Het is nu zelfs zover gekomen dat 'ie sinds 2 maanden elke dag aan de alcohol zit. Niet zomaar een lekker biertje, maar van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat in de kroeg met een duffe kop aan de whiskey. Om vervolgens 's avonds 11 uur terug te komen en weer zijn nest in te duiken. En zo gaat het al 2 maanden... in feite een alcoholist! 
.
Maar nu vroeg ik me af, hoe praat je zo'n man van de alcohol af? Heeft 'ie echt professionele hulp nodig of is het gewoon een uitwerking van zijn burn-out(depressies) etc. Enige feedback van mijn kant heeft geen zin, want wij hebben al maandenlang geen zinnige conversaties meer dus daar begin ik niet meer aan.
Iemand een ideetje?
dus waarom iets aannemen van iemand die jonger is. En daarbij komt dat hij er zelf achter moet staat of ie wel hulp wil hebben, wil hij geen hulp hebben valt er waarschijnlijk weinig tot niets te doen. En wil hij het wel, zou je hem steun moeten geven en achter zijn beslissing moeten staan. Verder weet ik weinig te zeggen. Ja mss dat je eens info zou kunnen halen over drinkende mensen. Mss eens praten met iemand die AA doet of leiding geeft in een AA groep.
Verder heel veel succes.
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
deed het licht uit
en genoot bij de gedachte dat ik de enige mens ter wereld ben met een schaduw in volstrekte duisternis
Probeer toch eens met je vader te praten en probeer er achter te komen hoe hij er zelf tegen aan kijkt.
Anyway, succes!! 
quote:Hehehehe, professor Zonnebloem
Spul in z'n eten pleuren waardoor alcoholische dranken naar zure regen gaan smaken.
Je zou dan eigenlijk gewoon 's ochtends moeten proberen om met hem te praten, en er dan over hebben dat jij vindt dat het wel erg slecht gaat met je vader. Maar het is een stuk van ontkenning en verzachting van de pijn voor hem. Dus het zal een keer overgaan maar wanneer en hoe dat is maar de vraag.
Je moet het hem een keer recht in zijn gezicht zeggen (NIET VRAGEN): Pap, je hebt een drankprobleem.
Dat zet hem misschien aan het denken.
Probeer dit wel op een rustige manier te doen, zodat hij het ook serieus neemt. En draag ook meteen een (of meer) oplossing(en) voor, zorg dat duidelijk is dat je hem wilt helpen.
En wacht niet te lang, want hoe langer het duurt, des te kleiner de kans op verbetering. De lichamelijke problemen zal ik niet bespreken, dat weet je zelf ook wel.
Transhumanist, Piraat
. Ik zal zeker binnenkort wat informatie opzoeken over drankproblemen en dit alles subtiel aan 'm voorleggen. Een gesprek met 'm beginnen is gewoon erg lastig. Mijn ouders hebben nl. redelijk vaak ruzie(antwoord op Bix's vraag), dus steeds als ik dit soort zaken met hem wil bespreken is 'ie al flink pissig vanwege strubbelingen met mijn ma. Anyway, 9 van de 10 keer als 'ie niet dronken is ligt 'ie ook nog eens te slapen dus dat schiet ook niet echt op.Wanneer ik hem confronteer met zijn drankgebruik zegt hij eigenlijk niks. Louter dat hij het leven zat is, blablabla.. één en al depressief gezeik. Ik kan het wel een klein beetje begrijpen(ruzie met moeder, opa net overleden, net in de WAO terechtgekomen etc.) maar dat geeft 'm IMO nog niet het recht je elke avond te gaan bezatten. Dan kan je beter elke dag fitnessen of lekker veel grafherriemuziek kopen om vervolgens daar je agressie op af te geven... met drank los je je problemen niet op, je stelt ze alleen maar uit!
Bedankt voor de tips iig.
.
Gelukkig heeft mijn vader het niet zo erg gehad als jij beschrijft, maar pas toen een goede vriend tegen hem zei dat hij misschien hulp moest zoeken om uit het dal te kruipen, heeft hij nagedacht. Toen heeft hij het met zijn gezin durven bespreken en heeft inderdaad hulp gezocht.
Heel veel sterkte. (Waar is die schouderklop-emoticon?!?)
quote:Hij had ook last van een burn-out en alcoholverslaving? En in welke vorm had hij hulp gezocht; via de AA?
Op maandag 10 december 2001 15:17 schreef SilkTie het volgende:
Heeft je vader niet een hele goede vriend naar wie hij wel luistert? Het moet dan natuurlijk ook iemand zijn die hem durft te confronteren met zijn problemen.
[quote]Z'n social life is, naarmate hij steeds meer in een verslechterd stadium terechtkwam, ongelooflijk achteruit gegaan. Hij heeft nog een aantal goede vrienden, alleen wonen deze een kilometer of 100 verderop en ik geloof dat deze vrienden ook geen weet hebben van zijn problemen.
[quote]
Gelukkig heeft mijn vader het niet zo erg gehad als jij beschrijft, maar pas toen een goede vriend tegen hem zei dat hij misschien hulp moest zoeken om uit het dal te kruipen, heeft hij nagedacht. Toen heeft hij het met zijn gezin durven bespreken en heeft inderdaad hulp gezocht.
quote:Dank je. Ze zijn hier op Fok! overigens nogal verzot op het
Heel veel sterkte. (Waar is die schouderklop-emoticon?!?)
.-icon(wat vaak als vervanging wordt gebruikt)..
Verder sterkte ermee, ik kan er niets over zeggen.
(je kent ze vast al maar toch:) misschien dat je op
http://www.jellinek.nl
http://www.trimbos.nl
http://www.aa-nederland.nl
http://www.verslavingsinfo.rotterdam.nl/
goede tips vindt?
ohja, bij parnassia (http://www.parnassia.nl) stond in november het thema 'Omgaan met alcoholverslaafde partner' (en daarmee verbonden problematiek) centraal. daar zou je ook wel goede tips/hulp kunnen krijgen.
"Het Informatiecentrum heeft onder andere folders en literatuurlijsten. Er zijn boeken ter inzage beschikbaar en er kunnen video's bekeken worden. Er is informatie over het thema, de alcoholverslaving in het algemeen, behandelvormen, zelfhulpgroepen en schuldhulpverlening. Geïnteresseerden kunnen informatiepakketten afhalen of toegezonden krijgen."
en: http://www.parnassia.nl/circ_verslavingsz/zelfhulpgroep_vroone.html
sterkte ermee.
quote:Godzijdank geen alcoholverslaving, het was burn-out gecombineerd met een onverwerkt deel van zijn oorlogsverleden (onderduikkind). Hij heeft een shrink gevonden die veel met dit soort mensen werkt en erg veel ervaring (helaas ook zelf aan den lijve ondervonden) heeft met de problematiek.
Op maandag 10 december 2001 15:22 schreef Uncle_Sam het volgende:[..]
Hij had ook last van een burn-out en alcoholverslaving? En in welke vorm had hij hulp gezocht; via de AA?
Als ik jou was zou ik meteen actie ondernemen en niet wachten want dan wor het probleem alleen maar groter en word het voor hem moeilijker om ervan af te komen.
Mijn vader (ik dus ook) heeft al zoveel mee gemaakt (chronische alvleesklier ontsteking, epilepsie) in zijn leven en toch blijft hij drinken wat zal eindigen , hoe triest voor hem en mij, in dat hij zichzelf dooddrinkt.
Dus alcoholisme is een "ziekte" die moeilijk te genezen is maar je moet constant je vader in de gaten houden want "eens een alcoholist is altijd een alcoholist"
Sterkte
Uncle_Sam, is er al verbetering opgetreden?
Sterkte.
quote:Hey Silktie, bedankt voor je medeleven. De afgelopen maand is er eigenlijk geen verbetering opgetreden. Zijn bezoekjes aan het café zijn gelukkig drastisch verminderd, alleen zitten we nu thuis opgescheept met een chagrijnige oude uitgebrande zak op de bank met een blikje bier in zijn hand. De rest van de tijd slaapt 'ie. Dus in feite is er zo niks meer aan natuurlijk. Er is dan ook een kans van 99% dat mijn ouders spoedig (lees: enkele weken) zullen gaan scheiden.
Op maandag 28 januari 2002 09:56 schreef SilkTie het volgende:
*sgop*Uncle_Sam, is er al verbetering opgetreden?
Sterkte.
Ach, ik heb er allang vrede mee. Misschien wordt het dan ook eens wat gezelliger thuis. Een vader met een burn-out die 24/7 negatief aanwezig is, is natuurlijk ook niet alles. Maar ja, over een aantal maanden ga ik gelukkig studeren (ergo zal ik op kamers gaan) dus dan heb ik toch minder last van de thuissituatie.
Ik weet niet wat ik zou doen, of ik toch nog ertegen zou vechten of niet. Misschien heeft het ook geen zin, kan je er niets meer tegen doen.
Ik hoop wel voor je dat je niet ergens met een schuldgevoel komt te zitten, dat je ahw voor de situatie bent weggevlucht.
Ik wens jou en je moeder heel veel sterkte de komende tijd.
bij ons thuis heeft mijn zus er heel vaak wat over gezegd, boos geworden, en vanalles. maar het werkte eigenlijk nooit.
erover praten was niet te doen, werd ontweken.
heeft je vader enige vorm van hulp? en heeft hij zelf door hoe hij bezig is?
ik hoop voor je dat het allemaal wat goed komt..
Ik weet uit ervaring hoe het is om met een alcoholist in huis te zitten. Ik heb de eerste 13 jaar van mn leven met eentje samengeleefd. Nouja 'samen' nietecht. t gaat hier trouwens ook over mn pa.
DIe zat ook elke godganse dag in de kroeg, van openingstijd tot sluiten. Kwam bezopen thuis. sloeg de hele boel kort en klein (inclusief moeder.. mij gelukkig niet) en viel vervolgens in slaap om de volgende dag zodra ie wakker werd weer de kroeg in te duiken..
soms werd ie ook wel op straat gevonden snachts.. wastie onderweg naar huis rechtopstaand in slaap gevallen en dan werd mn ma wakkergebeld of ze m even kon ophalen.
Ze hadden ook echt elke dag ruzie.. of beter gezegd.. elke nacht. De laatste 3 jaar van hun relatie leefden ze meer langs elkaar dan naast elkaar.. en uiteindelijk is hij (godzijdank) bij ons weggegaan..
Tegen die tijd had ie al een ernstige hersenbeschadiging door zn alcoholmisbruik. Hij zag dingen die er niet waren en hij zag dingen niet die er wel waren.
Na mn pa kreeg mn ma een nieuwe vriend en die bleek na een tijdje ook zwaar alcoholist te zijn.. de hel ging verder.. maar details daarover maken even niet uit.
In elk geval heeft dat achterlijke alcoholisme mn moeders leven kapot gemaakt.. en dat van mij ook enigszins.. heb t er achteraf heel lang heel moeilijk mee gehad en blablabla*doet er allemaal niet toe*blablabla
Nouja wat ik hiermee wil zeggen is dus dat ik ECHT heel erg hoop en wens enzo dat t bij jullie op een andere manier kan gaan. Ik weet niet wat je kan doen.. ik denk dat de adviezen van de anderen hier wel goed zijn .. ik HOOP dat het helpt.. doe alles wat je kunt.. en probeer hem alles te laten doen wat ie kan.. want echt.. ook al is t nog zon cliche.. drank maakt écht VEEL meer kapot dan je lief is. dan mij lief is.. dan wie dan ook lief is.
Sterkte iig.
knuffel van Angie
(oja.. als je heel toevallig nog wilt reageren op mijn geblaat..zal wel niet.. maar als.. dan kan dat beter via mail.. ik@iskwijtgeraakt.nl, want ik kom niet zo heel vaak hier op FOK)
Gelukkig is er een positieve wending in het verhaal gekomen. Morgen gaat 'ie eindelijk (godzijdank) voor zes weken naar een burn-outcentrum -alsof dat ook maar iets zou uitmaken- en daarna voor altijd naar een klein miezerig flatje in een achterstandswijk. Het is te verwachten dat 'ie, eenmaal op zichzelf wonend, snel een einde aan het leven zal maken. Het zij zo, ik rouw er niet om, het respect is verdwenen. Spugen op zijn graf, dat is wat ik zal doen. Toch spijtig dat het zo heeft moeten lopen.
Een vader die vroeger furore maakte als welvarend manager, een groot sociaal netwerk had en een lieve minnaar voor zijn vrouw was, is nu, 3 jaar na de burn-out, niks anders dan een parasiet voor de samenleving.
Dag Chris.
Gelukkig zitten jij en je moeder er nu niet meer middenin. En HEEL misschien geeft het op zichzelf teruggeworpen zijn je vader de impuls om eindelijk eens wat te ondernemen. Als hij moederziel alleen in dat flatje zit, is er niemand meer die hem helpt of opvangt. Dat kan inderdaad leiden tot zijn zelfmoord, maar het kan er ook voor zorgen dat ie beseft dat het nu echt niet langer zo door kan gaan, en zijn leven weer oppakt. De tijd zal het leren.
Probeer jij nu maar gewoon goed voor jezelf te zorgen (onder andere door afleiding te zoeken, het klinkt banaal, maar het helpt wel) en, als je nog energie over hebt, voor je moeder.
