Hier een mama die zichzelf gisteren wel meerdere keren voor d'r kop heeft willen slaan.
![]()
Na veel wikken en wegen had ik samen met de oppas besloten om een andere speen te kiezen voor Maud. Ze hapt te veel lucht, ze drinkt te snel, ze krijgt te veel kramp enz....enz.... waren de reacties op Mauds drinkgedrag aan de fles. Ik wist zelf niet goed wat ik er van moest maken, want aan de borst drinkt ze immers goed.
Dus uiteindelijk een speen met drie gaatjes gekocht. En daar waar constant geroepen was dat ze snel dronk, dat ze klokte......bleek dus gisteren dat mijn meisje weken lang gewoon voor niets heeft liggen krijsen van de pijn...kramp.....NEE van de honger. Ze heeft al die tijd te weinig binnen gekregen. En waarom, omdat de speen te zwaar was voor d'r na 100 ml was ze zo moe dat ze weigerde. Maar daarna krijste ze wel en niet van de kramp (waar het op leek), maar van de honger.
Ik heb gisteren dus echt even flink zitten janken. Ik voelde me zoooo ontzettend schuldig
![]()
. Ik heb gewoon minimaal 2 weken mijn kleine schatje honger laten lijden bij de oppas. En nu weet ik wel dat ik het niet kon weten en als het echt niet ging dan belde de oppas dat ik moest komen om te voeden, maar ik voel me ontzettend stom
![]()
.
En achteraf
kijk je een koe in zijn kont had ik meer op mijn gevoel af moeten gaan en minder naar de logica moeten luisteren. Want als ik Maud op de achtergrond hoorde als ik belde, dan was mijn eerste gedachte altijd.....die heeft honger. Maar, ja als je dan hoort dat ze net heeft gegeten, dan denk je al gauw dat je er naast zit. Pfff, borstvoeding is leuk, maar oh soms ook zo lastig.
En terwijl ik dit schrijf, rollen de tranen al weer over mijn gezicht. Wat heb ik mijn grietje aan gedaan. Zo ontzettend slecht voel ik me. Hoe heb ik dit kunnen doen. Stom, stom, stom.