Hij kwam aan bij de bakker en bestelde een brood. Het is hier niets veranderd in al die jaren, dacht hij
Derde persoon tegenwoordige tijd
Hij komt bij de bakker en bestelt een brood. Het is hier niets veranderd in al die jaren denkt hij.
Eerste persoon verleden tijd
Ik kwam bij de bakker en bestelde een brood. Het is hier niets veranderd in al die jaren.
Eerste persoon tegenwoordige tijd
Ik kom bij de bakker en bestel een brood. Het is hier niets veranderd in al die jaren.
Ik heb alle mogelijkheden wel gelezen, ook in combinatie.
Dus afwisselend eerste en derde persoon, of afwisselend tt ov vt.
Het lijkt wel of ik-boeken steeds meer inkomen. Het is net wat je zelf lekker vindt schrijven denk ik. Nicci French leest lekker weg als ik-boek. De Onderstroom van Nicci Gerard was een hij-boek en die vond ik meteen minder goed geschreven.
kan zo uit mijn hoofd niet eens op noemen welke schrijfstijl in het boek wordt gebruikt wat ik nu lees.
volgens mij derder persoon VT ....
foto-nerd
Verleden tijd komt nog het meest voor maar wat ook steeds meer voorkomt zijn de stukjes tegenwoordige tijd om wat meer actie aan te brengen of om bijv. dromen te verbeelden.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Het gebruik van de tegenwoordige tijd kan als effect hebben dat de vertelgang wat 'bevroren' raakt, dat het geheel dus wat statischer van toon wordt. (Mulisch heeft hier nog eens een essaytje over geschreven)
Het gebruik van een ik-verteller ten slotte beperkt je nogal: de ik-verteller kan niet in andermans hoofd kijken, dus geen gedachten van andere personages weergeven en dergelijke, hij moet het van een externe beschrijving hebben. Je kan dan eigenlijk niet van perspectief wisselen bij het gebruiken van een ik-verteller, of je moet met meerdere ikken gaan goochelen, of een ik-verteller afwisselen met een anonieme. Vooral bij langere teksten kan het exclusief gebruiken van een ik-verteller lastig zijn, en saai worden.
Dus: geef mij maar een anonieme, personale verteller, die af en toe van perspectief wisselt.
That makes you
What you are
quote:Er zijn boeken waarin meerdere ik-personen het verhaal vertellen.
Op zondag 11 januari 2004 22:57 schreef OllieA het volgende:
Het gebruik van een ik-verteller ten slotte beperkt je nogal: de ik-verteller kan niet in andermans hoofd kijken, dus geen gedachten van andere personages weergeven en dergelijke,
Nicci French-spoiler
spoiler:
quote:Songs of Troy van Colleen McCullough wisselt elk hoofdstuk van verteller, van Priamus naar Achilles naar Odysseus en zo alle hoofdpersonen van de Ilias een paar keer langs. Werkt erg goed moet ik zeggen
Op zondag 11 januari 2004 23:05 schreef SunChaser het volgende:spoiler:
sterfen sterven
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
quote:Natuurlijk kan dat, zoals ik schreef:
Op zondag 11 januari 2004 23:05 schreef SunChaser het volgende:[..]
Er zijn boeken waarin meerdere ik-personen het verhaal vertellen.
quote:Maar ook dan kunnen die meerdere ikken énkel vanuit hun eigen perspectief het verhaal vertellen.
of je moet met meerdere ikken gaan goochelen,
Uiteindelijk kan iedere vorm, natuurlijk. Kijk maar eens wat bijvoorbeeld Rushdie allemaal niet hanteert aan verteltechnieken. Ik wou maar zeggen dat een anonieme personale verteller, in de verleden tijd het makkelijkst/handigst/toegankelijkst is.
That makes you
What you are
quote:Welke boeken gebruiken consequent Jij en Wij
Op maandag 12 januari 2004 02:16 schreef thabit het volgende:
Tweede persoon enkelvoud of eerste persoon meervoud, beide tegenwoordige tijd.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
quote:Meestal gebruiken ze de vormen "je" of "we".
Op maandag 12 januari 2004 02:22 schreef Dagonet het volgende:[..]
Welke boeken gebruiken consequent Jij en Wij
Goede boeken doen dat omdat op deze manier de lezer meer bij het verhaal betrokken wordt.
quote:Jij doelt op wiskundeboeken (studieboeken in het algemeen), smiecht!
Op maandag 12 januari 2004 02:25 schreef thabit het volgende:[..]
Meestal gebruiken ze de vormen "je" of "we".
Goede boeken doen dat omdat op deze manier de lezer meer bij het verhaal betrokken wordt.
.
quote:Het schept juist een afstand, je wordt er continue aan herinnerd dat je aan het lezen bent
Op maandag 12 januari 2004 02:25 schreef thabit het volgende:[..]
Meestal gebruiken ze de vormen "je" of "we".
Goede boeken doen dat omdat op deze manier de lezer meer bij het verhaal betrokken wordt.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Met het verschil dat die horror gelukkig op zijn hoogst twee uur duurt.
Hij kwam bij zijn favoriete prostituée en bestelde een blow-job. Wat is ze veranderd na al die jaren, dacht hij mismoedig.
quote:Ben ik toch niet helemaal met je eens.
Op zondag 11 januari 2004 22:57 schreef OllieA het volgende:
...
Het gebruik van een ik-verteller ten slotte beperkt je nogal: de ik-verteller kan niet in andermans hoofd kijken, dus geen gedachten van andere personages weergeven en dergelijke, hij moet het van een externe beschrijving hebben. Je kan dan eigenlijk niet van perspectief wisselen bij het gebruiken van een ik-verteller, of je moet met meerdere ikken gaan goochelen, of een ik-verteller afwisselen met een anonieme. Vooral bij langere teksten kan het exclusief gebruiken van een ik-verteller lastig zijn, en saai worden.
...
De persoon maakt me in principe niet zo veel uit. Na een poosje in een boek gelezen te hebben, ga ik me meestal vanzelf met de hoofdpersoon vereenzelvigen, hij wordt als het ware een tweede-ik.
Toch is de persoon bij sommige boeken zeer belangrijk en moet men zelfs bij één en dezelfde persoon differentiëren. In 'Op zoek naar de verloren tijd' wisselt Marcel Proust regelmatig tussen de ik-die-beleeft en de ik-die-vertelt, waarbij de verteller-ik natuurlijk al meer weet als zijn nog-belevende-ik. Onderbroken wordt het verhaal regelmatig door een auctoriaal wij, waarbij dan algemene waarheden (wetten) worden verkondigd. Een derde, tot een groep (meerderheid) behorende ik, wordt aan het verhaal toegevoegd.
Dit wetende, is het lezen van Proust, mede door het pendelen tussen de ikken, voor mij ontzettend boeiend.
Ook een wij, maar hier als verteller ingezet, vinden we in Arnon Grunbergs novelle 'De heilige Antonio. Hier wordt het verhaal door twee broers op een iets naïve wijze (het zijn immigranten, die de engelse taal nog niet zo goed machtig zijn) verteld. De karaktereigenschappen van de twee zijn voor de lezer nagenoeg gelijk; ze worden in ieder geval niet uitgewerkt. Kan ook niet, omdat dat mijns inziens nu niet direkt tot de intellectuele mogelijkheden van de vertellende broers behoort. Grunberg is hier slechts de vertaler van hun epistel...
De broers treden in ieder geval als een éénheid - lees: ik - op. Eerste persoon enkelvoud of meervoud maakt hier dus niet zoveel uit. Wel wordt door Grunbergs wij-gebruik o.a. het saamhorigheidsgevoel (bijvoorbeeld tegen de vriend van de moeder) versterkt. Tevens ontstaan er, omdat Grunberg ze altijd met z'n tweeën laat zijn, soms kolderieke situaties.
Voor mij is het lezen van een boek in de verleden tijd (ovt) wel het aangenaamst.
|
|
