon er goed naar toe leven en heb met veel spelers, zoals Pierre van Hooijdonk, gesproken over wat ik kon verwachten. Daardoor was ik niet zenuwachtig. Als kind wilde ik al voor veel publiek spelen en op televisie komen, dat gebeurde nu.''

Van Dijk: ,,Ik was zes jaar ouder dan Georginio toen ik voor het eerst in Feyenoord-1 speelde. Vanaf de bank zag ik dat Ed de Goey ineens rood kreeg. Ik moest de goal in. Plotseling stond ik in de Kuip.''

Het was geen droom voor Van Dijk. ,,Als kleine jongen heb ik geen moment gedacht dat er in mij een meer dan gemiddelde voetballer huisde. De wedstrijd voltrok zich in een roes. Het stond 2-2 toen ik er in kwam. Ik heb geen bal meer gehad.''

Wijnaldum: ,,Dat is in elk geval beter dan bij mij. Ik verloor met 0-4 van Groningen. Maar doordat ik me zo goed kon voorbereiden, genoot ik toch.''

Van Dijk: ,,Dat lukte mij pas in de tweede wedstrijd. De Goey was geschorst. Ik speelde weer. We wonnen met 2-0. Dat gaf een goed gevoel. Tjonge, wat lijkt dat lang geleden.''

Wijnaldum: ,,Mijn tweede wedstrijd werd een 4-1 nederlaag. Niet veel beter!''

Wijnaldum: ,,Ik kende Rob van de videoband die ik laatst bekeek over het kampioensjaar 1993.'' Lachend: ,,Toen hij kampioen werd met Feyenoord was ik twee.''

Van Dijk: ,,Georginio kende ik van naam. Als je op zo'n jonge leeftijd al bij Feyenoord debuteert, moet je wel een groot talent zijn. Of hij het waarmaakt is aan hem. Het gaat er om er alles aan te doen. Dan kun je jezelf na afloop nooit iets verwijten.''

Wijnaldum: ,,Ik heb daar laatst met Gerard Meijer over gesproken. Heel motiverend. Nu wil ik echt niet meer falen.''

Van Dijk: ,,Feyenoord is absoluut de mooiste club waarvoor ik heb gespeeld. Het stadion en de sfeer zijn de mooiste van Nederland.''

Wijnaldum: ,,Ik heb een groot deel van mijn jeugd voor Sparta gespeeld. Tuurlijk was het moeilijk die club te verlaten, maar Feyenoord is toch anders. Een beetje een droomclub voor mij. Voor altijd? Ik wil in elk geval hier rijpen.''

Van Dijk: ,,Ik wil nog best een jaar door bij Heerenveen. Stoppen hoeft voor mij niet. Als de nieuwe trainer (Trond Sollied, red.) het niet in mij ziet zitten, ga ik kijken naar iets anders leuks. Ik besef wel dat ik 39 ben. Bij gelijke kwaliteiten, kiest een trainer waarschijnlijk een jongere keeper. Maar fysiek kan ik nog door. In augustus dacht ik aan mijn laatste seizoen te beginnen, maar mijn conditie heeft me verrast.''

Wijnaldum: ,,Ik moet me eerst bij Feyenoord bewijzen, proberen basisspeler te worden. Mijn dromen? Als ik een paar jaar uitblink, komen er vast grote Europese clubs. Maar daar denk ik voorlopig niet aan. Bert van Marwijk wilde mij rustig brengen, maar ik wil graag spelen. De snelle weg van Royston Drenthe? Zo'n vroege overstap zou niet direct iets voor mij zijn. Ik blijf liever nog groeien bij Feyenoord.''

Bron: Algemeen Dagblad

quote:

Wijnaldum imponeert Verbeek
Door WIETSE DIJKSTRA

FULPMES - Georginio Wijnaldum is pas 17 jaar, maar begint al aan zijn derde seizoen bij Feyenoord. ,,Ik heb geduld, maar over een jaar moet ik er wel staan,’’ zegt de talentvolle middenvelder, die onder Gertjan Verbeek kan rekenen op veel speeltijd.

Wijnaldum maakte deze week indruk op zijn trainer door het lef dat hij toonde tijdens de survivaltocht in het Oostenrijkse Stubaital. Waar sommige spelers het parkoers op grote hoogte met angst en beven doorstonden, slingerde de 17-jarige Rotterdammer met speels gemak van de ene hindernis naar de andere.

,,Met klimmen heb ik nooit zo veel moeite gehad,’’ lacht de lenige Wijnaldum, die als kind droomde van een carrière als acrobaat. ,,Als de speeltuin dicht was en we schoten de bal over het hek, dan moesten we hem toch gaan halen. Ik klom ook vaak op daken als de bal daar lag.’’

Dat speelse hoort bij zijn leeftijd. Wijnaldum, die zijn exotische voornaam dankt aan de Braziliaanse international Jorginho, is het liefst zo veel mogelijk met een bal in de weer. Wat dat betreft had hij het vorig seizoen een moeizaam jaar. De veelzijdige middenvelder - met 16 jaar en 148 dagen de jongste Feyenoord-debutant ooit - mocht minder aan de bak dan hij had gewild.

,,Vorig seizoen kwam ik nooit in een ritme, omdat ik nauwelijks in het tweede speelde. We hadden toen een smalle selectie. Het risico dat ik bij de beloftes geblesseerd zou raken was te groot. Het was daardoor een heel moeilijk seizoen voor mij. Als je jong bent, moet je zo veel mogelijk wedstrijden spelen.’’

Als het aan Verbeek ligt, krijgt Wijnaldum dit seizoen niet alleen de kans bij de beloftes en de A1, maar ook bij het eerste. De Rotterdammer is volgens de trainer in zijn ontwikkeling een stuk verder dan zijn generatiegenoten, die de eerste weken moeite blijken te hebben om aan te haken bij het hogere niveau.

,,Wijnaldum is de jongste, maar zeker niet de minste,’’ zegt Verbeek. ,,Dat geeft wel aan dat hij een heel groot talent is. Hij zal ongetwijfeld dit jaar heel wat speelminuten krijgen. Ik vind dat hij vreselijk goed kan voetballen. Wijnaldum kan op links, op rechts en centraal spelen. Ik denk dat hij zelfs controlerend kan spelen. Mensen vergeten wel eens dat hij nog steeds een A-junior is. We moeten ervoor zorgen dat hij tussen nu en twee jaar een vaste waarde wordt voor Feyenoord.’’

,,Dit is mijn derde seizoen bij het eerste, dan is het logisch dat je verder bent dan de jongens die net uit de A-junioren komen,’’ reageert de speler, die weet dat hij nog geduld zal moeten hebben. ,,Alles wat ik nu speel, is meegenomen. Ik ben nog jong en heb nog heel wat jaren te gaan. Volgend jaar wil ik er staan. Dan vind ik dat ik van mezelf mag verwachten dat ik voor een basisplaats kan gaan. Dit seizoen is dat niet reëel. Ik merk bijvoorbeeld dat ik eerder moe ben dan oudere spelers.

,,Het is wel positief wat de trainer over me zegt. Verbeek praat veel met zijn spelers. Voor mij als jonge jongen is dat wel goed. Hij geeft je zekerheid. Bert van Marwijk is een ander type trainer. Hij sprak niet zo veel met me. In het begin had ik daar wel moeite mee.’’

Moeite heeft hij nu slechts met de verhoogde intensiteit van de trainingen. ,,Het is heel zwaar,’’ zegt Wijnaldum, die meteen na het interview vermoeid zijn kamer opzoekt. ,,Ik heb al een aantal trainingskampen meegemaakt, maar nog nooit zo’n zware als deze. Krachttraining is nieuw voor me en we trainen ook meer, meestal twee keer op een dag. Maar daar profiteer ik straks wel van. Ik merk nu al dat ik op de training minder snel wordt weggezet.’’

Ook qua spelopvatting merkt Wijnaldum dat er bij Feyenoord een frisse wind waait. ,,De trainer wil vooruit voetballen en zegt dat ik niet bang moet zijn om fouten te maken. Dicht bij het doel ben je het gevaarlijkst, dus kun je beter diep dan breed spelen, vindt hij. Verbeek denkt in alles vooruit. Dat is voor mij wel prettig, want als middenvelder kom je vaak aan de bal.’’