Drammerige poetica

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 15:05 schreef Maanantai het volgende:
[quote]Op vrijdag 6 december 2002 14:59 schreef deGVR het volgende:

[..]

Iedere lezer dient serieus genomen te worden, wat de leeftijd of gemoedsgesteldheid van die lezer ook moge zijn.

En jij denkt zeker dat bovenstaande waar wordt als je het maar vaak genoeg zegt? Het is aantoonbaar grotesque lulkoek.

'Iedere muziekliefhebber dient serieus genomen te worden, ook de mensen die van Boy Bandjes als Boyzone houden. Een metalband moet dan ook zeker rekening met zulke mensen houden als ze hun klaagzang beginnen uiten na het bezoeken van een metal concert'

Denk je nu echt dat bovenstaande stelling, welke een letterlijke vertaling van jouw stelling naar een ander medium is, te verdedigen valt? Het is idiotie ten top, en het feit dat je dit zelf niet kunt bedenken bewijst dat je mentale vermogens nogal onder de maat zijn.

M.H.Benders

---

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 15:58 schreef ReneMioch het volgende:
De denker streelt zijn ego
Terwijl hij
heel moeilijk
kijkt

---

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 15:42 schreef WolfGaidin het volgende:
Gaaaatver! Wat ben jij een arrogante kwast zeg, Maanantai. Niet te geloven. Dat er zulke verwaande, zelfingenomen mensen rondlopen.

---

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 17:15 schreef Maanantai het volgende:
'Pronoide' is geen bestaand Nederlands woord. Dus dat pralen met de Van Dale:

---

quote:

---

....is nep want ik geloof niet dat jij een Van Dale ter beschikking hebt. Dan had je namelijk dit kunnen lezen: 'Medium' = '3. Middel om iets te bewerkstelligen of over te brengen e.q. informatiedrager'; je bovenstaande bewering dat muziek wel een medium is en poezie niet is dan ook je reinste ongeletterde kul, en je bewijst opnieuw weer noch over enige herseninhoud noch over de nodige uitrusting te beschikken om deze discussie met mij te kunnen handhaven.

---

quote:

---

Ik heb persoonlijk niets tegen onderdeurtjes,zolang ze maar wel hun plek kennen.

---

quote:

---

M.H.Benders

---

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 14:59 schreef deGVR het volgende:

Iedere lezer dient serieus genomen te worden, wat de leeftijd of gemoedsgesteldheid van die lezer ook moge zijn.

---

Wat bedoel je met 'als je ergens wilt komen in het schrijversvak'? Is het niet beter hen te 'respecteren' die daadwerkelijk invloed hebben op jouw plaats in het literaire veld?

Volgens de van Dale definitie is poëzie dus geen medium... het schrift is een medium. Poëzie maakt slechts gebruik van het medium om zich te uiten.

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 18:11 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Waarom?

Wat bedoel je met 'als je ergens wilt komen in het schrijversvak'? Is het niet beter hen te 'respecteren' die daadwerkelijk invloed hebben op jouw plaats in het literaire veld?

---

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 19:28 schreef Maanantai het volgende:

[..]

Dan kun je hoogstens zeggen dat je je fans serieus moet nemen, niet lezers in het algemeen. Dat is een volkomen idiote stelling. De beste bands nemen overigens hun fans ook niet al te serieus. Die willen namelijk per definitie altijd dezelfde superhitjes horen.

M.H.Benders

---

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 21:42 schreef Maanantai het volgende:

[..]

Uhm, jullie zijn mijn 'potentiele' fans helemaal niet. De mensen die hier reageerden zeiden allen helemaal niet van poezie te houden of het nauwelijks te lezen. Niet eens poezie fans dus, en al helemaal geen fans van mij. Heb ik dus niks komma nul mee te schaften.
[..]

Nee hoor, mijn site loopt beter dan Meander of Epibreren, en met publiceren gaat het ook aardig. Ik heb eigenlijk niets te klagen.

M.H.Benders

---

Ik moet wel zeggen dat ik nog geen literaire relkloon had gezien op het forum, dus wat dat betreft verdien je zeker de palm.

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 22:02 schreef Maanantai het volgende:

[..]

Wat is je top 20 beste internationale dichters?

M.H.Benders

---

Afgezien van de top 3 in willekeurige volgorde.

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 22:08 schreef SportsIllustrated het volgende:

[..]

1- Dante
2- Shakespeare
3- Virgilius
4- Homerus
5- Donne
6- Michelangelo
7- Spenser
8- T.S. Eliot
9- Quevedo
10- Milton
11- Mallarmé
12- Goethe
13- Ovidius
14- Petrarca
15- Unamuno
16- Verlaine
17- Hoelderlin
18- Herbert
19- Bunyan
20- Yeats

Afgezien van de top 3 in willekeurige volgorde.

---

langs de muren van hard later
langs de uren naar de zee
met 't brengen van drinkwater
waar nooit dorst nog weet van heeft

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 22:33 schreef Maanantai het volgende:

[..]

Je weet dus duidelijk niets van poezie.

Groetjes,

M.H.Benders

---

quote:

---

Op vrijdag 6 december 2002 22:51 schreef vicz het volgende:

[..]

Poezie:

[afbeelding]

---

Ieder huisje heb zun kruisje, wijsheid zonder liefde okay dan heb je te maken met gortdroge filosofie, kijk maar eens naar filosofen, ze zien er allemaal ongelukkig uit.En aan de andere Kant als er liefde zonder wijsheid is dan heb je te maken met krankzinnigheid, de flinters zijn om te snijden.

Wat mij als eerste opvalt in de bundel 'Boekhouders en Draken en de Schouders waarop zij soms moeten uithuilen...' van M.H. Benders zijn de mooie visuele schetsingen. Een goed voorbeeld is te vinden in het gedicht 'Hoe de taal uiteindelijk een wereld ronselt'. Hierin geeft Benders blijk van een fijnzinnig soort humor, die dromerig aandoet, maar nooit helemaal ontdaan is van een bittere, soms zwartgallige ondertoon.

De reisgedichten zijn uitermate picturaal, en het lijkt wel of Benders zich te buiten wil doen aan het ongecontroleerde beschrijven van zijn visuele indrukken, alsof het een onbeschreven prentbriefkaart betreft, zonder bijbehorende vakantiegroet of een minimaal tekeningetje van een zonnetje. Het gevaar hiervan is dat deze verbloemingen af en toe vervlakken tot goedgeformuleerde spitsvondigheden, zoals bij de zeer evidente contrastwerkingen tussen de 'schoonheidselementen' en banaliteiten in 'Bekescsaba'.

Ik bespeur in de ritmiek en structuur van Benders' gedichten weinig 'voorbedachte rade', bewuste vormgeving of muzikaal-ritmische aanleg, die, naar mijn persoonlijke smaak, in hoge mate bijdragen tot de waarde van een gedicht. Halverwege afgebroken zinnen lijken hun gebroken lot alleen te danken te hebben aan het mooie rechthoekige effect op papier (of beeldscherm) dat hierdoor ontstaat. Geen andere overwegingen als vorm, jambes, ritme of evenwicht in compositie kan ik hierin bespeuren.
Taalproblemen, al dan niet doelbewust foutief toegepast, zoals bijvoorbeeld te vinden zijn in het gedicht 'Het leesbare mens', geven mij soms niets minder dan literaire jeuk. Natuurlijk heeft 'mens' uit de titel het foute geslacht bedeeld gekregen. Het consequent gebruik hiervan doet een cryptische boodschap vermoeden, een misschien ál te cryptische boodschap, wel te verstaan. Wat wordt er hier betoogd? Heeft de mens afgedaan, en verdient hij geen geslacht meer? Wordt de lezer op een jennerige manier getart of getest? Is het een uiting van verstolen feminisme? Ik weet het in ieder geval niet. Maar foutieve zinnen als: 'Hij ziet de dingen als ze bedoelt zijn' zijn ronduit hinderlijk en leiden af van de betekenis van de woorden. Ik zou Benders dus aanraden om, - als het hier een experimentele toepassing betreft, - deze zo snel mogelijk van zich af te werpen, tenzij hij natuurlijk naaimachines van een alom bekend merk zou willen bezingen (beSingeren).

Het bespiegelende karakter van Benders vormt voor mij een probleem. Hij geeft regelmatig blijk van een goed ontwikkelde filosofische inborst, die hem duidelijk uitgelijnde denkbeelden oplevert, vruchten van vaak smaakvolle observaties. Denkbeelden die overigens volkomen vanuit een hermetisch gesloten persoonlijk wereldje ontsproten lijken te zijn. Vanuit dit oogpunt en dit in acht nemend vind ik het begin van 'De Tafel van Zes' zeer geslaagd, smaakvol en aantrekkelijk:

Na jaren van bespiegelingen weet ik het nu zeker:
het is het geheugen welk de mens uit het paradijs dreef.

Goed en helder. Dan komt de uitwijding, waar ik de allegorie ietwat platvloers vind, maar die wel een duidelijke verklaring vormt van deze stelling:

Zwarte doos tussen de futuristische vleugels van het gehoor,
geen engelen, zwaarden, velden, koortjes of muziek.
Er is eigenlijk niets, omdat er niets te vergelijken valt.

Dan volgt even later een opgeheven vingertje als summa:

Dus kom niet weer met die verhalen
over verbanning uit het hemels paradijs.

Met deze atheïstische brandleus kon Benders het zaakje eervol afsluiten, maar hierop laat hij een volkomen onbegrijpelijk jolige rijmelarij volgen, waarschijnlijk bedoeld in de absurdistische stijl van de onnavolgbare Drs. P., hetgeen binnen deze context volslagen uit de toon valt:

Romige preisoep met verse peterselie,
hazelnootkoffie in een vleugje anijs.

Is dit Benders' verbeelding van het Aardse Paradijs? Koffie voor de Zondeval? Of slechts een minachting voor de bespiegeling per se, die al snel verward kan worden met hoogdravendheid? Is dit het traditioneel Hollandse (of Brabantse, in dit geval) instinct om alles plat te relativeren, plat tot onder het zeeniveau? Een andere mogelijkheid is een minder appetijtelijke; namelijk een minachting voor de lezer, die in deze zoete val van plechtige woorden was gevallen, hopende een integere contemplatie te vinden, en nu in zijn volslagen ontgoocheling tentoongesteld prijkt, de auteur als lachende sater. Ik beschrijf dit, maar wil hier niet langer aan geloven; dit zou namelijk betekenen dat ik mijn tijd dat ik dit schrijf volkomen verdoe. Laten wij dit niet hopen.

Nee, dit lijken wij niet te hoeven hopen, want dan verschijnen er in de bundel plotseling regelrechte pareltjes, intieme miniaturen als het Engelstalige 'As to the Bold Ink of History', die een zuivere uiting van integriteit zijn, en waar nu slechts in de laatste regel mijn stekels overeind gaan. Hier lijkt Benders wel aan structuur te hebben gedacht, en de alsmaar korter wordende zinnen lijken zijn verlangen naar nietigheid kracht bij te zetten. Heel mooi.

Ik heb al eerder Benders' dichttechniek geprobeerd te omschrijven als: vóór alles picturaal. Ik zou willen stellen dat Benders' werk te prozaïsch is (in de technische betekenis dan) om het te waarderen en beoordelen als poëzie pur sang, en ik vraag mij dan ook af of hij, mocht hij de grotere structuurbouw van bijvoorbeeld een roman beheersen, zich niet meer thuis zou voelen in het schrijven van proza.
Maar om hem aan te raden zijn zelfgestelde advies 'Maak niet de fout die ik ooit maakte, / laat het gedichten schrijven maar aan de dichters over.' op te volgen, acht ik een veel te hard oordeel. Het werk stijgt zeer zeker ver boven de bijvoegelijk-naamwoord-dichterij van de gemiddelde polderse getormenteerde ziel uit, er spreekt uitermate veel originaliteit uit werk (en wellicht persoon) uit.
Benders' gedichten lijken mij een allerpersoonlijkste uiting van allerpersoonlijkste emoties, een eigen schuilwereld. En om dan 'feedback' te vragen op een internetforum als Fok!, dat niet direkt bekend staat om zijn genuanceerde uitingen van de diverse leden, - vooral als het om politieke en persoonlijke vraagstukken handelt, - lijkt mij op zijn minst gezegd gewaagd. En als deze gedichten veel betekenen voor Benders, en hij zich door wellicht al te makkelijk afbranden door de 'Smakelozen' laat kwetsen, lijkt Fok!-forum mij een foute omgeving om zijn geesteskindjes te tonen. De reacties, het pedante gedrag dat hem hier steeds minder populair maakt, noodt mensen niet direct uit tot het lezen van zijn werk. Dat is zeker jammer, want soms moet het kunst van de kunstenaar als persoon gescheiden worden. Dat is hier zeker het geval.