Verbondenheid politici met geweldadig activisme?

Zojuist trof ik onderstaand stuk wat inging op mogelijke verbanden tussen mensen met politieke macht en geweldadig activisme.
Ik zou ook graag een fel licht zien op deze zaak om te realiseren dat een rechtsgang inderdaad recht doet.

Het gaat mij om licht op:
- zowel links als rechts extremisme
- amateurisme bij politie en justitie
- bewust lekken om een zaak kapot te maken
- plotselinge seponering van zaken
- een eventuele rol van politici bij dergelijke 'zaakjes'.

http://www.libertarian.nl/actueel/actueel020519_1256.html

Te gevoelig

Onderzoeker Peter Siebelt, kenner van de links-radicale beweging, wijt de magere oogst van politie en justitie voor een deel aan gebrekkig optreden. De ene keer werden beginnersfouten gemaakt, een andere keer was er niet zorgvuldig gewerkt. De politieke en juridische slagkracht van de tegenstanders werd zwaar onderschat. Gevolg was onder andere dat de BVD steeds minder mocht.

Maar er was volgens hem meer aan de hand. Er zijn duidelijk aanwijzingen dat sommige zaken bewust stuk werden gemaakt. Er werd heel duidelijk gelekt.
Soms speelden ook andere overwegingen een rol. De politie heeft telefoongesprekken afgeluisterd van actievoerders die de brand bij de Makro in Nuth hadden gesticht. Een van hen was een dochter van een prominent politicus. Er is geen vervolg op gekomen. De daders gingen vrijuit.
Siebelt beschikte in die tijd over informatie uit de eerste hand. Hij had een beveiligingsbedrijf in Amsterdam. Desgevraagd adviseerde hij de politie een inval te doen bij het bureau van een politieke partij.
Ik wist vrijwel zeker dat zich daar documenten bevonden die tot ontrafeling van het RaRa-netwerk hadden kunnen leiden. Maar die inval is er nooit gekomen. Politiek gezien lag dat kennelijk te gevoelig. Daardoor liep het hele onderzoek vast.
Hij kan niet nalaten om te wijzen op de verwevenheid tussen het actiewezen en een aantal linkse politieke partijen.
Die dwarsverbanden zijn er al vele jaren. Inmiddels zijn diverse politieke vriendjes van activisten opgeklommen tot hoge posten op ministeries.

Als er een nieuw kabinet komt, mag het wel beginnen daarnaar een onderzoek te doen.
Hij vindt dat de nieuw te vormen coalitie tevens een parlementair onderzoek zou moeten instellen naar extreem links om duidelijk te krijgen hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. De moord op Pim Fortuyn vormt daartoe in zijn ogen een zeer gerede aanleiding.
Het wordt tijd dat de bezem erdoor gaat, vindt hij.

Activisten maken er bezwaar tegen dat ze op één lijn worden gezet met Volkert van der G. Ze zeggen zelf nooit geweld tegen personen te hebben gebruikt.
Dat er bij de aanslagen in de jaren tachtig en negentig geen doden vielen, was meer geluk dan wijsheid. Zo ontsnapte de plaats Alphen aan de Rijn bij brandstichting door RaRa in 1987 aan een ramp doordat kon worden voorkomen dat een opslag van gasflessen en benzine de lucht inging.

quote:

---

Op maandag 20 januari 2003 15:31 schreef Kozzmic het volgende:
Peter Siebelt is degene die onlangs nog beweerde dat Van den Haak (de man die het onderzoek leidde over de beveiliging van Fortuyn) een huisvriend is van Fortuyn. Ook is hij de persoon naar wie alle lijntjes leidden als het gaat om de beschuldiging dat GL-kamerlid Duyvendak banden zou hebben met terroristen. Ik kan hem als onafhankelijk onderzoeker niet serieus nemen, ik heb nog nooit een plausibel bewijs gezien voor zijn beweringen. Hij is iemand die een rode waas voor ogen krijgt zo gauw het over links gaat (en dat is alles links van de VVD), zeg maar de KAFKA van rechts (zoals iemand hem hier onlangs noemde).

Zie ook:
'Onderzoeker moord Fortuyn huisvriend van Kok'
GL-politicus actief bij Radikalen

---

quote:

---

Op maandag 20 januari 2003 16:08 schreef Shaman het volgende:
Siebelt heeft in '94 al eens vastgezeten op verdenking van oplichting, helaas werd hij vrijgesproken wegens indirecte bewijsvoering. Niet echt een betrouwbare bron ..

---

http://www.evel.nl/pandora/revonzewereld.htm

quote:

---

Iemand die zich uitgaf voor actievoerder en onderzoeker, haalde het oud papier op bij meer dan dertig organisaties, variërend van Pax Christi tot kleinere groepen die campagne voerden tegen grote bedrijven. Niet om de opbrengst aan een goed doel te schenken zoals hij beweerde, maar om het af te leveren bij het recherchebureau ABC van Peter Siebelt. Daar werd ieder stuk papier nageplozen op informatie ter aanvulling van de talloze bestanden over alles wat links was: actievoerders, stichtingen en verenigingen en alles wat hen bond. In sommige gevallen kwam zulke interne informatie vervolgens bij de betreffende bedrijven terecht, in andere gevallen diende het als basis voor suggestieve en soms compromitterende verhalen in De Telegraaf. Het recherchebureau ABC bestaat inmiddels niet meer, Peter Siebelt ventileert zijn ideeën over "het linkse complot" nu - noodgedwongen op basis van een grotendeels verouderd archief - in een eigen rondschrijven, in het Reformatorisch Dagblad, en recent als 'adviseur' van de LPF.

---

quote:

---

Activists and advocacy groups in the Netherlands knew their garbage was being gathered, but not what it was being "recycled" into: intelligence files for companies those groups were boycotting. Little did they realize how interesting their paperwork could be to the companies they campaigned against, tabloids, and occasionally even the police, public prosecutor or secret service.
Paul Oosterbeek worked for a company called ABC (the Dutch abbreviation for General Security Consultancy). Posing as a volunteer, he told various activist groups that he had computer skills and wanted to help them automate their data. Oosterbeek helped them do archival work, installed software, set up computer databases and entered the contact addresses of new subscribers and possible sponsors. (Years after he was exposed, one group found its contact database software was registered to ABC.) To save time, he asked if he could take the groups' Rolodexes with him and finish the copying elsewhere. Meanwhile, he took advantage of his position to collect the groups' discarded paperwork, saying he wanted to sell it to recyclers for charity.

--knip--

there is no law against collecting wastepaper, even under false pretenses, nor against the kind of espionage we could prove had occurred. Several of the groups involved sued the company and the infiltrator for "fraudulent conspiracy," which was unfortunately the only possible legal action under Dutch criminal law. Siebelt and Oosterbeek were detained overnight and questioned, but the prosecutor decided not to indict in the absence of "legal and convincing evidence."
Oosterbeek has since vanished into obscurity. ABC all but shut down after we exposed them, but Siebelt continues to market himself as a specialist in monitoring national and international activist groups.
The ABC material remains potentially dangerous even today, since it contains personal information about some activists who need to be anonymous to do their work. For example, the Fascism Research Collective (FOK) traces the activities of far-right splinter groups in the Netherlands. When a right-wing group accused the FOK of slander in 1998, ABC provided the plaintiffs' lawyers with the names and addresses of people who its wastepaper said were members of the FOK. Fortunately, the material was never used in court, but being identified as an antifascist researcher in extreme-right magazines can have potentially dangerous consequences.

This story is adapted from Battling Big Business: Countering Greenwash, Front Groups and Other Forms of Corporate Deception, edited by Eveline Lubbers

---

http://www.fortuyndiscussie.nl/index.php?board=96;action=display;threadid=7799 een forum waarin nogal wat racistische berichtgeving geplaatst kan worden. Iemand citeert Siebel en daar blijft het bij.

http://www.groenlinksdrenthe.nl/view/nieuws.html?bericht_id=323 komt niet met een duidelijk verhaal dat tegen Siebelt pleit.

http://www.darkisland.nl/beerput.htm
een artikel van Siebelt zelf

http://www.groene.nl/1997/21/jc_bedrijfsspionage.html

quote:

---

BOB HOOGENBOOM, criminoloog bij de vakgroep Strafrecht en Criminologie van de Erasmus Universiteit en docent aan de Politieacademie, waarschuwde vorig jaar in de bundel Kwetsbare kennis voor de ongebreidelde groei van de private inlichtingendiensten. Hoogenboom: 'De illusie van een overheidsmonopolie op de opsporing is achterhaald. Er wordt meer opgespoord buiten de politie dan binnen de politie. Dat vertel ik ze al heel lang, maar ze zien dat niet. Logisch, het tast hun legitimiteit aan. Maar neem nou dat financieel rechercheren van de politie. Dat is me toch van een LBO-niveau. Terwijl dat binnen het bedrijfsleven al tijden op academisch niveau gebeurt. Of die pluk-ze-wetgeving. In het bedrijfsleven is het al jaren niet anders! Als jij fraudeert en ze komen erachter, dan word je geplukt.'
Het particuliere terrein is vanaf de jaren zestig aan enorme schaalvergroting onderhevig. Industriële complexen bestrijken meer en meer hectaren, glazen kantoren schieten uit de grond, recreatieterreinen dijen uit, afgezonderde appartementenblokken met garages en parken rukken op en buurtwinkels maken plaats voor winkelcomplexen à la Hoog Catharijne. Politie komt daar niet, het is immers geen publiek domein. Natuurlijk worden die plekken ook geconfronteerd met criminaliteit. Bedrijven en organisaties hebben daarom een beroep gedaan op particuliere beveiliging.
Hoogenboom: 'De veiligheidssector is voor tachtig procent gewoon eerlijke bewaking en toezichthouding. Daar heb ik niet zo'n probleem mee. Wel met de harde kern van de veiligheidsindustrie. Dat zijn conflictbeslechters die met behulp van illegale opsporingsmethoden rechtspreken. Private justice, dus. Dat is een klein deel van die hele veiligheidswereld, maar wel een belangrijk deel, dat te weinig aandacht krijgt. Er moet strengere controle op komen.
Ruim driehonderd bedrijven in Nederland beschikken over een eigen veiligheidsdienst. Van al die diensten weet ik dat ze behalve wetmatig ook clandestien actief zijn, dus in het criminele vlak. Niet alleen op het gebied van economische intelligence, interne fraude, afluistering en bedrijfsspionage, maar ook op het politieke vlak: door het bedrijfsleven uitgevoerd of opgelegd rechercheonderzoek naar tegenstanders of actiegroepen. In elk onderzoek wordt wel iets gedaan dat niet voldoet aan de spelregels waar de publieke opsporing zich aan moet houden. Terwijl deze diensten niets anders mogen dan jij en ik: iemand benaderen, wat vragen. Toch vindt er observatie, afluistering, pseudo-koop en infiltratie plaats. Het wordt alleen anders genoemd.
Het is onvermijdelijk dat clandestiene methoden gehanteerd worden. Niettemin plaats ik steeds grotere vraagtekens bij de verdergaande professionalisering en autonomie van bedrijfsbeveiligingsdiensten en private bureaus. Wat de opsporing betreft, maar blijkens internationale voorbeelden geleidelijk aan dus ook op het terrein van politieke inlichtingen. Gesloten bronnen schuwt men niet. Als er vraag naar is, zal eraan worden voldaan. Ik ken bureaus die clandestien aan informatie komen over het actiewezen in Nederland. Dat keur ik af. Ik zie de gevaren van de particuliere machtsuitoefening die indruisen tegen een aantal democratische beginselen.'

--knip--

Bob Hoogenboom: 'De schaal van denken en opereren binnen het bedrijfsleven en de snelheid van handelen zowel op het vlak van informatie als dat van onderzoek, is ongelooflijk. In de volgende eeuw zal interne conflictbeslechting, antecedentenonderzoek en observatie enorm toenemen. Zodra er intern gesanctioneerd gaat worden, raakt de staatsveiligheid in gevaar. De wijze waarop de publieke diensten worden gecontroleerd mag dan niet altijd even jofel zijn, men tracht tenminste de machtsuitoefening aan banden te leggen. Maar op het bedrijfsleven hebben wij absoluut geen zicht. Waarvoor wordt die informatie van veiligheidsdiensten allemaal gebruikt?'

HOOGENBOOM pleit voor een 'ethisch reveil' van de veiligheidsindustrie, die moet uitmonden in een verscherpte regelgeving. Hij lijkt op zijn wenken te worden bediend. In februari ging de Tweede Kamer akkoord met een wetsvoorstel waarmee de particuliere macht aan banden moet worden gelegd. Maar Hoogenboom heeft er weinig vertrouwen in: 'Weliswaar is met die wet voor het eerst het bestaan van particuliere recherchebureaus en veiligheidsdiensten erkend, maar hij zal nooit de gewenste controle opleveren. Door die wet zal hooguit de markt worden gereguleerd, niet de harde kern. Terwijl juist daar het gevaar schuilt. Die moet worden benaderd en uit het duister treden. Niet zoals nu het nachtwakertje wel, maar de professionelere rechercheafdeling van een groot bedrijf niet. Dat is ongelijkheid in de wetgeving. Daar komt bij dat in die nieuwe wet de controlebevoegdheid zo ruim is geregeld dat iedereen - elke opsporingsambtenaar - gerechtigd is om controle uit te oefenen op veiligheidsdiensten. De kennis binnen de overheid is daardoor enorm versplinterd.
Bovendien zullen politiefunctionarissen van die ruimere controlebevoegdheid misbruik gaan maken, door onder het mom van controle bij een dienst binnen te stappen. Een afhankelijkheidsrelatie is zo opgebouwd en de situatie kan worden geëxploiteerd ten eigen faveure. Zo van "luister eens, we hebben een klein probleempje, kunnen jullie niet iets voor ons doen wat wij zelf niet mogen?" Dirty work. Daar zijn nationaal voorbeelden van en er zullen er meer komen. De reguliere politie kan particulieren onder druk zetten met onbeperkte controlebevoegdheden. Een organisatie of individu binnen de publieke sector kan in een bepaalde casus ondergronds gaan bij particulieren. Dat gebeurt. Pas geleden nog, met de IRT-affaire. Van Vondel, één van die CID-knapen, is op een gegeven moment een particulier recherchebureau begonnen. We weten nog steeds niet wat daar nou de functie van was en of hij niet via dat bureau een aantal informanten heeft gerund. Daar komt nog bij dat er traditioneel binnen de politie nauwelijks aandacht voor controle is. Dat gold onder de oude wet op de weerkorpsen en dat geldt nog steeds. Controle interesseert de politie geen jota. Ze doen daar bijna niks aan.'

---

Wie KAFKA steunt moet maar niet klagen over Peter Siebelt. Wie Peter Siebelt citeert moet ook maar vrede hebben met KAFKA.

Indien echter informatie uit verdachte bron na kritische belichting waar blijkt te zijn kan het wat mij betreft gewoon worden gepubliceerd en zonodig van kritisch commentaar worden voorzien.

En dan gauw on-topic: Ik blijf benieuwd naar doofpotaffaires vanwege politieke contacten van activisten. Graag zie ik die contacten nader belicht opdat ik kan besluiten al dan niet een stem te verlenen aan de partijen die een maatschappij-inrichting voorstaan die mij aanspreekt.