terug gebracht. Moeilijk is juist het tegenover gestelde woord, wat ik zou gebruiken om haar te omschrijven. Zij was erg sociaal, gevoelig en super intelligent. Zo zacht als dat haar karakter en vacht was, zo sterk was zij in zoveel andere opzichten. Ze was een eerste klas jaagster, die alle muizen die op haar pad kwam in 1 beet in hun ruggegraat doodbeet en ze dan met huid en haar opvrat. Ook kon je nergens in het huis met vlees of vis bezig zijn of zij was er als de kippen bij en wachtte dan braaf, stil, enkel naar mij kijkend of ze een stukje kreeg. Maar we hebben ook cavia's en ratten als huisdieren gehad en de ratten liepen los door het huis, maar daar wist ze van dat ze "bij de familie""hoorden en 1 ratje ( Olympus genaamd ) ging elke dag naar haar toe om haar te likken, wat Moccie toestond en misschien ook wel lekker vond.6 jaar geleden werd ze opeens zo ernstig ziek dat ik naar een zondagsdierenarts met haar moest. Na een rontgenfoto werd duidelijk dat ze een falend hart had en daardoor vocht in haar longen kreeg, waardoor ze zuurstof gebrek had en diengevolgen epileptische aanvallen had. De zondagsdierenarts wou haar meteen in laten slapen, omdat ze de terugreis niet overleven zou. Na een half jaar ging ik naar mijn reguliere dierenarts, die ik meteen voor een second opinion had gevraagd, met hetzelfde als uitkomst, en hij was zeer verbaasd dat ze nog leefde. Vorig jaar ontdekte ik een tumor in haar oor en liet haar met alle risicio's van de operatie niet overleven, toch opereren en wederom stelde ze de dierenarts verbaasd over haar wilskracht. ( Niet alleen omdat zij het overleefde, maar ook omdat ze nooit een mens wat aandeed, je kon alles bij haar doen. ze zou nooit een haal, bijt of zelfs een blaas naar je geven. Maar toen ze onder verdoving werd gebracht heeft ze gevochten als een "hond" ( quote van de dierenarts, die zei nooit zoiets meegemaakt te hebben en nu toch wel erg bang van haar geworden was
) Maar de afgelopen 3 weken ging ze in een treinvaart tempo achteruit. Ze weigerde te eten en na enkele dagen bewoog ze alleen nog maar als ze naar mij of de kattenbak moest. Langzaam had ze daar ook geen kracht meer voor en stopte ook met drinken. Heel soms bewoog ze nog maar, zwaar strompelend en waggelend. Niets kon ik voor haar toen, enkel er voor haar zijn. De afgelopen week heeft ze 2 X een kleine opleving gehad, de ene X ging haar staart ophoog tijdens het aaien en de laatste X dat ik haar levend zag, riep ze me met haar zachte stem en begon ze even te spinnen tijdens het aaien een spande 1 voorpootje van genot, daarna had ze geen kracht meer en in stilte genoot ze nog altijd liggend van mijn verdere aanhaling.Gisteren moest ik weg ( een half uur na die laatste aanhaling ) om vandaag pas weer terug te keren. Ik nam net als wanneer ik naar bed ging weer afscheid van haar en toen ik een uur geleden thuis kwam was ze dood....
Hier foto's zoals ze erbij lag:
Dag lieve Moccie, heel veel liefs en eindelijk rust voor jou 
. maar toch meer een F&F topic.
Get woke, go broke!
maar vind je die plaatjes niet een beetje 'macaber' om op het forum te zetten?
Verder wens ik je sterkte 
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
dank je
nee, het is niet macaber om ze te plaatsen. Ze ligt er erg mooi bij en omdat BlaatschaaP niet de kans heeft gekregen om haar nog in levende lijven te zien, waren de 2 redenen om deze foto's te plaatsen.
Nee, want Moccie was doodsbang voor de dierenarts ( zie ook het verhaal ) en het spuitje zou erg veel pijn gedaan hebben, nu kon ze rustig sterven...
quote:Dat vind ik nou ook... ik heb het idee dat het beeste nu een hongerdood is gestorven, wat vast niet zo zal zijn en zeker niet de bedoeling is gezien de liefde die de TS voor het beestje heeft. Dus ik ga de TS niet veroordelen ofzo.
Op woensdag 17 december 2003 13:38 schreef ondeugend het volgende:
Ik vraag me toch af of je haar niet beter een spuitje had kunnen laten geven, als het de laatste 3 weken toch al zo slecht ging ?Verder wens ik je sterkte
Het lijkt mij dat het beestje een mooi leven heeft gehad en z'n baasjes dankbaar is.
Veel sterkte!
quote:dank je Khalein
Op woensdag 17 december 2003 13:55 schreef Khalein het volgende:
* O-W knuffel geeft
Sterkte...
Fingers caught on bones when I stroked your fur.
You could scarcely raise your head to drink,
yet still you calmed me with your purr.
Were you comfortable curled on the rug?
And did you know your time drew near?
Your wide green eyes held gentle love,
and quiet pain, but showed no fear.
You slipped away so quietly
that we weren't sure that you were gone.
Our bouncy little cat is stilled
but your spirit lingers on.
Little ghostcat, where are you?
Are you happy, are you strong?
I feel your warmth, your life, your love
and still can hear your purring song.
. Ik moet er niet aan denken onze katten ooit zo aan te treffen zeg. Heel veel sterkte!
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
quote:Als het beestje zo ziek was als je hierboven beschrijft, betwijfel ik of ze uberhaupt nog angst voor de dierenarts zou hebben gevoeld.
Op woensdag 17 december 2003 13:44 schreef Oscar-Wilde het volgende:Nee, want Moccie was doodsbang voor de dierenarts ( zie ook het verhaal ) en het spuitje zou erg veel pijn gedaan hebben, nu kon ze rustig sterven...
Je schrijft immers dat ze 2 keer een opleving heeft gehad, 1 keer haar staart omhoog en een blijk van herkenning toen je haar aaide. De overige tijd kon ze zich alleen naar de bak toe bewegen.
Desalniettemin kan ik me voorstellen dat je heel verdrietig bent hoor en ik twijfel niet aan je liefde voor het beestje.
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
quote:het enige wat ik zeggen kan, is dat jij haar niet kende...
Op woensdag 17 december 2003 14:44 schreef ondeugend het volgende:[..]
Als het beestje zo ziek was als je hierboven beschrijft, betwijfel ik of ze uberhaupt nog angst voor de dierenarts zou hebben gevoeld.
Je schrijft immers dat ze 2 keer een opleving heeft gehad, 1 keer haar staart omhoog en een blijk van herkenning toen je haar aaide. De overige tijd kon ze zich alleen naar de bak toe bewegen.Desalniettemin kan ik me voorstellen dat je heel verdrietig bent hoor en ik twijfel niet aan je liefde voor het beestje.
quote:Nee daar heb je natuurlijk gelijk in ....
Op woensdag 17 december 2003 14:45 schreef Oscar-Wilde het volgende:[..]
het enige wat ik zeggen kan, is dat jij haar niet kende...
Trouwens ik ben zelf ook in het bezit van een hele lievie kat van 17 jaar oud ...
Die ook ontzettend benauwd is voor de dierenarts, zo angstig dat ze op zijn rug is gesprongen en de arme man de nagels in zijn nek heeft geplaatst. En geloof me .. ik voelde me een ontzettend gemeen mens op dat moment. Maar het gaat uiteindelijk om het welzijn van het beestje.
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
quote:nogmaals, dat heb ik gedaan toen zij aan haar tumor geopereerd moest worden en alle andere Xen ook, maar nu was het duidelijk dat de dierenarts niets anders dan haar een dodelijk en zeer pijnlijke spuitje kon geven. Ik heb er uitgebreid naar geinformeerd en zij was niet de enige kat in onze familie die op zo'n wijze om het leven zou moeten komen. Wat ik gedaan heb is mentaal contact met haar gezocht, steeds weer, om te kijken wat zij mij aangaf. Voor mij kwam daaruit dat ze door wou gaan en bij mij wou blijven. De laatste dagen was ik ook steeds bezig om haar duidelijk te maken dat het ok was om te gaan en dat ze dan eindelijk rust zou vinden. Het kan toeval zijn, maar zoals ik al schreef, de laatste X dat ik haar in leven zag en afscheid nam ( omdat ik weg ging ) leek ze ook afscheid van mij te nemen. Natuurlijk herkende ze me de hele tijd wel, maar nu bracht ze het op om mij te roepen, te spinnen ( heel kort ) en haar nageltjes te krommen zoals een kat doet als die het naar zijn zin heeft. Het mooie hier ook aan was dat ik nog 1 overgebleven kat heb van 16 jaar en zij waren altijd heel close en zij heeft nu ook afscheid kunnen nemen.
Op woensdag 17 december 2003 14:51 schreef ondeugend het volgende:[..]
Nee daar heb je natuurlijk gelijk in ....
Trouwens ik ben zelf ook in het bezit van een hele lievie kat van 17 jaar oud ...
Die ook ontzettend benauwd is voor de dierenarts, zo angstig dat ze op zijn rug is gesprongen en de arme man de nagels in zijn nek heeft geplaats. En geloof me .. ik voelde me een ontzettend gemeen mens op dat moment. Maar het gaat uiteindelijk om het welzijn van het beestje.
p.s. De overgebleven kat Mousy ( een siamees ) is niet van mijn schoot af te slaan...
(Toch moet me nog 1 ding van het hart: het spuitje dat ze gekregen had als je er toch voor gekozen had haar in te laten slapen was niet pijnlijker geweest als het spuitje dat ze kreeg toen ze geopereerd werd. Waarom denk je dat?)
Je zit daar prinsheerlijk op een appel te kauwen terwijl ik mijn ouwe trouwe meetzoeker afvuur _O-
ik heb een kat van 10 jaar oud , ze heeft een ontsteking in dr buik wat niet meer over gaat ( volgens mij aalvleesklier ontsteking maar ik weet het niet zeker meer) dan kotst ze al dr eten uit soms met bloed erbij dan ben ik bang dat ze ook niet lang leeft , ik hoop wel dat ze ook 17 word
Nou ja , hoe dan ook .... het is een heel verdrietig verhaal. Ik hoop voor je dat het gemis snel wat dragelijker wordt.
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
quote:nee, bij een operatie kunnen ze in een ader spuiten om de kat in te laten slapen. Bij de dodelijke spuit moet dat bij katten in een spier ( bij honden niet, een heel groot verschil ) Een spuit in een spier is het meest pijnlijkste spuit wat je krijgen kan...
Op woensdag 17 december 2003 15:10 schreef Offy het volgende:
Wat een ontzettend sneu verhaal zeg, jammer dat ze de laatste paar dagen zoveel pijn lijkt te hebben gehad. Veel sterkte!(Toch moet me nog 1 ding van het hart: het spuitje dat ze gekregen had als je er toch voor gekozen had haar in te laten slapen was niet pijnlijker geweest als het spuitje dat ze kreeg toen ze geopereerd werd. Waarom denk je dat?)
|
|
