Het grote Politicologentopic # 6

quote:

'We betalen schoolgeld voor onderwijs, niet voor propaganda'
Door: redactie
28-11-13 - 00:00
Sinds kort kunnen studenten linksigheid van docenten melden bij 'Linkse indoctrinatie op mijn universiteit'. Oprichter Yenaz Ramautarsing (26) raakte geïnspireerd door Ayn Rand.

Nederland geldt als een vrij land, maar in het onderwijs is hersenspoeling aan de orde van de dag. In dit land zegt een docent tegen een leerling: 'Jij bent veel te slim om rechts te zijn.' In dit land ook geven docenten politieke instructies, zoals op de dag van de statenverkiezingen ten tijde van Rutte I: 'Ga vandaag allemaal stemmen, en vooral niet op een van de coalitiepartijen!'

Zo maak je van studenten een kudde linkse schapen. Sinds een paar maanden blijft het niet meer onopgemerkt. Bovenstaande uitspraken staan gerapporteerd op de Facebookpagina 'Linkse indoctrinatie op mijn universiteit', opgericht en beheerd door Yernaz Ramautarsing, student politicologie aan de Universiteit van Amsterdam.

Die opleiding gold lang als een der roodste van de lage landen. 'In colleges gaat het altijd over marktfalen, nooit over marktsucces', zegt Ramautarsing, geboren in Paramaribo in 1987. Hij deelde zijn ergernis op Facebook. Die bleek breder te leven. Het idee voor een 'meldpunt linkse indoctrinatie' ontstond nadat een goede vriendin haar VU-docent Europees Recht had horen uithalen naar reactionaire tegenstanders van het Europese project. 'We betalen schoolgeld voor onderwijs, niet voor propaganda', zegt Ramautarsing.

In het Atrium, de mensa van de politicologen, haalt hij werk tevoorschijn van de vrouw die hem in zijn offensief inspireert, Ayn Rand, de oppergodin van het laissez-faire-kapitalisme. Rand, geboren Alissa Zinovievna Rosenbaum, verruilde in 1926 de Sovjet-Unie voor de Verenigde Staten, waar zij zich ontwikkelde tot fanatiek bestrijdster van overheden en ander collectivistisch onkruid. Money is the root of all good, is een aforisme van haar hand. Alan Greenspan behoorde tot haar leerlingen.

In het Atrium, een plek waar nog niet zo lang geleden Het Communistisch Manifest circuleerde, mag ze een opvallende verschijning heten. Oud-hoogleraar Hans Daudt, in 1969 doelwit van 'kritiese antikapitalistiese studenten', karakteriseerde de opleiding politicologie van de UvA ooit als '50 procent marxisme, 40 procent feminisme en 10 procent kritiek op boeken die we nooit gelezen hebben'.

Anno 2013 hangt in een trapgat nog een portretje van 'onderwijslieveling' Karl Marx. Een borstbeeld van Lenin dat in het bezit was van de politicologenvereniging Machiavelli, blijkt vorig jaar te zijn gebruikt voor een sneeuwpop. Onder de oppervlakte is het ideologische verleden nog alomtegenwoordig, vindt Ramautarsing. 'Bij een vak als Politieke Economie krijg je nog steeds neomarxisten als Gramsci. Waarom niet een of twee essays van Ayn Rand op de literatuurlijst? Waarom geen aandacht voor kapitalistische denkers als Hayek of Milton Friedman? Feminisme is alleen maar Simone de Beauvoir. Ayn Rand is de meest invloedrijke vrouwelijke filosofe ooit! Waarom wordt ze niet eens genoemd?'

Misschien omdat Rand niet zozeer opkomt voor de rechten van de vrouw, als wel voor die van het gezonde egoïstische individu dat wordt geplukt, gehinderd en ingetoomd door ziekelijke profiteurs, luie parasieten en expansionistische overheden. Uit belastinggeld betaalde sociale voorzieningen zijn bij Rand diefstal. Bij de Tea Party zijn ze fan, Ted Cruz citeerde haar veelvuldig in zijn kruistocht tegen Obamacare.

Op de Radboud Universiteit Nijmegen laat waardering voor de hogepriesteres van het eigenbelang nog op zich wachten. Deze onderwijsinstelling heette lang 'het Havana aan de Waal'. Het mag geen toeval heten dat het Facebookmeldpunt hier snel werd opgepikt en inmiddels een Radboudstudent als co-beheerder heeft. Qua meldingen is 'Havana' nu koploper van de pagina. Studenten hoorden er docenten onder meer de planeconomie prijzen en ageren tegen 'racistische' films met Arnold Schwarzenegger. 'Het is goed om te merken dat je een snaar hebt geraakt', zegt Yernaz Ramautarsing.

Hij is niet de eerste die 'linkse censuur' in het Nederlands onderwijs op het spoor komt. Zo kaartte politicoloog Meindert Fennema, nu met emeritaat, een paar jaar terug het gedrag aan van feministische collega's op de UvA. Die hadden de opening van het academisch jaar door Ayaan Hirsi Ali proberen te verhinderen. Interessant is dat Fennema, tot 1989 CPN-lid, in zijn marxistische jaren tegen heel andere praktijken had geageerd, zoals de invloed van de bourgeoisie en het grootkapitaal, gepersonifieerd door Hans Daudt. Ook Yernaz Ramautarsing was eerder in zijn leven een 'diehard socialist' in de ban van Che Guevara. Malcom X heeft nog steeds een plekje in zijn hart.

Waar mensen van politieke ideeën veranderen, is vaak ook continuïteit. Bij Fennema valt die te ontwaren in een voorliefde voor het plagen van nette burgers - eerst met Marx, later met Wilders. De goedlachse Ramautarsing is de eerste om toe te geven dat de continuïteit bij hem zou kunnen schuilen in een radicaal politiek temperament. 'Ik houd van een gedachtengoed waarin alles klopt en van het logisch toepassen daarvan.'

Les extrêmes se touchent, zeggen de Fransen. Fanatieke atheïsten hebben vaak een strengreligieus verleden. De overeenkomst tussen Che en Rand is dat ze geen van beiden aan compromissen en grijstinten doen. Ramautarsing ontdekte Rand op zijn 19de. In dat jaar werkte hij in Paramaribo in een restaurant. Zijn broer, die al in de ban was van Rand, stuurde hem per post een exemplaar van haar magnum opus Atlas Shrugged, recentelijk opnieuw in het Nederlands vertaald als Atlas in staking en door lezers van Time Magazine gekozen tot een-na-invloedrijkste boek van de twintigste eeuw (na de Bijbel): 'Het greep me echt bij de keel. Ik las nachtenlang door en wist meteen: ik moet alles wat ik ooit heb gedacht heroverwegen.'

Rands Europese lezersschare is de laatste jaren sterk gegroeid. Mark Rutte prees haar in 2011 als een 'grote geest' van het liberalisme. Helaas, op de UvA komt ze er niet in. 'Het ergerde me vanaf het begin dat docenten Amerika afschilderden als een achterlijk land, alleen maar omdat ze geen verzorgingsstaat hebben. Kritische theorie is op de UvA altijd linkse kritische theorie. Nou: Ayn Rand was ook heel kritisch!' Ook gedweep met Obama stoort hem mateloos en hij plaatste menige kritische interruptie. Slikten docenten die makkelijker vanwege zijn huidskleur? 'Dat zou kunnen. Maar mijn huidskleur is evengoed een nadeel. Heel vaak krijg ik reacties in de trant van: jij hoort aan onze kant te staan.'

Inmiddels hebben ook middelbare scholieren het meldpunt ontdekt. Een 16-jarige gymnasiumleerling vroeg zijn docent Frans: 'Waarom zijn bijna alle Franse denkers die wij bespreken links?' Diens antwoord: 'Omdat ze gelijk hebben.' Voor straf kwam het op Facebook.

'Indoctrinatie is overdreven'
'Het is kwalijk als docenten een verkapt stemadvies geven, maar het begrip linkse indoctrinatie is gechargeerd', stelt antropoloog Martijn Dekker (32). Hij is de enige UvA-docent die zich tot nog toe op Facebook in de discussie mengde. Op 21 oktober meldde hij 'om mogelijke reacties alvast voor te zijn' Marx te gaan behandelen, zij het alles behalve kritiekloos. 'Ik hoorde over de Facebookpagina van een collega. Die was het er totaal niet mee eens. Ik begeef me graag op Facebook en vind het prima dat deze discussie wordt gevoerd. Het is alleen jammer dat je op de pagina de indruk krijgt dat Yernaz Ramautarsing vooral zichzelf in de schijnwerpers wil zetten, want zijn punt is interessant. Ik vind het ook jammer dat ik hem en andere critici nooit in de les heb gehad. Ik was graag het debat met ze aangegaan. Het is fijn als studenten geëngageerd zijn.'

Van een marxistische signatuur van de sociale wetenschappen kun je niet meer spreken, zegt Dekker. 'Wel is het zo dat er veel progressieve denkers worden behandeld. Dat heeft in de eerste plaats te maken met het karakter van de sociale wetenschappen - de meeste belangrijke sociale wetenschappers zijn progressief. In de economie heb je interventionisten en laissez-faire-denkers, die kun je tegenover elkaar zetten. Ik doceer over globalisering: bijna alle belangrijke boeken kun je als 'links' bestempelen. Waar de critici aan voorbijgaan, is dat we al die 'linkse denkers' zeker niet onkritisch behandelen.'

De Persgroep Digital. Alle rechten voorbehouden.

quote:

Wij indoctrineren juist niet
HEIN-ANTON VAN DER HEIJDEN − 30/11/13, 00:00
Wetenschap, ook de politicologie, heeft als wezenskenmerk dat zij vragen stelt bij vanzelfsprekendheden. Yernaz Ramautarsing wil dat niet zien.

Hoe komt het dat de laatste decennia in bijna alle westerse landen wordt gesneden in sociale uitkeringen? Waarom krijgen vrouwen voor hetzelfde werk vaak minder salaris dan mannen? Waarom kiezen de Zwitsers in een referendum tegen een voorstel om de inkomensverschillen tussen werknemers van bedrijven te verkleinen? Waarom wordt het gebruik van fossiele brandstoffen wereldwijd met honderden miljarden gesubsidieerd, terwijl kolen en olie toch gelden als belangrijkste veroorzakers van klimaatverandering?

Het zijn belangrijke vragen. Maar zijn het ook 'linkse vragen', en is studenten laten proberen deze vragen te beantwoorden een voorbeeld van 'linkse indoctrinatie'? Volgens Yernaz Ramautarsing waarschijnlijk wel. Hij studeert politicologie aan de UvA, en hij spuwt zijn gal in de Volkskrant van 28 november. Hersenspoeling, studenten die worden getransformeerd tot een kudde linkse schapen en het feit dat er aandacht wordt besteed aan neomarxisten als Gramsci zijn enkele van de verwijten die hij de opleiding voor de voeten werpt.

Laat ik beginnen met het laatste. Politicologen houden zich bezig met macht en de politieke theoreticus Antonio Gramsci betoogt dat macht niet in de eerste plaats draait om politieke partijen en verkiezingen, maar om wat mensen denken, om ideologie. Als in advertenties, het onderwijs en de media maar vaak genoeg wordt gesuggereerd dat iets vanzelfsprekend is, gaan mensen dat vanzelf geloven.

Het is vanzelfsprekend dat iemand vijftien of vijftig keer zo veel mag verdienen als iemand anders in hetzelf- de bedrijf. Het is vanzelfsprekend dat er op de Noordpool wordt geboord naar olie, want olie is nodig om de economische groei veilig te stellen. Het is vanzelfsprekend dat als een man en een vrouw een kind krijgen, de man fulltime blijft werken en de vrouw niet. En het is vanzelfsprekend dat in tijden van crisis wordt bezuinigd op sociale uitkeringen, want iemand die echt wil werken, zo wordt gezegd, vindt echt wel een baan.

Politicologen die werken met het analytisch instrumentarium van Gramsci zetten vraagtekens bij dit soort vanzelfsprekendheden. Zij gaan op zoek naar de mechanismen waardoor deze alomtegenwoordige 'recht-se indoctrinatie' tot stand komt, en in wiens belang het is deze vanzelfsprekendheden te presenteren als de enige waarheid.

In het interview zegt Yernaz: 'Ik houd van een gedachtengoed waarin alles klopt en van het logisch toepassen daarvan.' Misschien heeft hij met de opleiding politicologie niet de juiste studiekeus gemaakt. Wetenschap, ook politieke wetenschap, heeft als wezenskenmerk dat zij vragen stelt bij vanzelfsprekendheden, dat zij verschillende ideeën tegen het licht houdt en met elkaar confronteert. Bij onze opleiding zijn we daar dol op, juist daardoor is zij zo levendig en uitdagend. Ramautarsing ziet het niet of wil het niet zien.

Als hij stelt dat er in onze opleiding geen aandacht wordt besteed aan 'kapitalistische denkers' als Hayek en Milton Friedman heeft hij domweg niet goed opgelet. Een van onze tweedejaarsvakken heet 'Benaderingen en Debatten in de Politicologie', en daar-in komt het werk van de genoemde 'kapitalistische denkers' serieus aan de orde en worden studenten uitgedaagd hun standpunt daarover te bepalen. Kritisch leren denken, daar zijn universitaire opleidingen in de sociale wetenschappen voor bedoeld.

Voor een gedachtengoed waarin alles logisch klopt kun je misschien beter je toevlucht zoeken bij een opleiding wiskunde. Of bij de romans van Ayn Rand natuurlijk...

Hein-Anton van der Heijden is opleidingsdirecteur BA Politicologie aan de UvA
http://www.volkskrant.nl/(...)ren-juist-niet.dhtml

quote:

Objectief onderwijs is een illusie
Door Christopher Houtkamp
'Studenten blijken in de praktijk prima in staat zich te ontworstelen aan de vermeende indoctrinatie van onze ex-CPN docenten'

De uitzending van Pauw en Witteman van 28 november jongstleden zal ik me nog lang heugen. De teloorgang van links icoon Freek de Jonge, die faalde de rechts-liberale student Yernaz Ramautarsing van repliek te dienen, heeft een kleine schok teweeg gebracht in politiek bewust Nederland. Het is alleen jammer dat wij ons nu vooral druk maken om dit voorval en weinig spreken over de validiteit van Ramautarsings argumentatie. Ik wil graag, als ex-politicologie student aan de UvA (2008-2011), een aantal kritische kanttekeningen bij zijn verhaal plaatsen.

Om zijn betoog kort samen te vatten: Ramautarsing beklaagt zich over de 'indoctrinatie' waar UvA-politicologiestudenten aan bloot worden gesteld. De UvA-docenten zijn allemaal 'linksig', bespreken slechts linkse denkers en lachen enigszins smalend wanneer een student de ideeën van een rechtse denker verdedigt. Ramautarsings ideologische heldin Ayn Rand maakt bijvoorbeeld weinig kans om in de nabije toekomst op het curriculum terecht te komen. Met enige regelmaat voorzien de docenten hun studenten van gratis 'links' stemadvies. Om met Ramautarsing te spreken: "zo maak je van studenten een kudde linkse schapen".

Idées fixes
Laat ik voordat ik op Ramautarsings betoog in ga, zeggen dat ook ik niet onverdeeld gelukkig ben met het onderwijs dat ik op de UvA heb gevolgd. De kwaliteit van de vakken varieerde van excellent tot zeer matig. Verder hebben docenten inderdaad de neiging om hun eigen idées fixes als absolute waarheid te presenteren. Zo is mij drie jaar lang verteld dat politiek cynisme (vrij vertaald: het gebrek aan vertrouwen in politici en/of het politieke systeem) vooral voorkomt onder laagopgeleiden, oftewel de wat 'dommere' mensen die niet in staat zijn zich goed te verdiepen in politieke thema's. Aangezien ik bij mijzelf een omgekeerde ontwikkeling waarneem, hoe meer ik mij in de politiek verdiep, hoe politiek cynischer ik word, heb ik deze stelling altijd betrekkelijk curieus gevonden. Dit soort inhoudelijke kritiek zal iedere student hebben, welke opleiding hij/zij ook volgt.
Ramautarsing heeft gelijk wanneer hij zegt dat veel UvA-politicologen links georiënteerd zijn, hoewel zij wel degelijk hun best doen een zo gebalanceerd mogelijk beeld aan de studenten te presenteren. Zij nodigen bijvoorbeeld vertegenwoordigers van politiek rechts uit om gastcolleges te verzorgen (Kay van de Linde, Frits Bolkestein, om twee voorbeelden te noemen). Studenten blijken in de praktijk prima in staat zich te ontworstelen aan de vermeende indoctrinatie van onze ex-CPN docenten. Uit enquêtes blijkt iedere keer weer dat D66 met afstand de meest populaire partij is onder studenten. Nu zou Ayn Rand D66 ongetwijfeld tot een zeer linkse partij bestempelen; in het huidige Nederlandse politieke landschap zit die partij echter - zeker op sociaal-economisch vlak - aan de rechterkant van het spectrum. Verder is het aantal VVD'ers op de UvA eerder toe- dan afgenomen de afgelopen jaren. Ik vraag me dus af of Ramautarsing de macht van de docenten niet een tikkeltje overschat, ofwel het kritisch denkvermogen van de gemiddelde student onderschat. De UvA-studenten blijken in de praktijk alles behalve een 'kudde linkse schapen'.

Indoctrinatie
Verder lijkt het me teveel gevraagd om van docenten te verlangen hun politieke voorkeur totaal niet te laten doorschemeren, maar is het een iets te stevige hyperbool om dan meteen te spreken van 'indoctrinatie'. Mocht Ramautarsing streven naar 'objectiever onderwijs' in plaats van 'propaganda', dan kan ik hem uit de droom helpen: objectiviteit is - zeker in de sociale wetenschappen - een volstrekte illusie. Als Ramautarsing het curriculum van politicologie zou mogen samenstellen, en wellicht een betere balans weet te creëren tussen 'links' en 'rechts'gedachtegoed, dan zou ook hij veel kritiek te verduren krijgen. Zo zou hij bijvoorbeeld te weinig aandacht besteden aan het feminisme, zijn literatuur volkomen eurocentrisch genoemd worden, of zou hij een van de vele takken van het liberalisme onvoldoende belichten. Met andere woorden: studieprogramma's kunnen, helaas, nooit alle mogelijke relevante theoretische perspectieven bevatten.

Hoe het curriculum uiteindelijk wordt vormgegeven hangt natuurlijk af van de wetenschappelijke en/of politieke voorkeuren van de docenten. Je moet dan ook niet raar opkijken als je op een van origine links georiënteerde universiteit, zoals de UvA, een 'linksig' studieprogramma voorgeschoteld krijgt. De Universiteit Leiden, die bekend staat als rechts-conservatief, biedt ongetwijfeld een rechtser politicologie-programma aan. Het zou misschien verstandig zijn als toekomstige studenten zich verdiepen in het ideologische karakter van de universiteit, voordat zij zich aanmelden voor een opleiding. Maar zelfs als de student toch geen goede inschatting heeft kunnen maken en op de 'verkeerde' universiteit is terechtgekomen, hoeft hij/zij zich niet intellectueel te laten beperken door het per definitie onvolledige curriculum. Gemotiveerde studenten zijn immers ook altijd autodidacten.

http://www.joop.nl/opinie(...)wijs_is_een_illusie/