Ik ben verbaasd hoe ik twee uur lang met een hoofdtelefoon stil kan zitten terwijl ik luister naar Dave Matthews. Tijdens die twee uur luister ik alleen maar. Ik doe verder werkelijk niks. Zijn akoestische dubbel-album met Tim Reynolds "Live at Luther College" is waarschijnlijk het beste live-album dat ik ooit gehoord heb..
Een zelf-geïmporteerd album uit Amerika, toen ik in Boston en New York was voor werk en plezier. Het lag een tijdje in de kast wachtend om weer gespeeld te worden. Jammer dat Dave Matthews niet zo populair is in Nederland, want elk nummer is een boeiend verhaal dat gestalte krijgt door prachtige gitaren en zang.
Opgenomen in een zaaltje ergens op een universiteit. Een paar stoelen voor het publiek, twee barkrukken voor de twee gitaristen waarvan Dave er een is. Het publiek moedigt de muzikanten aan én niet andersom.
Prachtig, hoe Dave begint te praten over de dag dat hij een mooie vrouw ontmoette in New York, maar geen telefoonnummer vroeg. Boos beseft hij dat hij de vrouw nooit meer zal zien in de mensenmassa van NY. Het leven is te kort om altijd maar te aarzelen. Wat gitaarakkoordjes op de achtergrond. Het publiek lacht af en toe om sommige gedachtegangen die geuit worden. "Damn that girl was fine!" Ongekend hoe zijn spraak, naarmate zijn verhaal vordert, foutloos en langzaam overgaat in een goed opgezet muziekstuk.
Herkenbaar, hoe hij zingt over het leven in een stad, de maatschappij, levensvragen, jongensdromen, familie, vrienden en liefdesrelaties - allen in voor en tegenspoed.
Verbazendwekkend, hoe zijn maat Tim met de gitaar te werk gaat. Alsof hij met een gitaar in zijn handen geboren is, tokkelt hij erop los als een bezetene - maar de muziek blijf rustig overkomen. Zijn 6 minuten durende solo is geen straf om naar te luisteren.
Waarom ik dit schrijf? Omdat bijna niemand in Nederland Dave Matthews kent en gebrainwashed lijkt te zijn door de Radio538 meute. Overgeproduceerde marketing met teveel nonsens en oppervlakkigheid. Live luisteren naar twee getalenteerde jongelui die gewoon hun ding doen, is toch velen malen leuker dan luisteren naar iemand die brult over zijn bitches en ho's en bij MTV over het scherm wandelt alsof hij zojuist een stomp in zijn kruis heeft gekregen?