Mijn Eva, klik, heeft dit nu al ruim vier jaar. Ze was erg vaak benauwd, zodoende zijn
we ermee naar de dierenarts gegaan, die heeft een foto van haar longen gemaakt en
toen was het duidelijk. In beide longen een fikse chronische ontsteking.
Ik kreeg ventipulmin mee (een anabolen siroopje dat haar longen verwijd). Dat moest ik geven als
ze wel eens benauwd was. (toen was dat nog niet zo vaak) Dat ging een tijdje
goed met af en toe geven en toen na een jaar of twee, twee en een half moest er prednison bij.
Ze was vaker ziek, en de anabolen alleen redde het niet. Maar het nadeel van prednison is dat het
veel verhult dus ze dartelde weer vrolijk rond... dat klopte niet helemaal.
Vooral op regenachtige dagen had ze veel last , soms komt ze dan de trap niet eens op van
benauwdheid. Maar tegenwoordig is ze steeds vaker benauwd.
Maar ze komt nog bij ons, ze eet, drinkt, ligt soms in de zon....
Maar toch gaat elke keer het slechter... ze is enorm afgevallen de laatste maanden bijvoorbeeld,
haar vacht valt enorm uit en hangt er in plukken bij en ze is ook meer en erger benauwd...
en op andere momenten is er niets aan de hand ? tis zo moeilijk op die manier, het fluctueert nogal...
Ik ben gestopt met de prednison, die verhulde alleen maar hoe het ging, en geef nu nog dat siroopje
als ze echt benauwd is...
MIjn vraag is eigenlijk:
Wie heeft er ervaring met chronische bronchitis en het verloop hiervan?
een rontgenfoto kan niet meer gemaakt worden want ze zou een roesje niet overleven ,
dus weten hoe ver het is kunnen we niet.
Ik heb met mezelf afgsproken zodra ze alleen nog benauwd is, of niet meer eet/drinkt of naar beneden
komt dan is het genoeg geweest..... Dit is al moeilijk om aan te zien (ondanks het eten/drinken en
zelfs af en toe bij me liggen)
en nu ligt ze, al benauwd zijnderig, buiten in de zon.. T blijft apart hoor...
[ Bericht 1% gewijzigd door DarkElf op 13-03-2007 11:16:50 ]
probeer anders eens op het forum van kattenplaza.nl
volgens mij zit daar ook iemand met een katje die dat heeft.. weet alleen even niet meer wie...
als je een half jaar terug kijkt en nu dan is ze zoveel afgevallen. (heb haar net gewogen, ze weegt 2.6 kilo) Haar vacht is dun en plukkerig en valt uit als je er overheen strijkt...
en ze is zo, zo benauwd steeds... drie dagen benauwd geweest, dikke doffe ellende, nauwelijks kunnen ademen....
heb overlegd met de DA maar ze kunnen niets anders meer voor haar, alles is geprobeerd en dat dunner worden duidt alleen maar op een ander groot probleem erbij....
ik heb allerlei medicijnen geprobeerd, alternatieve geneeswijze, bach bloesems, weet ik het, wat ik maar kon verzinnen, maar het wordt steeds slechter.... en ik kan niet anders concluderen dan dat ze op raakt.
Ik kan niet anders meer dan een afspraak met de DA maken voor het einde. Ik kan toch niet dit nog langer laten duren zodat ze letterlijk een keer stikt?
En dat omdat ik geen afscheid kan nemen? dat zou egoistisch zijn....
Ik zit werkelijk te enorm janken achter mijn laptop maar ik weet dat afscheid nemen soms gewoon echt moet...
afgelopen november hetzelfde probleem gehad
alleen was het bij mij waarschijnlijk een leverprobleem.
maar inderdaad.. veel afvallen, plukkigerige vacht en op een gegeven moment ook veel overgeven
onderzoek wees uit dat hij waarschijnlijk een lever"kwaal" had
maar dat ook overal kleine knobbeltjes zaten en dat verder onderzoek dus eigenlijk niet echt nuttig was
en door de conditie behandeling ook niet meer zou aanslaan.
ik heb 3 dagen volcontinu gejankt volgens mij
althans.. thuis in ieder geval
op werk bleven mensen angstvallig uit de buurt.
maar stiekum toen ik bij de dierenarts uiteindelijk de deur weer dicht trok voelde ik me toch heel erg opgelucht.
niet meer misselijk, geen pijn meer die hij hoogstwaarschijnlijk wel had maar gewoon niet toegaf (echter volgens de DA was het onmogelijlk dat hij er geen last van had)
dikke tranen bij de DA ook... maar toch ben ik blij dat het gedaan is
egoistisch of niet kon me niet schelen
kon me geen leven zonder voorstellen omdat hij altijd mn maatje en mn vriendje was
maar uiteindelijk.. als het eenmaal gebeurd is weet je zelf ook dat het beter zo is.
geef haar gewoon nog wat extra lekkers vanavond en extra dikke knuffels
dan komt het uiteindelijk in ieder geval voor poes helemaal goed
voor jezelf.. dat duurt ietsje langer
sterkte daarmee!
en je hebt gelijk, ik maak me al zolang zorgen om haar en het wordt maar niet beter....
(overgeven ja dat dat ook, veel gal en slijm)...
je weet dat het niet goed zit en ook niet meer goed komt... en dan moet je een keus maken,
voor jezelf of voor het beestje.... bah verschrikkelijke keus maar je bent de enige die hem kan maken
de DA komt thuis. maandag..
die vond dat te veel van het goede
uiteindelijk vind ik het niet zo erg dat het bij de DA geweest is
sterkte nog de komende paar dagen in ieder geval
die zijn meestal het ergst
ik loop idd de hele tijd te snikken maar goed, de komende dagen doe ik gewoon mijn normale schema, alleen met verse zalm er bij ..
is dat ik nog paar keer van hem gedroomd hebt waarin het bijna was alsof hij achteraf nog even zijn goedkeuring en waardering wilde laten spreken
en het komt ook omdat je weet dat je heel geen keuze hebt eigenlijk
desondanks blijft het klote
zat net ook alweer met waterige oogjes
ik ben zo'n sucker wat dat betreft *grin*
mensen is 1 ding... maar mn beestejs zijn heilig en deze in het bijzonder
wel mooi zulke dromen trouwens
echt met zo'n blik van "dankjewel"
helemaal 300% niet zijn stijl zegmaar.. in een kast, onder een deken.. alleen al bij de gedachte werd ie claustrofobisch
de achterdeur dicht resulteerde vaak al in een hoop gedoe zegmaar
toch was het de ultieme geruststelling
en nog paar van dat soort dromen.. maar dit was de eerste en degene die het meest bijbleef
toch raar hoor.. ga je je toch afvragen hoe dat zit met dromen, het onderbewuste en het hiernamaals.
en wat je wil zien en wat er vanuit het hiernamaals over komt
of dat je jezelf gewoon onbewust voor de gek zit te houden
*aai Eva*
ook al is het misschien je onderbewuste die je geruststelt.
in betere tijden
en ultiem genot straalt van de foto
Wat een enorm mooie foto trouwens
[ Bericht 71% gewijzigd door senesta op 15-03-2007 16:12:45 ]
man wat moeilijk
Eef en ik kennen elkaar nu zo'n 7 en een half jaar. Een felle, kleine britse korthaar, met een kort staartje en een prachtige tekening in d'r vacht.
De eerste weken moesten we nog niet zoveel van elkaar hebben. Zij legde d'r haren op m'n broek, ik hield haar plek in bed bezet. Niet echt de beste start van een relatie.
Na verloop van tijd leerden we elkaar waarderen. Samen het ontbijt voor DarkElf maken op zondagochtend, samen van de zon genieten op de gallerij. De liefde voor DE die we delen...
Na de verhuizing naar Rotterdam, en daarna naar België werd de band alleen maar hechter. Zelfs knuffelen, wat in d'r jonge jaren toch echt niet mogelijk was
Echt panisch was ze toen als het aankwam op intimiteit.De laatste jaren wordt er nog altijd veel gekroeld, maar steeds meer met hijgerige en benauwde geluiden. Je voelt je bijna schuldig als je knuffelt, want het lijkt Eef alleen maar benauwder te maken.
De laatste dagen leeft ze zo'n beetje alleen op zolder, behalve af en toe wat eten en drinken, en vanmiddag lekker t zonnetje op t terras.
Ik ga d'r missen, dat is eigenlijk wat ik bedoel
En idd wat een prachtige foto de rationele kant heeft het nu even van me overgenomen:
maandag ga ik eerst een gesprek aan met de DA, dit is er aan de hand, dit en dit is het nu, is er een oplossing? en dan kijk ik verder....
ja ik weet wat hij gaat zeggen maar ik heb dit even nodig merk ik
sterkte
maar moet me bedenken, die ene keer op een dag dat ze zich wat beter voelt (opgeladen door alleen maar te slapen ) weegt niet op tegen de rest van de dag of soms dagen, ellende, benauwdheid, hoesten, hikken, rochelen, verslikken...
quote:Ik kan me de twijfel heel erg goed voorstellen, het blijven rotkeuzes.Op donderdag 15 maart 2007 20:57 schreef DarkElf het volgende:
net kwam ze even kroelen... en dan ga ik meteen twijfelen...
maar moet me bedenken, die ene keer op een dag dat ze zich wat beter voelt (opgeladen door alleen maar te slapen ) weegt niet op tegen de rest van de dag of soms dagen, ellende, benauwdheid, hoesten, hikken, rochelen, verslikken...
Misschien dat dat gesprek met de dierenarts wel een heel erg goed idee is, ook al weet je het eigenlijk vaak zelf ook al wel.
quote:Op donderdag 15 maart 2007 17:05 schreef Rtificial het volgende:
[ mooi stukje tekst ]
Sterkte allebei.
DuchessX is nog niets in staat om te lezen, maar zal het spoedig doen. Sterkte ook van haar
Hetgeen me opviel was dat je kleine staartje dat altijd te klein was voor je lijf nu zo mooi in verhouding is met de rest van je lichaam.
Nu is het tijd om te gaan, je bent op, de kattenhemel wacht op je, ze hebben het mooiste plaatsje voor jou gereserveerd. Daar zal je nooit meer benauwd zijn klein meisje en je kunt ook daar lekker warm in de zon liggen. En dan kijk je naar beneden om even te checken of die gekke Loei en Pollewop het niet te bont maken zo zonder jou
Dag lief Eefje, ik vind je een heel mooie dame en je baasjes mogen jou nog even een aai en een kus geven van mij.
Sterkte Lieve DE en Rt
Sterkte.
Ik hoop dat je niet al te veel last zult krijgen van de onvermijdelijke twijfel - en -schuldgevoelens. Je handelt in haar belang, dat moet je te allen tijde voorop stellen.
Sterkte vandaag, morgen en de dagen erna. En ik zit me nu al kwaad te maken om de mensen die zullen zeggen dat "het maar een kat was", als ze je volgende week verdrietig zien. Zo shit altijd, als je mensen tegenkomt die niet snappen dat je een kat echt vreselijk kunt missen.
Heel veel succes!
eens per dag komt ze naar beneden, drinkt enorm veel, eet wat, kroelt even en wil de trap weer op maar dat gaat zo traag en moeilijk.....
Maar doordat ze niets doet, echt niets, is ze ook niet benauwd. en dat is zo moeillijk want als ze dat wel was was de keuze steviger zeg maar...
Maar goed Wat voor leven is "als ze stil ligt dan gaat het wel een beetje..."
Ik heb een lijstje gemaakt met allemaal ware dingen: veel spugen, veel benauwd, steeds heviger benauwd, trekt zich terug , oplevingen zijn steeds schaarser en korter etc etc.... en die lees ik af en toe maar even, om weer te weten waarom ik dit besloten heb, want ik laat me echt af en toe helemaal meeslepen met "oh maar misschien gaat het nu écht beter..." enz......
maar oh wat is dit verdomde moeilijk
Morgen komt de da.... eerst eens praten met hem.
[ Bericht 3% gewijzigd door DarkElf op 18-03-2007 13:26:20 ]
[ Bericht 20% gewijzigd door Peekaboo op 18-03-2007 18:57:04 ]
Laat je weten wat de dierenarts zegt?
*duim heel hard dat er toch nog een goede manier is waarop Eva nog even door kan*
dierenarts bij mij zei trouwens dat katten zelden uit zichzelf vreedzaam overlijden
dat vond ik heel naar om te horen.
ik heb altijd gehoopt dat op een dag het gewoon op zou zijn.
gewoon thuis.. dat ik hem zo zou vinden en zou denken "ok zo is het goed geweest"
volgens de dierenarts komt dat zelden tot nooit voor met katten en is het als het wel gebeurd vaak toch een maskerade geweest ipv dat het echt vreedzaam is.
Ik wens je heel veel sterkte in ieder geval en ik ga voor jullie beiden heel hard duimen.
hoe laat is je afspraak?
En ineens veel meer drinken dan voorheen is ook niet echt goed ben ik bang
Blauwe Britjes
ik hoop ergens ook dat de da ineens zegt: "oh maar als je dat en dat probeert, dan..." Maar dat zou nergens op slaan want de afgelopen 4 jaar heb ik alles geprobeerd. en dan zou er "ineens" wel een manier zijn om haar te helpen?
ik heb haar dit weekend schromelijk verwend, gerookte zalm, roomkaas, rosbief enzo.... soms wilde ze wel, soms niet. maar als ze wilde genoot ze erva (en die andere twee hier in huis dus ook want ja die zijn er ook nog)
nu is ze weer boven, ligt ze onder de verwarming (ze heeft altijd een warmtebron nodig lijkt het wel, bijvoorbeeld mijn laptop)
en dan maar wachten tot half vier, ze heeft gisteravond een opleving gehad en toen heeft ze erg gekuffeld dus dat is fijn. ze is niet erg benauwd nu (gelukkig voor haar) ...
tsjah afwachten nu, lijstje ligt klaar, en dan maar praten en beslissen straks. bah
dat drinken leek me ook niet goed nee
poes heeft het toch maar heel goed bij jou hoor.
je gaat straks toch een goede beslissing nemen.. dat weet ik zeker
willekeurig wat de uitkomst van de beslissing is
ik duim voor een positieve beslissing tho
dit is zo kut
de da was het ermee eens dat ze heel slecht er aan toe was, sterker nog: hij hoorde vocht achter haar longen, wat volgens hem voorbode van erger was in combi met die chron. bronchitis.
kon niet anders beslissen dan dat het moest eindigen, Is heel waardig en kalm gegaan gelukkig.
Ben heel verdrietig maar besef me goed dat ik haar voor veel erger behoed heb.
Hoe zeer je ook beseft dat het beter is zo, het blijft toch heel triest, zo'n afscheid. Sterkte ermee!
Een wijze beslissing, maar o zo moeilijk... Sterkte!sterkte de, wat zal je dr missen
tis nu al stil, geen gereutel meer in huis
Nu ik zo dit verhaal lees moet ik toch ook een beetje denken aan Poekie. Die is al 18 en zal ook wel niet lang meer leven. Alhoewel ze nog wel gezond lijkt .Ik wens je heel veel sterkte DE
Je hebt het beste gedaan voor haar. Hoe moeilijk het ook is. Jank gewoon even lekker bij je vent uit... misschien dat het oplucht, misschien ook niet.Sterkte
ik kan er niets mooiers van maken
hooguit dat je in je hart diep van binnen weet... dat je het goed gedaan hebt
nu er zelf nog even mee gaan leven.. dat duurt eventjes maar komt uiteindelijk ook goed
maar het is wel moeilijk
en tis wel erg stil in huis (ook al heb ik er nog twee, de vertrouwde benauwde reutels zijn weg)
heb vandaag echt een offday, en boven komen doe ik niet graag want de leegte die ze daar achterlaat gaapt me echt aan
sterktewat mij zelf helpt is verhalen lezen over mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, of hoe ze het hebben verwerkt.
bijv.
Verlies huisdier
je zal je nog lang rot voelen, maar echt het slijt.
het gemis zal blijven, maar het verdriet word minder.
heel veel sterkte ermee.
heb het er zelf ook nog steeds moeilijk mee dat mijn lieve kat 1 week terug is ingeslapen.....
zaterdag haar as gehaald
ik heb nog niet helemaal besloten wat ik ermee wil dus het staat in huis en dat voelt, tegen verwachting, helemaal niet eng. Ik wil haar iig uitstrooien op een mooie dag (ze hield van bakken in de zon) en in de buurt... maar goed dat kan altijd nog. blijft vreemd, verwacht nog steeds haar van de trap af te komen horen huppelen, of liggend aan te treffen op mijn laptop wat ja ze woog zo weinig en die laptop was zo lekker warm...
moet wel zeggen dat er idd een "last" afgevallen is; niet meer steeds luisteren of alles goed gaat, niet meer steeds meer medicijnen in de weer, gevechten leveren om het erin te krijgen, zorgen maken....
maar vooral mis ik haar nadat ze 9 jaar bij me gewoond heeft, waarvan ze 4 jaar een flink zorgenkindje was, maar bovenal een dame met karakter en een flinke eigen wil... en een dame met een nare geschiedenis die met de jaren steeds liever werd...
een plek waar ik graag kom, mooi daar en rustgevend, en het leek me een mooie manier zo met al dat water..
het voelde allemaal goed en daar was ik blij om.
Gelezen, je hebt echt de goeie keus gemaakt voor die lieve arme eva.
Sterkte
Rtificial : hoe jij de kennismaking etc beschrijft, echt zo leuk
[ Bericht 22% gewijzigd door Blues op 02-04-2007 17:52:52 ]
Laatste foto hier op fok van Eva lekker in de zon
heb de mooiste altijd wel geplaatst al en de laatste waren alleen maar dat ze er slecht uitzag
De tranen zitten hoog hier
quote:ja he? Dat deed me wel wat ja, en heb ook goeie herinneringen aan die twee samenOp maandag 2 april 2007 17:45 schreef Bluezz het volgende:
DE, ik heb dit topic om de een of andere reden helemaal gemist
Gelezen, je hebt echt de goeie keus gemaakt voor die lieve arme eva.
Sterkte
Rtificial : hoe jij de kennismaking etc beschrijft, echt zo leuk
en verder ja, ik heb het juiste gedaan al is het wel moeilijk hoor. Maar goed zorgen voor en verantwoordelijkheid nemen voor een kat (of welk dier dan ook) houdt ook in die laatste keus kunnen maken als het echt niet meer gaat denk ik.