Zoals wel vaker met de Spaanse inzending gaat het dak er in de zaal volledig af maar levert het uiteindelijk allemaal geen fluit op qua scores. Het genre spreekt gewoon geen groot publiek aan, en de hele staging was natuurlijk ook vooral op de gayvote gericht, maar daar haal je echt geen top 10 meer mee tegenwoordig.
Ik vond dit zelf wel vermakelijk, maar ik snap ook goed dat mensen er geen telefoontje aan wagen. Het blijft toch een beetje de Spaanse Corry Konings/Ria Valk met geile toyboys
Op maandag voel ik me als Robinson Crusoë: Op zoek naar Vrijdag!
Het leven is als Lucille Werner: het kan raar lopen!