Het VBL-columnhoekje deel 11

quote:

WEGLOPER

Het leek enkele weken geleden nog een goede oplossing. Na het plotse vertrek van Bill Tukker, een trainer die ondanks een enorme tegenslag op blessuregebied altijd met honderd procent inzet probeerde er het beste van te maken, moest ASWH een opvolger presenteren. Dit werd Henk Wisman. Op papier een prima keuze. Wisman had ervaring met de zaterdaghoofdklasse, gezien zijn verleden bij met name Quick Boys en Rijnsburgse Boys. Daarnaast nam hij een dosis ervaring in het profvoetbal mee naar sportpark Schildman. De waarheid bleek echter totaal anders: Na slechts een kleine maand hield Wisman het in Hendrik-Ido-Ambacht voor gezien.

Naar eigen zeggen stoorde Wisman zich aan het lage niveau en aan de organisatie binnen de vereniging. Dit is zijn goed recht, maar de manier waarop de Amsterdammer in AD / De Dordtenaar meende ASWH ook nog "wat huiswerk mee te geven" was eigenlijk ver beneden peil. Temeer omdat Henk Wisman zich in Hendrik-Ido-Ambacht heeft gedragen als een laffe wegloper en een goedkope praatjesmaker.

Toen ik Wisman kort na zijn aanstelling mocht spreken om een voorwoord te maken voor het programmablaadje, was hij nog stellig. Dit was een gigantische uitdaging. Na zijn ontslag bij Fortuna Sittard had hij ook thuis op de bank kunnen zitten, maar hij koos ervoor om zich voor ASWH te gaan inzetten. Dat leek hem een zinvollere besteding van zijn tijd en bovendien, zoals gezegd, een uitdaging. Hij wilde de problemen te lijf gaan. Welke problemen zijn er dan bij ASWH? Wel, door een enorme blessuregolf zijn er nogal wat spelers niet beschikbaar of niet beschikbaar geweest, zodat de ambitieuze doelstellingen niet gehaald gaan worden. Bij het aantreden van Wisman stond ASWH vierde, inmiddels is de ploeg zesde en is de voorsprong op plek twaalf, die veroordeelt tot het spelen van een PD]tje maar drie punten.

Na drie nederlagen op rij, inclusief de oefenwedstrijd tegen Kloetinge zelfs vier, gooide Wisman de handdoek al in de ring. Weg was de mooie uitdaging. De man die er bij de twee uitgebreidere gesprekken die ik met hem had nog zo prat op ging vorig jaar Ter Leede van de degradatieplaatsen richting de middenmoot geloodst te hebben, stapte op. En dat vind ik zwak. Wat had Wisman immers te verliezen? Niemand die nog de verwachting had dat ASWH kampioen zou worden, zeker niet na de duels tegen Quick Boys en Lisse, de ploegen die dit jaar met Rijnsburgse Boys de dienst uitmaken in de hoofdklasse A. Had hij de top vijf niet gehaald dan was dat jammer, maar niet onoverkomelijk. Wisman had kunnen wijzen op het niet ideale tijdstip van instappen en iedereen had het beaamd. Hij hoefde gevoelsmatig in feite slechts elfde te worden.

Het heeft er echter alle schijn van dat deze toptrainer zichzelf schromelijk overschatte en heeft gedacht dat er misschien wel iets moois te flikken was. Een kunstje, een stiekeme titel wellicht. Dan had hij zich op de borst kunnen kloppen en zijn CV kunnen vullen met schouderklopjes. Dan had hij niet hoeven wijzen naar die lastige instap, maar kon hij zich op de borst kloppen. Dan had Henk Wisman het toch maar mooi weer even voor elkaar gekregen! Nu dit niet meer te realiseren viel, koos hij het hazenpad. Bang voor besmetting van zijn CV en niet dapper genoeg om zijn kwaliteiten, die hij zelf aardig hoog in lijkt te schatten, in te zetten om er alsnog wat van te maken.

Want ja, inmiddels is wel duidelijk dat Wisman een ordinaire baantjesjager is geworden, die elke aanbieding aangrijpt om maar in het profvoetbal aan te blijven klampen. Ik zal dan ook niet vreemd opkijken als Wisman binnenkort weer ergens opduikt, al dan niet ver van Amsterdam. Dan kan hij zijn riedeltje over fantastische uitdagingen die zo lekker zinvol zijn om de tijd mee te doden weer afsteken. Er zijn namelijk altijd wel weer clubs die erin trappen. Waarmee ik niet alleen Henk Wisman de schuld wil geven van het debacle bij ASWH, want de club is wellicht ook te snel voor een naam gegaan. Kan zomaar.

Wegloper Wisman zit inmiddels alweer smachtend bij de telefoon. Wie zal hem bellen? Ik vrees dat het lastig wordt. In Volendam en Den Bosch was men het vakmanschap van Wisman al snel zat, in Armenië is men er nog steeds niet achter wat hij nou eigenlijk zo goed kan en in Sittard twijfelt men vermoedelijk al net zo hard. In Hendrik-Ido-Ambacht is er ook niemand die weet wat de kwaliteiten van de op en top professional Wisman, die zich stoorde aan amateuristische zaken bij een amateurclub, nu eigenlijk zijn. Zitten die in het tenenkrommende foefje om de dugout om te wisselen, zodat Wisman aan de kant van de grensrechter kon zitten om deze man te beïnvloeden? Laat me niet lachen! ASWH werd landskampioen in de andere dugout, maar daar had deze nieuwlichter uiteraard geen boodschap aan. Het is tot nu toe de enige herinnering die men bij ASWH aan Henk Wisman zal hebben.

Let wel, ik wens Henk Wisman veel succes bij zijn verdere loopbaan. Ik wens de supporters van zijn nieuwe club echter nog veel meer succes...

quote:

BEENCLINIC
Uitgeteld waren de trainers van de Hekelingenvoetbalschool en van de F-pupillen zaterdag om half vier. Anderhalf uur lang waren ze afgeknepen door Mario Been die op het hoofdveld een clinic kwam verzorgen en nu liepen ze hijgend uit te puffen. Eén van de deelnemers verwoordde het hangend over de balustrade als volgt tegen een vriend, die was komen kijken: “Joh, ik dacht dat die Been een paar oefeningen kwam uitleggen. Kom ik hier, moet ik een trainingspak en voetbalschoenen aan en kan ik de hele tijd zelf aan de slag.’’

De komst van Been was mogelijk gemaakt door een van de sponsors van Hekelingen, die op een veiling van liefdadigheidsinstelling Kiwanis het hoogste bod had uitgebracht op de voetbalclinic van de NEC-trainer.
Bij Hekelingen vonden ze dat die clinic aan de trainers van de jongste pupillen gegeven moest worden en aan de mensen van de voetbalschool, want zij trainen de kinderen die mogelijk de toekomstige spelers van het eerste elftal zijn. Die jeugd moet goed en vakkundig getraind worden en daarom kwam Mario voordoen hoe dat moest.

Het was genieten geblazen, zaterdagmiddag. Been kwam even voor tweeën aan op witte sportschoentjes en gekleed in een NEC-windjack en trainingsbroek, zijn kicksen in de hand en een grote grijns op het gelaat, want hij wist toen al dat hij zijn slachtoffers ging afbeulen.

‘’Boys, het is niet mijn bedoeling jullie helemaal over de kling te jagen’’, zei hij toen hij een paar minuten met de 21 cursisten in de weer was en de eerste zweetdruppeltjes al op de gezichten parelden. Vervolgens gooide hij er nog een schepje bovenop. Kappen, draaien, kaatsen, inspelen en passen, diepgaan, positiespelletjes; negentig minuten lang leerden de jeugdtrainers de kneepjes van het vak. Constant waren ze in beweging, want Been onderwees dat een speler aan de bal altijd meerdere afspeelmogelijkheden moet hebben, dus steeds moesten er links, rechts, centraal en diep mensen staan.

Positiespel is bewegen zonder bal en dat hebben de Hekelingers geweten. Ze renden zich rot.
Leergierig waren ze wel, de jeugdtrainers. Enthousiast ook. Vol overgave zetten ze zich in, maar ik vermoed dat de meeste deelnemers ’s avonds na de warme hap thuis op de bank als een blok in slaap zijn gevallen.

quote:

Op vrijdag 28 maart 2008 17:33 schreef Repsak het volgende:
Ik ben wel benieuwd naar de columns van Sibon, die hij voor sportweek schreef. Kan ze helaas nergens terugvinden.