Het is nu zelfs zover gekomen dat 'ie sinds 2 maanden elke dag aan de alcohol zit. Niet zomaar een lekker biertje, maar van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat in de kroeg met een duffe kop aan de whiskey. Om vervolgens 's avonds 11 uur terug te komen en weer zijn nest in te duiken. En zo gaat het al 2 maanden... in feite een alcoholist! 
.
Maar nu vroeg ik me af, hoe praat je zo'n man van de alcohol af? Heeft 'ie echt professionele hulp nodig of is het gewoon een uitwerking van zijn burn-out(depressies) etc. Enige feedback van mijn kant heeft geen zin, want wij hebben al maandenlang geen zinnige conversaties meer dus daar begin ik niet meer aan.
Iemand een ideetje?
dus waarom iets aannemen van iemand die jonger is. En daarbij komt dat hij er zelf achter moet staat of ie wel hulp wil hebben, wil hij geen hulp hebben valt er waarschijnlijk weinig tot niets te doen. En wil hij het wel, zou je hem steun moeten geven en achter zijn beslissing moeten staan. Verder weet ik weinig te zeggen. Ja mss dat je eens info zou kunnen halen over drinkende mensen. Mss eens praten met iemand die AA doet of leiding geeft in een AA groep.
Verder heel veel succes.
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
deed het licht uit
en genoot bij de gedachte dat ik de enige mens ter wereld ben met een schaduw in volstrekte duisternis
Probeer toch eens met je vader te praten en probeer er achter te komen hoe hij er zelf tegen aan kijkt.
Anyway, succes!! 
quote:Hehehehe, professor Zonnebloem
Spul in z'n eten pleuren waardoor alcoholische dranken naar zure regen gaan smaken.
Je zou dan eigenlijk gewoon 's ochtends moeten proberen om met hem te praten, en er dan over hebben dat jij vindt dat het wel erg slecht gaat met je vader. Maar het is een stuk van ontkenning en verzachting van de pijn voor hem. Dus het zal een keer overgaan maar wanneer en hoe dat is maar de vraag.
Je moet het hem een keer recht in zijn gezicht zeggen (NIET VRAGEN): Pap, je hebt een drankprobleem.
Dat zet hem misschien aan het denken.
Probeer dit wel op een rustige manier te doen, zodat hij het ook serieus neemt. En draag ook meteen een (of meer) oplossing(en) voor, zorg dat duidelijk is dat je hem wilt helpen.
En wacht niet te lang, want hoe langer het duurt, des te kleiner de kans op verbetering. De lichamelijke problemen zal ik niet bespreken, dat weet je zelf ook wel.
Transhumanist, Piraat
. Ik zal zeker binnenkort wat informatie opzoeken over drankproblemen en dit alles subtiel aan 'm voorleggen. Een gesprek met 'm beginnen is gewoon erg lastig. Mijn ouders hebben nl. redelijk vaak ruzie(antwoord op Bix's vraag), dus steeds als ik dit soort zaken met hem wil bespreken is 'ie al flink pissig vanwege strubbelingen met mijn ma. Anyway, 9 van de 10 keer als 'ie niet dronken is ligt 'ie ook nog eens te slapen dus dat schiet ook niet echt op.Wanneer ik hem confronteer met zijn drankgebruik zegt hij eigenlijk niks. Louter dat hij het leven zat is, blablabla.. één en al depressief gezeik. Ik kan het wel een klein beetje begrijpen(ruzie met moeder, opa net overleden, net in de WAO terechtgekomen etc.) maar dat geeft 'm IMO nog niet het recht je elke avond te gaan bezatten. Dan kan je beter elke dag fitnessen of lekker veel grafherriemuziek kopen om vervolgens daar je agressie op af te geven... met drank los je je problemen niet op, je stelt ze alleen maar uit!
Bedankt voor de tips iig.
.
Gelukkig heeft mijn vader het niet zo erg gehad als jij beschrijft, maar pas toen een goede vriend tegen hem zei dat hij misschien hulp moest zoeken om uit het dal te kruipen, heeft hij nagedacht. Toen heeft hij het met zijn gezin durven bespreken en heeft inderdaad hulp gezocht.
Heel veel sterkte. (Waar is die schouderklop-emoticon?!?)
quote:Hij had ook last van een burn-out en alcoholverslaving? En in welke vorm had hij hulp gezocht; via de AA?
Op maandag 10 december 2001 15:17 schreef SilkTie het volgende:
Heeft je vader niet een hele goede vriend naar wie hij wel luistert? Het moet dan natuurlijk ook iemand zijn die hem durft te confronteren met zijn problemen.
[quote]Z'n social life is, naarmate hij steeds meer in een verslechterd stadium terechtkwam, ongelooflijk achteruit gegaan. Hij heeft nog een aantal goede vrienden, alleen wonen deze een kilometer of 100 verderop en ik geloof dat deze vrienden ook geen weet hebben van zijn problemen.
[quote]
Gelukkig heeft mijn vader het niet zo erg gehad als jij beschrijft, maar pas toen een goede vriend tegen hem zei dat hij misschien hulp moest zoeken om uit het dal te kruipen, heeft hij nagedacht. Toen heeft hij het met zijn gezin durven bespreken en heeft inderdaad hulp gezocht.
quote:Dank je. Ze zijn hier op Fok! overigens nogal verzot op het
Heel veel sterkte. (Waar is die schouderklop-emoticon?!?)
.-icon(wat vaak als vervanging wordt gebruikt)..
Verder sterkte ermee, ik kan er niets over zeggen.
(je kent ze vast al maar toch:) misschien dat je op
http://www.jellinek.nl
http://www.trimbos.nl
http://www.aa-nederland.nl
http://www.verslavingsinfo.rotterdam.nl/
goede tips vindt?
ohja, bij parnassia (http://www.parnassia.nl) stond in november het thema 'Omgaan met alcoholverslaafde partner' (en daarmee verbonden problematiek) centraal. daar zou je ook wel goede tips/hulp kunnen krijgen.
"Het Informatiecentrum heeft onder andere folders en literatuurlijsten. Er zijn boeken ter inzage beschikbaar en er kunnen video's bekeken worden. Er is informatie over het thema, de alcoholverslaving in het algemeen, behandelvormen, zelfhulpgroepen en schuldhulpverlening. Geïnteresseerden kunnen informatiepakketten afhalen of toegezonden krijgen."
en: http://www.parnassia.nl/circ_verslavingsz/zelfhulpgroep_vroone.html
sterkte ermee.
quote:Godzijdank geen alcoholverslaving, het was burn-out gecombineerd met een onverwerkt deel van zijn oorlogsverleden (onderduikkind). Hij heeft een shrink gevonden die veel met dit soort mensen werkt en erg veel ervaring (helaas ook zelf aan den lijve ondervonden) heeft met de problematiek.
Op maandag 10 december 2001 15:22 schreef Uncle_Sam het volgende:[..]
Hij had ook last van een burn-out en alcoholverslaving? En in welke vorm had hij hulp gezocht; via de AA?
Als ik jou was zou ik meteen actie ondernemen en niet wachten want dan wor het probleem alleen maar groter en word het voor hem moeilijker om ervan af te komen.
Mijn vader (ik dus ook) heeft al zoveel mee gemaakt (chronische alvleesklier ontsteking, epilepsie) in zijn leven en toch blijft hij drinken wat zal eindigen , hoe triest voor hem en mij, in dat hij zichzelf dooddrinkt.
Dus alcoholisme is een "ziekte" die moeilijk te genezen is maar je moet constant je vader in de gaten houden want "eens een alcoholist is altijd een alcoholist"
Sterkte
Uncle_Sam, is er al verbetering opgetreden?
Sterkte.
quote:Hey Silktie, bedankt voor je medeleven. De afgelopen maand is er eigenlijk geen verbetering opgetreden. Zijn bezoekjes aan het café zijn gelukkig drastisch verminderd, alleen zitten we nu thuis opgescheept met een chagrijnige oude uitgebrande zak op de bank met een blikje bier in zijn hand. De rest van de tijd slaapt 'ie. Dus in feite is er zo niks meer aan natuurlijk. Er is dan ook een kans van 99% dat mijn ouders spoedig (lees: enkele weken) zullen gaan scheiden.
Op maandag 28 januari 2002 09:56 schreef SilkTie het volgende:
*sgop*Uncle_Sam, is er al verbetering opgetreden?
Sterkte.
Ach, ik heb er allang vrede mee. Misschien wordt het dan ook eens wat gezelliger thuis. Een vader met een burn-out die 24/7 negatief aanwezig is, is natuurlijk ook niet alles. Maar ja, over een aantal maanden ga ik gelukkig studeren (ergo zal ik op kamers gaan) dus dan heb ik toch minder last van de thuissituatie.
Ik weet niet wat ik zou doen, of ik toch nog ertegen zou vechten of niet. Misschien heeft het ook geen zin, kan je er niets meer tegen doen.
Ik hoop wel voor je dat je niet ergens met een schuldgevoel komt te zitten, dat je ahw voor de situatie bent weggevlucht.
Ik wens jou en je moeder heel veel sterkte de komende tijd.
bij ons thuis heeft mijn zus er heel vaak wat over gezegd, boos geworden, en vanalles. maar het werkte eigenlijk nooit.
erover praten was niet te doen, werd ontweken.
heeft je vader enige vorm van hulp? en heeft hij zelf door hoe hij bezig is?
ik hoop voor je dat het allemaal wat goed komt..
Ik weet uit ervaring hoe het is om met een alcoholist in huis te zitten. Ik heb de eerste 13 jaar van mn leven met eentje samengeleefd. Nouja 'samen' nietecht. t gaat hier trouwens ook over mn pa.
DIe zat ook elke godganse dag in de kroeg, van openingstijd tot sluiten. Kwam bezopen thuis. sloeg de hele boel kort en klein (inclusief moeder.. mij gelukkig niet) en viel vervolgens in slaap om de volgende dag zodra ie wakker werd weer de kroeg in te duiken..
soms werd ie ook wel op straat gevonden snachts.. wastie onderweg naar huis rechtopstaand in slaap gevallen en dan werd mn ma wakkergebeld of ze m even kon ophalen.
Ze hadden ook echt elke dag ruzie.. of beter gezegd.. elke nacht. De laatste 3 jaar van hun relatie leefden ze meer langs elkaar dan naast elkaar.. en uiteindelijk is hij (godzijdank) bij ons weggegaan..
Tegen die tijd had ie al een ernstige hersenbeschadiging door zn alcoholmisbruik. Hij zag dingen die er niet waren en hij zag dingen niet die er wel waren.
Na mn pa kreeg mn ma een nieuwe vriend en die bleek na een tijdje ook zwaar alcoholist te zijn.. de hel ging verder.. maar details daarover maken even niet uit.
In elk geval heeft dat achterlijke alcoholisme mn moeders leven kapot gemaakt.. en dat van mij ook enigszins.. heb t er achteraf heel lang heel moeilijk mee gehad en blablabla*doet er allemaal niet toe*blablabla
Nouja wat ik hiermee wil zeggen is dus dat ik ECHT heel erg hoop en wens enzo dat t bij jullie op een andere manier kan gaan. Ik weet niet wat je kan doen.. ik denk dat de adviezen van de anderen hier wel goed zijn .. ik HOOP dat het helpt.. doe alles wat je kunt.. en probeer hem alles te laten doen wat ie kan.. want echt.. ook al is t nog zon cliche.. drank maakt écht VEEL meer kapot dan je lief is. dan mij lief is.. dan wie dan ook lief is.
Sterkte iig.
knuffel van Angie
(oja.. als je heel toevallig nog wilt reageren op mijn geblaat..zal wel niet.. maar als.. dan kan dat beter via mail.. ik@iskwijtgeraakt.nl, want ik kom niet zo heel vaak hier op FOK)
Gelukkig is er een positieve wending in het verhaal gekomen. Morgen gaat 'ie eindelijk (godzijdank) voor zes weken naar een burn-outcentrum -alsof dat ook maar iets zou uitmaken- en daarna voor altijd naar een klein miezerig flatje in een achterstandswijk. Het is te verwachten dat 'ie, eenmaal op zichzelf wonend, snel een einde aan het leven zal maken. Het zij zo, ik rouw er niet om, het respect is verdwenen. Spugen op zijn graf, dat is wat ik zal doen. Toch spijtig dat het zo heeft moeten lopen.
Een vader die vroeger furore maakte als welvarend manager, een groot sociaal netwerk had en een lieve minnaar voor zijn vrouw was, is nu, 3 jaar na de burn-out, niks anders dan een parasiet voor de samenleving.
Dag Chris.
Gelukkig zitten jij en je moeder er nu niet meer middenin. En HEEL misschien geeft het op zichzelf teruggeworpen zijn je vader de impuls om eindelijk eens wat te ondernemen. Als hij moederziel alleen in dat flatje zit, is er niemand meer die hem helpt of opvangt. Dat kan inderdaad leiden tot zijn zelfmoord, maar het kan er ook voor zorgen dat ie beseft dat het nu echt niet langer zo door kan gaan, en zijn leven weer oppakt. De tijd zal het leren.
Probeer jij nu maar gewoon goed voor jezelf te zorgen (onder andere door afleiding te zoeken, het klinkt banaal, maar het helpt wel) en, als je nog energie over hebt, voor je moeder.
quote:En dat blijft 'ie, toch.
Op woensdag 15 mei 2002 19:07 schreef Uncle_Sam het volgende:
Een vader
Sterkte ermee gozer.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Professionele hulp kan wellicht geen kwaad. Dan neemt je vader je ms wel serieus 
Moeilijk. Bekijk ook eens het andere topic hierover, schamen voor je vader! ms helpt het...?
Sterkte
prrrrr
Nu zit hij in een kliniek voor Korsakov, omdat hij zijn lever heeft wegezopen en zijn hersenen erbij. Deze ziekte lijkt op Dementie, maar blijft stabiel.Zijn korte termijn geheugen is pleite en zijn lange termijn geheugen is, buiten het besef wie zijn kinderen en familie zijn, terug naar zijn jeugd.
Misschien kun je hem hiermee laten schrikken, want als je daar zit en beseft dat je in een kliniek woont en niet meer zelfstandig de deur uit mag. En verward bent omdat je dingen niet meer weet, ga je door een hel, mijn vader is niet meer herkenbaar tegenover de persoon die ik gekend heb, misschien degenen die hem in zijn jeugd gezien hebben, dat die hem wel herkennen aan zijn karakter.
Heel veel succes ermee en ik hoop dat hij inziet dat drank geen vluchtweg is en dat hij jullie er nu al pijn mee doet en later nog veel meer als je hulpeloos tegenover hem zit en niks meer weet te zeggen, want een gesprek aangaan heeft geen zin, want na de helft is hij het begin weer vergeten.
Ook ik heb die gedachte die jij beschreef, was je vader er maar niet meer dat zou echt een opluchting wezen. Ik vraag het me echter af. Volgens mij kom je dan zelf ook in de problemen, het lost "nu" wat op, maar wat levert het jou op op de lange termijn? Je gaat piekeren, denken of het wel goed was en misschien ga je jezelf dan wel schuldig voelen.
Ik heb mijn vader nu onder een behoorlijke druk gezet, (misschien heb je het topic gelezen wat pridemeid al aangehaald heeft) Maar het schijnt wel te werken, het is natuurlijk (nog)niet zoals ik het graag zou hebben. Maar het dreigen schijnt te werken. Dat wil nog niet zeggen dat ik er ben. Morgen (vrijdag) bel ik voor een afspraak met het CAD, is het niet voor hem dan is het voor mezelf. Op deze manier kan ik me zelf straks niet verwijten dat het aan mij heeft gelegen.
Maar je moet één ding niet vergeten, dit werd me door de huisarts op het hart gedrukt.
"het is en blijft je vader, maar je moet niet je geluk door hem laten wegnemen."
Ontzettend veel sterkte, heb je er zelf al met iemand over gepraat? behalve dit forum dan.
Sterkte !
jwjw
quote:Ik heb er toen (2 jaar geleden) heel veel over gesproken, mijn broer en ik zijn nu een soort papa en mama voor em. Das best wel raar, want het is niet zo iets als je kind, maar daar ben ik iig nu wel aan gewend.
Op vrijdag 17 mei 2002 09:39 schreef mistig het volgende:
Wat schrik ik hier van; ik baal gigantisch van mijn vader "gelukkig" heeft mijn vader dit stadium nog niet bereikt, ik hoop het ook voor te zijn.Ook ik heb die gedachte die jij beschreef, was je vader er maar niet meer dat zou echt een opluchting wezen. Ik vraag het me echter af. Volgens mij kom je dan zelf ook in de problemen, het lost "nu" wat op, maar wat levert het jou op op de lange termijn? Je gaat piekeren, denken of het wel goed was en misschien ga je jezelf dan wel schuldig voelen.
Ik heb mijn vader nu onder een behoorlijke druk gezet, (misschien heb je het topic gelezen wat pridemeid al aangehaald heeft) Maar het schijnt wel te werken, het is natuurlijk (nog)niet zoals ik het graag zou hebben. Maar het dreigen schijnt te werken. Dat wil nog niet zeggen dat ik er ben. Morgen (vrijdag) bel ik voor een afspraak met het CAD, is het niet voor hem dan is het voor mezelf. Op deze manier kan ik me zelf straks niet verwijten dat het aan mij heeft gelegen.
Maar je moet één ding niet vergeten, dit werd me door de huisarts op het hart gedrukt.
"het is en blijft je vader, maar je moet niet je geluk door hem laten wegnemen."
Ontzettend veel sterkte, heb je er zelf al met iemand over gepraat? behalve dit forum dan.
Ik hoop dat het wat uit heeft gehaald bij het CAD. Ik ben daar toen ook geweest, maar als je vader het niet inziet, kom je nergens.
Bedenk ook: Jij houdt de fles niet boven zijn mond, dat doet hijzelf!
Deze gedachte heeft mij toen heel erg geholpen..
Ik ben benieuwd hoe het ondertussen gaat.
Sterkte!
ben ook radeloos....je weet gewoon niet waar je moet beginnen!
quote:Je kan nergens beginnen, mensen moeten zichzelf helpen of op zijn minst voor hulp openstaan.
Op vrijdag 02 augustus 2002 09:43 schreef Magic666 het volgende:
* Magic666 meldt zich al zoon van een alcoholist!ben ook radeloos....je weet gewoon niet waar je moet beginnen!
Vergeet ook niet dat drinken altijd een oorzaak heeft, was het niet de reden om te beginnen dan is het wel de reden om er niet meer mee te stoppen. Zelfs in de aftakeling door misbruik kan een goede alcoholist een reden zien om nog meer te gaan drinken. (het heeft toch geen zin meer enz.)
Ik heb zelf 14 jaar lang onder de terreur gestaan van een vader met een groot alcoholprobleem en losse handjes en helpen kan je zo iemand echt niet!
quote:dat is idd het probleem..... als je hem erop aanspreekt is er niks van waar etc etc.
Op vrijdag 02 augustus 2002 10:51 schreef hollander172 het volgende:[..]
Je kan nergens beginnen, mensen moeten zichzelf helpen of op zijn minst voor hulp openstaan.
Vergeet ook niet dat drinken altijd een oorzaak heeft, was het niet de reden om te beginnen dan is het wel de reden om er niet meer mee te stoppen. Zelfs in de aftakeling door misbruik kan een goede alcoholist een reden zien om nog meer te gaan drinken. (het heeft toch geen zin meer enz.)
Ik heb zelf 14 jaar lang onder de terreur gestaan van een vader met een groot alcoholprobleem en losse handjes en helpen kan je zo iemand echt niet!
!En wat de oorzaak is? geen idee..... hij is sinds kort in de vut en heeft volgens mij geen zak, op zijn hobby's na, te doen. (daarvoor was die het ook al maar zag je het niet vaak omdat ie toch aan het werk was)
Die hobby's boeien mij en mijn moeder totaal niet, misschien dat ie daardoor frustie is en vrolijk doorgaat met zuipen? En dat terwijl jaaaaren geleden zijn broer al overleden is na teveel drank!
Losse handjes heeft ie (nog) niet, maar toen die een paar dagen geleden weer lam op de bank zat heb ik hem duidelijk gemaakt dat als er iets met mijn moeder, met mij, of mijn vriendin gebeurd en het zijn fout is ik hem helemaal de tering in schop!
Zijn reactie: [lammode] je doet maar [/lammode]
Een dag later was die, uiteraard, weer aangeschoten en wist haarfijn te vertellen dat ik nog wel aan de buurt kwam.
We zullen zien...... 
Ik ben nu op het punt dat als die maar het minste doet ik hem echt helemaal verrot schop!
Ik zal de AA eens noemen als die weer eens nuchter is.
Hoe is dat bij jullie afgelopen of is het nog gaande ?
quote:Nee gelukkig zijn we ervan verlost, mijn ouders gingen scheiden toen ik 14 was en dat het is beste wat ooit had kunnen gebeuren!
Op vrijdag 02 augustus 2002 11:59 schreef Magic666 het volgende:[..]
dat is idd het probleem..... als je hem erop aanspreekt is er niks van waar etc etc.
En wat de oorzaak is? geen idee..... hij is sinds kort in de vut en heeft volgens mij geen zak, op zijn hobby's na, te doen. (daarvoor was die het ook al maar zag je het niet vaak omdat ie toch aan het werk was)
Die hobby's boeien mij en mijn moeder totaal niet, misschien dat ie daardoor frustie is en vrolijk doorgaat met zuipen? En dat terwijl jaaaaren geleden zijn broer al overleden is na teveel drank!Losse handjes heeft ie (nog) niet, maar toen die een paar dagen geleden weer lam op de bank zat heb ik hem duidelijk gemaakt dat als er iets met mijn moeder, met mij, of mijn vriendin gebeurd en het zijn fout is ik hem helemaal de tering in schop!
Zijn reactie: [lammode] je doet maar [/lammode]
Een dag later was die, uiteraard, weer aangeschoten en wist haarfijn te vertellen dat ik nog wel aan de buurt kwam.We zullen zien......
Ik zal de AA eens noemen als die weer eens nuchter is.
Hoe is dat bij jullie afgelopen of is het nog gaande ?
Die losse handjes heeft ie altijd gehad, niet alleen naar ons maar naar iedereen die hem tegensprak als ie lam was.
De eerste keer dat het echt finaal uit de hand gelopen was toen ik een 11 jaar was, ik voelde me toen lichamelijk sterk genoeg om een keer terugte meppen en dat hebben we geweten! De eerste keer uithalen resulteerde in een knal terug (mensen voelen weinig als ze goed lam zijn.) en daardoor verloor ik mijn evenwicht en viel door het glas van de deur achter me heen. Na een checkup in het ziekenhuis is toen de oorlog tussen hem en mij echt begonnen. Ik moest altijd uitkijken als ie in de buurt was want, uithalen deed ie ineens, hard en zonder aankondiging. Daarentegen heb ik diverse pogingen ondernomen om hem, onder het mom van een ongelukje, te verlossen uit zijn lijden. Dit had weinig effect, of we zaten samen op de eerste hulp (wel apart) of 1 van ons.
Spijtig vind ik wel dat ie nog steeds dicht in de buurt woont en nog geen tekenen van aftakeling gaat vertonen. Hij drinkt nu ongeveer al 20 jaar 2 a 3 flessen wijn per dag aangevuld met bier, jenever en whisky, maar nog steeds geen Korsakov!
Wat zal ik van die dag genieten als ie, dan lam van de ziekte, in een stoeltje hangt, niks meer zelf kan en zich opricht en mij voor hem ziet staan. Ik zal niks doen, ik zal niks zeggen, maar wat moet dat een mooie dag worden!
Ik heb vaak het idee gehad om hem om zeep te helpen, maar als ie dan toch zelf bezig is daarmee lijkt bovenstaande me echt het beste.
tja korsakov..... als ik het zo bekijk heeft die dat van mij wel:
eten bijvoorbeeld, zeg je dat je geen champignons wil, 5 minuten later je bord met.......jawel champignons!
Etc etc, je zegt wat en 10 minuten later vraagt ie het weer!
Als je dan kwaad wordt reageert ie met: nou dan vraag ik toch niks meer!
Jezus lul! denk ik dan.......
Mijn ouders gaan niet scheiden, tenminste.....niet dat ik enig teken waargenomen heb bij mijn moeder.
Mocht ie door dat gezuip een keer heen gaan lig ik er niet wakker van......
Parnassia helpt ook niets want daar laten ze je ook vrij..mn pa komt er net vandaan namelijk. Je moet zelf erachteraan zitten daar. Aangeven wat je wilt en of je met psychiaters wilt praten enz enz. Hij heeft er in ieder geval niets van geleerd. Twee weken nadat hij thuis kwam was het weer zover..misschien nog wel eerder maar dat weet ik niet omdat ik niet meer thuis woon.
Ik heb hem in ieder geval op gegeven...
quote:Dat is ook het beste wat je kan doen, gewoon opgeven en voor je eigen leven kiezen.
Op vrijdag 02 augustus 2002 15:56 schreef NightCrawler het volgende:
Ik heb hem in ieder geval op gegeven...
Ik heb nog wel eens (om 'm wakker te schudden) een uitspraak gedaan zoals:
Je kan in geen enkele hobby zoveel tijd kwijt als in het helpen van een alcoholist.
Boodschap kwam niet over, maar hij klopt precies.
[Dit bericht is gewijzigd door hollander172 op 02-08-2002 19:49]
quote:hmmmm........ ik woon nog thuis dus voor mij is het nog ff doorbijten, maar zoals je zegt zelf ziet ie het niet, of wil die het niet zien.
Op vrijdag 02 augustus 2002 15:56 schreef NightCrawler het volgende:
Ik heb hem in ieder geval op gegeven...
Als mijn vriendin een vaste baan heeft ben ik het huis uit en sluit ik dat hoofdstuk af; hij hoeft dan ook niet op mijn hulp meer te rekenen, geen verjaardag meer gewoon NIKS!
Waarom zo's oud topic schoppen , omdat je raad het al , mijn vader ook Alcoholist is !!
En ik hou zo erg veel van hem !!!!!
Ik wil weer dat hij van het leven gaat genieten en dat ik hem weer ga herkennen in mijn echte vader !!!
Nu je vader nog maar 2 maanden aan de drank is, is het zeker nog niet te laat, ik had zelfs ook vaak ruzie met mijn vader over zijn alcoholgebruik, maar toen was ie al 10 jaar verslaafd.
Confronteer hem met de toekomst
en heel veel succes
Mijn vader is spijtelijk genoeg 11 september j.l. overleden aan alcoholisme
quote:Sweetsixteen zou ik je msn mogen AUB
Op zondag 3 augustus 2003 22:03 schreef Sweetsixteen16 het volgende:
Mijn vader zit al mijn gehele leven aan de alcohol, ik heb dus gescheiden ouders, maar sprak hem wel 1 keer in de maand.
Nu je vader nog maar 2 maanden aan de drank is, is het zeker nog niet te laat, ik had zelfs ook vaak ruzie met mijn vader over zijn alcoholgebruik, maar toen was ie al 10 jaar verslaafd.Confronteer hem met de toekomst
en heel veel succesMijn vader is spijtelijk genoeg 11 september j.l. overleden aan alcoholisme
quote:eventjes snel:
Op zondag 3 augustus 2003 22:06 schreef Henk-E het volgende:[..]
Sweetsixteen zou ik je msn mogen AUB
ik verwijder hem na 1 minuut
[Dit bericht is gewijzigd door Sweetsixteen16 op 03-08-2003 22:33]
Ik heb de hoop voor hem allang opgegeven en mijn eerder vermelde haat jegens hem is ook al ietwat weggeëbt (daarentegen zie ik hem wel liever dood dan levend). Wat hij de aankomende jaren met zijn alcoholische delirium uitvreet, dat zal me werkelijk waar een worst wezen. Het probleem is echter wel, dat ik - en mijn medegezinsleden - nog steeds de dupe zijn van zijn gedrag. D.w.z., een scheiding die maar niet geregeld wordt, omdat die dronken lul nog steeds in de waan leeft dat hij bij mijn moeder terug kan keren, en het weigeren van alimentatiebetaling. Ofte wel, ook ik ondervind nu de jammerlijke financiële gevolgen...
Het betreft hier echter niet allemaal barre ellende; let wel, de slijterij draait meer omzet dan ooit te voren, .
Sterkte met jouw vader..hij is er eigenlijk 'net'mee bezig..en hopelijk uit het dal te krijgen...
Veel sterkte..
Suzanne
Echt het is een hartstikke lieve man , doet alles voor iedereen , werkt hard !!
Maar Savonds en in het weekend drinkt hij al 7 jaar te veel!!
(als hij dronken is doet hij geen vlieg kwaad)
Het enigste wat ik gewoon wil , is dat hij stopt ik wil mijn gewone vader weer terug!!
Hij ziet zelf wel dat hij alcoholist is , maar als ik dan vraag ofdat hij naar zo'n kliniek wilt gaan , is hij daar te trots voor !!
12 jaar geleden is hij ook 5 jaar gestopt met drinken en daarna weer gaan drinken nadat hij en ik veel dingen hadden meegemaakt! (ECHT VEEL NARE DINGEN)
Ik heb me altijd sterk gehouden , ook als ik hem zo zag !
MAar nu kan ik dat niet meer , ik wil dat hij echt stop!!!!
quote:Ik was te laat sorry !!!
Op zondag 3 augustus 2003 22:11 schreef Sweetsixteen16 het volgende:[..]
eventjes snel:
ik verwijder hem na 1 minuut
Wij hebben als gezin jarenlang gevochten tegen mijn vaders alcoholverslaving, en uiteindelijk verloren omdat hij zelf nooit echt heeft willen inzien dat hij een probleem had.Mijn moeder heeft de problemen bij de huisarts aangekaart, die heeft hem Antabus voorgeschreven. Dat is een pil waarbij je geen alcohol mag drinken, anders krijg je hartritmestoornissen.Die pillen zouden dus een goede stok achter de deur moeten zijn om te stoppen, maaar de helft van de tijd nam hij ze niet en op een gegeven moment ging hij uitproberen of hij er toch bij kon drinken, waardoor hij twee keer op de intensive care heeft gelegen.
De huisarts heeft hem ook doorgestuurd naar een psychiater, maar daar ontkende hij zijn problemen, dus die man kon ook weinig uitrichten.
Mijn oom (zelf al 22 jaar droog) heeft hem meegenomen naar de AA, maar die methode vereist ook dat je eerst zelf inziet dat je alcholist bent, en werkte dus ook niet.Hem laten opnemen scheen ook niet mogelijk te zijn, daar was zijn geval niet erg genoeg voor.
Hij raakte steeds meer in een isolement, hij zat in een muziekgroep, maar is daar uitgezet vanwege dronkenschap tijdens een optreden, mijn moeder en hij gingen nooit meer ergens naartoe omdat zij niet wilde dat iedereen hem dronken zag, hij ging nog niet naar de verjaardag van zijn beste vriend. De laatste jaren ging hij werken, kwam thuis en ging op de bank voor de TV liggen.Mijn broertje had totaal geen respect meer voor hem, wat hij wel eiste, wat leidde tot vechtpartijen wanneer hij dronken was.Het leek ook of de alcohol zijn hersenen aantastte, hij begon dingen te zien die er niet waren.
Er waren wel periodes waarin hij niet dronk, maar die duurden hooguit een paar maanden.In 2000 trok ik in bij mijn vriend en ging ik voor mijn studie op kamers waardoor ik minder zicht had op de situatie. In april 2002 belde ik naar huis en kreeg mijn vader aan de lijn. Mijn moeder was niet thuis maar hij wilde even praten. er hadden weer een aantal incidenten plaatsgevonden waardoor hij was gaan inzien dat hij maar beter hulp kon zoeken, hij had al een week niet gedronken, hij had spijt van wat hij ons had aangedaan, hij hield van ons, etc.
In de vroege ochtend van 10 mei 2002 heeft hij zichzelf opgehangen. Hij was al de hele week weer aan het drinken,was depressief en zal geen uitweg meer gezien hebben. Er was geen briefje.Wij hebben jarenlang geweten dat zoiets ooit kon gebeuren maar zijn niet in staat geweest het te voorkomen. Achteraf ga jezelf afvragen wat je nog meer had kunnen doen, maar in onze situatie was er niet meer mogelijk. Mijn moeder had al jaren eerder bij hem weg kunnen gaan maar is altijd gebleven. Ik ging op mezelf wonen maar heb nooit het contact verbroken en zou dat ook nooit gedaan hebben.
Het is en blijft je vader, dus je zult er altijd mee te maken hebben, maar laat je niet de verantwoordelijkheid in de schoenen schuiven voor zijn daden en laat het je leven niet teveel beinvloeden.
Hij wist zelf wel dat hij een probleem had, maar er aan toegeven of het echt willen geloven, dat kon hij niet...
Tot hij een half jaar geleden langs de dokter ging voor een aantal dingen. Daar is toen gezegd dat als hij niet zou stoppen met drinken, hij de 50 zeker niet zou halen.
Zelfs toen wilde hij het probleem eigenlijk niet onder ogen zien, pas toen hij zag hoe moeilijk mijn moeder, mijn broertjes en zusjes en ik het ermee hadden wilde hij het geloven.
Nu is hij bezig met stoppen!!!
En waarom? Omdat hij nu zelf inziet dat de drank zijn leven kapot aan het maken is. Dat hij er zijn familie mee kwijt raakt, zijn vrienden, alles wat hij liefheeft en zelfs zijn leven.
Tja, het is en blijft moeilijk. Je vader zal het zelf in moeten zien.
Zolang hij dat niet doet, of dat niet wil kan jij er ook niets tegen doen.
Mijn moeder, mijn zus en ik hebben ook tijdenlang tegen hem aan lopen praten, dat hij moest stoppen en niet zoveel moest drinken.
Maar dat werkt niet, helaas.
Vaak wordt het dan juist erger.
Enige wat je kan proberen is je vader in laten zien wat het met zijn leven doet. Of hoe een leven zonder drank eruit zou zien. Dat dat 1000 maal beter is dan het leven dat hij nu leidt.
Succes
Mijn vader is vorig jaar op een nogal ongelukkige manier zonder werk komen te zitten. Hij werd beschuldig van diefstal van zeer belangrijke documenten. Deze documenten hadden voor hem echter totaal geen waarde en hij zweert dus ook dat hij die dingen niet gestolen heeft. bovendien wat moet hij ermee. hiervoor heeft hij enkele dagen vast gezeten. Sindsdien is hij heel erg verandert, hij is heel emotioneel en vertrouwd niemand meer. Hij heeft een ontzettende schop in zijn rug gekregen en is hierdoor nog verder de afgrond in getrapt om het maar even een beetje bot te zeggen.
gevolg is dus dat hij meer is gaan drinken, elk weekend en doordat hij nu dus thuis zit ook doordeweeks was hij elke avond aangeschoten of zat. Niet aanspreekbaar, afwezig en vooral onbetrouwbaar. Dit kon dus niet langer zo doorgaan. Mijn moeder heeft toen voor zich zelf de stap genomen om het onderwerp scheiding aan te kaarten.
Hier is hij zo van geschrokken dat hij een week later heeft bekend dat hij een alcoholist is en dat hij er samen iets aan wil doen. Sindsdien gaat hij dus trouw elke week naar de AA dat bevalt hem volgens mij goed momenteel staat hij naar eigen zeggen bijna 4 maanden droog.
Nu gedraagt hij zich af en toe nog vreemd, de rode oogjes, rare bewegingen afwezigheid etc etc volgens zijn contact persoon van de AA die we regelmatig bellen om advies zijn dat dingen die duiden op afkicken. Het is volgens hem een dronkenschap terwijl je eigenlijk gewoon nuchter bent. Nu heb ik hier nog nooit over gehoord dus zijn er mensen die dit kunnen bevestigen? hij is er wel een stuk emotioneler door geworden, het kleinste beetje kritiek is al te veel hij begint meteen te huilen en vindt zich zelf dan een watje een mietje noem maar op.
een paar maanden geleden zijn zowel zijn broer (iets van 59 jaar) als zijn moeder overleden, zijn broer aan een ernstige maagzweer met al oorzaak drank. Toen mijn moeder dat hoorde is ze gaan doorvragen aan andere familie leden daaruit bleek dat al zijn broers een drankprobleem hebben. zijn oudste broer heeft een tijdje bij de Jelinek gezeten om af te kicken. de andere broers zuipen rustig door. Het lijkt er wel op dat het erfelijk is... ik hoop het echter niet. Ik heb echter nog nooit de neiging gehad om te drinken, in al die 28 jaar heb ik misschien 20 pilsjes gehad en een enkel glaasje wijn. Ik vind het gewoon niet lekker maar ook de ervaringen met mijn pa spelen mee.
hopelijk zet hij door, dan krijg ik na 10 jaar weer die vader terug die ik wil kennen en waarmee ik dingen wil doen.
quote:je zit hier niet in het onzin topic... ga ergens anders lollig lopen doen...
Op woensdag 13 augustus 2003 20:31 schreef Trigger het volgende:
Je hebt wel altijd een biertje in de buurt als je zelf zin hebt.
quote:Ik dacht al : WTF, topic uit 2001..
Op zondag 3 augustus 2003 21:59 schreef Henk-E het volgende:
Hoe is het nu met de Topicstarter ?Waarom zo's oud topic schoppen , omdat je raad het al , mijn vader ook Alcoholist is !!
En ik hou zo erg veel van hem !!!!!
Ik wil weer dat hij van het leven gaat genieten en dat ik hem weer ga herkennen in mijn echte vader !!!
Netjes dat je hierin verder gaat.
Succes iig.
[ Bericht 80% gewijzigd door DarkElf op 27-09-2004 20:53:56 ]
