Ik ben erg trots op mijn Cyril, al enkele dagen klinkt de naam Gaultier door de ether...maar het doet toch pijn, als Mart in de avondetappe, bij het bespreken van de etappe, meent te moeten opmerken dat hij geen winnaar is. Mart, echt, moet dat nou? Er zijn valken en duiven, havikken en hopeloos aanklampende musjes in een peleton. Misschien is mijn Cyril geen havik, maar een klappermusje is het bepaald niet! Hij knokt zich naar voren, moet laten gaan, vecht terug, en gaat door! Dat zijn kwaliteiten waar je niet omheen kan. Nee, ik sta vierkant achter mijn renner.
In de etqappe gisteren kwamen aan het einde de echt taaie mannen naar voren kwamen, ik noem een Hincappie, een Voight, een Vino. Mannen die in het vuur van jaren koers hun benen hebben gesmeed, die weten dat doorgaan uiteindelijk beloning zal brengen...Over 5 jaar zal elk weldenkende wielerliefhebber in dat rijtje ook de naam Gaultier zetten, als voorbeeld van een knokker, een vechter.
Ik zal niet ontkennen dat de ultieme beloning, de gang naar het ere schavotje, de zoenen van de mis en de bloemen Cyril nu nog ontlopen, maar wie kan er aan twijfelen dat dit binnenkort routine voor hem zal zijn? Kwaliteit is niet weg te stoppen, die zal zich laten zien.
Dus ik hef een goed glas op mijn jongen, en terwijl ik een Frans deuntje door het hoofd laat zweven, zeg ik nu alvast, bedankt Cyril. Dit is nu al een Tour om nooit te vergeten
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)