![media_xll_3481326.jpg]()
quote:
Voor haar gevoel heeft 'twitterweduwe' Eliza Hilhorst een jaar lang in een achtbaan gezeten. Eerst verloor ze geheel onverwacht haar man, kort daarop vond ze een nieuwe liefde, er verscheen een boek over haar tweets en als klap op de vuurpijl zag ze na 8 jaar het resultaat van haar eiceldonatie.
Het is nu bijna een jaar geleden dat haar man Michel (39) op straat overleed aan de gevolgen van een hartstilstand. Honderden mensen waren daar 'live' getuige van, omdat Eliza (37) die avond alles wat er gebeurde op haar favoriete 'uitlaatklep' Twitter plaatste. Van het moment dat ze ongerust werd toen ze sirenes en een helikopter hoorde en Michel maar niet terugkwam van het halen van een pakje sigaretten, tot het moment dat de politie voor de deur stond, de dollemansrit naar het ziekenhuis en het overlijdensbericht.
De jonge weduwe werd overspoeld met meelevende reacties.
Maar 2015 zou in meer opzichten een jaar worden om nooit te vergeten. Een paar maanden later kreeg ze een nieuwe relatie. ,,Ik had niet verwacht zo snel nieuw geluk te vinden. Maar het voelde meteen goed en we zijn ook al verloofd. Voor mezelf weet ik dat het de juiste stap is geweest.''
Het is Hilhorst ten voeten uit: ze neemt geen blad voor de mond en gaat de weg die haar goed lijkt.
Afkeuring
Dat deed ze ook toen ze na het overlijden van haar man niet alleen positieve, maar ook verbaasde en afkeurende reacties kreeg over haar twittergedrag. Niet iedereen begreep hoe ze op de verschrikkelijkste avond in haar leven en de dagen erna zo met dit medium bezig kon zijn. Ze haalt haar schouders erover op. ,,Twitter is nu eenmaal een heel belangrijk onderdeel van mijn leven en ik deel altijd alles. Iedereen mag er het zijne van denken, maar zo ben ik nu eenmaal.''
Haar ruim 3000 volgers zullen dat beamen. Dagelijks plaatst ze tientallen persoonlijke tweets, waarin alle stemmingen passeren. Vaak roepen ze reacties op. ,,Twitter is echt niet alleen eenrichtingsverkeer, wat je weleens hoort. Dankzij dit medium heb ik veel mensen leren kennen en er goede contacten aan overgehouden. Ik heb er ook veel steun aan gehad, toen Michel overleed. Al die reacties voelden als een warme deken.''
De Goudse heeft sinds december 2008 bijna 250.000 tweets verstuurd. ,,Natuurlijk niet allemaal even zinvol, maar alles bij elkaar geven ze wel een vrij compleet beeld van mijn leven. En ik zet er ook weer niet alles op. Af en toe tweet ik 'Hier had iets onaardigs kunnen staan'. Dan heb ik het al ingetikt, maar na herlezing denk ik 'toch maar niet'.''
Haar tweets werden in de loop van het jaar zelfs gebundeld in boekvorm. En 2015 bleek nóg meer in petto te hebben. In oktober kreeg ze op Facebook een vriendschapsverzoek van een vrouw, die ze eerst niet dacht te kennen. Maar een link bleek er wel degelijk. ,,Het was de vrouw die 8 jaar geleden via mijn eiceldonatie een zoon heeft gekregen.''
Geen kinderwens
Hilhorst zette deze vergaande stap destijds bewust voor een relatief onbekende, die ze op een onlineforum had leren kennen. ,,Ik heb zelf geen kinderwens en ook niet de behoefte om op de hoogte te zijn van het opgroeien van andermans kind. Bij de eiceldonatie heb ik wel aangegeven dat het kind van mijn bestaan mag weten en me mag komen opzoeken als het daar later behoefte aan heeft.''
Eliza ging 8 jaar geleden nog wel op kraamvisite bij 'haar' kind, maar had daarna geen contact meer met de moeder. Tot nu dus. ,,Ze stuurde me ook een foto van de jongen, die nu 8 jaar oud is. Het viel me meteen op dat hij dezelfde ogen heeft als ik. Ik had me weleens afgevraagd of hij op me zou lijken en dat antwoord heb ik nu. Dat is voor mij genoeg. Ik laat eventuele verdere initiatieven voor contact over aan de jongen als hij wat ouder is en precies begrijpt wat zijn achtergrond is.''
De Goudse kijkt al met al terug op een 'bizar' jaar, waarbij de onverwachte dood van haar echtgenoot nog dagelijks door haar gedachten speelt. Vooral als ze weer sirenes hoort en een traumahelikopter ziet vliegen. ,,Dat zal ik wel niet meer kwijtraken. Het is in januari 1 jaar geleden. Ik heb nog geen idee hoe ik Michels sterfdag ga doorbrengen. Maar het wordt een rotdag, dat is zeker.''
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)-tekens-vatten.dhtml