Schijnbaar niet he.quote:Op donderdag 10 september 2015 20:03 schreef iPancakeMix het volgende:
[..]
Zo mooi dit![]()
Ik vraag me wel iets af. Wanneer je partner overlijdt en je vervolgens een nieuwe vrouw ontmoet na een tijd, voel je je dan niet schuldig ten opzichte van je overleden partner? Met bijvoorbeeld de gedachte: ''Zou mijn partner hebben gewild dat ik na haar overlijden een nieuwe partner zou krijgen?''
Ik zou zelfs erg graag zien dat mijn partner na mijn overlijden weer iemand zou hebben waar hij gelukkig mee zou worden, en niet alleen voor hem, ook voor de kinderen.quote:Op donderdag 10 september 2015 20:03 schreef iPancakeMix het volgende:
[..]
Zo mooi dit![]()
Ik vraag me wel iets af. Wanneer je partner overlijdt en je vervolgens een nieuwe vrouw ontmoet na een tijd, voel je je dan niet schuldig ten opzichte van je overleden partner? Met bijvoorbeeld de gedachte: ''Zou mijn partner hebben gewild dat ik na haar overlijden een nieuwe partner zou krijgen?''
dat...quote:Op donderdag 10 september 2015 21:30 schreef Leandra het volgende:
[..]
Ik zou zelfs erg graag zien dat mijn partner na mijn overlijden weer iemand zou hebben waar hij gelukkig mee zou worden, en niet alleen voor hem, ook voor de kinderen.
je leeft maar één keer, je kunt je leven niet overdoen, en de liefde voor je nieuwe partner hoeft geen afbreuk te doen aan de liefde voor je overleden partner, het is gewoon een nieuwe fase in je leven, denk ik (ik heb het nog niet zelf mee moeten maken), en het maakt ook een verschil of het jou met 30 of met 80 overkomt, en bovendien, je hebt er zelfs niet voor gekozenquote:Op donderdag 10 september 2015 20:03 schreef iPancakeMix het volgende:
[..]
Zo mooi dit![]()
Ik vraag me wel iets af. Wanneer je partner overlijdt en je vervolgens een nieuwe vrouw ontmoet na een tijd, voel je je dan niet schuldig ten opzichte van je overleden partner? Met bijvoorbeeld de gedachte: ''Zou mijn partner hebben gewild dat ik na haar overlijden een nieuwe partner zou krijgen?''
Waarom niet?quote:Op donderdag 10 september 2015 20:03 schreef iPancakeMix het volgende:
[..]
Zo mooi dit![]()
Ik vraag me wel iets af. Wanneer je partner overlijdt en je vervolgens een nieuwe vrouw ontmoet na een tijd, voel je je dan niet schuldig ten opzichte van je overleden partner? Met bijvoorbeeld de gedachte: ''Zou mijn partner hebben gewild dat ik na haar overlijden een nieuwe partner zou krijgen?''
Ik heb het er destijds voor het overlijden uitgebreid besproken : alleen al voor de kinderen was het belangrijk om door te gaan (voor mij natuurlijk ook maar mijn belang is, sinds ik kinderen heb, ondergeschikt aan dat van de kinderen. De kinderen gaan altijd voor).quote:Op vrijdag 11 september 2015 08:30 schreef iPancakeMix het volgende:
Ah, wel leuk dat veel mensen op mijn vraag hebben gereageerdKan ik het ook eens van de andere kant bekijken.
Voor mij is het echt een vraagstuk waarbij ik niet zeker weet ofdat het ethisch correct is om een andere partner te zoeken nadat mijn andere partner overleden is. Op de een of andere manier zou ik me er toch schuldig bij voelen, echter snap ik het standpunt wel van mensen die er geen problemen mee zouden hebben.
Zo verschrikkelijk dat andere mensen dan ook nog zulke verwijten gaan maken.quote:Op vrijdag 11 september 2015 09:50 schreef bluuf het volgende:
Ik heb in het begin best veel verwijten gekregen van mensen over mijn nieuwe relatie : er werd zelfs door mensen gesuggereerd dat ik al een relatie met haar had voordat Nanadu overleden was.
Wat die mensen zich waarschijnlijk niet konden realiseren was hoe ik erin stond.
Ik vind het niet hard en egoïstisch. Het is realistisch en begrijpelijk. Leef en geniet.quote:Nogmaals : het klinkt allemaal zo hard en egoïstisch als ik het zo uitschrijf maar ik denk dat veel mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt het deels wel zullen herkennen.
Wat een fijne update! Gefeliciteerd.quote:Op donderdag 10 september 2015 10:48 schreef bluuf het volgende:
Even een enorme schop : enkele maanden na het overlijden heb ik een vrouw ontmoet. Van het één kwam het ander en om 1 uur vandaag geven wij elkaar het ja woord.
Kortom : alles gaat weer goed. Met de kinderen gaat het ook erg goed en ze zijn echt gek op hun stiefmoeder (ik heb er ook een stiefzoon dus wij zijn gezellig met zijn 5en).
Fijn dat je het geluk weer hebt gevonden en dat het leven op die manier voor jou en je kinderen door kan gaan.quote:Op vrijdag 11 september 2015 09:50 schreef bluuf het volgende:
Ik heb het er destijds voor het overlijden uitgebreid besproken : alleen al voor de kinderen was het belangrijk om door te gaan (voor mij natuurlijk ook maar mijn belang is, sinds ik kinderen heb, ondergeschikt aan dat van de kinderen. De kinderen gaan altijd voor).
Het klinkt niet egoïstisch, het is eerlijk. Je raakt langzaam degene kwijt waar je destijds voor koos en het lijkt me gruwelijk zwaar om evengoed dag in, dag uit voor die ander klaar te blijven staan. Jullie kunnen er beiden niets aan doen dat jullie dit overkomen is.quote:Op vrijdag 11 september 2015 09:50 schreef bluuf het volgende:
[..]
Ik heb het er destijds voor het overlijden uitgebreid besproken : alleen al voor de kinderen was het belangrijk om door te gaan (voor mij natuurlijk ook maar mijn belang is, sinds ik kinderen heb, ondergeschikt aan dat van de kinderen. De kinderen gaan altijd voor).
Hoe snel je verder gaat is ook heel erg afhankelijk van de manier waarop de ander overlijdt (buiten het feit dat iedereen anders is en anders met tegenslagen om kan gaan) : als iemand plotsklaps uit je leven verwijderd wordt door bv een ongeluk dan zal het vaak langer duren voordat je verder kunt gaan. Ik heb in het begin best veel verwijten gekregen van mensen over mijn nieuwe relatie : er werd zelfs door mensen gesuggereerd dat ik al een relatie met haar had voordat Nanadu overleden was.
Wat die mensen zich waarschijnlijk niet konden realiseren was hoe ik erin stond.
Ik was 10 maanden lang alle privacy kwijt (continu thuiszorg en familie over de vloer), van enige vorm van intimiteit was geen sprake meer.
Dagjes weg als gezin met de kinderen was ook te zwaar (dus moesten er altijd weer mensen mee terwijl je ook gewoon alleen met je gezin wilt zijn).
Mijn dagen zagen er letterlijk zo uit in die tijd : je staat op, verzorgt de kinderen (en mijn zoon was toen nog een piepklein babytje van 1 maand), verzorgt nanadu tot de thuiszorg er is, werken, thuiskomen, direct koken, kinderen in bed leggen, wachten op de thuiszorg voor injecties : pas tegen 10 uur 's avonds had ik even een moment voor mijzelf (Ik was btw 30/31 destijds).
Het klinkt allemaal zo egoïstisch als ik het zo uitschrijf. Een feit is wel dat mijn leven een jaar lang compleet geleefd werd. Ook alles wat Nanadu maakte tot wie zij was was ondertussen verdwenen : zij had psychisch zo'n enorme klap gekregen (begrijpelijk). De balans in de relatie was daardoor ook verstoord geraakt : in plaats van haar gelijke veranderde ik plotsklaps in een verzorger. De liefde (en dan bedoel ik alleen op romantisch gebied) bloeide uit.
Nogmaals : het klinkt allemaal zo hard en egoïstisch als ik het zo uitschrijf maar ik denk dat veel mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt het deels wel zullen herkennen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |