De aarde dijt uit, ooit was de aarde een geheel zonder water

quote:

Op dinsdag 20 maart 2007 10:43 schreef 6833-228 het volgende:

[..]

Sorry, maar alles is prima te verklaren met de huidige theorie.

quote:

Op zondag 16 september 2007 13:22 schreef starla het volgende:
Sinds de jaren 60 van de vorige eeuw is dankzij de structurele geologie, seismologie, petrologie en isotopen-geochemie echter een overtuigende hoeveelheid bewijs gevonden dat subductie wel degelijk plaatsvindt. De snelheid waarmee korstmateriaal subduceert is echter moeilijk vast te stellen. Desondanks is het voorkomen van een mechanisme waarmee de aardkorst gelijk in oppervlakte blijft genoeg reden geweest voor de meerderheid onder geleerden om de theorie van een uitzettende Aarde op te geven. Wetenschappelijke bewijzen voor subductie zijn:

Met behulp van seismologie waargenomen Wadati-Benioffzones. Deze zones geven een zeer sterk vermoeden dat een stuk korst langzaam bezig is onder een ander stuk korst door de mantel in te bewegen.
Met behulp van seismische tomografie gemaakte 3D-modellen van de mantel laten zien dat op de plekken waar subductie plaatsvindt volgens de plaattektoniek, inderdaad een koude anomalie van zinkend materiaal zit.
Uit gesteenten in gebergten gereconstrueerde druk-temperatuur-tijdpaden blijkt dat tijdens gebergtevorming een eerste fase voorkomt waarin materiaal ver naar beneden beweegt, gevolgd door omkering van dit proces. Vooral de diepte tot waar het materiaal naar beneden beweegt is een probleem voor het model van een uitzettende Aarde. In veel gebergtes worden eclogieten gevonden, sommige van deze gesteenten zijn boven de 200 km diep geweest. Het materiaal is te licht om zonder van buiten uitgeoefende kracht zo diep de Aarde in te bewegen. In het subductiemodel wordt deze verticale krachtcomponent geleverd door zogenaamde "slab-pull", bij een uitzettende Aarde zouden voornamelijk horizontale krachten verwacht worden en is het zinken van stukken aardkorst naar deze diepte onverwacht.
In veel gebergten worden een of meer grote discontinue lijnen (breukzones) gevonden, waarlangs materiaal dat geografisch gezien voor de gebergtevorming ver uiteen lag (dit is door paleomagnetisme berekend) nu tegen elkaar aan ligt. Diepe boringen en structureel geologische studies geven aan dat deze grote breukzones (suturen genoemd) zeer diep doorlopen. Dit is precies wat verwacht mag worden als twee continenten door subductie tegen elkaar aan "botsen". Het uitzettende Aarde-model geeft er echter geen duidelijke verklaring voor.
Concentraties van isotopen van zeldzame aarden in vulkanische gesteenten die boven een subductiezone gevormd werden komen overeen met die in sedimenten bovenop de subducerende plaat. Zelfs als in die sedimenten een laterale verandering optreedt in isotopenconcentraties, wordt die verandering ook teruggevonden in de vulkanische gesteenten boven de subductiezone.

Weinig geologen of geofysici geloven tegenwoordig nog in het uitzetten van de Aarde. Toen steeds meer aanwijzingen werden gevonden dat subductie plaatsvindt werd het concept door de meerderheid van aardwetenschappers afgedankt.

De Amerikaanse striptekenaar Neal Adams heeft recentelijk geprobeerd de uitzetting van de Aarde te verklaren met kwantumfysische processen waardoor de massa van de Aarde kan toenemen, maar dit wordt beschouwd als pseudowetenschap. Desondanks blijven over de verschillende mechanismen in de platentektoniek nog onduidelijkheden bestaan, waar wetenschappelijke discussie over is.