R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nadat ik eerder een paar topics heb geopend over een 'vriendin' zal dit topic misschien een beetje vreemd overkomen, maar toch.....
Sinds ruim 3 jaar heb ik gebroken met mijn toenmalige vriendin (laten we haar voor het gemak even B noemen) waarmee ik nog redelijk vaak contact heb. In die 3 jaar heb ik al een paar keer een soort van relatie gehad met anderen, maar dit is nooit geworden wat ik wou en voelde ook nooit zo goed aan als bij B, zowel op het gebied van dingen doen, praten als ook op het gebied van sex konden geen van de andere meisjes tippen aan B. Bij de meeste was ik dan ook na een korte periode uitgekeken, met hier en daar een uitzondering wel, maar ik heb nooit het gevoel kunnen terug kirijgen wat ik bij B had of heb als ik bij haar ben.
Opzich hadden we nooit uit elkaar moeten gaan zegt een wederzijdse vriend van me, maar door omstandigheden die voledig aan mij te wijten zijn is dat wel gebeurd op een gegeven ogenblik. Om hier wat verduidelijking in te brengen zal ik proberen deze omstandigheden kort en bondig weer te geven als dat me lukt:
We hadden samen een leuk huisje in een leuke stad en allebei hadden we een leuke baan, zodat we opzich netjes in onze kosten konden voorzien, maar met mijzelf ging het niet zo goed in die periode door ruzie met ouders, ruzie op het werk en ik greep op een gegeven moment naar de gokkast waarin ik veel teveel van mijn geld stak, waardoor B en ik bijna niet meer rond konden komen en we door mijn toedoen in de schulden zijn geraakt.
Het ging steeds slechter en ik verloor mijn baan en raakte meer en meer in mezelf gekeerd. Op een gegeven moment praatte we bijna niet meer over belangrijke zaken en al helemaal niet over mijn emoties en ik begin suciciale gedachten te onwikkelen en deze zelfs een paar keer geprobeerd uit te voeren terwijl zij weg was. Nee geen polsen doorsnijen ofzo, want dat geft troep, maar en zak over de kop en dan proberen te slapen, dit is mij echter (gelukkig) nooit gelukt en zij is hier ook nooit van op de hoogte geweest voor zover ik weet.
Afijn ik zakte dus dieper en dieper af en zag geen oplossing meer dus heb ik op een gegeven moment de grootste fout van mijn leven gemaakt. Ik heb van haar een redelijk bedrgag gestolen en ben hiermee naar de gokhal gegaan. Ik won in eerste instantie, maar daarna verloor ik al snel een groot gedeelte van het geld.
Op een gegeven ogenblik werd ik wakker zogezegt en stelde me de vraag waar ik in godsnaam mee bezig was en stoppe gelijk met gokken, mar overmand door schaamte en schuldgevoel ben ik die nacht gaan zwerven door de straten van de stad, omdat ik niet naar huis durfde om de confrontatie aan te gaan.
Na een nacht weg te zijn geweest ben ik schoorvoetend naar huis gegaan en maakte me al op voor een grote ruzie, maar ze was niet thuis. Ik wachte en wachte en hoorde de deur waarop ze met haar ouders binnenkwam.
Ze keken me allemaal verbaasd en met een mengeling van woede en verdriet aan. Ze vertelden me dat ze naar de politie waren gegaan voor aangifte van diefstal en van vermissing en wilde uitleg. Die uitleg heb ik toen gegeven en heb eerlijk vertled dat ik een gok issue had en dat ik me schaamde voor mijn daden en dat deed ik ook.
B was pissed en teleurgesteld en wilde dat ik ging ' afkicken' maar ik was die avond daarvoor al helemaal coldturkey afgekicked, want ik wilde dit gevoel nooit meer meemaken op deze manier maar ben toch mede door haar inzet en verplichting naar speciale bijeenkomsten gegaan.
Het kwaad was echter al geschiet en haar ouders wilde mij niet meer zien en onze of beter gezegt mijn schuldenlast was al dermate hoog dat we op een gegeven moment uit elkaar zijn gegaan. We waren ons huis kwijt en we hadden niets meer om op te bouwen.
Ja ik hield van haar en zij hield ondanks alles ook nog van mij en ik weet als we het op een andere manier hadden kunnen oplossen om de schuldenlast wegtewerken hadden we het gedaan en waaren we misschien zelfs nog steeds bij elkaar geweest, maar we wilde toen niet voor onze relatie vechten meer.
Misschieni is dat ook goed geweest ik heb me in die drie jaar kunnen hervormen en ben op bepaalde gebieden een ander mens geworden, die zekerder is van zijn zaak, makkelijkeer werk krijgt en meestal met geluk in het leven staat, maar toch..
Met weemoed denk ik vaak terug aan de gelukkige tijden die we met elkaar hebben gehad en de ideeen die we samen hadden voor de toekomst, Uit haar verhalen begrijp ik dat zij dit ook vaak heeft.
We hebben meedere keren gesproken om evt weer met elkaar door te gaan omdat we nooit het gevoel van liefde of houden van echt zijn kwijt geraakt, mede door de goede tijden die we tijdens en ook na onze relatie wel met elkaar hadden, maar beiden zijn we bang voor onze omgeving en de mogeljkjke reacties als we iets beginnen met elkaar.
Natuurlijk begrijp ik de verwijten die ik krijg en de kwaade mensen, want ik heb een grote fout gemaakt en ik heb iets kapot gemaakt wat nooit kapot had hoeven gaan, maar moeten we dan maar helemaal breken en elkaar helemaal niet meer zien of horen?
We voelen teveel voor elkaar op zowel sociaal als lichamelijk gebied en iedere keer als we breken doet het bij beiden toch pijn. Met breken bedoel ik dat ik bijvoorbeeld weer een vlucht relatie in ga om haar te vergeten..
Of moeten we scheit hebben aan onze omgevingen en gewoon ervoor gaan als de tijd rijp is?
Mhh kort en bondig is me dus niet echt gelukt, meer een verwarrend verhaal maar misschien dat iemand toch tips heeft
Sinds ruim 3 jaar heb ik gebroken met mijn toenmalige vriendin (laten we haar voor het gemak even B noemen) waarmee ik nog redelijk vaak contact heb. In die 3 jaar heb ik al een paar keer een soort van relatie gehad met anderen, maar dit is nooit geworden wat ik wou en voelde ook nooit zo goed aan als bij B, zowel op het gebied van dingen doen, praten als ook op het gebied van sex konden geen van de andere meisjes tippen aan B. Bij de meeste was ik dan ook na een korte periode uitgekeken, met hier en daar een uitzondering wel, maar ik heb nooit het gevoel kunnen terug kirijgen wat ik bij B had of heb als ik bij haar ben.
Opzich hadden we nooit uit elkaar moeten gaan zegt een wederzijdse vriend van me, maar door omstandigheden die voledig aan mij te wijten zijn is dat wel gebeurd op een gegeven ogenblik. Om hier wat verduidelijking in te brengen zal ik proberen deze omstandigheden kort en bondig weer te geven als dat me lukt:
We hadden samen een leuk huisje in een leuke stad en allebei hadden we een leuke baan, zodat we opzich netjes in onze kosten konden voorzien, maar met mijzelf ging het niet zo goed in die periode door ruzie met ouders, ruzie op het werk en ik greep op een gegeven moment naar de gokkast waarin ik veel teveel van mijn geld stak, waardoor B en ik bijna niet meer rond konden komen en we door mijn toedoen in de schulden zijn geraakt.
Het ging steeds slechter en ik verloor mijn baan en raakte meer en meer in mezelf gekeerd. Op een gegeven moment praatte we bijna niet meer over belangrijke zaken en al helemaal niet over mijn emoties en ik begin suciciale gedachten te onwikkelen en deze zelfs een paar keer geprobeerd uit te voeren terwijl zij weg was. Nee geen polsen doorsnijen ofzo, want dat geft troep, maar en zak over de kop en dan proberen te slapen, dit is mij echter (gelukkig) nooit gelukt en zij is hier ook nooit van op de hoogte geweest voor zover ik weet.
Afijn ik zakte dus dieper en dieper af en zag geen oplossing meer dus heb ik op een gegeven moment de grootste fout van mijn leven gemaakt. Ik heb van haar een redelijk bedrgag gestolen en ben hiermee naar de gokhal gegaan. Ik won in eerste instantie, maar daarna verloor ik al snel een groot gedeelte van het geld.
Op een gegeven ogenblik werd ik wakker zogezegt en stelde me de vraag waar ik in godsnaam mee bezig was en stoppe gelijk met gokken, mar overmand door schaamte en schuldgevoel ben ik die nacht gaan zwerven door de straten van de stad, omdat ik niet naar huis durfde om de confrontatie aan te gaan.
Na een nacht weg te zijn geweest ben ik schoorvoetend naar huis gegaan en maakte me al op voor een grote ruzie, maar ze was niet thuis. Ik wachte en wachte en hoorde de deur waarop ze met haar ouders binnenkwam.
Ze keken me allemaal verbaasd en met een mengeling van woede en verdriet aan. Ze vertelden me dat ze naar de politie waren gegaan voor aangifte van diefstal en van vermissing en wilde uitleg. Die uitleg heb ik toen gegeven en heb eerlijk vertled dat ik een gok issue had en dat ik me schaamde voor mijn daden en dat deed ik ook.
B was pissed en teleurgesteld en wilde dat ik ging ' afkicken' maar ik was die avond daarvoor al helemaal coldturkey afgekicked, want ik wilde dit gevoel nooit meer meemaken op deze manier maar ben toch mede door haar inzet en verplichting naar speciale bijeenkomsten gegaan.
Het kwaad was echter al geschiet en haar ouders wilde mij niet meer zien en onze of beter gezegt mijn schuldenlast was al dermate hoog dat we op een gegeven moment uit elkaar zijn gegaan. We waren ons huis kwijt en we hadden niets meer om op te bouwen.
Ja ik hield van haar en zij hield ondanks alles ook nog van mij en ik weet als we het op een andere manier hadden kunnen oplossen om de schuldenlast wegtewerken hadden we het gedaan en waaren we misschien zelfs nog steeds bij elkaar geweest, maar we wilde toen niet voor onze relatie vechten meer.
Misschieni is dat ook goed geweest ik heb me in die drie jaar kunnen hervormen en ben op bepaalde gebieden een ander mens geworden, die zekerder is van zijn zaak, makkelijkeer werk krijgt en meestal met geluk in het leven staat, maar toch..
Met weemoed denk ik vaak terug aan de gelukkige tijden die we met elkaar hebben gehad en de ideeen die we samen hadden voor de toekomst, Uit haar verhalen begrijp ik dat zij dit ook vaak heeft.
We hebben meedere keren gesproken om evt weer met elkaar door te gaan omdat we nooit het gevoel van liefde of houden van echt zijn kwijt geraakt, mede door de goede tijden die we tijdens en ook na onze relatie wel met elkaar hadden, maar beiden zijn we bang voor onze omgeving en de mogeljkjke reacties als we iets beginnen met elkaar.
Natuurlijk begrijp ik de verwijten die ik krijg en de kwaade mensen, want ik heb een grote fout gemaakt en ik heb iets kapot gemaakt wat nooit kapot had hoeven gaan, maar moeten we dan maar helemaal breken en elkaar helemaal niet meer zien of horen?
We voelen teveel voor elkaar op zowel sociaal als lichamelijk gebied en iedere keer als we breken doet het bij beiden toch pijn. Met breken bedoel ik dat ik bijvoorbeeld weer een vlucht relatie in ga om haar te vergeten..
Of moeten we scheit hebben aan onze omgevingen en gewoon ervoor gaan als de tijd rijp is?
Mhh kort en bondig is me dus niet echt gelukt, meer een verwarrend verhaal maar misschien dat iemand toch tips heeft
als jullie egt zo veel van elkaar houden.. ga er dan voor!!!! wat kan het jou schelen wat andere zeggen... sterkte...
ga er dan voor!!!! 
wat kan het jou schelen wat andere zeggen... 
sterkte... 
Ik zou zeggen, geef het een kans, als zij het vertrouwen in je heeft dat het niet weer zo zal aflopen als voorheen en ergeen koeien uit de sloot gehaald worden (door haar en/of jou) zou ik er gewoon voor gaan. Niet iedereen hoeft het gelijk te weten, en als men er dan achter komt en er commentaar op heeft kun je er wel al insmeren dat het wel al x maanden goed gaat. En het daar verder bij laten.
Haar ouders zullen dit echt niet leuk vinden, bereidt je daar op voor. Accepteer ook dat ze je wrs liever zien gaan dan komen en bewijs gewoon dat ze het ditmaal fout hebben door serieus je relatie voort te zetten en als zij zien dat hun dochter gelukkig is zal het vanzelf wel weer goed komen!
succes ermee!
Haar ouders zullen dit echt niet leuk vinden, bereidt je daar op voor. Accepteer ook dat ze je wrs liever zien gaan dan komen en bewijs gewoon dat ze het ditmaal fout hebben door serieus je relatie voort te zetten en als zij zien dat hun dochter gelukkig is zal het vanzelf wel weer goed komen!
succes ermee!
is dit deel 3 , deel 1 en 2 is amper in gepost
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ah joh, ik durf te wedden dat jij een prima gozer bent. Als je weer wat met haar begint, voel je daar dan niet slecht over. Langs die vreemde blikken kom je wel en op een gegeven moment ziet haar omgeving wel in hoe jij écht bent. Tot die tijd even doorbijten, maar ik denk dat je al wel ergere dingen hebt meegemaakt
Ik doe hier niet aan mee.
Fuck de omgeving. Als jij echt voor haar gaat, laat dat je dan niet weerhouden. Jouw post is natuurlijk wel een beetje gekleurd maar volgens mij ben je toch wel serieus.
Met schaamte heb je al wel ervaring, dus je kan nog wel wat kritiek van je af slaan. Haar ouders zul je wel weer vertrouwen moeten geven. Net als bij eigen ouders als je wat ernstigs geflikt hebt, kan dat lang duren. Je zal haar ouders af en toe wat meer aandacht moeten geven. Dat kan op hele simpele concrete manieren, help ze een keer met een klusactie in huis, wat vaker netjes zijn of iets koken als ze langskomen, af en toe bloemetje meenemen, niet ruziemaken ook als ze je zwaar irriteren, niet teveel zuipen als ze er zijn etc... Kortom gewoon het imago van de betrouwbare serieuze levenspartner hoog houden.
Voor haar is die ouders-issue ook vervelend, maar als zij het nog een keer met jou wil proberen ondanks dat, dan heb je blijkbaar toch iets heel goed gedaan, wees blij met jezelf en met die kans, en ga erop in!
Met schaamte heb je al wel ervaring, dus je kan nog wel wat kritiek van je af slaan. Haar ouders zul je wel weer vertrouwen moeten geven. Net als bij eigen ouders als je wat ernstigs geflikt hebt, kan dat lang duren. Je zal haar ouders af en toe wat meer aandacht moeten geven. Dat kan op hele simpele concrete manieren, help ze een keer met een klusactie in huis, wat vaker netjes zijn of iets koken als ze langskomen, af en toe bloemetje meenemen, niet ruziemaken ook als ze je zwaar irriteren, niet teveel zuipen als ze er zijn etc... Kortom gewoon het imago van de betrouwbare serieuze levenspartner hoog houden.
Voor haar is die ouders-issue ook vervelend, maar als zij het nog een keer met jou wil proberen ondanks dat, dan heb je blijkbaar toch iets heel goed gedaan, wees blij met jezelf en met die kans, en ga erop in!
Ik in een aantal worden omschreven: Ondernemend | Moedig | Stout | Lief | Positief | Intuïtief | Communicatief | Humor | Creatief | Spontaan | Open | Sociaal | Vrolijk | Organisator | Pro-actief | Meedenkend | Levensgenieter | Spiritueel
|
|
