Ik ben zelf nu 18, mijn moeder kreeg kanker toen ik een jaar of 6 was. Dat is toen 'genezen'; het kwam helaas op mijn 12e ongeveer weer terug.
Het vervelende is de vermoeidheid van haar. Het is voor mij best lastig geweest omdat ik geen vader thuis heb en ook enig kind ben. Natuurlijk stonden er veel mensen voor ons klaar, maar het blijft lastig als klein jochie dan samen met je zieke moeder te zijn, als ze al thuis was en niet in het ziekenhuis (en ik weer overal heen moest enzo).
Maarja, mijn moeder heeft erg haar best gedaan om de vermoeidheid te verminderen (d.m.v. medicijnen, Tai Chi etc.) en ik heb geprobeerd vaak met haar te praten over onverwachte woede-aanvallen en dergelijke. Dat heeft wel geholpen. Probeer open te blijven staan voor je zieke ouder; hij/zij voelt zich ook vreselijk dat jij dit moet meemaken in je jeugd.
Met vrienden er over praten, maar ook docenten er van af laten weten kan veel schelen. Het ligt aan je vriendenkring, maar veel jongeren kunnen er nog niet goed mee omgaan of zien niet goed in hoe zwaar het kan zijn. Daarom is een volwassen persoon ook erg fijn.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte