R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
When it rains, it pours...
Na een krappe vijf jaar heeft mijn vriendin me afgelopen week laten weten dat ze definitief een punt zet achter onze relatie. Voor mij kwam deze mededeling aan de ene kant niet als iets wat ik niet aan heb zien komen, maar aan de andere kant ben ik er echt door uit het veld geslagen. Het ging al een tijdje wat minder goed tussen ons; we hadden alletwee dingen waar we niet blij mee waren bij de ander, maar vooral de laatste paar maanden merkte ik dat mijn vriendin bewust bezig was om afstand te nemen van mij en van onze relatie.
Ze investeerde steeds meer tijd in haar werk, kwam vrij laat thuis en ook thuis was ze voornamelijk bezig met haar werk. Weken waarin ze 60 tot 70 uur spendeerde aan haar werk begonnen steeds vaker voor te komen.
Ik heb haar laten weten dat ik het niet fijn vond dat ze zoveel tijd in haar werk investeerde, maar dit had niet het gewenste effect. Er speelde natuurlijk veel meer mee in onze situatie, maar ik geef nu alleen een superbeknopte versie van het hele verhaal. Deze week hadden we een vrij moeilijk gesprek waarbij we alletwee lieten weten dat we niet echt tevreden waren met hoe we met elkaar omgingen.
Mijn insteek van het gesprek was om toch te kijken of we samen tot een oplossing konden komen, misschien door een keer te gaan praten met een therapeut of iemand anders die ons kon helpen wat beter met elkaar om te gaan.
Het bleek echter dat mijn vriendin zich had voorgenomen om ermee te stoppen en dat vertelde ze me ook.
Ze had het gevoel dat we in de afgelopen periode steeds verder uit elkaar waren gegroeid en dat zij zich op dit moment vooral op haar loopbaan wilde concentreren. Dit was namelijk het deel van haar leven wat succesvol was, en met veel andere dingen was ze gewoon niet gelukkig.
Het is overigens wel zo dat mijn loopbaan-geschiedienis van de afgelopen jaren niet het grootste succesverhaal ooit kan worden genoemd. Ik heb bij verschillende werkgevers gewerkt, maar voordat ik terecht kwam waar ik nu zit heb ik me eigenlijk niet echt op mijn plek gevoeld op mijn werk.
Extra vervelend is dat ik waarschijnlijk vanaf 1 april niet meer bij mijn huidige baan kan doorwerken, want het kantoor waar ik nu zit gaat op zeer korte termijn verdwijnen. Dit wist ik al iets langer, dus ik heb redelijk wat sollicitaties rondgestuurd. Helaas heb ik op nog geen enkele sollicitatie een positief antwoord gekregen.
Grote kans dus dat ik vanaf 1 april ook geen werk meer heb. Er bestaat een héél klein kansje dat ik nog één maand langer kan blijven werken, maar ik reken daar eerlijk gezegd niet op.
Het nieuws van mijn werk wist ik al iets langer en ook het vooruitzicht dat ik vanaf 1 april zonder werk zou komen te zitten stemde me redelijk somber in de afgelopen periode.
Het huis waar we nu wonen is van haar, dus het spreekt voor zich dat ik moet vertrekken. Mijn vriendin heeft gezegd dat ik niet per direct weg hoef, maar ze ziet wel graag dat ik op redelijk korte termijn iets voor mezelf zoek. Op dit moment slaapt ze zelf ergens anders, omdat ze niet meer met mij samen wil slapen. Daar ben ik op zich wel blij om, dat ze me niet meteen eruit zet. Ik heb echt geen flauw idee waar ik naartoe moet. De meeste vrienden die ik heb ken ik niet goed genoeg om bij ze aan te kloppen om mijn verdriet bij ze neer te leggen.
Het is zo moeilijk om dit objectief op te schrijven, want alles wat hier wordt geschreven is natuurlijk gekleurd door mijn eigen mening over wat er is gebeurd. Ik weet ook niet of ik haar iets kwalijk kan nemen, maar feit is wel dat ik me op dit moment intens verdrietig en eenzaam voel. De afgelopen dagen heb ik bijna alleen maar gehuild en ik voel me kut... zo ontzettend waardeloos en leeg. Het doet pijn in mijn buik en ik weet gewoon niet meer wat ik moet. Tot overmaat van ramp belde de vriend van mijn moeder me vandaag om te zeggen dat hij zich ernstig zorgen maakt om mijn moeder. (mijn moeder heeft een spierziekte en kan erg moeilijk vooruit) Hij zei dat het de laatste tijd redelijk slecht met haar gaat en dat hij zich zorgen maakt dat er iets ernstigs gebeurt als hij niet thuis is.
Dit alles bij elkaar zorgt ervoor dat ik me in mijn hele leven nog nooit zo ongelukkig heb gevoeld als nu.
Ik post dit onder een kloon. Ik heb eerder nooit het nut van een kloon ingezien, maar ik vind het niet nodig om mijn persoonlijke sores hier online te flikkeren onder mijn eigen naam.
[ Bericht 0% gewijzigd door Alonely op 17-03-2007 17:31:19 ]
Na een krappe vijf jaar heeft mijn vriendin me afgelopen week laten weten dat ze definitief een punt zet achter onze relatie. Voor mij kwam deze mededeling aan de ene kant niet als iets wat ik niet aan heb zien komen, maar aan de andere kant ben ik er echt door uit het veld geslagen. Het ging al een tijdje wat minder goed tussen ons; we hadden alletwee dingen waar we niet blij mee waren bij de ander, maar vooral de laatste paar maanden merkte ik dat mijn vriendin bewust bezig was om afstand te nemen van mij en van onze relatie.
Ze investeerde steeds meer tijd in haar werk, kwam vrij laat thuis en ook thuis was ze voornamelijk bezig met haar werk. Weken waarin ze 60 tot 70 uur spendeerde aan haar werk begonnen steeds vaker voor te komen.
Ik heb haar laten weten dat ik het niet fijn vond dat ze zoveel tijd in haar werk investeerde, maar dit had niet het gewenste effect. Er speelde natuurlijk veel meer mee in onze situatie, maar ik geef nu alleen een superbeknopte versie van het hele verhaal. Deze week hadden we een vrij moeilijk gesprek waarbij we alletwee lieten weten dat we niet echt tevreden waren met hoe we met elkaar omgingen.
Mijn insteek van het gesprek was om toch te kijken of we samen tot een oplossing konden komen, misschien door een keer te gaan praten met een therapeut of iemand anders die ons kon helpen wat beter met elkaar om te gaan.
Het bleek echter dat mijn vriendin zich had voorgenomen om ermee te stoppen en dat vertelde ze me ook.
Ze had het gevoel dat we in de afgelopen periode steeds verder uit elkaar waren gegroeid en dat zij zich op dit moment vooral op haar loopbaan wilde concentreren. Dit was namelijk het deel van haar leven wat succesvol was, en met veel andere dingen was ze gewoon niet gelukkig.
Het is overigens wel zo dat mijn loopbaan-geschiedienis van de afgelopen jaren niet het grootste succesverhaal ooit kan worden genoemd. Ik heb bij verschillende werkgevers gewerkt, maar voordat ik terecht kwam waar ik nu zit heb ik me eigenlijk niet echt op mijn plek gevoeld op mijn werk.
Extra vervelend is dat ik waarschijnlijk vanaf 1 april niet meer bij mijn huidige baan kan doorwerken, want het kantoor waar ik nu zit gaat op zeer korte termijn verdwijnen. Dit wist ik al iets langer, dus ik heb redelijk wat sollicitaties rondgestuurd. Helaas heb ik op nog geen enkele sollicitatie een positief antwoord gekregen.
Grote kans dus dat ik vanaf 1 april ook geen werk meer heb. Er bestaat een héél klein kansje dat ik nog één maand langer kan blijven werken, maar ik reken daar eerlijk gezegd niet op.
Het nieuws van mijn werk wist ik al iets langer en ook het vooruitzicht dat ik vanaf 1 april zonder werk zou komen te zitten stemde me redelijk somber in de afgelopen periode.
Het huis waar we nu wonen is van haar, dus het spreekt voor zich dat ik moet vertrekken. Mijn vriendin heeft gezegd dat ik niet per direct weg hoef, maar ze ziet wel graag dat ik op redelijk korte termijn iets voor mezelf zoek. Op dit moment slaapt ze zelf ergens anders, omdat ze niet meer met mij samen wil slapen. Daar ben ik op zich wel blij om, dat ze me niet meteen eruit zet. Ik heb echt geen flauw idee waar ik naartoe moet. De meeste vrienden die ik heb ken ik niet goed genoeg om bij ze aan te kloppen om mijn verdriet bij ze neer te leggen.
Het is zo moeilijk om dit objectief op te schrijven, want alles wat hier wordt geschreven is natuurlijk gekleurd door mijn eigen mening over wat er is gebeurd. Ik weet ook niet of ik haar iets kwalijk kan nemen, maar feit is wel dat ik me op dit moment intens verdrietig en eenzaam voel. De afgelopen dagen heb ik bijna alleen maar gehuild en ik voel me kut... zo ontzettend waardeloos en leeg. Het doet pijn in mijn buik en ik weet gewoon niet meer wat ik moet. Tot overmaat van ramp belde de vriend van mijn moeder me vandaag om te zeggen dat hij zich ernstig zorgen maakt om mijn moeder. (mijn moeder heeft een spierziekte en kan erg moeilijk vooruit) Hij zei dat het de laatste tijd redelijk slecht met haar gaat en dat hij zich zorgen maakt dat er iets ernstigs gebeurt als hij niet thuis is.
Dit alles bij elkaar zorgt ervoor dat ik me in mijn hele leven nog nooit zo ongelukkig heb gevoeld als nu.
Ik post dit onder een kloon. Ik heb eerder nooit het nut van een kloon ingezien, maar ik vind het niet nodig om mijn persoonlijke sores hier online te flikkeren onder mijn eigen naam.
[ Bericht 0% gewijzigd door Alonely op 17-03-2007 17:31:19 ]
Sterkte makker . Dit is helaas de harde realiteit, maar zorg ervoor dat je niet te ver in het diepe zakt, zodat het heel moeilijk wordt om eruit te komen .
. Dit is helaas de harde realiteit, maar zorg ervoor dat je niet te ver in het diepe zakt, zodat het heel moeilijk wordt om eruit te komen
Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.
Heel vervelend voor je, maar helaas dagelijkse realiteit...
Zeg ik iets heel geks als ik het een optie vind om naar je moeder te gaan. Dan heb jij een plek en de vriend van je moeder misschien iets meer rust...
Zeg ik iets heel geks als ik het een optie vind om naar je moeder te gaan. Dan heb jij een plek en de vriend van je moeder misschien iets meer rust...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Zou jij het doen? Weer thuis gaan wonen? Nu zijn de omstandigheden wel anders, maar ik zou het toch niet doen. Lastig om dan na een paar weken (als je alles weer op de rails hebt, kan ook langer duren) weer weg te gaan.quote:Op zaterdag 17 maart 2007 17:10 schreef Sjeen het volgende:
Zeg ik iets heel geks als ik het een optie vind om naar je moeder te gaan. Dan heb jij een plek en de vriend van je moeder misschien iets meer rust...
Als ik tijdelijk echt geen andere mogelijkheid heb? Ik denk het wel...quote:Op zaterdag 17 maart 2007 17:14 schreef Beelzebub85 het volgende:
[..]
Zou jij het doen? Weer thuis gaan wonen? Nu zijn de omstandigheden wel anders, maar ik zou het toch niet doen. Lastig om dan na een paar weken (als je alles weer op de rails hebt, kan ook langer duren) weer weg te gaan.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Vervelend dat het net nu ook slecht gaat met je moeder. Mede omdat je dan ook niet echt je verhaal bij haar kwijt kan.
Ik kan je helaas niet helpen maar wil je veel sterkte wensen, 't zal niet makkelijk zijn de aankomende tijd. Ik hoop dat je snel een plekkie voor jezelf vindt zodat je wat zaken op orde kan maken.
Ik kan je helaas niet helpen maar wil je veel sterkte wensen, 't zal niet makkelijk zijn de aankomende tijd. Ik hoop dat je snel een plekkie voor jezelf vindt zodat je wat zaken op orde kan maken.
Miauw
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Dit heeft mijn moeder me ook aangeboden, schat die ze is.quote:Op zaterdag 17 maart 2007 17:10 schreef Sjeen het volgende:
Heel vervelend voor je, maar helaas dagelijkse realiteit...
Zeg ik iets heel geks als ik het een optie vind om naar je moeder te gaan. Dan heb jij een plek en de vriend van je moeder misschien iets meer rust...
Maar het is een beetje een raar idee om weer bij je moeder te gaan wonen op je 34ste.
Daarbij woont mijn moeder in het zuiden van het land en de meeste bedrijven waar ik terecht zou kunnen zitten toch in de randstad.
Er is wel een mogelijkheid dat ik een tijdje in een appartementje ga wonen wat van de familie van mijn vriendin is, maar dat is natuurlijk ook maar een heel tijdelijke oplossing.
Wel heel netjes en ookal is het tijdelijk, het geeft jer wel de mogelijkheid om verder te zoeken..quote:Op zaterdag 17 maart 2007 17:28 schreef Alonely het volgende:
[..]
Dit heeft mijn moeder me ook aangeboden, schat die ze is.
Maar het is een beetje een raar idee om weer bij je moeder te gaan wonen op je 34ste.
Daarbij woont mijn moeder in het zuiden van het land en de meeste bedrijven waar ik terecht zou kunnen zitten toch in de randstad.
Er is wel een mogelijkheid dat ik een tijdje in een appartementje ga wonen wat van de familie van mijn vriendin is, maar dat is natuurlijk ook maar een heel tijdelijke oplossing.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik zie er alleen zo ontzettend tegenop om daar in mijn eentje te gaan zitten.
Juist nu wil ik liever niet op mezelf aangewezen zijn. Ik ben alle perspectief kwijt, weet absoluut niet wat ik met mezelf aan moet en ik loop hier continu rond door het huis terwijl ik alleen maar kan janken.
Godverdomme, wat een miserabele kutsituatie. Ik wil dit niet meer. Echt niet.
Juist nu wil ik liever niet op mezelf aangewezen zijn. Ik ben alle perspectief kwijt, weet absoluut niet wat ik met mezelf aan moet en ik loop hier continu rond door het huis terwijl ik alleen maar kan janken.
Godverdomme, wat een miserabele kutsituatie. Ik wil dit niet meer. Echt niet.
Dat is logisch gezien de situatie en ook tijdelijk... Geloof me, het gaat overquote:Op zaterdag 17 maart 2007 17:36 schreef Alonely het volgende:
Ik zie er alleen zo ontzettend tegenop om daar in mijn eentje te gaan zitten.
Juist nu wil ik liever niet op mezelf aangewezen zijn. Ik ben alle perspectief kwijt, weet absoluut niet wat ik met mezelf aan moet en ik loop hier continu rond door het huis terwijl ik alleen maar kan janken.
Godverdomme, wat een miserabele kutsituatie. Ik wil dit niet meer. Echt niet.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Het enigste wat ik kan zeggen en waar je mss wat troost uit kan halen is dat dat verdriet toch echt minder gaat worden.quote:Op zaterdag 17 maart 2007 17:36 schreef Alonely het volgende:
Ik zie er alleen zo ontzettend tegenop om daar in mijn eentje te gaan zitten.
Juist nu wil ik liever niet op mezelf aangewezen zijn. Ik ben alle perspectief kwijt, weet absoluut niet wat ik met mezelf aan moet en ik loop hier continu rond door het huis terwijl ik alleen maar kan janken.
Godverdomme, wat een miserabele kutsituatie. Ik wil dit niet meer. Echt niet.
Thinking about thinking of you. ♫
Da's inderdaad het enige positieve waar ik me op kan richten, maar op dit moment lukt me dat echt niet. De pijn in mijn hoofd en het immense verdriet zijn de enige dingen die ik nu voel.
Ik heb vaak genoeg verdriet gehad om mensen of situaties, maar ik wist niet dat het zo'n allesomvattend en verpletterend gevoel kon zijn. Ik ben gebroken en voel me angstiger en eenzamer dan ik ooit had kunnen denken.
En ook de vraag "waarom NU pas?" houdt me continu bezig.
Al die jaren samen met haar heb ik om de één of andere reden nooit willen of durven te tonen dat ik echt verdriet om mijn vriendin kon hebben.
Het is een soort handrem die ik op mijn emoties heb gezet: vooral niet laten merken wat ik echt voel, alleen laten zien wat ik wil prijsgeven. Mijn frustraties kenbaar maken, dat deed ik wel ja.
Maar om een of andere reden heb ik er altijd moeite mee gehad om mijn allerdiepste en meest eerlijke gevoelens te tonen. En daar is deze situatie denk ik het resultaat van.
Ik vind het alleen zo erg dat JUIST dit heeft moeten gebeuren alvorens ik tot dit inzicht kwam.
Al die tijd ben ik ervan overtuigd geweest dat ik haar echt liet weten hoe ik over ons en over haar dacht.
Maar nu ik erop terug kijk heb ik haar zelden echt laten weten hoeveel ze voor me betekende.
Ik heb vaak genoeg verdriet gehad om mensen of situaties, maar ik wist niet dat het zo'n allesomvattend en verpletterend gevoel kon zijn. Ik ben gebroken en voel me angstiger en eenzamer dan ik ooit had kunnen denken.
En ook de vraag "waarom NU pas?" houdt me continu bezig.
Al die jaren samen met haar heb ik om de één of andere reden nooit willen of durven te tonen dat ik echt verdriet om mijn vriendin kon hebben.
Het is een soort handrem die ik op mijn emoties heb gezet: vooral niet laten merken wat ik echt voel, alleen laten zien wat ik wil prijsgeven. Mijn frustraties kenbaar maken, dat deed ik wel ja.
Maar om een of andere reden heb ik er altijd moeite mee gehad om mijn allerdiepste en meest eerlijke gevoelens te tonen. En daar is deze situatie denk ik het resultaat van.
Ik vind het alleen zo erg dat JUIST dit heeft moeten gebeuren alvorens ik tot dit inzicht kwam.
Al die tijd ben ik ervan overtuigd geweest dat ik haar echt liet weten hoe ik over ons en over haar dacht.
Maar nu ik erop terug kijk heb ik haar zelden echt laten weten hoeveel ze voor me betekende.
Maar ik zou het wel doen. Jullie wegen scheiden zich nu eenmaal, ik zou zo snel mogelijk proberen weg te zijn uit haar huis. En op jezelf is dan een beter idee dan bij je ouder(s).quote:Op zaterdag 17 maart 2007 17:36 schreef Alonely het volgende:
Ik zie er alleen zo ontzettend tegenop om daar in mijn eentje te gaan zitten.
Juist nu wil ik liever niet op mezelf aangewezen zijn. Ik ben alle perspectief kwijt, weet absoluut niet wat ik met mezelf aan moet en ik loop hier continu rond door het huis terwijl ik alleen maar kan janken.
Godverdomme, wat een miserabele kutsituatie. Ik wil dit niet meer. Echt niet.
Ik kom eigenlijk niet verder dan dat ik het kut voor je vindt. En hoe rot als het klinkt, dit hoort er allemaal gewoon bij. Kijk er niet vreemd van op dat je vriendin er sneller bovenop komt dan jij en binnen twee dagen met een ander ligt te neuken.
Probeer weer je eigen leven op te pakken en te zoeken naar een bescheiden flatje, ergens. Als dat niets is kun je ook weer tijdelijk thuis wonen, hoe vervelend en 'mislukt' dat ook klinkt. Mijn ouders zouden er wel begrip voor hebben.
Probeer weer je eigen leven op te pakken en te zoeken naar een bescheiden flatje, ergens. Als dat niets is kun je ook weer tijdelijk thuis wonen, hoe vervelend en 'mislukt' dat ook klinkt. Mijn ouders zouden er wel begrip voor hebben.
Zorg er in elk geval voor dat de ellende niet nog groter wordt, door toch vooral wel op zoek te blijven naar werk en een nieuwe woning. Dan heb je ook een doel om je op te richten, en dat is nooit verkeerd. Als je je nu laat verdrinken in je eigen verdriet, dan zit je straks zeker zonder werk, zonder woning, en met een nog rotter gevoel (al denk je nu misschien dat het niet nog erger kan).
Verder heeft een situatie als deze toch gewoon tijd nodig om te verwerken. Je zult je nog wel een tijd niet zo goed voelen. Laat dit echter niet je leven verpesten. Vergeet bijvoorbeeld ook je vrienden niet, juist nu heb je die nodig. Ook al ken je ze dan niet zo goed dat je dit probleem met ze wilt delen, ze kunnen op zijn minst voor afleiding zorgen. Uiteindelijk zal het best weer goed komen allemaal, houd die gedachte vast.
Je vriendin kun je toch het beste uit je hoofd zetten voor nu. Ook zal zouden jullie later toch goede vrienden zijn of zelfs weer bij elkaar komen, nu moet je daar niet aan denken. Ze zal nu toch geen boodschap hebben aan wat je ook probeert. Als ze toch van gedachten verandert dan zal dat pas zijn wanneer je een tijd uit haar leven bent verdwenen en ze je misschien toch gaat missen (denk trouwens dat de kans daarop bijzonder klein is, niet vanuit gaan dus).
Succes ermee.
Verder heeft een situatie als deze toch gewoon tijd nodig om te verwerken. Je zult je nog wel een tijd niet zo goed voelen. Laat dit echter niet je leven verpesten. Vergeet bijvoorbeeld ook je vrienden niet, juist nu heb je die nodig. Ook al ken je ze dan niet zo goed dat je dit probleem met ze wilt delen, ze kunnen op zijn minst voor afleiding zorgen. Uiteindelijk zal het best weer goed komen allemaal, houd die gedachte vast.
Je vriendin kun je toch het beste uit je hoofd zetten voor nu. Ook zal zouden jullie later toch goede vrienden zijn of zelfs weer bij elkaar komen, nu moet je daar niet aan denken. Ze zal nu toch geen boodschap hebben aan wat je ook probeert. Als ze toch van gedachten verandert dan zal dat pas zijn wanneer je een tijd uit haar leven bent verdwenen en ze je misschien toch gaat missen (denk trouwens dat de kans daarop bijzonder klein is, niet vanuit gaan dus).
Succes ermee.
And now for something completely different.
Ik blijf ook zeker op zoek naar werk. Op dit moment ben ik ook een sollicitatie aan het schrijven voor een functie in Amsterdam. Ik ga zeker niet ophouden met het zoeken naar werk. Het is me een keer eerder gebeurd dat ik een aantal maanden zonder werk zat en dat beviel me helemaal niets.
Het is denk ik ook wel een goed idee dat ik toch contact opneem met wat mensen bij wie ik eventueel mijn verhaal kwijt kan en bij wie ik gewoon kan uithuilen.
Want ik voel er echt helemaal niets voor om deze kloteperiode in mijn eentje door te moeten.
En tja, over mijn vriendin, ik weet het niet. Je hebt waarschijnlijk gelijk Netram, maar ik ben op dit moment zo ontzettend in de war van de ellende dat ik echt niet meer weet wat ik moet.
Aan de ene kant wil ik niets liever dan haar terug en aan de andere kant wil ik haar ook laten zien dat ik wel op mijn eigen benen kan staan. Met welk doel? Tja.... misschien wil ik haar op die manier laten zien dat ik wel een onafhankelijk leven kan leiden zonder haar het gevoel te geven dat ik teveel aan haar hang.
Ik weet het niet meer. Ik ga op bed liggen
Het is denk ik ook wel een goed idee dat ik toch contact opneem met wat mensen bij wie ik eventueel mijn verhaal kwijt kan en bij wie ik gewoon kan uithuilen.
Want ik voel er echt helemaal niets voor om deze kloteperiode in mijn eentje door te moeten.
En tja, over mijn vriendin, ik weet het niet. Je hebt waarschijnlijk gelijk Netram, maar ik ben op dit moment zo ontzettend in de war van de ellende dat ik echt niet meer weet wat ik moet.
Aan de ene kant wil ik niets liever dan haar terug en aan de andere kant wil ik haar ook laten zien dat ik wel op mijn eigen benen kan staan. Met welk doel? Tja.... misschien wil ik haar op die manier laten zien dat ik wel een onafhankelijk leven kan leiden zonder haar het gevoel te geven dat ik teveel aan haar hang.
Ik weet het niet meer. Ik ga op bed liggen
Puik plan.quote:Op zaterdag 17 maart 2007 18:27 schreef Alonely het volgende:
Ik ga op bed liggen
Je kunt haar duidelijk zeggen wat je er van denkt, dus iets als 'Ik zou liever proberen er samen toch wat van te maken, maar als jij dat niet wilt dan is het inderdaad beter dat ik vertrek.' Oftewel: zeg wat je er zelf over voelt, maar geef ook aan dat je inderdaad een onafhankelijk leven kunt leiden en niet uit alle macht gaat proberen haar terug te krijgen, want daar wordt ze toch niet blij van.quote:Op zaterdag 17 maart 2007 18:27 schreef Alonely het volgende:
En tja, over mijn vriendin, ik weet het niet. Je hebt waarschijnlijk gelijk Netram, maar ik ben op dit moment zo ontzettend in de war van de ellende dat ik echt niet meer weet wat ik moet.
Aan de ene kant wil ik niets liever dan haar terug en aan de andere kant wil ik haar ook laten zien dat ik wel op mijn eigen benen kan staan. Met welk doel? Tja.... misschien wil ik haar op die manier laten zien dat ik wel een onafhankelijk leven kan leiden zonder haar het gevoel te geven dat ik teveel aan haar hang.
And now for something completely different.
Goed plan.quote:Op zaterdag 17 maart 2007 18:27 schreef Alonely het volgende:
Het is denk ik ook wel een goed idee dat ik toch contact opneem met wat mensen bij wie ik eventueel mijn verhaal kwijt kan en bij wie ik gewoon kan uithuilen.
Al eindigt het in ordinair geschreeuw over 'kuthoeren', even tijdelijke afleiding en wat ontlading is heel prettig. Beter dat dan lethargisch op bed hangen, want dan verstik je jezelf alleen maar met alle nare toekomstvisoenen, en paniekerige 'ik weet ook niet wat ik ermee aanmoet'-gedachten.
Zij probeert het ook te bewijzen, dus het minste wat je kunt doen is alles inderdaad oppikken, jezelf afstoffen, en doorgaan. Anders eindig je daarna in een zwart gat, zonder duidelijke motivatie om wel iets ervan te maken. Ex hangt liever de workaholic uit, slechte geschiedenis op werkgebied, en persoonlijk vlot het allemaal ook niet, dus dan is het verleidelijk om nergens meer aan te beginnen.quote:En tja, over mijn vriendin, ik weet het niet. Je hebt waarschijnlijk gelijk Netram, maar ik ben op dit moment zo ontzettend in de war van de ellende dat ik echt niet meer weet wat ik moet.
Aan de ene kant wil ik niets liever dan haar terug en aan de andere kant wil ik haar ook laten zien dat ik wel op mijn eigen benen kan staan. Met welk doel? Tja.... misschien wil ik haar op die manier laten zien dat ik wel een onafhankelijk leven kan leiden zonder haar het gevoel te geven dat ik teveel aan haar hang.
Een baan, hoe simpel ook, is dan een goed uitgangspunt om aan de rest te werken. Kun je er ook veel meer zijn voor de mensen die je nodig (gaan) hebben, want die hebben nu eenmaal niet veel aan iemand die zelf ook waardeloos in zijn vel zit.
Sterkte iig.
º¤ø„¸Hardcore ¸„ø¤º°
„ø¤º°¨UNITED!!``°º¤
from albania.
„ø¤º°¨UNITED!!``°º¤
from albania.
Wat rot voor je dat je vriendin het heeft uigemaakt. Je voelde de bui al een tijdje hangen, maar het komt toch als een schok als het eenmaal zover is. Praten met vrienden is goed, je moet je verdriet lekker uiten.
Het komt uiteindelijk allemaal weer goed met je ook al voelt dat nu niet zo. Heel veel sterkte hiermee.
Het komt uiteindelijk allemaal weer goed met je ook al voelt dat nu niet zo. Heel veel sterkte hiermee.
...hou de eer aan je zelf.... 
...sterkte... 
Veel sterkte. Soms kom je in een diep dal en dan zul je weer moeten klauteren. Vergeet niet dat verwerken en klauteren werkwoorden zijn. Je zal het actief op moeten pakken als je niet depressief bent.
Probeer voor jezelf eens een voorstelling te maken van jezelf zoals je wil zijn. Niet vriendin terug en niet baan behouden maar gewoon kijken wat je nou diep in hart zou willen zijn los van die dingen. Nu heb je namelijk een redelijk unieke kans om opnieuw je leven in te richten. Zo heb ik ooit de stap gezet om voor mijzelf te gaan werken omdat alle normale verplichtingen en stramientjes waren weggevallen. Achteraf gezien een gouden greep waar ik toen pas klaar voor was.
Probeer voor jezelf eens een voorstelling te maken van jezelf zoals je wil zijn. Niet vriendin terug en niet baan behouden maar gewoon kijken wat je nou diep in hart zou willen zijn los van die dingen. Nu heb je namelijk een redelijk unieke kans om opnieuw je leven in te richten. Zo heb ik ooit de stap gezet om voor mijzelf te gaan werken omdat alle normale verplichtingen en stramientjes waren weggevallen. Achteraf gezien een gouden greep waar ik toen pas klaar voor was.
Alles heeft (slechts) die waarde die je er aan hecht
Het beste wat je kan doen is eens goed toegeven aan je gevoel en alles eruit gooien. Dan voel je je een tijdje heel erg kut en dan kun je hopelijk weer verder.
Als je direct begint, gaat alles verkeerd. Als je eerst een week besluit om je lekker de tering te zuipen en daarna thuis in een hoekje te gaan zitten janken, kun je er daarna ongetwijfeld beter tegen, met wat vernieuwde energie.
Als je direct begint, gaat alles verkeerd. Als je eerst een week besluit om je lekker de tering te zuipen en daarna thuis in een hoekje te gaan zitten janken, kun je er daarna ongetwijfeld beter tegen, met wat vernieuwde energie.
Communisme is okay.
We hebben vanavond nog even gepraat en ze heeft me heel duidelijk uitgelegd waarom ik geen hoop moet hebben dat wij nog bij elkaar komen. Ze heeft in de afgelopen jaren een groei doorgemaakt op het persoonlijke vlak waarbij ze niet merkte dat ik met haar meeging. Ze vertelde dat ze sinds het moment dat ze het uitmaakte zichzelf helemaal niet meer vermoeid voelde, iets wat ze daarvoor juist heel erg had. Ze voelde zich vaak alsof ze een soort moederrol voor mij moest vervullen en dat ze niet het gevoel had dat ze op mij kon leunen wanneer dat nodig was. Nu ze niet meer met mij samen is voelt ze zich gewoon veel rustiger en heeft ze niet meer het idee dat ze mij moet meetrekken. Ze was erg duidelijk toen ze zei dat er geen kans op een 'ons' meer is. Wat we hadden was goed, maar het is iin de loop van de jaren gewoon minder goed geworden. Tot we bij een punt kwamen waarbij ze zich realiseerde dat ze gewoon niet gelukkig meer was met 'ons'.
Ik op mijn beurt ben erachter gekomen dat ik haar vaak op een bepaalde manier heb benaderd waarbij ik vooral dacht aan wat ikzelf op dat moment belangrijk vond of wilde. Niet kijken naar wat goed voor ons samen was, maar vooral concentreren op mijn eigen wil doorzetten en mijn eigen manier van doen onderstrepen. Waarschijnlijk is dit er ook de reden van dat ze zich de afgelopen tijd van me heeft afgezonderd.
Nu ik dit hier neerzet weet ik niet of ik er goed aan doe om dit allemaal zo openhartig te delen met mensen die ik niet of nauwelijks ken, maar ik wil de dingen ook gewoon een keer opschrijven. Om terug te lezen en om erover na te denken.
Ik ben in ieder geval (een beetje) blij dat jullie de moeite willen nemen om mijn verhaal te lezen en er ook serieus op willen reageren. Daarvoor mijn dank, ik stel het op prijs.
Morgen ga ik toch maar even bij mijn moeder langs, al was het alleen maar om even bij haar en haar vriend te zijn.
Ik op mijn beurt ben erachter gekomen dat ik haar vaak op een bepaalde manier heb benaderd waarbij ik vooral dacht aan wat ikzelf op dat moment belangrijk vond of wilde. Niet kijken naar wat goed voor ons samen was, maar vooral concentreren op mijn eigen wil doorzetten en mijn eigen manier van doen onderstrepen. Waarschijnlijk is dit er ook de reden van dat ze zich de afgelopen tijd van me heeft afgezonderd.
Nu ik dit hier neerzet weet ik niet of ik er goed aan doe om dit allemaal zo openhartig te delen met mensen die ik niet of nauwelijks ken, maar ik wil de dingen ook gewoon een keer opschrijven. Om terug te lezen en om erover na te denken.
Ik ben in ieder geval (een beetje) blij dat jullie de moeite willen nemen om mijn verhaal te lezen en er ook serieus op willen reageren. Daarvoor mijn dank, ik stel het op prijs.
Morgen ga ik toch maar even bij mijn moeder langs, al was het alleen maar om even bij haar en haar vriend te zijn.
Als je dingen opschrijft, denk je er over na en zet je ze letterlijk op een rijtje. Dat kan al helpen, al is het misschien een druppel op de gloeiende plaat van je verdriet. Ik weet helaas precies hoe het voelt, het kutgevoel dat je beheerst, overneemt en het idee dat het gewoon niet erger meer kan worden en ook nooit meer weg zal gaan.
Gelukkig gaat het wel weg. Je moet er soms aan werken, en het kan lang duren, maar net zoals de meeste mensen hier er objectief en van een afstand naar kunnen kijken (sommigen zelfs iets te nuchter), zul jij dat ook kunnen. Je hebt hiervan geleerd, je zit nu in een kutsituatie maar je hebt concrete punten waar je iets mee kunt. Je weet waar het mis is gelopen (zoveel mensen weten het niet, ook al willen ze het zo graag kunnen uitleggen), je weet wat punten voor jezelf zijn om aan te werken (niet zozeer omdat je ex vriendin dat vindt maar omdat jij inziet dat bepaalde dingen misschien niet gaan zoals ze moeten gaan) en je moeder kan je hulp op dit moment waarschijnlijk wel gebruiken. Ik denk dat je best bij haar terecht kunt met een beetje van je verdriet, het is en blijft je moeder!
Heel veel sterkte.
Gelukkig gaat het wel weg. Je moet er soms aan werken, en het kan lang duren, maar net zoals de meeste mensen hier er objectief en van een afstand naar kunnen kijken (sommigen zelfs iets te nuchter), zul jij dat ook kunnen. Je hebt hiervan geleerd, je zit nu in een kutsituatie maar je hebt concrete punten waar je iets mee kunt. Je weet waar het mis is gelopen (zoveel mensen weten het niet, ook al willen ze het zo graag kunnen uitleggen), je weet wat punten voor jezelf zijn om aan te werken (niet zozeer omdat je ex vriendin dat vindt maar omdat jij inziet dat bepaalde dingen misschien niet gaan zoals ze moeten gaan) en je moeder kan je hulp op dit moment waarschijnlijk wel gebruiken. Ik denk dat je best bij haar terecht kunt met een beetje van je verdriet, het is en blijft je moeder!
Heel veel sterkte.
Ik sluit me aan bij hierboven. Je bent goed bezig, houd dat vast
And now for something completely different.
Update: voel me nog steeds leeg, verdrietig en eenzaam. Geen schokkend nieuws op dat gebied dus.
Eergisteren ben ik bij een goede vriendin van me langsgegaan en het deed me ontzettend goed om gewoon even bij haar te hangen en met haar over de hele bak ellende te praten.
Ik ben wat inzichten rijker geworden, niet alleen over het voormalige 'ons', maar ook over mezelf en de reden dat ik soms bepaalde dingen wel of niet heb gezegd of gedaan.
Ik ben bij haar blijven slapen en het was de eerste nacht sinds de uitbraak van alle ellende dat ik een nacht meer dan twee uur heb kunnen slapen. Dat had natuurlijk ook te maken met de hoeveelheid wijn die we naar binnen hebben gegoten.
Met mijn moeder gaat het naar omstandigheden redelijk. Ik ga d'r nu even bellen, vindt ze vast fijn. (en ikzelf ook)
Eergisteren ben ik bij een goede vriendin van me langsgegaan en het deed me ontzettend goed om gewoon even bij haar te hangen en met haar over de hele bak ellende te praten.
Ik ben wat inzichten rijker geworden, niet alleen over het voormalige 'ons', maar ook over mezelf en de reden dat ik soms bepaalde dingen wel of niet heb gezegd of gedaan.
Ik ben bij haar blijven slapen en het was de eerste nacht sinds de uitbraak van alle ellende dat ik een nacht meer dan twee uur heb kunnen slapen. Dat had natuurlijk ook te maken met de hoeveelheid wijn die we naar binnen hebben gegoten.
Met mijn moeder gaat het naar omstandigheden redelijk. Ik ga d'r nu even bellen, vindt ze vast fijn. (en ikzelf ook)
Dat is inderdaad niet vreemd, geeft ook niks.quote:Op woensdag 21 maart 2007 16:38 schreef Alonely het volgende:
Update: voel me nog steeds leeg, verdrietig en eenzaam. Geen schokkend nieuws op dat gebied dus.
Goede actiequote:Eergisteren ben ik bij een goede vriendin van me langsgegaan en het deed me ontzettend goed om gewoon even bij haar te hangen en met haar over de hele bak ellende te praten.
Ik ben wat inzichten rijker geworden, niet alleen over het voormalige 'ons', maar ook over mezelf en de reden dat ik soms bepaalde dingen wel of niet heb gezegd of gedaan.
Ik ben bij haar blijven slapen en het was de eerste nacht sinds de uitbraak van alle ellende dat ik een nacht meer dan twee uur heb kunnen slapen. Dat had natuurlijk ook te maken met de hoeveelheid wijn die we naar binnen hebben gegoten.
Met mijn moeder gaat het naar omstandigheden redelijk. Ik ga d'r nu even bellen, vindt ze vast fijn. (en ikzelf ook)
And now for something completely different.
Waardeloos...
Twee dingen heel goed onthouden:
1. Het gaat over
2. Je hebt nu meer dan ooit je vrienden nodig
Natuurlijk was dat al gezegd, maar het is echt heel erg waar. Een paar maanden geleden zat ik zelf ook een beetje in een diep "gat" en als ik daar achteraf op terugkijk is het heel gek: Hoe rot die periode ook was, ik heb een heel goed gevoel over gehouden aan mijn sociale vangnet, hoe luisterend en begaan en meelevend iedereen was. Echt heel mooi!
Het is misschien een schrale troost, of misschien zie je het niet op dit moment, maar zeker weten dat er mooie dingen uit voortkomen! [insert aai-over-bol-smiley]
Twee dingen heel goed onthouden:
1. Het gaat over
2. Je hebt nu meer dan ooit je vrienden nodig
Natuurlijk was dat al gezegd, maar het is echt heel erg waar. Een paar maanden geleden zat ik zelf ook een beetje in een diep "gat" en als ik daar achteraf op terugkijk is het heel gek: Hoe rot die periode ook was, ik heb een heel goed gevoel over gehouden aan mijn sociale vangnet, hoe luisterend en begaan en meelevend iedereen was. Echt heel mooi!
Het is misschien een schrale troost, of misschien zie je het niet op dit moment, maar zeker weten dat er mooie dingen uit voortkomen! [insert aai-over-bol-smiley]
Travel is fatal to prejudice,bigotry and narrow-mindedness and many of our people need it solely on these accounts. Broad, wholesome, charitable views of men and things cannot be acquired by vegetating in one corner of the earth all one's lifetime.
Ik kan hier nu een heel verhaal neer gaan zetten, maar ik zie het nut er niet van in. Nu niet in ieder geval.
Mijn verdriet is er nog steeds, en ook niet minder hevig.
Maar die pijn wordt bijna overschaduwd door een intens gevoel van woede en het besef dat ik ontzettend besodemieterd en voorgelogen ben. Je raadt het al: dit gaat gewoon om een andere kerel.
Mijn verdriet is er nog steeds, en ook niet minder hevig.
Maar die pijn wordt bijna overschaduwd door een intens gevoel van woede en het besef dat ik ontzettend besodemieterd en voorgelogen ben. Je raadt het al: dit gaat gewoon om een andere kerel.
Aha... dat is mooi extreem kut. Nu heb je in elk geval een prima reden om haar niet terug te willen. Tegen de woede kun je even gaan squashen of zo
And now for something completely different.
Saw that one comming.....quote:Op dinsdag 27 maart 2007 09:52 schreef Alonely het volgende:
Ik kan hier nu een heel verhaal neer gaan zetten, maar ik zie het nut er niet van in. Nu niet in ieder geval.
Mijn verdriet is er nog steeds, en ook niet minder hevig.
Maar die pijn wordt bijna overschaduwd door een intens gevoel van woede en het besef dat ik ontzettend besodemieterd en voorgelogen ben. Je raadt het al: dit gaat gewoon om een andere kerel.
De persoonlijke groei is wel een dingetje en zal ze naar waarheid vertelt hebben. Alleen had ze er imo eerder mee mogen komen.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Dat is erg kut voor je, sterkte ermee.
Op zondag 13 januari 2008 23:38 schreef remlof het volgende:
Je blijft me verbazen deepart, wat slik je in godsnaam?
Op maandag 27 december 2010 00:52[/url] schreef remlof het volgende:
Diepzinnige deepart.
Je blijft me verbazen deepart, wat slik je in godsnaam?
Op maandag 27 december 2010 00:52[/url] schreef remlof het volgende:
Diepzinnige deepart.
Hier is maar 1 oplossing: AFLEIDING
En dan bedoel ik niet meteen andere vrouwen, maar ook al klinkt het afgezaagd: ga sporten, ga die hobby doen die je altijd al had willen doen, doe een nieuwe opleiding (kan ook korte cursus zijn bijv.) enz.
Vooral door veel te sporten zul je je beter gaan voelen, omdat dat er voor zorgt dat je humeur beter wordt en je depri-gevoelens (het "ik voel me zo ellendig en het komt noooooit meer goed etc, etc-gevoel" )er stukken minder van worden, het is net een happy-drug.
En dan bedoel ik niet meteen andere vrouwen, maar ook al klinkt het afgezaagd: ga sporten, ga die hobby doen die je altijd al had willen doen, doe een nieuwe opleiding (kan ook korte cursus zijn bijv.) enz.
Vooral door veel te sporten zul je je beter gaan voelen, omdat dat er voor zorgt dat je humeur beter wordt en je depri-gevoelens (het "ik voel me zo ellendig en het komt noooooit meer goed etc, etc-gevoel" )er stukken minder van worden, het is net een happy-drug.
Een happy drug als xtc hoef je alleen maar te slikken, veel minder moeite imhoquote:Op dinsdag 27 maart 2007 11:28 schreef Nooruna het volgende:
Hier is maar 1 oplossing: AFLEIDING
En dan bedoel ik niet meteen andere vrouwen, maar ook al klinkt het afgezaagd: ga sporten, ga die hobby doen die je altijd al had willen doen, doe een nieuwe opleiding (kan ook korte cursus zijn bijv.) enz.
Vooral door veel te sporten zul je je beter gaan voelen, omdat dat er voor zorgt dat je humeur beter wordt en je depri-gevoelens (het "ik voel me zo ellendig en het komt noooooit meer goed etc, etc-gevoel" )er stukken minder van worden, het is net een happy-drug.
Thinking about thinking of you. ♫
ach jaquote:Op dinsdag 27 maart 2007 11:49 schreef shifto het volgende:
[..]
Een happy drug als xtc hoef je alleen maar te slikken, veel minder moeite imho
Tja, het is kut voor je, maar dat viel te verwachten. Opnieuw verliefd worden is vaak net die druppel die iemand nodig heeft om een relatie af te kappen. Neemt niet weg dat ze overduidelijk niet lekker in d'r vel zat in die relatie, en dat kun je d'r niet kwalijk nemen.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 09:52 schreef Alonely het volgende:
Ik kan hier nu een heel verhaal neer gaan zetten, maar ik zie het nut er niet van in. Nu niet in ieder geval.
Mijn verdriet is er nog steeds, en ook niet minder hevig.
Maar die pijn wordt bijna overschaduwd door een intens gevoel van woede en het besef dat ik ontzettend besodemieterd en voorgelogen ben. Je raadt het al: dit gaat gewoon om een andere kerel.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Nee, dat is ook niet wat ik haar kwaliijk neem.quote:Op dinsdag 27 maart 2007 13:31 schreef Catbert het volgende:
[..]
Tja, het is kut voor je, maar dat viel te verwachten. Opnieuw verliefd worden is vaak net die druppel die iemand nodig heeft om een relatie af te kappen. Neemt niet weg dat ze overduidelijk niet lekker in d'r vel zat in die relatie, en dat kun je d'r niet kwalijk nemen.
Ik vind het vooral verrot om te merken dat ze me (hoogstwaarschijnlijk) al een tijdje heeft voorgelogen om niet te laten merken dat ze met een ander bezig was. Het is iemand die altijd heeft laten weten dat trouw en eerlijkheid ongeveer de belangrijkste dingen voor haar zijn. En het gemak waarmee ze me de laatste tijd heeft voorgelogen, dat steekt wel zo ontzettend.
Ik voel me niet alleen gekwetst en besodemieterd, maar voor mij is het ook verdomd moeilijk te verteren dat ze de afgelopen vierenenhalf jaar zo makkelijk wegflikkert. Het resultaat van deze ellendige puinbak is dat we elkaar waarschijnlijk nooit meer zien, wat me ook verdrietig stemt. Maar ik weiger om als 1 of andere goedgelovige lamlul alles wat ze me vertelt te slikken.
Ze heeft me laten weten dat ze heel erg hoopt dat we dit samen nog op een redelijke en nette manier kunnen afsluiten, maar ik merk aan zoveel dingen dat hetgene wat ze me vertelt gewoon niet klopt.
En natuurlijk, nu heb ik er eigenlijk niets meer over te zeggen, want het is per slot van rekening 'uit' tussen ons.
Maar ik heb niet het idee dat ik dit ergens aan heb verdiend. Gevoelens zijn gevoelens en daar kun je niets aan doen. Maar het is niet nodig om iemand op deze manier extra te kwetsen.
Ze claimt eerlijk te zijn terwijl ze me harder op mijn hart trapt dan iemand ooit in mijn leven heeft gedaan.
Sterkte gast, het komt allemaal goed maar je moet nu eerst door het diepe dal heen
Here are condoms lined with a topical anesthetic for prolonged action. What a paradox. You don't feel anything but you can fuck for hours. This really seems to miss the point. I want my whole life to be lined with topical anesthetic.
Meer dan jouw opgestoken middelvinger verdient ze niet. Laat haar lekker een eind opdonderen met haar 'redelijke en nette manier'.
And now for something completely different.
Zo, die andere kerel miste ik al in de OP.
'persoonlijke groei' en 'het gaat niet meer zo goed tussen ons beiden'. En ondertussen werkweken van 70 uur maken waarvan 35 op kantoor, jaja.
Nou ja, je gaat natuurlijk ook niet bij de eerste kriebel voor iemand anders meteen je huidige relatie beëidigen. Dus je bent wel besodemieterd, maar als iedereen dat soort 'eerlijkheid' had duurden de meeste relaties niet langer dan een halve dag. Voor zowel mannen als vrouwen geldt dat het een klein gevoel is, dan moet het groeien, en dan ga je wachten op de druppel. Het is gewoon een onderwerp waarvan je je partner niet van dag tot dag op de hoogte kunt houden.
Tipje Van mij: Stapel niet alles op elkaar: Je baan, je moeder, je relatie, het Bedrog, geen vrienden, de accu van je telefoon leeg... Pak de problemen aan waar je iets aan kunt doen: moeder en vooral een baan natuurlijk.
Als je thuis gaat zitten kniezen ga je alles alleen maar donkerder inzien!
'persoonlijke groei' en 'het gaat niet meer zo goed tussen ons beiden'. En ondertussen werkweken van 70 uur maken waarvan 35 op kantoor, jaja.
Nou ja, je gaat natuurlijk ook niet bij de eerste kriebel voor iemand anders meteen je huidige relatie beëidigen. Dus je bent wel besodemieterd, maar als iedereen dat soort 'eerlijkheid' had duurden de meeste relaties niet langer dan een halve dag. Voor zowel mannen als vrouwen geldt dat het een klein gevoel is, dan moet het groeien, en dan ga je wachten op de druppel. Het is gewoon een onderwerp waarvan je je partner niet van dag tot dag op de hoogte kunt houden.
Tipje Van mij: Stapel niet alles op elkaar: Je baan, je moeder, je relatie, het Bedrog, geen vrienden, de accu van je telefoon leeg... Pak de problemen aan waar je iets aan kunt doen: moeder en vooral een baan natuurlijk.
Als je thuis gaat zitten kniezen ga je alles alleen maar donkerder inzien!
Update.
Het besef dat het definitief over is begint nu pas echt goed tot me door te dringen.
De dagen nadat ze het me had verteld koesterde ik nog de hoop dat er misschien een heel klein kansje was dat we er nog samen uit konden komen, maar ik weet nu zeker dat dat echt niet meer gaat gebeuren. Zij gaat door met haar leven en daar hoort een 'ons' of een 'wij' gewoon niet meer bij. Ze is zoveel mogelijk weg van huis omdat het voor haar erg moeilijk is om mij alleen maar huilend thuis te zien zitten. Ik kan het gewoon niet tegenhouden. Toen ik vandaag naar buiten was gegaan (want het was toch mooi weer) liep ik gewoon over straat met de tranen die over mijn wangen stroomden. Het houdt niet op, het lijkt alsof de pijn en het verdriet blijven alleen maar groter worden.
Ik heb nooit geweten dat een mens zoveel emotionele pijn kon voelen. Het is niet eens te omschrijven, ik kan alleen maar janken en ik wil zo ontzettend graag dat dit afschuwelijke gevoel stopt.
Ik voel me zo ontzettend stom, ik heb de afgelopen jaren zo hard geprobeerd om mezelf en andere mensen voor de gek te houden. Hoe kun je jezelf zo ontzettend lang voorhouden dat alles goed gaat? Dat alles wel in orde komt, als je maar lang genoeg doet alsof er niets aan de hand is en dat je controle hebt over je emoties en de manier waarop je ze uit.
Het is zo pijnlijk om te realiseren dat ik al die jaren nooit mijn ware gevoelens heb durven tonen, juist omdat ik als de dood was dat ik om die reden zou worden afgewezen.
Afwijzing door iemand die dichtbij me staat is zo'n beetje mijn grootste angst geweest en juist door me zo moeilijk bloot te geven heb ik er grotendeels zelf voor gezorgd dat het wel is gebeurd.
Ik heb het wel zo ontzettend verkloot...
Het besef dat het definitief over is begint nu pas echt goed tot me door te dringen.
De dagen nadat ze het me had verteld koesterde ik nog de hoop dat er misschien een heel klein kansje was dat we er nog samen uit konden komen, maar ik weet nu zeker dat dat echt niet meer gaat gebeuren. Zij gaat door met haar leven en daar hoort een 'ons' of een 'wij' gewoon niet meer bij. Ze is zoveel mogelijk weg van huis omdat het voor haar erg moeilijk is om mij alleen maar huilend thuis te zien zitten. Ik kan het gewoon niet tegenhouden. Toen ik vandaag naar buiten was gegaan (want het was toch mooi weer) liep ik gewoon over straat met de tranen die over mijn wangen stroomden. Het houdt niet op, het lijkt alsof de pijn en het verdriet blijven alleen maar groter worden.
Ik heb nooit geweten dat een mens zoveel emotionele pijn kon voelen. Het is niet eens te omschrijven, ik kan alleen maar janken en ik wil zo ontzettend graag dat dit afschuwelijke gevoel stopt.
Ik voel me zo ontzettend stom, ik heb de afgelopen jaren zo hard geprobeerd om mezelf en andere mensen voor de gek te houden. Hoe kun je jezelf zo ontzettend lang voorhouden dat alles goed gaat? Dat alles wel in orde komt, als je maar lang genoeg doet alsof er niets aan de hand is en dat je controle hebt over je emoties en de manier waarop je ze uit.
Het is zo pijnlijk om te realiseren dat ik al die jaren nooit mijn ware gevoelens heb durven tonen, juist omdat ik als de dood was dat ik om die reden zou worden afgewezen.
Afwijzing door iemand die dichtbij me staat is zo'n beetje mijn grootste angst geweest en juist door me zo moeilijk bloot te geven heb ik er grotendeels zelf voor gezorgd dat het wel is gebeurd.
Ik heb het wel zo ontzettend verkloot...
Enige wat rest is leren van je fouten en je komt vast nog wel een ander leuk meisje tegen. En dan je best doen om niet in dezelfde valkuil te belanden!quote:Op zondag 1 april 2007 20:47 schreef Alonely het volgende:
Update.
Het besef dat het definitief over is begint nu pas echt goed tot me door te dringen.
De dagen nadat ze het me had verteld koesterde ik nog de hoop dat er misschien een heel klein kansje was dat we er nog samen uit konden komen, maar ik weet nu zeker dat dat echt niet meer gaat gebeuren. Zij gaat door met haar leven en daar hoort een 'ons' of een 'wij' gewoon niet meer bij. Ze is zoveel mogelijk weg van huis omdat het voor haar erg moeilijk is om mij alleen maar huilend thuis te zien zitten. Ik kan het gewoon niet tegenhouden. Toen ik vandaag naar buiten was gegaan (want het was toch mooi weer) liep ik gewoon over straat met de tranen die over mijn wangen stroomden. Het houdt niet op, het lijkt alsof de pijn en het verdriet blijven alleen maar groter worden.
Ik heb nooit geweten dat een mens zoveel emotionele pijn kon voelen. Het is niet eens te omschrijven, ik kan alleen maar janken en ik wil zo ontzettend graag dat dit afschuwelijke gevoel stopt.
Ik voel me zo ontzettend stom, ik heb de afgelopen jaren zo hard geprobeerd om mezelf en andere mensen voor de gek te houden. Hoe kun je jezelf zo ontzettend lang voorhouden dat alles goed gaat? Dat alles wel in orde komt, als je maar lang genoeg doet alsof er niets aan de hand is en dat je controle hebt over je emoties en de manier waarop je ze uit.
Het is zo pijnlijk om te realiseren dat ik al die jaren nooit mijn ware gevoelens heb durven tonen, juist omdat ik als de dood was dat ik om die reden zou worden afgewezen.
Afwijzing door iemand die dichtbij me staat is zo'n beetje mijn grootste angst geweest en juist door me zo moeilijk bloot te geven heb ik er grotendeels zelf voor gezorgd dat het wel is gebeurd.
Ik heb het wel zo ontzettend verkloot...
Here are condoms lined with a topical anesthetic for prolonged action. What a paradox. You don't feel anything but you can fuck for hours. This really seems to miss the point. I want my whole life to be lined with topical anesthetic.
Ik ken je niet, maar denk je werkelijk dat het jouw schuld is dat ze op iemand anders verliefd is geworden? Volgens mij niet namelijk, en als je dat jezelf blijft wijsmaken zit je straks met een last op je schouders die helemaal niet nodig is.quote:Op zondag 1 april 2007 20:47 schreef Alonely het volgende:
Afwijzing door iemand die dichtbij me staat is zo'n beetje mijn grootste angst geweest en juist door me zo moeilijk bloot te geven heb ik er grotendeels zelf voor gezorgd dat het wel is gebeurd.
Ik heb het wel zo ontzettend verkloot...
Verder sterkte ermee, want kut is het wel. Ik zou zo snel mogelijk wegwezen daar, desnoods naar je moeder.
Een relatie is altijd 'wij', en dit soort dingen gebeurt ook wanneer je 'alles goed doet'. Er zijn nu eenmaal dingen waar je niks aan kunt doen. Dat zij op een ander verliefd is geworden is jou totaal niet aan te rekenen. Als er hier iemand verkeerd bezig is geweest, dan is zij het, door het jou niet eerder te zeggen.quote:Op zondag 1 april 2007 20:47 schreef Alonely het volgende:
Ik heb het wel zo ontzettend verkloot...
Je verdriet en pijn zullen misschien nog wel een tijdje blijven of zelfs nog groter worden, maar je komt er echt weer overheen. Deze dingen hebben nu eenmaal tijd nodig om te verwerken. Je komt er heus weer bovenop
And now for something completely different.
Ik geef mezelf er niet de schuld van dat ze verliefd is geworden op iemand anders. Los daarvan kan ik alleen maar gissen naar wat voor contact ze met die andere man heeft. En natuurlijk weet ik dat het ook wel erg naïef is om te denken dat ze gewoon alleen maar 'gezellig' met 'm kan kletsen.quote:Op zondag 1 april 2007 20:54 schreef hummus het volgende:
[..]
Ik ken je niet, maar denk je werkelijk dat het jouw schuld is dat ze op iemand anders verliefd is geworden? Volgens mij niet namelijk, en als je dat jezelf blijft wijsmaken zit je straks met een last op je schouders die helemaal niet nodig is.
Het punt is niet dat ik mezelf er de schuld van geef dat ze op de avances van een ander in is gegaan, maar dat ik zo lang niet wilde zien wat er tussen ons allemaal misging en dat ik me vooral concentreerde op mijn eigen ding, mijn eigen belevingswereld. Het is fucking wrang om het toe te geven, maar ik heb mijn gevoel van eigenwaarde op een bepaald moment grotendeels ontleend aan het feit dat ik een relatie met haar had. Het klinkt misschien stom, maar ik besef dat ik mezelf in de laatste paar jaar heb laten veranderen in iemand waar ik zelf niet blij mee ben.
Ik heb mezelf en de mensen om me heen op een rare manier voor de gek proberen te houden door altijd te doen alsof niets me kon deren.
Ik verhuis over iets minder dan twee weekjes. Dan heb ik tijdelijk een plek voor mezelf alleen. Nu zie ik er enorm tegenop om daar alleen te zitten, maar ik zie wel wat ervan terecht komt.quote:Verder sterkte ermee, want kut is het wel. Ik zou zo snel mogelijk wegwezen daar, desnoods naar je moeder.
|
|
