Het verhaal van de TS is wel herkenbaar. Ik heb 2 maanden geleden mijn katje moeten laten inslapen (nierinsufficiëntie, kaakonsteking, abces, naast nog allemaal aandoeningen gedurende zijn korte leventje) en heb zijn vrolijke zusje nog rondlopen hier.
Het was een ontzettend lief, aanhankelijk knuffelkatje, de kleinste, lelijkste en zieligste uit het nest maar daardoor wel gewend om constant om aandacht te vragen. Dus toen ik thuiskwam met het lege reismandje 2 maanden geleden was het ineens erg stil, en dat is het nog steeds wel.
De dag nadat hij is overleden heb ik wat foto's uitgezocht en er één op "zijn" kamertje gezet en een andere in de woonkamer, met een mooi lijstje. Wat wel heel lief was, was dat ik van de dierenarts een week later een kaartje kreeg om me sterkte te wensen. Klantenbinding, dat wel, maar ook gewoon heel attent.
Wat mij heeft geholpen is toch wel het zusje. In eerste instantie ergerde ik me aan haar karakter, wat in niks lijkt op dat van van haar broertje (verwaand, dom prinsesje, tegenover brutale ondeugende struikrover). Maar na een tijdje merkte ik dat zij ook helemaal niet zo goed tegen de leegte kon. Ze werd er wel wat aanhankelijker van en dat leidt al wat af.
Momenteel herken ik soms wat trekjes van haar broertje. Het meest grappige is eigenlijk wel dat ik, nu ongeveer een maandje geleden, in de woonkamer zat, en in de gang heel duidelijk zijn mauw hoorde. Zijn zusje, naast mij op de bank, leek het ook te horen. Misschien allemaal in mijn hoofd, maar ik vond de gedachte dat hij het goed heeft nu en even langskwam, wel fijn.
Ik mis hem nog steeds, zeker omdat het mijn knuffelkatje was. En het is vreselijk zielig dat juist dat lieve katje zoveel pijn moest hebben in zijn korte leventje. Maar het is zo wel beter voor hem. Als ik denk aan zijn laatste week, hoe hij bijna levenloos alleen maar lag te kwijlen en niet meer reageerde, ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik de juiste beslissing heb genomen.
Sterkte voor de TS!
Streef ernaar je graf te bestormen met chocola in je ene en een glas wijn in je andere hand, een totaal opgebruikt lijf, helemaal versleten en gillend: "Whoa, wat een trip! Heb het heerlijk gehad!"