W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Ik heb vaker gehoord dat vrouwen een hogere pijngrens zouden hebben dan mannen. Niet dat het me echt kan schelen welk van de twee een hogere pijngrens heeft, maar ik heb me wel eens afgevraagd hoe ze dat nou precies kunnen meten?
Zoals iedereen weet is er aan de ene kant een zenuwuiteinde die pijn registreert, en aan de andere kant zijn er de hersenen die de pijn als zodanig laten ervaren. Het punt is natuurlijk dat die ervaring van pijn in de hersenen heel erg afhangt van de stoffen die zich op dat moment is je hersenen bevinden: adrenaline, morfine, narcotische stoffen, echt een hele reeks aan stoffen kunnen zorgen voor een pijnvermindering. Ik vroeg me dus af hoe je nou exact kan zeggen of iemand een hogere pijngrens heeft dan een ander: gaat het om de pijnervaring zelf, of brengen ze bij meerdere testpersonen gewoonweg steeds sterkere pijnprikkels toe om vervolgens te constateren wie het eerste `opgeeft' ?
In het laatste geval kan het toedienen van medicatie je pijngrens doen opschuiven (en bij diepe narcose vrijwel oneindig maken), en de pijngrens op die manier definieren lijkt me niet echt voor de hand liggend: op die manier kan je namelijk nooit algemene uitspraken doen of bijvoorbeeld de man of vrouw een hogere pijngrens heeft: dat verschilt van keer op keer, en misschien dat mannen of vrouwen in hun normale doen ook verschillende hoeveelheden pijnverminderende stoffen in hun hersenen hebben waardoor ze gemiddeld minder pijn ervaren.
De vraag is dus: weet iemand hoe dit precies zit, of heeft iemand hier nog andere interessante ideeen over?
Zoals iedereen weet is er aan de ene kant een zenuwuiteinde die pijn registreert, en aan de andere kant zijn er de hersenen die de pijn als zodanig laten ervaren. Het punt is natuurlijk dat die ervaring van pijn in de hersenen heel erg afhangt van de stoffen die zich op dat moment is je hersenen bevinden: adrenaline, morfine, narcotische stoffen, echt een hele reeks aan stoffen kunnen zorgen voor een pijnvermindering. Ik vroeg me dus af hoe je nou exact kan zeggen of iemand een hogere pijngrens heeft dan een ander: gaat het om de pijnervaring zelf, of brengen ze bij meerdere testpersonen gewoonweg steeds sterkere pijnprikkels toe om vervolgens te constateren wie het eerste `opgeeft' ?
In het laatste geval kan het toedienen van medicatie je pijngrens doen opschuiven (en bij diepe narcose vrijwel oneindig maken), en de pijngrens op die manier definieren lijkt me niet echt voor de hand liggend: op die manier kan je namelijk nooit algemene uitspraken doen of bijvoorbeeld de man of vrouw een hogere pijngrens heeft: dat verschilt van keer op keer, en misschien dat mannen of vrouwen in hun normale doen ook verschillende hoeveelheden pijnverminderende stoffen in hun hersenen hebben waardoor ze gemiddeld minder pijn ervaren.
De vraag is dus: weet iemand hoe dit precies zit, of heeft iemand hier nog andere interessante ideeen over?
Life is all about development
Het is enerzijds meetbaar op de manier die schetst, via de synapsen (althans, in theorie dan), maar er zit ook een heel deel 'acceptatie' van pijn bij. Ik merk aan mezelf dat toen ik nog dagelijks 9~10 uur harde arbeid verrichtte op het land mijn pijn acceptatie veel hoger was dan dat ie nu is met m'n kantoorbaantje.
Tegelijkertijd merk ik dat de grens weer aan het verschuiven is door (te) fannatiek te sporten, waarbij je soms dagen met spierpijnen rond moet sjouwen.
Overigens kan ik wel bij de tandarts zonder verdoving voor veel dingen, dan zet ik de pijn uit in ruil voor het niet hoeven krijgen van 'n verdoving
* NiGeLaToR haat naaldjes
Dus twee dingen:
- Feitelijke zenuwregistratie en eventuele onderdrukking daarvan
- Acceptatie van pijn (grens) en het kunnen opschuiven van die grens.
Dat denk ik zo even
Tegelijkertijd merk ik dat de grens weer aan het verschuiven is door (te) fannatiek te sporten, waarbij je soms dagen met spierpijnen rond moet sjouwen.
Overigens kan ik wel bij de tandarts zonder verdoving voor veel dingen, dan zet ik de pijn uit in ruil voor het niet hoeven krijgen van 'n verdoving
* NiGeLaToR haat naaldjes
Dus twee dingen:
- Feitelijke zenuwregistratie en eventuele onderdrukking daarvan
- Acceptatie van pijn (grens) en het kunnen opschuiven van die grens.
Dat denk ik zo even
Ik heb het volgende altijd heel raar gevonden:
Als ik een slokje thee neem, een even groot slokje als iemand anders, desnoods van hetzelfde kopje, dat net gezet is (water dus heet!), dan verbrand ik mijn mond. Het trekt blaren.
De andere persoon merkt niks en drinkt met kleine slokjes verder. Ik laat mijn thee altijd dan ook eerst een minuutje of 15 afkoelen.
Hoe kan dat? Heb ik een lage pijngrens? Dusdanig laag dat mijn lichaam eigenhandig blaarvorming laat optreden of een verbrande tong? Aan de andere kant heb ik ook wel eens met ingegroeide teennagels rondgelopen, dusdanig lang dat de nagel er door de zijkant van mijn teen uitkwam. En ja dat deed ook pijn, maar ik bleef er wel mee lopen....
Als ik een slokje thee neem, een even groot slokje als iemand anders, desnoods van hetzelfde kopje, dat net gezet is (water dus heet!), dan verbrand ik mijn mond. Het trekt blaren.
De andere persoon merkt niks en drinkt met kleine slokjes verder. Ik laat mijn thee altijd dan ook eerst een minuutje of 15 afkoelen.
Hoe kan dat? Heb ik een lage pijngrens? Dusdanig laag dat mijn lichaam eigenhandig blaarvorming laat optreden of een verbrande tong? Aan de andere kant heb ik ook wel eens met ingegroeide teennagels rondgelopen, dusdanig lang dat de nagel er door de zijkant van mijn teen uitkwam. En ja dat deed ook pijn, maar ik bleef er wel mee lopen....
beter een knipoog dan een blauw oog
Op zich wel boeiend dat je dit even aanstipt. Niet alleen zou de mentale verwachting van een pijnprikkel invloed hebben op de pijnervaring ('Aih dit gaat pijn doen' --> focus op pijn --> meer pijnervaring), maar ook dat de gedachte aan die pijn het effect (wat jij noemt: blaren) beinvloed.quote:Dusdanig laag dat mijn lichaam eigenhandig blaarvorming laat optreden of een verbrande tong?
Life is all about development
Misschien is het ook een soort gewenning. Toen ik nog in de metaal zit kon ik rustig een kokende ketel met water van het vuur halen, ik had met slijpen vaak zat iets (te) heet metaal in mijn handen.
Wellicht dat overal een stuk eeltvorming plaats vind waardoor de acceptatie gemakkelijker is. Ik denk dan overigens alleen aan oppervlaktepijnen. Maar wellicht krijg je dat mentaal ook.
Wellicht dat overal een stuk eeltvorming plaats vind waardoor de acceptatie gemakkelijker is. Ik denk dan overigens alleen aan oppervlaktepijnen. Maar wellicht krijg je dat mentaal ook.
wie het kleine niet eert is ambitieus
ik heb dat weer andersom, ik moet niet proberen in het bad van mijn vriendin te stappen, dan verbrand ik mijn voeten (geen blaren, maar kan er absoluut niet in staan, laat staan gaan liggen) maar als we thee drinken kan ik die inderdaad vrij snel drinken terwijl die van haar bijna koud moet zijn, anders om is het ook weer zo dat mijn handen vuurvaster zijn dan die van haar, dus met koken kan ik makkelijker dingen omkeren vastpakken etcquote:Op maandag 19 februari 2007 13:50 schreef Knipoogje het volgende:
Ik heb het volgende altijd heel raar gevonden:
Als ik een slokje thee neem, een even groot slokje als iemand anders, desnoods van hetzelfde kopje, dat net gezet is (water dus heet!), dan verbrand ik mijn mond. Het trekt blaren.
De andere persoon merkt niks en drinkt met kleine slokjes verder. Ik laat mijn thee altijd dan ook eerst een minuutje of 15 afkoelen.
Hoe kan dat? Heb ik een lage pijngrens? Dusdanig laag dat mijn lichaam eigenhandig blaarvorming laat optreden of een verbrande tong? Aan de andere kant heb ik ook wel eens met ingegroeide teennagels rondgelopen, dusdanig lang dat de nagel er door de zijkant van mijn teen uitkwam. En ja dat deed ook pijn, maar ik bleef er wel mee lopen....
het is een raar concept pijn!
Ik denk niet dat ik, als man zijnde, een kind zou kunnen baren ( biologisch gezien zowieso niet DUH, maar ik bedoel qua pijngrens ).
Dus ja, vrouwen hebben een hogere pijngrens, al worden ze tegenwoordig wel geholpen door een ruggeprik ( stelletje watjes ).
Dus ja, vrouwen hebben een hogere pijngrens, al worden ze tegenwoordig wel geholpen door een ruggeprik ( stelletje watjes ).
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik denk dat de pijngrens bij verschillende zenuwen hoger is dan bij andere. omdat je voeten meer moeten verdragen kan je daar beter tegen dan je tong. maar wellicht als je elke dag meteen de thee drinkt met kleine slokjes, dat na een tijdje je pijngrens omhoog is gegaan en het dan wel lukt. dan moet je even op de blaren zitten maar daarna kan je het wel. ik denk dat de zenuwen dan wat afgestompt zijn en daardoor minder gevoel uitzenden naar je hersens.quote:Op maandag 19 februari 2007 13:50 schreef Knipoogje het volgende:
Ik heb het volgende altijd heel raar gevonden:
Als ik een slokje thee neem, een even groot slokje als iemand anders, desnoods van hetzelfde kopje, dat net gezet is (water dus heet!), dan verbrand ik mijn mond. Het trekt blaren.
De andere persoon merkt niks en drinkt met kleine slokjes verder. Ik laat mijn thee altijd dan ook eerst een minuutje of 15 afkoelen.
Hoe kan dat? Heb ik een lage pijngrens? Dusdanig laag dat mijn lichaam eigenhandig blaarvorming laat optreden of een verbrande tong? Aan de andere kant heb ik ook wel eens met ingegroeide teennagels rondgelopen, dusdanig lang dat de nagel er door de zijkant van mijn teen uitkwam. En ja dat deed ook pijn, maar ik bleef er wel mee lopen....
en idd ook de acceptatie van de pijn telt ook wel.
interessant stukje: http://www.tlichtpuntje.be/info/Pijnonderzoek%20RU%20Gent.htm
en mannen kunnen beter pijn verdragen aldus:
http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn3185
dit wordt bevestigd door de verschillende bronnen in:
http://blog.seniorennet.be/jules/archief.php?ID=1351
die ook stelt dat mannen en vrouwen verschillend reageren op pijn
Europees pijnonderzoek wijst uit: Nederlanders verbijten pijn:
http://home.wanadoo.nl/~a.g.hol/nieuws.html#Maasstad (onderaan)
Pijn en cultuur:
en mannen kunnen beter pijn verdragen aldus:
http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn3185
dit wordt bevestigd door de verschillende bronnen in:
http://blog.seniorennet.be/jules/archief.php?ID=1351
die ook stelt dat mannen en vrouwen verschillend reageren op pijn
Europees pijnonderzoek wijst uit: Nederlanders verbijten pijn:
http://home.wanadoo.nl/~a.g.hol/nieuws.html#Maasstad (onderaan)
Pijn en cultuur:
http://www2.ru.nl/umoja/i(...)20cultuur%5B1%5D.docquote:Pijn hoort thuis in de natuur, in de biologie en bij het lichaam; maar tegelijkertijd is er een grote verscheidenheid in waarneming, beleving, uiting en beheersing van pijn, zodat ze ook een sociaal en cultureel verschijnsel is. Pijn ligt op het snijvlak van natuur en cultuur, lichaam en geest. Meer dan ooit is pijn een voortdurende bron van zorg voor mensen van zeer uiteenlopende achtergrond.
People will forget what you said or what you did,
but they'll never forget how you made them feel
but they'll never forget how you made them feel
PIjn is niet zo gemakkelijk vast te stellen, omdat pijn subjectief is. Als je geïnteresseerd bent, lees dan het boek "Pijn" van Ben van Cranenburgh ISBN 90-352-2561-9.
Er is verschil in pijnbeleving en pijngedrag. Ik kom er later wel een keer op terug, nu bedtijd.
Er is verschil in pijnbeleving en pijngedrag. Ik kom er later wel een keer op terug, nu bedtijd.
Non possumus non loqui
Ik heb het idee dat er geen lineaire pijnschaal bestaat. Bij mezelf merk ik dat al doordat ik situaties heb meegemaakt waarin veel pijn gebruikelijk is, maar waar ik niets tot heel weinig voelde (Niet dat ik de pijn weersta, maar het simpelweg niet voel). In andere gevallen kan ik van de meest lullige dingetjes erg veel pijn ervaren.
Worden dit soort factoren ook meegewogen van het bepalen van een pijngrens? Of IS dit een pijngrens en is wat je doet met de pijn weer een ander verhaal?
Worden dit soort factoren ook meegewogen van het bepalen van een pijngrens? Of IS dit een pijngrens en is wat je doet met de pijn weer een ander verhaal?
Ik kan juist wel weer lekker in een heet bad liggen, dat bij anderen als te heet ervaren wordt.quote:Op maandag 19 februari 2007 14:00 schreef -_Tommy_- het volgende:
[..]
ik heb dat weer andersom, ik moet niet proberen in het bad van mijn vriendin te stappen, dan verbrand ik mijn voeten (geen blaren, maar kan er absoluut niet in staan, laat staan gaan liggen) maar als we thee drinken kan ik die inderdaad vrij snel drinken terwijl die van haar bijna koud moet zijn, anders om is het ook weer zo dat mijn handen vuurvaster zijn dan die van haar, dus met koken kan ik makkelijker dingen omkeren vastpakken etc
het is een raar concept pijn!
Het schijnt zowiezo dat wij eigenlijk ons eten te heet eten. In Zuid Europa is het eten vaak lauw.
beter een knipoog dan een blauw oog
Doe niet zo raar, vrouwen een hogere pijngrens?Vrouwen hebben alleen maar 1 vaardigheid. De mogelijkheid om kinderen te krijgen. En het is niet zozeer een vaardigheid, het gaat om een afweermechanisme tegenover werk verrichten. Het is eigenlijk hetzelfde als een inktvis die inkt spuit als een Haai hem wilt bijten.. Het is de natuurlijke verdediging van vrouwen: Dmv het uitpoepen en biggen van Kinderen hoeft ze niet te werken en kan ze haar luie bestaan verantwoorden aan haar partner.
Vrouwen gebruiken het biggen van kinderen als reden dat ze meer pijn kunnen ervaren als mannen, alsof dit het feit is wat hun stelling onderbouwt. Super Bullshit natuurlijk. Het bewijs staat hieronder:
Volgens een interview eens met Linda LeResche kunnen mannen een hogere pijngrens dan vrouwen.
Verder dan dat heb ik het geheel niet gelezen want het was reeds bewezen voor mij
wtf! Het is toch duidelijk. Mannen kunnen meer pijn verdragen dan vrouwen, dat was reeds duidelijk voor mij toen ik voor het eerst minuten op de grond lag omdat er in mijn kloten getrapt was. Ik heb een vrouw hetzelfde zien doen toen ze een trefbal in haar gezicht kreeg. Die twee dingen zijn niet hetzelfde.
Dus vrouwen faken het gewoon dat ze beter pijn kunnen verdragen? Nope. Ze zouden het nooit kunnen om de kans voorbij te laten gaan om als een prinses behandelt te worden na het stoten van haar kleine teen of iets kleins zoals dat. Zou je het je voor kunnen stellen dat een vrouw haar mond houd en door de pijn heen bijt terwijl er net een bron van aandacht tegen haar kleine teentje gekomen is? Nope, geen enkele man kan dat.
Moraal van dit verhaal is dat vrouwen nooit pijn lijken te hebben simpel omdat ze geen flikker doen. Het is zoiets als gelijke rechten. Tuurlijk, het klinkt aardig (niet echt), maar zodra vrouwen volgens deze regels leven valt alles in duigen.
Vrouwen doen nooit iets, tot het tijd is om een kind te baren. En wanneer het tijd is schreeuwen ze moord en brand en roepen dat geen man weet wat echte pijn is.
Wat ik wil zeggen is dat de pijn van geboorte dezelfde bullshit is als al die andere feministische punten, ik betwijfel of het überhaupt pijn doet. Plop en je bent klaar, wat doe je moeilijk? Ik kan je zeggen dat het niet half zo pijnlijk is als je leven lang luisteren naar de beledigende, beschamende en half onderbouwde mening van een vrouw zoals alle mannen moeten doen.
Dude...
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
quote:Op vrijdag 20 februari 2009 23:03 schreef Aneurism het volgende:
Vrouwen hebben alleen maar 1 vaardigheid. De mogelijkheid om kinderen te krijgen. En het is niet zozeer een vaardigheid, het gaat om een afweermechanisme tegenover werk verrichten. Het is eigenlijk hetzelfde als een inktvis die inkt spuit als een Haai hem wilt bijten.. Het is de natuurlijke verdediging van vrouwen: Dmv het uitpoepen en biggen van Kinderen hoeft ze niet te werken en kan ze haar luie bestaan verantwoorden aan haar partner.
Vrouwen gebruiken het biggen van kinderen als reden dat ze meer pijn kunnen ervaren als mannen, alsof dit het feit is wat hun stelling onderbouwt. Super Bullshit natuurlijk. Het bewijs staat hieronder:
Volgens een interview eens met Linda LeResche kunnen mannen een hogere pijngrens dan vrouwen.
Verder dan dat heb ik het geheel niet gelezen want het was reeds bewezen voor mij
Mannen kunnen meer pijn verdragen dan vrouwen, dat was reeds duidelijk voor mij toen ik voor het eerst minuten op de grond lag omdat er in mijn kloten getrapt was. Ik heb een vrouw hetzelfde zien doen toen ze een trefbal in haar gezicht kreeg. Die twee dingen zijn niet hetzelfde.
Dus vrouwen faken het gewoon dat ze beter pijn kunnen verdragen? Nope. Ze zouden het nooit kunnen om de kans voorbij te laten gaan om als een prinses behandelt te worden na het stoten van haar kleine teen of iets kleins zoals dat. Zou je het je voor kunnen stellen dat een vrouw haar mond houd en door de pijn heen bijt terwijl er net een bron van aandacht tegen haar kleine teentje gekomen is? Nope, geen enkele man kan dat.
Moraal van dit verhaal is dat vrouwen nooit pijn lijken te hebben simpel omdat ze geen flikker doen. Het is zoiets als gelijke rechten. Tuurlijk, het klinkt aardig (niet echt), maar zodra vrouwen volgens deze regels leven valt alles in duigen.
Vrouwen doen nooit iets, tot het tijd is om een kind te baren. En wanneer het tijd is schreeuwen ze moord en brand en roepen dat geen man weet wat echte pijn is.
Wat ik wil zeggen is dat de pijn van geboorte dezelfde bullshit is als al die andere feministische punten, ik betwijfel of het überhaupt pijn doet. Plop en je bent klaar, wat doe je moeilijk? Ik kan je zeggen dat het niet half zo pijnlijk is als je leven lang luisteren naar de beledigende, beschamende en half onderbouwde mening van een vrouw zoals alle mannen moeten doen.
Daar gedragen ze zich anders niet naar. Of geef ik het topic nu een verkeerde wending.quote:Op maandag 19 februari 2007 13:39 schreef secret17 het volgende:
Ik heb vaker gehoord dat vrouwen een hogere pijngrens zouden hebben dan mannen.
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
Oh, ik zie dat Aneurism me al voor is geweest. 
Op woensdag 29 september 2010 14:34 schreef Nikmans het volgende:
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
TS [Knevelt] is een van die zeldzame posters die de grens tussen trollen en serieus posten uitgegumd heeft _O_
Ik tiep hele lappen text en je neemt niet eens de moeite om het te lezen? Ik voel me gekwetst.quote:Op zondag 22 februari 2009 13:17 schreef Knevelt het volgende:
Oh, ik zie dat Aneurism me al voor is geweest.
haha geweldigquote:Op vrijdag 20 februari 2009 23:03 schreef Aneurism het volgende:
Vrouwen hebben alleen maar 1 vaardigheid. De mogelijkheid om kinderen te krijgen. En het is niet zozeer een vaardigheid, het gaat om een afweermechanisme tegenover werk verrichten. Het is eigenlijk hetzelfde als een inktvis die inkt spuit als een Haai hem wilt bijten.. Het is de natuurlijke verdediging van vrouwen: Dmv het uitpoepen en biggen van Kinderen hoeft ze niet te werken en kan ze haar luie bestaan verantwoorden aan haar partner.
Vrouwen gebruiken het biggen van kinderen als reden dat ze meer pijn kunnen ervaren als mannen, alsof dit het feit is wat hun stelling onderbouwt. Super Bullshit natuurlijk. Het bewijs staat hieronder:
Volgens een interview eens met Linda LeResche kunnen mannen een hogere pijngrens dan vrouwen.
Verder dan dat heb ik het geheel niet gelezen want het was reeds bewezen voor mij
Mannen kunnen meer pijn verdragen dan vrouwen, dat was reeds duidelijk voor mij toen ik voor het eerst minuten op de grond lag omdat er in mijn kloten getrapt was. Ik heb een vrouw hetzelfde zien doen toen ze een trefbal in haar gezicht kreeg. Die twee dingen zijn niet hetzelfde.
Dus vrouwen faken het gewoon dat ze beter pijn kunnen verdragen? Nope. Ze zouden het nooit kunnen om de kans voorbij te laten gaan om als een prinses behandelt te worden na het stoten van haar kleine teen of iets kleins zoals dat. Zou je het je voor kunnen stellen dat een vrouw haar mond houd en door de pijn heen bijt terwijl er net een bron van aandacht tegen haar kleine teentje gekomen is? Nope, geen enkele man kan dat.
Moraal van dit verhaal is dat vrouwen nooit pijn lijken te hebben simpel omdat ze geen flikker doen. Het is zoiets als gelijke rechten. Tuurlijk, het klinkt aardig (niet echt), maar zodra vrouwen volgens deze regels leven valt alles in duigen.
Vrouwen doen nooit iets, tot het tijd is om een kind te baren. En wanneer het tijd is schreeuwen ze moord en brand en roepen dat geen man weet wat echte pijn is.
Wat ik wil zeggen is dat de pijn van geboorte dezelfde bullshit is als al die andere feministische punten, ik betwijfel of het überhaupt pijn doet. Plop en je bent klaar, wat doe je moeilijk? Ik kan je zeggen dat het niet half zo pijnlijk is als je leven lang luisteren naar de beledigende, beschamende en half onderbouwde mening van een vrouw zoals alle mannen moeten doen.
quote:Op vrijdag 20 februari 2009 23:03 schreef Aneurism het volgende:
Vrouwen hebben alleen maar 1 vaardigheid. De mogelijkheid om kinderen te krijgen. En het is niet zozeer een vaardigheid, het gaat om een afweermechanisme tegenover werk verrichten. Het is eigenlijk hetzelfde als een inktvis die inkt spuit als een Haai hem wilt bijten.. Het is de natuurlijke verdediging van vrouwen: Dmv het uitpoepen en biggen van Kinderen hoeft ze niet te werken en kan ze haar luie bestaan verantwoorden aan haar partner.
Vrouwen gebruiken het biggen van kinderen als reden dat ze meer pijn kunnen ervaren als mannen, alsof dit het feit is wat hun stelling onderbouwt. Super Bullshit natuurlijk. Het bewijs staat hieronder:
Volgens een interview eens met Linda LeResche kunnen mannen een hogere pijngrens dan vrouwen.
Verder dan dat heb ik het geheel niet gelezen want het was reeds bewezen voor mij
Mannen kunnen meer pijn verdragen dan vrouwen, dat was reeds duidelijk voor mij toen ik voor het eerst minuten op de grond lag omdat er in mijn kloten getrapt was. Ik heb een vrouw hetzelfde zien doen toen ze een trefbal in haar gezicht kreeg. Die twee dingen zijn niet hetzelfde.
Dus vrouwen faken het gewoon dat ze beter pijn kunnen verdragen? Nope. Ze zouden het nooit kunnen om de kans voorbij te laten gaan om als een prinses behandelt te worden na het stoten van haar kleine teen of iets kleins zoals dat. Zou je het je voor kunnen stellen dat een vrouw haar mond houd en door de pijn heen bijt terwijl er net een bron van aandacht tegen haar kleine teentje gekomen is? Nope, geen enkele man kan dat.
Moraal van dit verhaal is dat vrouwen nooit pijn lijken te hebben simpel omdat ze geen flikker doen. Het is zoiets als gelijke rechten. Tuurlijk, het klinkt aardig (niet echt), maar zodra vrouwen volgens deze regels leven valt alles in duigen.
Vrouwen doen nooit iets, tot het tijd is om een kind te baren. En wanneer het tijd is schreeuwen ze moord en brand en roepen dat geen man weet wat echte pijn is.
Wat ik wil zeggen is dat de pijn van geboorte dezelfde bullshit is als al die andere feministische punten, ik betwijfel of het überhaupt pijn doet. Plop en je bent klaar, wat doe je moeilijk? Ik kan je zeggen dat het niet half zo pijnlijk is als je leven lang luisteren naar de beledigende, beschamende en half onderbouwde mening van een vrouw zoals alle mannen moeten doen.
Цой жив
Held.quote:Op vrijdag 20 februari 2009 23:03 schreef Aneurism het volgende:
[..]
Wat ik wil zeggen is dat de pijn van geboorte dezelfde bullshit is als al die andere feministische punten, ik betwijfel of het überhaupt pijn doet. Plop en je bent klaar, wat doe je moeilijk? Ik kan je zeggen dat het niet half zo pijnlijk is als je leven lang luisteren naar de beledigende, beschamende en half onderbouwde mening van een vrouw zoals alle mannen moeten doen.
The problem is not the occupation, but how people deal with it.
In House MD (niet slaan) hebben ze het wel eens gehad over een zogenaamde "pain-scale". Als je daar een 10 op scoort helpt het zelfs niet om je in een coma te spuiten, zelfs dan voel je het nog.
Is dit nou sappige fictie, of bestaat zoiets echt? Ik kan er moeilijk echte verwijzingen van vinden.
Is dit nou sappige fictie, of bestaat zoiets echt? Ik kan er moeilijk echte verwijzingen van vinden.
maar ik heb ook wel eens docu's over mensen gezien op die discovery/national etc. zenders over mensen die zonder narcose in een operatie gingen. Ze voelden toch geen pijn, altijd heel apart : /
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Ons lichaam maakt ook eigen opiaten aan, dus de hoeveelheid hiervan zal ook per individu verschillen en de pijngrens verleggen. Er zijn ook andere hormonale stoffen die invloed hebben op het voelen van pijn. Pijngrens is natuurlijk ook voor een groot deel 'state of mind' wie zich op pijn consentreerd zal deze ook meer voelen.
Kan me van een aantal jaren terug herinneren dat, ooit uit onderzoek is gebleken dat het gehoor eigenlijk precies hetzelfde systeem gebruikt.(zintuig-prikkels) Zo heeft men testen uitgevoerd op personen en deze onderworpen aan tandheelkundige behandelingen met muziek als verdoving. Dat de gehoorprikkels dus de pijnprikkels kunnen overstemmen, de muziek speelt dan zo luid dat de testpersoon de pijn aan zijn tand niet meer voelt. Uiteindelijk houdt dit natuurlijk op en kan je het volume niet eindeloos blijven opschroeven, maar binnen bepaalde toleranties was deze test wel positief. Voor onze visuele synapsen zou hetzelfde gelden maar deze testen vond men te riskant voor de proefpersoon.
Misschien wat voor de mythbusters: Als je hoofdpijn hebt sla dan met een hamer op je duim en de hoofdpijn is weg.
Kan me van een aantal jaren terug herinneren dat, ooit uit onderzoek is gebleken dat het gehoor eigenlijk precies hetzelfde systeem gebruikt.(zintuig-prikkels) Zo heeft men testen uitgevoerd op personen en deze onderworpen aan tandheelkundige behandelingen met muziek als verdoving. Dat de gehoorprikkels dus de pijnprikkels kunnen overstemmen, de muziek speelt dan zo luid dat de testpersoon de pijn aan zijn tand niet meer voelt. Uiteindelijk houdt dit natuurlijk op en kan je het volume niet eindeloos blijven opschroeven, maar binnen bepaalde toleranties was deze test wel positief. Voor onze visuele synapsen zou hetzelfde gelden maar deze testen vond men te riskant voor de proefpersoon.
Misschien wat voor de mythbusters: Als je hoofdpijn hebt sla dan met een hamer op je duim en de hoofdpijn is weg.
|
|
