F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Beetje een F&F en R&P topic. Verplaats hem maar indien nodig
Inmiddels anderhalve maand geleden ben ik een van m'n katten (Zorro) verloren aan een tumor, op de relatief jonge leeftijd van 10 jaar. Vorig jaar maart leek hij een nieraandoening te hebben, dus kreeg ik apart nier (eiwit arm) voer. Dit jaar bleek er echter een tumor op de nier te zitten met allerlei uitzaaiingen.
Ik heb het er tot nu toe best wel zwaar mee gehad en merk dat het verdriet nog best wel aanwezig is.
Het rouwproces zou weleens 8 maanden kunnen duren, volgens een deskundige.
Maar toch ben ik een beetje op zoek naar de ervaringen met mensen die een huisdier (kat of hond) hebben verloren en tevens wellicht wat tips om hier mee om te gaan. Z'n zus die over is gebleven is er gelukkig wel goed onder.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Inmiddels anderhalve maand geleden ben ik een van m'n katten (Zorro) verloren aan een tumor, op de relatief jonge leeftijd van 10 jaar. Vorig jaar maart leek hij een nieraandoening te hebben, dus kreeg ik apart nier (eiwit arm) voer. Dit jaar bleek er echter een tumor op de nier te zitten met allerlei uitzaaiingen.
Ik heb het er tot nu toe best wel zwaar mee gehad en merk dat het verdriet nog best wel aanwezig is.
Het rouwproces zou weleens 8 maanden kunnen duren, volgens een deskundige.
Maar toch ben ik een beetje op zoek naar de ervaringen met mensen die een huisdier (kat of hond) hebben verloren en tevens wellicht wat tips om hier mee om te gaan. Z'n zus die over is gebleven is er gelukkig wel goed onder.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Ik weet nog goed toen onze hond overleed. Maandenlang miste er iets. De gang was leeg zonder mand, de woonkamer was leeg zonder rondslingerend speelgoed en mijn entree was bijzonder treurig zonder een enthousiaste viervoeter die mij uitbundig kwam begroeten.
Toch slijt het langzaam maar zeker. Probeer het in ieder geval niet te forceren, dat werkt toch niet. Wat je wel zou kunnen doen, is iets moois ter herdenking maken, zoals een collage met leuke foto's van Zorro. Dan kan je altijd even naar hem kijken als je daar behoefte aan hebt.
In ieder geval heel veel sterkte!
Toch slijt het langzaam maar zeker. Probeer het in ieder geval niet te forceren, dat werkt toch niet. Wat je wel zou kunnen doen, is iets moois ter herdenking maken, zoals een collage met leuke foto's van Zorro. Dan kan je altijd even naar hem kijken als je daar behoefte aan hebt.
In ieder geval heel veel sterkte!
Bon het lijkt me echt vreselijk om een van mijn honden te verliezen op zo'n manier.
Sterkte.
Sterkte.
There is no love sincerer than the love of food.
Topic titel even gefixt.
Een huisdier verliezen kan best heel erg zwaar zijn.
Inderdaad een foto neerzetten, wierrookje en kaarsje naast het fotootje.
Dat soort dingetjes helpen toch vaak wel.
In ieder geval heel veel sterkte TS.
Een huisdier verliezen kan best heel erg zwaar zijn.
Inderdaad een foto neerzetten, wierrookje en kaarsje naast het fotootje.
Dat soort dingetjes helpen toch vaak wel.
In ieder geval heel veel sterkte TS.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ons eerste tamme rat is 2 jaar terug overleden.... ...we hebben hem in een doosje gezet, gat in de grond gegraven...en op zijn "graf" heb ik een grafsteen gemakt:
"Osbourn.....*2000*......#2005#...R.I.P...
dit meer voor mijn kinderen zodat ze het een plekje konden geven...allebei hebben ze ook op hun kamer een foto van hun zelf met Osbourn (toen nog levend) op schoot....
Sterkte....
...we hebben hem in een doosje gezet, gat in de grond gegraven...en op zijn "graf" heb ik een grafsteen gemakt:"Osbourn.....*2000*......#2005#...R.I.P...
dit meer voor mijn kinderen zodat ze het een plekje konden geven...allebei hebben ze ook op hun kamer een foto van hun zelf met Osbourn (toen nog levend) op schoot....
Sterkte....
M'n zusje heeft ook achter het tuinhuisje een halve dierenbegraafplaats gemaakt.
Liggen 1 parkiet, 4 cavia's en een hamster.
En allemaal een zelfgemaakt kruis met naam en data erop.
Of het helpt? Hope so.
Liggen 1 parkiet, 4 cavia's en een hamster.
En allemaal een zelfgemaakt kruis met naam en data erop.
Of het helpt? Hope so.
JOHNNY HEITINGA
Ik mis mijn hond nog steeds en dat is 2 jaar geleden.
Brand Bier het bier waar nederland trots op kan zijn!
Als je vijf meter voor een konijn schiet en vijf meter erachter, dan is dat konijn dus gemiddeld dood hé!
Als je vijf meter voor een konijn schiet en vijf meter erachter, dan is dat konijn dus gemiddeld dood hé!
Ik kan je niet echt tips geven, aangezien ik nog maar een jaar of 6/7 was toen we onze vorige hond moesten laten inslapen. Ik denk dat ik dat toen nog niet helemaal begrepen heb.
Ik wens je wel heel veel sterkte ik moet er niet aan denken mn hond of kat te verliezen alhoewel het voor de kat ws niet zo lang meer zal duren. Ze is al 18
Ik wens je wel heel veel sterkte ik moet er niet aan denken mn hond of kat te verliezen alhoewel het voor de kat ws niet zo lang meer zal duren. Ze is al 18
-||||-----||||- Iron and me, we're meant to be -||||-----||||-
een huisdier verliezen is heel erg mijn hond een bouvier staat op een virtuele begraafplaats http://www.bouvierkennel.nl/memory/index.htm naam marco wie weet hebben ze dat ook wel voor katten . mijn boef is bijna 17 jaar geworden
Het verhaal van de TS is wel herkenbaar. Ik heb 2 maanden geleden mijn katje moeten laten inslapen (nierinsufficiëntie, kaakonsteking, abces, naast nog allemaal aandoeningen gedurende zijn korte leventje) en heb zijn vrolijke zusje nog rondlopen hier.
Het was een ontzettend lief, aanhankelijk knuffelkatje, de kleinste, lelijkste en zieligste uit het nest maar daardoor wel gewend om constant om aandacht te vragen. Dus toen ik thuiskwam met het lege reismandje 2 maanden geleden was het ineens erg stil, en dat is het nog steeds wel.
De dag nadat hij is overleden heb ik wat foto's uitgezocht en er één op "zijn" kamertje gezet en een andere in de woonkamer, met een mooi lijstje. Wat wel heel lief was, was dat ik van de dierenarts een week later een kaartje kreeg om me sterkte te wensen. Klantenbinding, dat wel, maar ook gewoon heel attent.
Wat mij heeft geholpen is toch wel het zusje. In eerste instantie ergerde ik me aan haar karakter, wat in niks lijkt op dat van van haar broertje (verwaand, dom prinsesje, tegenover brutale ondeugende struikrover). Maar na een tijdje merkte ik dat zij ook helemaal niet zo goed tegen de leegte kon. Ze werd er wel wat aanhankelijker van en dat leidt al wat af.
Momenteel herken ik soms wat trekjes van haar broertje. Het meest grappige is eigenlijk wel dat ik, nu ongeveer een maandje geleden, in de woonkamer zat, en in de gang heel duidelijk zijn mauw hoorde. Zijn zusje, naast mij op de bank, leek het ook te horen. Misschien allemaal in mijn hoofd, maar ik vond de gedachte dat hij het goed heeft nu en even langskwam, wel fijn.
Ik mis hem nog steeds, zeker omdat het mijn knuffelkatje was. En het is vreselijk zielig dat juist dat lieve katje zoveel pijn moest hebben in zijn korte leventje. Maar het is zo wel beter voor hem. Als ik denk aan zijn laatste week, hoe hij bijna levenloos alleen maar lag te kwijlen en niet meer reageerde, ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik de juiste beslissing heb genomen.
Sterkte voor de TS!
Het was een ontzettend lief, aanhankelijk knuffelkatje, de kleinste, lelijkste en zieligste uit het nest maar daardoor wel gewend om constant om aandacht te vragen. Dus toen ik thuiskwam met het lege reismandje 2 maanden geleden was het ineens erg stil, en dat is het nog steeds wel.
De dag nadat hij is overleden heb ik wat foto's uitgezocht en er één op "zijn" kamertje gezet en een andere in de woonkamer, met een mooi lijstje. Wat wel heel lief was, was dat ik van de dierenarts een week later een kaartje kreeg om me sterkte te wensen. Klantenbinding, dat wel, maar ook gewoon heel attent.
Wat mij heeft geholpen is toch wel het zusje. In eerste instantie ergerde ik me aan haar karakter, wat in niks lijkt op dat van van haar broertje (verwaand, dom prinsesje, tegenover brutale ondeugende struikrover). Maar na een tijdje merkte ik dat zij ook helemaal niet zo goed tegen de leegte kon. Ze werd er wel wat aanhankelijker van en dat leidt al wat af.
Momenteel herken ik soms wat trekjes van haar broertje. Het meest grappige is eigenlijk wel dat ik, nu ongeveer een maandje geleden, in de woonkamer zat, en in de gang heel duidelijk zijn mauw hoorde. Zijn zusje, naast mij op de bank, leek het ook te horen. Misschien allemaal in mijn hoofd, maar ik vond de gedachte dat hij het goed heeft nu en even langskwam, wel fijn.
Ik mis hem nog steeds, zeker omdat het mijn knuffelkatje was. En het is vreselijk zielig dat juist dat lieve katje zoveel pijn moest hebben in zijn korte leventje. Maar het is zo wel beter voor hem. Als ik denk aan zijn laatste week, hoe hij bijna levenloos alleen maar lag te kwijlen en niet meer reageerde, ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik de juiste beslissing heb genomen.
Sterkte voor de TS!
Streef ernaar je graf te bestormen met chocola in je ene en een glas wijn in je andere hand, een totaal opgebruikt lijf, helemaal versleten en gillend: "Whoa, wat een trip! Heb het heerlijk gehad!"
Bedankt voor de reacties.
Het zusje is wat rustiger, maar wel aanhankelijker geworden en dat biedt inderdaad wel steun.
Zorro had het op zich erger kunnen treffen. Hij heeft zover ik kan zien geen pijn gehad.
Ik merkte dat er iets was, omdat hij zwakker en zwakker werd. Eerst at hij niet meer, daarna dronk hij niet meer. Toen naar de dierenarts geweest, waar ze eerst de diagnose stelde dat hij een longonsteking had. Het pijnlijke in deze periode (span van 2 weken) was voor mij vooral dat ik hem moest dwangvoeren. Ik had echt het gevoel dat ik met hem voor z'n leven moest vechten. Dat schepte nog een veel hechtere band. En op de vrijdag in de 2e week volgde de anti-climax.
Ik krijg gelijk weer een brok in m'n keel als ik dit zo schrijf.
Het zal inderdaad moeten slijten en denk dat ik er nog wel even een paar maanden mee 'zoet' ben.
Situatie is hier precies hetzelfde.quote:Wat mij heeft geholpen is toch wel het zusje. In eerste instantie ergerde ik me aan haar karakter, wat in niks lijkt op dat van van haar broertje (verwaand, dom prinsesje,
Het zusje is wat rustiger, maar wel aanhankelijker geworden en dat biedt inderdaad wel steun.
Zorro had het op zich erger kunnen treffen. Hij heeft zover ik kan zien geen pijn gehad.
Ik merkte dat er iets was, omdat hij zwakker en zwakker werd. Eerst at hij niet meer, daarna dronk hij niet meer. Toen naar de dierenarts geweest, waar ze eerst de diagnose stelde dat hij een longonsteking had. Het pijnlijke in deze periode (span van 2 weken) was voor mij vooral dat ik hem moest dwangvoeren. Ik had echt het gevoel dat ik met hem voor z'n leven moest vechten. Dat schepte nog een veel hechtere band. En op de vrijdag in de 2e week volgde de anti-climax.
Ik krijg gelijk weer een brok in m'n keel als ik dit zo schrijf.
Het zal inderdaad moeten slijten en denk dat ik er nog wel even een paar maanden mee 'zoet' ben.
ja dat zijn nare dingen:(
1 van de katten van mn ouders,woonde nog thuis enzo die is 7 jaar terug overreden.
was er kapot van.
veel gehuild in het begin.
maar nu is het verwerkt, ik denk nog wel eens aan haar,maar moet niet meer huilen.
iets wat me wel bang maakt is dat ik ooit mn caafjes ook dood ga vinden.
ach de ouste is bijna 2 dus we hebben nog wel ff te gaan,maar toch.
1 van de katten van mn ouders,woonde nog thuis enzo die is 7 jaar terug overreden.
was er kapot van.
veel gehuild in het begin.
maar nu is het verwerkt, ik denk nog wel eens aan haar,maar moet niet meer huilen.
iets wat me wel bang maakt is dat ik ooit mn caafjes ook dood ga vinden.
ach de ouste is bijna 2 dus we hebben nog wel ff te gaan,maar toch.
Wie een kuil graaft voor een ander is in ieder geval geen egoïst
|
|
