quote:
Op maandag 19 maart 2007  10:34 schreef Suzanna het volgende:Wat doe je in vredesnaam met een klein dreumesje dat ziek is, en bijna niets anders wil dan op schoot zitten, huilen en ehh...verder niets??!
Ze drinkt ook bijna niet, en dat vind ik dus écht een probleem. Gisteren heeft ze de hele dag door bijna niets gedronken. Wat ze wel wilde was rozijntjes 
![]()
 maar dan ook maar een paar. Ik bied het drinken op verschillende manieren aan, geef haar ook verschillende dingen waarvan ik weet dat ze het lekker vindt...
Volgens mij heeft ze hetzelfde als wat Noa eerst had (en die nu weer beter is). Echt zielig 
 ![]()
 ... 
 
 Eng hoor, dat niet drinken. Ik ben daar altijd heel erg op gespitst bij Juul. Mijn zusje is als kindje twee keer bijna uitgedroogd geweest. Echt zo erg dat ze opgenomen moest worden en wekenlang in het ziekenhuis heeft gelegen.  Eng.  
![]()
  Ijsjes zijn inderdaad een goed idee. Ook in bad willen ze nog wel iets drinken. Juul wel tenminste. Bakjes water, sponsjes uitzuigen, washandjes uitzuigen ed. Allemaal het proberen waard. In yoghurt enzo zit natuurlijk ook veel vocht, of in fruit. Bakje meloen (AH) misschien? Sterkte hoor.
Ingrid; wat knap van Kim! 
![]()
 Leuk. Het grote avontuur is begonnen! 
![]()
Juul heeft vandaag dus ook voor het eerst gekotst. Zo zielig.  
![]()
  Hij zei al de hele dag dat ie pijn had, maar als ik dan vroeg waar, dan kon ie dat me nog niet vertellen. Toen ik hem, veel te vroeg, uit zijn bedje haalde, kotste ie de hele werkkamer onder. Drie keer achter elkaar, grote golven. Hij schrok enorm en moest heel erg huilen. Alles zat onder. Dikke diarreebroek ook, arme kleine. Schone kleertjes aan dus, pyamaatje aan en met een dekentje op de bank. Heel lief knuffelig was ie. Maar vanmiddag was het plots weer zo zielig. Hij had veel buikpijn, dat merkte je gewoon aan hem. Steeds scheetjes en heel onrustig. Op een gegeven moment trok ie zich terug in een hoekje van de kamer, waar ik hem niet kon zien en moest heel erg poepen. Er kwam geen einde aan. De hele tijd ging ik naar hem toe, maar zei hij tegen me: dahaag mama, dahag. En moest ik weg. Ik mocht er gewoon niet bij zijn van hem. Hij wilde echt alleen zijn. Het duurde wel vijf minuten, toen mocht ik hem eindelijk optillen en knuffelen. Meteen broek uit, kledderluier uit en toen was het weer huilen:auw, pijn poep, auw mama.  
![]()
  Jongetje in bad gestopt, waar ie een uur in heeft gezeten. Lekker zonder kleertjes. Hij wilde er niet meer uit. Nu ligt ie in bed. Ik verwacht een aantal nachtelijke onderbrekingen, maar ik hoop, zowel voor hem als voor ons (want vannacht was het ook al de hele nacht feest) op een rustige nacht vol slaap en morgen een betere dag zonder buikpijn. 
[ Bericht 1% gewijzigd door renzell op 20-03-2007 09:25:22 ]