Investeren in integratie

We krijgen in Nederland demografische veranderingen. De autochtone bevolking neemt in omvang af. De instroom van migranten zal waarschijnlijk doorgaan. Hierdoor nemen culturele verschillen in ons land toe. We mogen ons daarom afvragen hoe we omgaan met andere culturen en religies, met eigen organisaties van culturele minderheden en met instellingen op religieuze grondslag.

Verder zien we dat de bevolking relatief ouder wordt en zal er meer kennis nodig zijn om de economie op gang te houden. Er kunnen vooral onder hoger opgeleiden tekorten op de arbeidsmarkt ontstaan. Dit zal lonen opdrijven, leiden tot verplaatsing van economische bedrijvigheid en zet hoogwaardige maatschappelijke dienstverlening onder druk.

Deze ontwikkeling op de arbeidsmarkt biedt kansen voor migranten en allochtonen als geïnvesteerd wordt in hun scholing en arbeidsparticipatie en als er een veeleisend en niet vrijblijvend scholings- en werkgelegenheidsbeleid komt. Gebeurt dat niet, dan dreigt de situatie te ontstaan dat het tekort aan hoger opgeleiden gecombineerd gaat met werkloosheid en isolement bij minder opgeleiden (waaronder dan veel allochtonen) een tweedeling op de arbeidsmarkt veroorzaakt die zich doorzet in de samenleving. Dat zou weer heel slecht zijn voor de integratie.

De opstellers van het rapport zien integratie als een driezijdig verhaal met culturele (kernwaarden), sociale (participatie) en functionele (vaardigheden, diploma's etc) aspecten. Deze 'driezijdige integratie' verloopt vooral via instituties als het gezin, de school, de wijk, de geloofsgemeenschap en de rechtstaat.

Zij geven bovendien met nadruk aan dat integratie geen assimilatie betekent. Zij nemen ook afstand van een multicultureel concept voor zover dat neerkomt op segregatie van groepen.

Integratie wordt in dit rapport volgens twee lijnen uitgewerkt:
- via de notie van burgerschap: deze heeft te maken met vereenzelviging met de waarden waarop de rechtsgemeenschap rust, het besef van onderliggende waarden die mensen met elkaar delen.

- via functionele en sociale integratie gericht op het verwerven van vaardigheden en het oppakken van maatschappelijke verantwoordelijkheden (participatie). Dit is de kant van integratie die in het verleden vaak de aandacht kreeg, zij het nog steeds te weinig.

Beide aspecten van de integratie hangen met elkaar samen. Het CDA doet in dit rapport een pleidooi voor investering in integratie. Integratie is zowel voor overheden als nieuwkomers niet vrijblijvend.

Draagvlak voor de rechtsstaat zal moeten worden ontwikkeld, politiek zal gericht moeten zijn op burgerschap. Het beleid zal eisen moeten stellen en voorwaarden moeten scheppen voor participatie en het nemen van verantwoordelijkheid.

Het eerste fundament van integratie behelst burgerschap. De gemeenschappelijkheid van onze samenleving komt tot uitdrukking in kernwaarden die recht doen aan de menselijke waardigheid en daarom voor iedereen en overal verplichtend horen te zijn. Het gaat dan om kernwaarden die de overheid zelfbewust moet uitdragen om daarmee de democratie, grondrechten en burgerschap te onderhouden en te versterken.

Volgens dit CDA-rapport heeft de Nederlandse rechtstaat als kernwaarden:
- de erkenning dat de mens uniek is, drager van een persoonlijke verantwoordelijkheid, met een eigen levensbestemming. Elk mens heeft het recht op ontplooiing, om te leven volgens eigen, innerlijke overtuiging. Vrijheidsrechten en een democratisch staatsbestel zijn essentieel;
- het recht om via eigen instellingen uitdrukking te geven aan ambities, levensovertuiging en -missie. Mensen zetten zo een stempel op hun leven en op de maatschappelijke ruimte (gezin, school, vakbond, kerk, moskee). Dit impliceert dat deze instellingen ook intern niet mogen afdwingen en niemand tot conformisme moeten kunnen forceren, ook al kennen instellingen eigen spelregels, gebruiken en riten en zelfs sancties;
- De overenigbaarheid van dwang en persoonlijk geloof. Zij berust op het inzicht en de (met name ook in West-Europa) soms pijnlijke ervaring dat het samenvallen van beide leidt tot aantasting van gewetensvrijheid en godsdienstvrijheid. Staatsrechtelijk vertaalt zich dit in de grondwettelijke (onder)scheiding van kerk en staat.
- De gelijkwaardigheid van man en vrouw. Die gelijkwaardigheid komt tot uitdrukking in artikel 1 van de Grondwet (gelijke behandeling van mannen en vrouwen in gelijke gevallen) en vindt haar uitwerking in het familierecht (geen polygamie, gelijke aanspraken op het gezamenlijk inkomen, het echtscheidingsrecht, etc.) in de sociale zekerheid (gelijk loon), het onderwijsrecht (een voor ieder geldende leerplicht), etc. Onacceptabel is bijvoorbeeld de idee dat een vrouw voor de rechtbank niet wordt gehoord omdat ze vrouw is, lager wordt betaald voor hetzelfde werk, straffeloos kan worden uitgehuwelijkt, etc.;
- De gelijkheid van een ieder voor de wet en de gelijkwaardigheid van alle mensen, ongeacht geslacht, religie, seksuele geaardheid, etc. In het kader van de wetgeving gelijke behandeling is daaraan een uitwerking gegeven in verschillende leefsferen.

Als je draagvlak voor deze kernwaarden wilt ontwikkelen zul je de bronnen ervan moeten belichten. Staan religie en de kernwaarden van de democratie en rechtsstaat op gespannen voet met elkaar? Kan alleen een seculiere staat de kernwaarden garanderen? Moet religie tot de privé-sfeer en binnenkamer beperkt blijven? Die vragen zijn vooral ook actueel geworden vanwege de opkomst van de politieke islam. In het verlengde van dit thema doet zich de vraag voor of er ruimte geboden moet worden aan ideële, religieus geïnspireerde instellingen zoals bijzondere scholen.

De opstellers van het rapport geven aan dat de joodse en christelijke religie ook aan de basis hebben gestaan van de democratische rechtsstaat en dat deze zich op belangrijke momenten niet ondanks maar dankzij religieuze noties heeft ontwikkeld. Zo vond bijvoorbeeld Willem van Oranje in de godsdienst zèlf een reden voor tolerantie en godsdienstvrijheid. Dat geldt ook voor de christen-democratie en haar erflaters. Het rapport geeft aan dat (ook) de islamitische beschaving zeer verschillend is. Het doet een poging aan te geven waar deze wel en waar deze niet of in mindere mate aanknopingspunten biedt voor een verbinding van islam en rechtsstaat.

De opstellers van het rapport betogen (in goede CDA traditie) dat religie niet op haar best een neutrale speler is op het speelveld van staat en samenleving. Wie religie en sociale rechtsstaat zomaar ontkoppelt, berooft zichzelf van belangrijke culturele voorwaarden voor burgerschap en democratie. Dit laat onverlet dat de overheid kritisch hoort te zijn.

Aanknopend bij het oordeel van het Europese Hof over een Turkse politieke partij, die beoogde de (klassiek opgevatte) sjaria voor moslims in te voeren en daarmee geen ruimte wilde bieden aan vrijheidsrechten, geven de opstellers van het rapport criteria aan die duidelijk maken welke organisaties wel en welke niet getolereerd moeten worden. De criteria hangen samen met de eerder geformuleerde kernwaarden van de rechtsstaat.

Het rapport is positief over het beiden van ruimte voor eigen organisaties van culturele minderheden omdat dit juist de implicatie van de in de loop van de geschiedenis verworven vrijheidsrechten is. Wel horen er eisen aan de instellingen gesteld worden. Zo moet bijvoorbeeld het curriculum van onderwijsinstellingen gericht zijn op integratie van jeugdigen in de Nederlandse samenleving. Eigen instellingen dienen aansluiting te vinden bij de kernwaarden van de rechtsstaat.

In het rapport worden verschillende voorstellen gedaan die willen bijdragen aan een breed draagvlak en aan inzicht in de waarden van de rechtstaat. Enkele voorbeelden:

Het is van fundamenteel belang om de dialoog tussen christenen, moslims, andere godsdienstige gemeenschappen en humanisten over de verhouding tussen levensbeschouwing en politiek te blijven voeren en te intensiveren.

Vrijheidsrechten zijn er (onder meer) voor alle religies en identiteitsgebonden instellingen in Nederland: ook voor godsdienstige (zoals islamitische) instanties. Wie pleit voor een verplichte neutrale status van scholen, welzijnsinstellingen, media etc. miskent de betekenis van religie en levensbeschouwing voor mensen, miskent hun recht om deze ook maatschappelijk tot uitdrukking te brengen en miskent ten diepste het democratische karakter van de Nederlandse staat.

Aan de kernwaarden van de rechtsstaat wordt uitvoerig aandacht geschonken in de inburgeringstrajecten en in het curriculum dat nieuwkomers krijgen aangereikt. Ook in het curriculum van de basisschool en de basisvorming wordt uitdrukkelijk aandacht geschonken aan het onderhavige thema.

Scholen geven in het leerplan aan hoe zij ermee omgaan en zij leggen verantwoording af in het jaarverslag. Evenals rond andere deugdelijkheidseisen moeten scholen in staat worden gesteld om te werken met eigen kwaliteitssystemen en instituten. De inspectie ziet op het bestaan van kwaliteitssystemen toe en treedt zonodig aanvullend op;

Beleid is dat de overheden consequent de Nederlandse (cq. Friese) taal gebruiken, behoudens in situaties van overmacht..

Voor de expressie van het persoonlijke geloof moet ruimte zijn. Pas als symbolen en gedrag expliciet in de weg gaan staan aan het vervullen van een openbaar ambt (van agent, van rechter) is er een titel om de beperking te eisen.

In het strafrecht moet geen onderscheid gemaakt worden tussen culturele groepen omdat het recht en de rechtstoepassing eenduidig en gelijk moeten zijn.

Nieuwe symbolen en instituties die uitdrukking geven aan de identiteit van de Nederlandse rechtsstaat kunnen op termijn misschien aan de orde zijn, maar daarbij geldt dat er dan sprake moet zijn van een verdieping van de relatie tussen Nederlandse rechtsstaat en deze symbolen. Hoe zich dat kan of zal voltrekken is van tevoren niet aan te geven: vaak zijn het ingrijpende momenten in de staatsgeschiedenis die symbolen uittillen boven hun groepsgebonden karakter en hen een algemene, de rechtsstaat bepalende statuur geven.

Het verschaffen van een tijdelijke of permanente verblijfsvergunning gaat gepaard met een ceremonieel dat de waarden van de Nederlandse rechtsstaat onderstreept.

Alleen in wettelijk nader te verankeren situaties van overmacht kan er sprake zijn van een dubbele nationaliteit.

Er komen wettelijke regels rond giften aan scholen, vergelijkbaar met regels die gelden voor politieke partijen. Naar analogie van regelgeving in het Verenigd Koninkrijk (VK) inzake giften aan politieke partijen kan eventueel worden verkend of het zinvol is te gaan werken met zogenaamde permissable donors. Scholen weten dan van wie zij donaties mogen ontvangen en van wie niet.

Uit een oogpunt van gelijkwaardigheid van mensen rekent de overheid het zich tot taak om in beginsel alle duurzaam in ons land verblijvende mensen niet vrijblijvend een elementair niveau van scholing aan te bieden. Dat rust mensen toe en draagt bij aan hun emancipatie.

Koninginnedag is een nationale feestdag die uitdrukking geeft aan de cohesie en eenheid van de samenleving. Terecht is de laatste jaren benadrukt dat ook immigranten worden uitgenodigd daarin te participeren. Zo kwam bij de nationale viering van het huwelijk van kroonprins Willem-Alexander met prinses Maxima op die manier de veelkleurigheid van de Nederlandse samenleving nadrukkelijk in beeld. Bij Koninginnedag viert onze natie haar eenheid: met alle veelkleurigheid Oranje boven.

Tegen extremistische uitingen die aanzetten tot geweld (ook van religieuze leiders) wordt zo mogelijk voortvarend strafrechtelijk opgetreden. Personen die zich aan extreme uitlatingen schuldig maken zijn bij uitstek gèèn gesprekspartner van de overheid: zij zijn niet representatief voor de allochtone bevolking en daarom moet ook niet die indruk gewekt worden.

Organisaties die tot doel hebben de democratie en de kernwaarden te ondergraven, moet de overheid verbieden.

Participatiebevordering

Een beleid dat veeleisend is (de Engelse term demanding geeft de juiste klankkleur), is een voorwaarde voor een goede overgang van het ene naar het andere land. Het is een voorwaarde voor een bevredigend bestaan. Bevredigend in die zin dat verantwoordelijkheden opgepakt kunnen worden: verantwoordelijkheden voor de eigen bestaansmiddelen, voor werk en inkomen, voor de opvoeding van kinderen en de begeleiding van de oudere jeugd, voor een evenwichtige relatie tussen man en vrouw, voor verantwoordingszin en zelfstandigheid.

De Nederlandse samenleving zal in de visie van de commissie enerzijds meer dan tot op heden is gebeurd, moeten investeren in mensen. Dat betekent anderzijds dat de immigrant heel wat werk zal moeten verzetten. Velen hebben al laten zien, hoever je kunt komen met geloof, vertrouwen, inzet en doorzettingsvermogen en hebben zich in relatief korte tijd een goede positie in de samenleving verworven. Wie dat alles er niet voor over heeft, moet zich terdege afvragen of dit land wel de plaats van zijn bestemming is. Het beleid mag ook dat duidelijk maken.

Enige van de voorstellen:

Inburgeringscursussen moeten qua niveau en inhoud toereikend zijn. Bij de inhoud van de cursussen wordt rekening gehouden met de levensloop van mensen (zie onder). Het beleid rond de inburgeringscursussen moet meer demanding worden: niet om daarmee barrières voor immigratie op te werpen, maar juist om de integratie te laten slagen. Vergunningen tot verblijf worden pas verstrekt als een bepaald niveau van inburgering is bereikt.

Het onderwijsaanbod wordt toegankelijk via de moderne communicatiemiddelen. Voor ouderen vanaf 55 jaar bevat de cursus de genoemde basiselementen en praktijkervaring via vrijwilligerswerk. Uiteraard gaan de eisen vergezeld van een hardheidsclausule: mensen met beperkte vermogens of voor wie die verplichting evident haalbaar is (leeftijd bijv.) moeten van die verplichting worden ontslagen.

de partner die in het kader van gezinsvorming naar ons land wil komen, moet een evenwichtige en afgewogen keuze hebben kunnen maken. De stap die genomen wordt, is een verstrekkende. De minimumleeftijd van huwelijkspartners die in het kader van gezinsvorming naar Nederland komen, wordt daarom gesteld op 21 jaar.

Consultatiebureaus nemen periodiek testen af bij kinderen en adviseren ouders van zeer jonge kinderen over de manier waarop deze achterstanden het beste zijn te bestrijden. Een, liefst aan de basisschool gelieerde en daarin gehuisveste peuterspeelzaal maakt hen op een speelse manier vertrouwd met de Nederlandse taal en bereidt voor op het toekomstige onderwijs. Dit is een variant op de schakelklassen in het onderwijs. Op deze manier is handen en voeten te geven aan een taaloffensief en aan het (verder) ontwikkelen van de daarbij behorende expertise. Ouders worden uitgenodigd deel te nemen aan flankerende programmas.

De schoolgang van kinderen moet niet gedurende langere tijd onderbroken worden om redenen van verblijf in het buitenland, met het gevolg dat de jongeren een breuk in hun onderwijsloopbaan oplopen. Er dient onderzoek te komen naar de mate waarin daarvan sprake is. Tenzij er sprake is van overmacht, ontmoedigt de overheid dergelijk handelen. Bezien wordt of het mogelijk is om anders ouders kinderbijslag te onthouden voor kinderen/jongeren die, gescheiden van de in ons land blijvende ouders, gedurende de leerplichtige leeftijd duurzaam elders verblijven;

Ouders die (nog) geen of (nog) gebrekkig Nederlands spreken (onder niveau NT2 3) worden in staat worden gesteld om elementen van het basisschoolprogramma van hun kind parallel te volgen. Er komen meer toetsmomenten. De ouders kunnen deze toetsen eveneens afleggen;

Ook de niet-werkende allochtone partner moet een opleiding volgen die betrokkene kwalificeert tot het indien gewenst of noodzakelijk- verrichten van betaald werken. Dat schept ook evenwicht in relaties: er ontstaan minder dwingende afhankelijkheden. Daarbij komt dat de wet beide partners verplicht om zich, ingeval van een bijstandsuitkering, beschikbaar te stellen voor de arbeidsmarkt. Dat dient ook te gelden voor partners uit allochtone gezinnen. Zij die zich aan de inburgering onttrekken en dus veel moeilijker bemiddelbaar zijn op de arbeidsmarkt, krijgen een korting in het geval het gezin in een bijstandssituatie komt.

Ook om onnodig isolement te voorkomen moet bij het keuren voor arbeidsongeschiktheid niet alleen rekening worden gehouden met de actuele verdiencapaciteit van mensen maar ook met de mogelijkheid dat mensen na een gerichte scholing veel meer beroepen kunnen gaan uitoefenen. Investeren krijgt prioriteit boven afkeuren als arbeidsgeschikte;

Onderwijs

Onderwijs rust mensen toe om verantwoordelijkheid te nemen in de samenleving. Kennis en vorming zijn daarvoor essentieel in een complexe samenleving als de onze. Als in de sfeer van scholing zaken mislopen, heeft dat langdurige gevolgen. Gevolgen voor de persoon in kwestie, maar ook voor de samenleving: zeker nu de arbeidsmarkt sterk vergrijst, is het noodzakelijk te investeren in het menselijke kapitaal dat voorhanden is.

Er komt een systeem van schakelklassen. Dat schept voor scholen de mogelijkheid om expertise te ontwikkelen en te bundelen rond het hanteren van leerachterstanden. De schakelklassen zorgen ervoor dat nieuw in ons land komende leerlingen gericht via een eigen curriculum en didactiek-achterstanden kunnen inhalen. Hiermee wordt bovendien het regulier onderwijs ontlast: het niveau wordt niet of minder naar beneden gehaald en er is dus minder neiging tot de zogenaamde blanke vlucht. In situaties dat scholen zelf te weinig leerlingen hebben om aparte schakelklassen te bemensen, wordt samengewerkt met andere scholen;

Het bovenstaande geldt voor nieuwkomers: voor kinderen die op latere leeftijd aan het onderwijs deel gaan nemen en voor kinderen wier onderwijsloopbaan is onderbroken door verblijf in het buitenland en voor jongeren met een aanzienlijke aanvangsachterstand in groep één van de basisschool.

Gemeenten wordt aanbevolen om indien van beide kanten gewenst- convenanten te sluiten met schoolbesturen om tot een evenwichtige spreiding van leerlingen te komen. De convenanten behelzen niet alleen afspraken over het tegengaan van segregatie, maar ook over de manier waarop scholen jongeren in staat stellen om onderwijsachterstanden in te lopen, over de manier waarop ook ouders scholingsmogelijkheden worden geboden en bij het onderwijs gericht op het wegwerken van achterstanden worden betrokken, over de manier waarop schoolbesturen kunnen expertise bundelen en situeren in bepaalde gespecialiseerde lesplaatsen etc.

Voor wie geïnteresseerd is in de digitale versie van het hele rapport:
http://www.cda.nl/domains/cda/content/downloads/WI/2003/rapport%20integratie.doc

En nu geen oppervlakkige verhalen meer over Jan Peter Balkenende die niets uit zou voeren Hij maakte mijns inziens terecht een voorbehoud bij de vraag of Nederland vol zou zijn tijdens een goedkoop verkiezingsdebat.

quote:

---

Op dinsdag 11 maart 2003 19:20 schreef no3big het volgende:
shit dit is mij iets te veel tekst kun je misschien ook een samenvatting maken

---

Gezien de Nederlandse bevolking veroudert is import van mensen noodzakelijk om de economie op gang te houden. Bij deze import komen hindernissen voor het samen-leven om de hoek kijken.
-Culturele verschillen nemen toe. Dit kan misverstanden en irritaties opwekken.
-Verschillen in kansen op de arbeidsmarkt van migranten en oorspronkelijke inwoners moeten op tijd worden gezien en bestreden opdat geen tweedeling in de samenleving ontstaat van een bevolkingslaag met aansluiting op de samenleving, geld en een betaalde baan en een laag die geen aansluiting heeft in de samenleving, zichzelf nauwelijks kan redden in die samenleving en nauwelijks aan een betaalde baan kan komen.
-De roep om kennis neemt toe om een economie die kennis nodig heeft van voldoende brandstof te kunnen voorzien. Dit betekent dat mensen steeds meer en beter geschoold moeten zijn omdat het aangeboden werk deze scholing vraagt.

Integratie van migranten gaat langs drie wegen en verloopt via het gezin, (de familie), de kennissen en de geloofsgemeenschap, de sportclub, de school, het werk en de buurt. De drie wegen:
1.Culturele kernwaarden als pijlers van de rechtsstaat en zekerheden van burgers. Er zijn normen en waarden waarop iedereen in die samenleving aanspreekbaar hoort te zijn. Ieder is duidelijk wat door de beugel kan en wat niet. Hieraan wordt in de inburgeringstrajecten vanaf het begin al aandacht besteed.
2.Sociale participatie gericht op het verwerven van vaardigheden en het oppakken van maatschappelijke verantwoordelijkheden. Hoe doe je mee in de samenleving. Ben je aangesloten bij een club, gemeente of kennissenkring.
3.Functionele vaardigheden: Spreek je de taal, begrijp je grappen, opmerkingen, verpakte fabels en wijsheden. Kunnen mensen elkaar niet enkel aanhoren maar ook duidelijk verstaan en begrijpen wat precies bedoeld wordt? Via het onderwijs wordt mensen deze kunst bijgebracht. Ook de niet-werkende allochtone partner moet een opleiding volgen die het hem of haar mogelijk maakt om buitenshuis betaald te werken. Dat schept evenwicht in relaties: er ontstaan minder dwingende afhankelijkheden. Daarbij komt dat beide partners verplicht zijn om zich, ingeval van een bijstandsuitkering, beschikbaar te stellen voor de arbeidsmarkt. Wie zich aan de inburgering onttrekt en dus veel moeilijker bemiddelbaar is op de arbeidsmarkt krijgt een korting als zijn of haar gezin in een bijstandssituatie komt.

Het CDA gaat voor duidelijke integratievoorwaarden. Immigranten moeten zich conformeren aan de Nederlandse Grondwet en actief meewerken aan hun inburgering. Verder wordt verwacht dat iedere ingezetene de kernwaarden van de Nederlandse samenleving respecteert, zoals de gelijkheid van man en vrouw, de scheiding van kerk en staat en de gelijkwaardigheid van alle mensen, ongeacht hun ras, godsdienst of seksuele geaardheid.

Het rapport is positief over het bieden van ruimte voor eigen organisaties van culturele minderheden omdat dit juist bij de verworven vrijheidsrechten in ons land, verankerd in de grondwet hoort. Wel horen er eisen aan de instellingen gesteld worden. Zo moeten bijvoorbeeld onderwijsinstellingen gericht zijn op integratie van jeugdigen in de Nederlandse samenleving. Het activiteitenaanbod van zelforganisaties hoort aan te sluiten bij de kernwaarden van de Nederlandse rechtsstaat

Het rapport bepleit geen beperking van de godsdienstvrijheid, ook niet op de scholen. Religie kan juist dienen als emancipatiemiddel. Het geloof kan mensen er toe aanzetten actief aan de samenleving deel te nemen. Maar godsdienstige bewegingen, zoals richtingen van de politieke islam die uit zijn op ondermijning van de democratie en de rechtsstaat, moeten volgens het rapport worden verboden. Tegen extremistische uitingen die aanzetten tot geweld (ook van religieuze leiders) wordt eventueel snel strafrechtelijk opgetreden. Mensen die zich extreem uitlaten zijn gèèn gesprekspartner van de overheid: zij zijn geen goede vertegenwoordigers voor de allochtone bevolking en daarom moet ook niet die indruk gewekt worden.

In het strafrecht wenst het CDA geen onderscheid tussen culturele groepen omdat het recht en de rechtstoepassing eenduidig en gelijk moeten zijn voor iedereen.

In het rapport worden verschillende voorstellen gedaan om een groot draagvlak te scheppen voor en inzicht te bieden in de waarden van de rechtstaat. Zo wil het CDA de dialoog tussen christenen, moslims, andere godsdienstige gemeenschappen en humanisten over de verhouding tussen levensbeschouwing en politiek blijven voeren en verdiepen. Vrijheidsrechten zijn er (onder meer) voor alle religies en identiteitsgebonden instellingen in Nederland: ook voor godsdienstige (zoals islamitische) instanties.

Het rapport is niet voor een verplichte neutrale status van scholen, welzijnsinstellingen, media etc. omdat dit de betekenis van religie en persoonlijke kijk op het leven voor mensen miskent. Het pleit ervoor mensen zelf de ruimte te laten hun eigen kijk op het leven door te geven zolang deze kijk niet ten koste gaat van de kernwaarden.

Het voorgestelde beleid gaat er vanuit dat mensen zelf verantwoordelijkheden (leren) oppakken: verantwoordelijkheden voor de eigen bestaansmiddelen, voor werk en inkomen, voor de opvoeding van kinderen en de begeleiding van de oudere jeugd, voor een gelijkwaardige relatie tussen man en vrouw, voor verantwoordingszin en voor zelfstandigheid.

De Nederlandse samenleving zal meer dan tot nu toe is gebeurd, moeten investeren in mensen. Dat betekent ook immigranten wat werk zullen moeten verzetten. Veel migranten hebben al laten zien, hoever je kunt komen met geloof, vertrouwen, inzet en doorzettingsvermogen en hebben zich in relatief korte tijd een goede positie in de samenleving verworven. Wie dat alles er niet voor over heeft, moet zich terdege afvragen of Nederland wel de plaats van zijn bestemming is. Het gevoerde beleid mag ook dat duidelijk maken.

quote:

---

Op woensdag 12 maart 2003 00:06 schreef lawsuit het volgende:
Het probleem is juist dat een klein aantal allochtonen niet wil integreren.

Ik deel de opvatting van het CDA ten opzichte van de meeste nieuwe bewoners van Nederland.

Met de Turken, Chinezen, Surinamers, Aziaten, Oost-Europeanen en kleinere groepen immigranten gaat het heus allemaal goedkomen, en zei zullen ook de lasten dragen van vergrijzend Nederland, zich volledig Nederlander voelen en de verantwoordelijkheden die het met zich meeneemt dragen.

Ik zie echter een kleinere groep, o.a. bestaande uit voormalig Arabieren en voormalige inwoners van de west, die alle vooruitgang zullen proberen te blokkeren.

Er zal een grotere segregratie ontstaan in nederland vanwege deze groeperingen, wat de positieve effecten van immigranten die onze denkbeelden delen, en zich volledig nederlander achten in de weg zal staan..

---

Voormalig Arabieren... Marokkanen zijn geen Arabieren of voormalig Arabieren maar Berbers. Palestijnen en Iraki's die hier zitten hebben voor zover ik weet nog geen etiket van probleemgroep gekregen.

Welke vooruitgang proberen de door jou beschreven groepen precies te blokkeren? Heb je enig idee waarom ze wat jij vooruitgang noemt willen blokkeren?

quote:

---

-------------------------------------------------------------------------------
Volgens dit CDA-rapport heeft de Nederlandse rechtstaat als kernwaarden:
- de erkenning dat de mens uniek is, drager van een persoonlijke verantwoordelijkheid, met een eigen levensbestemming. Elk mens heeft het recht op ontplooiing, om te leven volgens eigen, innerlijke overtuiging. Vrijheidsrechten en een democratisch staatsbestel zijn essentieel;
--------------------------------------------------------------------------------

Maar ja, recht op een homohuwelijk, soft-drugs gebruik, bezoek van prostitutie, rechten op een referendum, rechten om te kiezen welke vorm onderwijs je wil nemen zonder dat daar geloof, etniciteit of wat dan ook bij komt kijken telt niet mee...

--------------------------------------------------------------------------------
- het recht om via eigen instellingen uitdrukking te geven aan ambities, levensovertuiging en -missie. Mensen zetten zo een stempel op hun leven en op de maatschappelijke ruimte (gezin, school, vakbond, kerk, moskee). Dit impliceert dat deze instellingen ook intern niet mogen afdwingen en niemand tot conformisme moeten kunnen forceren, ook al kennen instellingen eigen spelregels, gebruiken en riten en zelfs sancties;
--------------------------------------------------------------------------------

Nee ok, hier ben ik het dan wel mee eens.
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
- De overenigbaarheid van dwang en persoonlijk geloof. Zij berust op het inzicht en de (met name ook in West-Europa) soms pijnlijke ervaring dat het samenvallen van beide leidt tot aantasting van gewetensvrijheid en godsdienstvrijheid. Staatsrechtelijk vertaalt zich dit in de grondwettelijke (onder)scheiding van kerk en staat.
--------------------------------------------------------------------------------

Wat ook weer verklaart waarom Ferrier (CDA) kerkverenigingen wou gaan subsidieëren, en zelfs via deze verenigingen inburgeringscursussen te regelen, wat weer leidt tot een dwang om naar de kerk te gaan, omdat je anders niet kan inburgeren
Weerleg eerst dit maar eens, dan gaan we de volgende keer wel weer verder met de andere punten.

---

Je kunt ook inburgeren via de eigen zelforganisaties eninstellingen om uitdrukking te geven aan ambities. Deze instellingen wenst het CDA wenst te subsidieëren.

Kom maar op met de rest.

quote:

---

Op donderdag 13 maart 2003 09:11 schreef JAM het volgende:

[..]

Sorry, maar ik wil eerst een fatsoenlijk antwoord hierop.

Waarom wil CDA het homohuwelijk dan afschaffen, en hoe zit het met de andere punten die ik noemde (softdrugs, referendum, etc.).

En het ging niet om het inburgeren, het ging vóóral om het subsidieëren van het kerkwezen, wat heeft dat met scheiding tussen kerk en staat te maken ? En leert men Nederlands beter op school of in de kerk ? Waarom gaat dat geld dan niet uit naar fatsoenlijk onderwijs ?

---

Het ging vooral om het primaat in eigen kring. Zowel voor gereformeerde als voor mohammedaanse culturen. Cultuuronderwijs vind ik overigens ook fatsoenlijk onderwijs. Pas wanneer de plant de eigen wortels helder en vastgezet heeft kan een plant goed gedijen in een nieuwe omgeving.

Men leert het Nederlands war men het spreekt. Zowel op schoolse wijze als in ander opvoedingssituaties.

Wat mij betreft worden softdrugs hooguit gedoogd en vrijgegeven als het gaat om medicinaal gebruik.