Nieuwe brief van Adriaan 20-1-04 en nieuwe trailer

Hallo vriendjes en vriendinnetjes

Ik had twee hele fijne weken in Spanje. Het zonnetje scheen daar elke dag en alles zag er prachtig uit. Gisteren, 19 januari, scheen de zon niet. Het was een grijze dag en in een druilerige regenbui reed ik naar het Erasmus MC in Rotterdam. Precies een half jaar geleden was ik diezelfde weg gereden.
Ik ging toen naar dat ziekenhuis omdat ik iets verdachts in mijn mond had. Na een grondig onderzoek door een kaakchirurg, moest ik daarna tien dagen wachten op de uitslag.
Dat waren tien lange dagen vol onzekerheid. Toen werd me verteld dat er een vervelend gezwel in mijn mond zat en ik geopereerd moest worden. Vanaf dat moment kwam ik, maar ook de mensen in mijn directe omgeving, terecht in een leven vol onzekerheid. Voor de operatie moest ik eerst nog het ene onderzoek na het andere ondergaan en na elk onderzoek moest ik weer dagen wachten op de uitslag. Na zes weken, die wel zes maanden leken, kreeg ik eindelijk te horen dat er geen andere problemen ontdekt waren en ik geopereerd kon worden.

Na een geslaagde operatie, brak er weer een onzekere tijd aan. In het laboratorium moest onderzocht worden of het gezwel totaal verwijderd was. Na weken wachten kreeg ik te horen dat er een zeer kleine kans bestond dat er een klein, niet zichtbaar, deeltje van het gezwel was achtergebleven.
Dus nog steeds die onzekerheid en bestralen werd geadviseerd. Ik ging in vijf weken, dertig keer naar het Erasmus MC om bestraalt te worden en dat waren vijf hele lange en hele zware weken.

Gisteren, 19 januari was ik dan weer in het Erasmus MC. De laatste bestraling had ik alweer zes weken geleden en ik kreeg nu het eerste onderzoek na de bestraling. Uiterlijk rustig stapte ik de spreekkamer van de chirurg binnen, maar van binnen was ik één en al onzekerheid. Na een grondig onderzoek zei de chirurg dat hij heel tevreden was en dat de genezing heel goed verloopt.
Wat was ik opgelucht.

Ik weet dat dokters hun patiënten altijd eerlijk vertellen hoe hun situatie is. Niet zo prettig voor je als het slecht nieuws is, dat had ik zes maanden eerder ook meegemaakt. Maar als ze je goed nieuws vertellen, weet je dat het waar is en dan ben je dubbel blij. O ja, de dokter vertelde me ook nog dat ik nog een paar weken een pijnlijke tong zou houden, het eten nog een tijdje moeilijk zal gaan en slikken nog lang lastig zal blijven. Maar och, dat vind ik nu niet zo erg, ik ben die onzekerheid even kwijt.

Op weg naar huis kwam de regen nog steeds in bakken uit de hemel, maar Ik had het idee dat het zonnetje scheen, want alles zag er mooi en kleurig uit.

De vriendelijke groeten van jullie vriend

Adriaan.

PS.
Ik weet nog één ding met zekerheid. Over zes weken moet ik weer terugkomen voor controle en tegen die tijd zal ik weer heel onzeker zijn.