Het Peutertopic [2-4 jaar] deel 6

Lieve LB, ik denk echt dat Jolie het gewoon heel goed heeft bij jou. Ook al ben je soms/vaak verdrietig of weet je je geen raad hoe je het moet doen. Jolie heeft alleen maar jou, en dat is gewoon zwaar voor je, je kunt niet zeggen ga vandaag maar even bij papa, als het met jou niet gaat. Maar ik denk dat je het prima oplost zo, ze is op de psz, ze is bij de oppas, vriendinnen, dus best veel tijd waarin ze gewoon lekker speelt en zich geen 'zorgen' hoeft te maken over jou. Ik denk dat ze de tijd die ze wel bij je is je wel gewoon nodig heeft, dat ze daarom ook weer in je bed slaapt (nou en trouwens, als dat nou even beter gaat, lekker toch?). Ik heb echt niet het gevoel dat Jolie minder vrolijk en blij is de laatste tijd, ik kan echt geen verschil er in merken. Nou zie ik haar natuurlijk niet zo vaak maar het is maar om aan te geven dat het in ieder geval geen dramatisch verschil is bij d'r. En ja tuurlijk voelt ze aan als het niet goed met je gaat, het is ook nog een heel sociaal meiske wat je dan wil troosten en helpen. Maar zolang dit geen situatie is die 5 jaar gaat duren denk ik echt niet dat ze hier 'schade' van zou ondervinden hoor. Over een tijdje gaat het vast weer beter met je en over twee jaar weet Jolie niet eens meer dat het een tijdje niet zo goed ging met je en gaan jullie weer lekker samen spelen en pret maken.

Luchtbel, komt ie nog een keer:

Mama, waar heb jij het geluk gelaten

Mama, waar heb jij het geluk
gelaten? Ik had het hier
neergelegd en nou is het weg!

Je zult het wel ergens hebben laten
slingeren of het is gestolen of
misschien per ongeluk weggegooid.

Wie zou mijn geluk willen stelen?
Wie niet?

_{Ted van Lieshout}

Nog steeds denk ik dat het zo simpel kan zijn voor Jolie. Nu is het soms weg en niet leuk. En ineens is het straks terug en weer wel leuk. Want dat het weer leuk wordt, staat voor mij vast, hoor! en nog veel meer kussen.

Ladybos, leuk om te lezen en zien hoe Myrthe de eerste keer psz beleefde!

We weten nu zeker naar welke school Maria gaat straks; die op de hoek van de straat. Hartstikke leuke inloopmiddag gehad gisteren, goede sfeer, goed verhaal, goed alles.

fijn sugar! is dat die bijzondere school waar de kinderen van je zus (geloof ik) ook heen gaan?

en luchtbel wat een vreselijk moeilijke keuze, zo tussen twee 'kwaden'. al is mijn gevoel over jullie twee ook heel positief en denk ik dat het jolie meer zou schaden om van je weg te moeten dan om bij je te blijven met de nodige hulp (die je al hartstikke goed regelt allemaal vind ik). en ik hoop natuurlijk van ganser harte dat het ergste voorbij is en je over niet al te lange tijd weer veel beter voelt en ook meer geluk te delen hebt met je lieve jolietje. ik vind het overigens juist ook wel weer voor je pleiten dat je je zo bezorgd maakt over wat het voor haar allemaal betekent, en dat je zelfs deze optie overweegt. maar ik hoop heel hard dat het niet nodig zal zijn. sterkte!

Bix, nee niet die school. Die staat in Rosmalen, wij wonen in Eindhoven. Gewoon een reguliere basisschool, interconfessioneel en met 470 leerlingen. Groot dus, maar léuk!

Dankjulliewel. Lois, ik weet echt hoeveel ze mij nog nodig heeft. Maar ik reageer (te) vaak onverwacht of boos, dat geeft me echt een rotgevoel over dingen met haar vaak. Deze week heb ik dingen besproken over wat ik wil doen als de situatie nog lang (een week of zes) zo blijft, blijft hangen op dit dieptepunt. Dan zullen we waarschijnlijk wel een tijdje niet bij elkaar zijn, als dat zo blijft. Tegelijkertijd denk ik dat zoiets, voor ons alletwee samen helemaal niet goed is. Dus ik ga nog een keer echt goed samen proberen. En misschien wat meer duidelijkheid weer in haar leven want dat is sowieso misschien beter. Nou ja rare post zo. Voorlopig gaat het echt nog wel goed met haar en ik moet echt maar proberen er samen het beste van te maken. Sugar ik probeer echt te denken dat het zo simpel kan zijn, echt echt echt. En Ladybos, ik vind het fijn dat je dat zegt. Soms zie je juist veranderingen in mensen als je ze niet zo vaak ziet. Dat je ze wel ziet in tegenstelling tot de mensen die je ze vaker zien. Ik vind het fijn te lezen dat ze nog zo overkomt als eerder.

Fijn dat die school voor Maria meteen zo goed was.

Lois en Karin, komen Bram en Iris straks bij elkaar in de klas? Ik zat vroeger bij mijn vier maanden oudere neef op de basisschool. Nu hebben we geen contact meer en eigenlijk had ik dat nooit echt met die familie maar als kind vond ik dat te gek. Als kleuter vond ik het volgens mij vooral grappig maar later was vond ik het echt tof. Zo'n soort van grotere broer figuur in de buurt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 07-03-2007 13:27:29 ]

LB, wat moeilijk zo.. succes en sterkte, om alles goed (genoeg) voor jullie te krijgen.

Fijn dat je zo blij met die school bent Sugar

LB, heb je wel iemand (eigen omgeving of professioneel) met wie je dit soort dingen bespreekt? Die jou kan helpen met richting/sturing?

Ja Dutch dat heb ik wel. Het wordt besproken, gewoon en ook professioneel. Jolies oppas weet dit natuurlijk ook en ook op haar schooltje. Zodra zij zien dat er dingen met haar aan de hand zijn zullen ze dat ook aangeven.
Ik probeer de tijd samen goed in te delen maar soms is het gewoon niet te overzien. Dan kan ik mezelf niet eens aan, laat staan haar of gewoon iets samen. Het is ook echt niet zo dat ik steeds alleen maar boos ben op haar, of op haar als persoon. Ik heb bijvoorbeeld overal echt veel pijn weer, van stress. Als zij mij verkeerd aanraakt, doet ze mijn pijn, ik probeer dan niet te denken dat Jolie mij pijn doe maar dat die pijn er gewoon is. Zij kan er niks aandoen. Maar ik heb dan wel pijn en ook al zeg ik niks tegen haar of niet dat zij dat deed, ik heb pijn, ik ben boos. Ik kan onze tijd wel indelen samen, met of zonder hulp van mensen. Als het steeds zo gaat is het gewoon echt heel rot want dan is alle tijd samen extra beladen en daar doet een indeling niks aan.

LB, ik vind het heel moeilijk om hier nog iets over te zeggen. Het is gewoon heel verdrietig voor jullie allebei. Ik kan met allerlei dooddoeners aankomen, maar die ken je wel (dat het niet altijd zo blijft enzo, 'na regen...', dat jullie samen sterk zijn en hoeveel Jolie wel niet kan hebben enz. etc. nou ja, je kent het wel). Wees in ieder geval op tijd met het aan de noodrem trekken. Ik vind het alleen zo rot dat je er toch zo alleen voor staat. Moeilijk om op adem te komen zo.

('gij stoer wijf gij!')

Luchtbel, een hele dikke zoen. Voor jou en Jolie.

Luchtbel ik vind je een geweldige moeder! Je bent zo bezorgd om haar welzijn, je doet er zoveel aan om het voor Jolie zo fijn mogelijk te maken en dat siert je.
Grote, dikke

Als het goed is, en het lukt, komen Iris en Bram als het aan mij ligt wel bij elkaar in de klas ja. Ze moedigen dat wel aan op school, om een klas te kiezen waar het kindje al bekenden heeft zitten.
Lijkt me zo leuk

Ik heb er niets meer aan toe te voegen ook LB

Leuk voor ze Lois. Extra voordeel is dat je dan via Karin en Bram ook nog wat over Iris' belevenissen te horen krijgt.
Myrthe kan nu ook aardig praten zodat ik ineens de dag met haar kan doornemen. Ze kan dus goed vertellen wat er op de psz allemaal gebeurt dacht ik. Maar dinsdag kwam de juf met de opmerking dat ze wat van slag was omdat haar vriendinnetje E eerder (want ziek) naar huis gegaan was. Ik was echt verbaasd, want ik hoor Myrthe wel altijd over C, T en M maar nooit over E, en dat schijnt dus haar vaste vriendinnetje te zijn daar.

Luchtbel, heel veel sterkte met alles en je doet het goed met Jolie! Ik sluit me aan bij wat de anderen gezegd hebben. voor jou en voor Jolietje... (wat een schattig krullebolletje zag ik in het fototopic )

Oh ja, hier nog wat leuk nieuws... Noa is dinsdag voor het eerst naar de psz geweest! Ze vond het erg leuk... rode wangetjes van het spelen. Ik ben er een half uurtje bijgebleven, eigenlijk gewoon omdat ik het leuk vond want nodig was het niet. Emma heeft er ook heerlijk gespeeld en geklommen dus dat was voor haar ook heel leuk. Ze hebben er érg veel speelgoed en leuke toestelletjes.

Noa heeft zelfs al iets geknutseld... grappig om te zien wat het verschil is tussen haar en haar half-jaar oudere buurmeisje. Die had alle sneeuwklokjes netjes op de steeltjes geplakt, en Noa plakte alles bij elkaar, op elkaar... (plus een hoop lijm!) maar leuk was het wel! Ze had totaal geen aandacht meer voor mij en toen ik wegging keek ze me alleen maar vaag aan en ging toen weer lekker verder met spelen ... (hmm...dat vond ik toch wel een beetje jammer )

Oh ja! Ze kan ineens alle kleuren benoemen! Rood, oranje, groen, blauw, geel...ze kende ze allemaal! Terwijl het tussendoor vaak fout gaat, lijkt het wel of ze dat dan expres doet. Want het ging ineens allemaal goed gisteren...alle krijtjes werden goed benoemd qua kleur.

Verder is ze een echte heerlijke peuterpuber heel schattig vaak maar wel wat recalcitranter dan ze was. Dat is even wennen voor deze moeder die een makkelijk meisje gewend was. Maar gelukkig heeft ze haar meegaande momenten vaak wel rond bedtijd 's middags. Handig, want anders worden de anderen ook standaard wakker van haar gekrijs...

Hebben die van jullie dat ook, van die specifieke dingen die op hun manier moeten? En dat ze dan boos worden als het niet op hun manier gebeurt? (ach ja, heb ik zelf ook... ) Maar lastig is het wel. Vooral bij momenten dat je er niet veel bij kunt hebben qua drukte...of vroeg 's ochtends een lastig meisje wat aan het zeuren is, geen luier aan wil (en ook niet op het potje wil) en geen maillot maar haar broek, haar broek zelf wil dichtdoen, een jasje aan wil en boos wordt als de laarsjes niet aanmogen maar ze haar slofjes aan moet. Hmm. En dan gaat het de volgende dag ineens wel goed...

Oeh wat een verhaal sorry! Maar ik post hier bijna nooit iets dus hopelijk vergeven jullie het me.

Geeft toch niks Suzanna. Alleen maar leuk om te lezen.

Wat doe je met een ventje die overal bang voor is? Bang voor alles wat herrie maakt, bang voor de tandarts en vanmorgen ineens argggghh een nieuwe angst: "Tis dat? Tis dat? TIS DAT?"
"Da's gewoon een spinnetje Léon."
"Oe snel naar buiten! Spinnen zijn eng!"
En zoef, weg was ie.
Echt een ietepieterig klein spinnetje was het, ik kan het in eerste instantie niet eens vinden zo klein.

Op weg naar het kdv nog wel een goed gesprek gehad met hem. We hebben oefeningen meegekregen van de logopediste en die wil ik elke dag met hem doen. Maar zo gauw hij het idee krijgt dat hij wat moet doen, keert hij als het ware 'in zichzelf' en werkt hij dus niet mee. Dan laat ik het maar gaan. Maar hij kijkt altijd zo beteuterd.
Vanmorgen in de auto een beetje aan het kletsen en opnieuw het 'spelletje' met de tong en de tanden voor gedaan. Ineens zegt hij met een beteuterd stemmetje: "Ik kan dat niet..."
Dus ik uitgelegd dat hij het wel kan leren, dat we het gewoon rustig aan doen en dat hij het echt wel een keer kan.
Hij baalt gewoon enorm als hij iets niet kan, vooral omdat hij enorm leergierig is. Sponsje enzo. Dus dit zat hem gewoon echt dwars.
Nog een keertje daarna geprobeerd en verdomd het lukte!
Levensgevaarlijk zoiets, want ik zat bijna achterstevoren van blijdschap in de auto. Hij helemaal gloeiend trots en ik maar complimentjes geven: "Zie je nou wel? We gaan gewoon oefenen en dan gaat het straks vanzelf."
Doorbraakje

En en en en... ik heb nog veel meer, maar jullie moeten eerst die hele lap tekst van Suzanna over Noa doorlezen.
_{die van mij is net zo lang!}

Geeft helemaal niet Suzanne en Dutchie. Ik heb met plezier gelezen. . Zorgt er weer voor dat ik tussen de 'ik plak je achter het behang'-fases ook weer meer geniet van Fleur. Vanochtend was ze weer in een goede bui...gelukkig en kwam stralend onze kamer binnen lopen: Mama ik heb het licht gemaakt en keek trots naar ons raam. Ik snapte gelukkig snel dat ze bedoelde dat ze net zo lang geslapen had tot het licht was buiten....

Die lange lappen tekst zijn juist heerlijk om te lezen

Wat fijn dat Noa het zo naar haar zin heeft op de psz en dat het zo goed ging! En Léon, die het zo moeilijk vindt als hij iets nog niet kan. Ik vind het wel een beetje zielig, die kleintjes moeten zo veel leren in zo'n korte tijd. Maar wel heel goed dat het daarna ineens wel goed ging

Ik ben vandaag voor de 2e keer met Job naar de ogentest geweest en het ging weer niet. Het ging wel iets beter dan vorige keer, dat wil zeggen dat hij nu in ieder geval bereid leek om mee te werken, maar uiteindelijk zei hij bij alles wat de wijkverpleegkundige aanwees alleen maar dat het een plaatje was.

Het was een nieuwe wijkverpleegkundige en de eerste die me serieus nam over het feit dat ik totaal geen vat op Job heb. Ze stelde daarom voor dat ik volgende maand met Job nog een keer de ogentest ging doen, maar dan bij de kinderarts en dat ik dan ook meteen met de kinderarts kon bespreken hoe ik tot Job door kan dringen. Ik hoop echt dat daar iets uitkomt.

Livelink, dat is heel lastig.
Heb je het gevoel dat je hem niet begrijpt of dat hij jou niet begrijpt of is het van andere aard denk je?
Hoe dan ook, daar raak je toch super gefrustreerd van als je niet tot je kind kan doordringen (zeg ik nog niet eens verdrietig)?

Livelink, ik hoop dat de CB-arts wat advies kan geven. Het lijkt me inderdaad ook super frustrerend voor jou, maar waarschijnlijk ook voor Job. Sterkte

Livelink wat moeilijk. Kun je iets meer uitleggen over waarom en hoe je niet tot Job kan doordringen? Hoort hij je niet, of wil hij je niet horen of heb je gewoon het idee dat hij gewoon heel eigenwijs is?

Iris is vanmorgen ook naar het cb geweest. Ze is nu 3 jaar en 6 maanden, ze weegt 16 kilo en is 1.01m.
Mijn moeder en schoonmoeder vinden haar veel te dik dus dat heb ik gelijk even nagevraagd. Ze zit onder de gemiddelde lijn, dus te dik is ze zeker niet. De wijkverpleegkundige was het met me eens dat het gewoon een gezonde hollandse meid is, met lekker wat reserves voor als ze evt. ziek wordt.
Mooi dan heb ik argumenten om de oma's mee om hun oren te slaan.

Het erge is dat ze dat te dik zijn ook zeggen waar Iris bij is, en ik merk dat dat heel hard bij haar binnenkomt. Regelmatig zegt ze "ik mag toch wel een snoepje mama? Of is mijn buikje al te dik?"
Ik kan dan wel janken dat je met zulke opmerkingen nu al kan knoeien aan haar zelfbeeld. Ben ook erg hard van leer getrokken tegen de beide oma's dat ik dat absoluut niet meer wil hebben.

Voor de rest heeft Iris de ogentest uitmuntend gedaan, maar goed dat heeft ze ook al regelmatig gezien bij Eva (bij de orthoptiste) en verder was haar spraak, taalgevoel etc. helemaal prima.

Goed van Iris! En inderdaad heel triest als mensen haar nu al gaan aanpraten dat ze te dik is. Dat deden ze bij Katja ook en die was ook inderdaad aan de mollige kant, maar is nu gewoon een slanke dame geworden. Maar tussendoor heb ik ook drama's met haar gehad dat ze niet wilde eten omdat ze dan te dik werd.

Ik heb geen vat op Job omdat de geeigende methodes (straffen of belonen) geen invloed op hem hebben. Voor beloning is hij sowieso niet gevoelig en straffen heel soms. Plus dat als hij iets in zijn kop heeft hij net zo lang door gaat totdat hij het voor elkaar heeft. Hij wil uit frustratie heel graag dingen kapot maken en als hij eenmaal in zijn kop heeft dat iets kapot moet, dan zal dat ook gebeuren. Als je hem uit de situatie haalt en hij is weer helemaal gekalmeerd, dan zal hij rustig uren later als hij het desbetreffende voorwerp ineens ziet, het alsnog kapot maken. Dan zie je hem bijna denken: "oh ja, dat moest nog kapot". Ik heb het al heel vaak aangekaart bij het cb en ook op het kdv vaak gevraagd of zij het idee hebben dat er iets 'raars' is aan Job, maar die deden er niet zoveel mee. Maar deze nieuwe wijkverpleegkundige kwam er zelf mee. Het viel haar op dat ik Job helemaal niet bestraffend of belonend toesprak tijdens zijn gedrag bij de ogentest. Dus ik zei haar dat dat ook helemaal geen zin had en toen kwam ze zelf met het verhaal van de kinderarts.

Overigens barstte Job na afloop van de ogentest in huilen uit, dat het weer niet gelukt was terwijl hij dus zelf weigerde mee te werken. Dat was eigenlijk wel heel zielig.

,

kom me maar even hier voorstellen, michelle is gisteren 2 jaar geworden dus is het peutergedrag eindelijk op zijn plaats . Dus hoi!

quote:

Op vrijdag 9 maart 2007 08:42 schreef hestria het volgende:
,

kom me maar even hier voorstellen, michelle is gisteren 2 jaar geworden dus is het peutergedrag eindelijk op zijn plaats . Dus hoi!

Hey hoi .
Leuk hč peuters... Ik heb er zelf anderhalf. 1 is volwaardig peuter, de andere is het gedrag aardig aan het kopieren, al wordt ze in augustus pas 2 .