Vragen aan (en sneren naar) de DGK_REDACTIE #4

quote:

Ik snap zowieso niet waarom 1 of 2 crewleden van de redactie hier zijn komen posten onder de naam DGK_Redactie. Dat is gewoon vragen om problemen. Iedereen wil zijn mening geven en iedereen wil antwoorden op vragen die zij toch niet zullen of mogen beantwoorden

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 16:46 schreef teamlead het volgende:

maar er is niets waaruit blijkt dat dit opgelegd zou zijn, behalve dan die opmerking van Bart (hoewel ik die na een keer of wat dat filmpje kijken NOG STEEDS NIET hoor zeggen dat het niet mag...

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 17:28 schreef marky het volgende:
Gisteren zat mevrouw te chatten met de redaktie. We moesten zgn geloven dat ze alleen een brief aan het typen was maar duidelijk was te zien dat ze naast het tikken van een brief ook bezig was met chatten. Chatten zal ze niet met thuis maar met de redaktie.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 18:10 schreef Suikeroom het volgende:

jij bent echt dom waarom chatten als je gewoon naar achter kan

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:20 schreef Cyan het volgende:
Maar ze heeft wel contact met haar kinderen via de webcam (dat heeft haar zus in een interview gezegd en het hele interview staat op VOL).

En ja die kinderen hebben er niet voor gekozen om geen contact met hun moeder te mogen hebben en ja dat is zielig voor ze. Maar Natasia heeft die keuze voor haar kinderen gemaakt. Dus je doet of mee aan het programma onder de voorwaarden die eraan verbonden zijn (bellen en bezoek dmv contactpunten) of je zoekt een rijke oude seniele vent, trouwt met hem in gemeenschap van goederen en wacht tot hij dood gaat

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:20 schreef Cyan het volgende:

Maar ze heeft wel contact met haar kinderen via de webcam (dat heeft haar zus in een interview gezegd en het hele interview staat op VOL).

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:25 schreef Danny het volgende:

[..]

zij doet gewoon mee onder de voorwaarden die ze heeft gekregen en die zijn
- Je mag webcammen met je kiddies
- Je mag Wilgo ontmoeten tijdens je rijlessen (en dus doet ze haar best om te zakken)
- Je mag elk moment bellen, punten doen we niet aan
- Als er iets is mag je anderhalf uur zonder camera's lullen. Op tv doen we dan net alsof het een uur is.
- Niemand kan je eruit stemmen.
- Je kids krijgen kadootjes, privéles, zangles etc.
- We schuiven je continu naar voren in de media
- Als je er niet uit jezelf uit gaat win je de villa sowieso

Zoiets zal er in haar spelvoorwaarden staan.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:29 schreef APK het volgende:

[..]

Heb je een link
Het kan best zijn dat die zus denkt dat die verhaaltjes die ze voor de camera voorleest als webcammen wordt gezien.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:31 schreef Cyan het volgende:

Ik ga het interview even voor je opzoeken en hier kopiëren

quote:

"Haar zorg kent geen grenzen"

Sinds de eerste uitzending van het Talpa programma De Gouden Kooi is één deelneemster gesprek van de dag: Natasia. Vriendin ging op bezoek bij haar zussen Joan, Merlien en Astrid.

Een groot deel van Nederland vindt dat de 32-jarige Natasia een slechte moeder is, omdat ze voor het tv programma De Gouden Kooi haar twee kinderen achterliet. Twee kamerleden spraken zelfs van "verwaarlozing". Ook jeugdzorg kwam meteen kijken. Maar wie is Natasia nu echt? Wat beweegt haar om zich voor het oog van heel Nederland vrijwillig te laten opsluiten in de kapitale villa? Haar drie oudere zussen geven tekst en uitleg.

Merlien (42): "Natasia is al jaren moe, eigenlijk is ze op. Ze is De Gouden Kooi ingegaan, omdat ze geen andere uitweg zag. Ze wil maar één ding: een goede moeder zijn voor haar kinderen. In De Gouden Kooi kan ze aan zichzelf werken en krijgt ze psychologische hulp. Zodra ze er klaar voor is, stapt ze eruit. Het gaat haar totaal niet om het winnen van veel geld!"

Astrid (38): "Haar zoontje Yairo, die nu zes is, is geboren met een leverziekte. Vanaf zijn geboorte lag hij vaak in het ziekenhuis en liep Natasia met hem continu dokters af. Haar dochtertje Cheyenne - zij is negen jaar - was dan bij een van ons of Natasia nam haar mee. Op een gegeven moment had Cheyenne zoiets van: hé, ik ben er ook nog! Logisch, zij had natuurlijk ook aandacht nodig. Het kostte Natasia enorm veel energie om goed voor beide kinderen te zorgen. En uiteindelijk had ze geen energie meer over."

Merlien: "Vijf jaar geleden kwam Natasia naar mij toe en zei: "Merlien, ik ben op." Ik raadde haar aan hulp te zoeken bij jeugdzorg. Ik ben zelf al tien jaar pleegmoeder en vang al vijftien jaar kinderen op. Ik had in dat kader goede ervaringen met jeugdzorg. Wij als zussen hielpen Natasia trouwens al met praktische dingen, zoals oppassen enzo, maar ze had daarnaast ook professionele geestelijke ondersteuning nodig. Ik ben samen met Natasia naar jeugdzorg gegaan. Natasia wilde graag een psychologische test, maar dat was niet nodig, vond jeugdzorg. Wel zijn ze haar thuis komen kijken. Al snel was de conclusie dat Natasia een prima moeder is. Natasia bleef echter aangeven dat ze het zo niet redde en hulp nodig had. Twee jaar geleden vroeg ze of ik Cheyenne wilde opvangen. Ze had een heel zware perdiode achter de rug. Yairo was net getransplanteerd en zij en Cheyenne hadden maandenlang in het Ronald McDonald-huis gewoond. Ik belde jeugdzorg om door te geven dat Cheyenne voorlopig bij mij zou wonen. Dat vonden ze prima. Helaas werd de opvang me na een tijdje te zwaar. Dat kwam, omdat Natasia zich er steeds mee bemoeide. Ik probeerde Cheyenne in het gareel te krijgen. Ze was erg verwend door haar moeder. Maar Natasia vond vaak dat ik te streng was en deed dan weer teniet wat ik aan het opbouwen was. Daarom leek het me beter als Cheyenne weer naar huis ging."

Astrid: "Natasia draagt haar kinderen op handen. Haar zorg kent geen grenzen. Ze gaat zo op in haar kinderen dat ze geen tijd voor zichzelf heeft. Ze krijgen alles in overvloed. Het hele huis ligt bezaaid met speelgoed. Haar kinderen mogen niets tekort komen."

Joan (45): "Die grenzeloze zorg komt doordat Natasia zich schuldig voelt. Schuldig omdat ze een ziek zoontje heeft gebaard en dat ze haar dochter niet haar eigen vader kan geven. De kinderen hebben allebei dezelfde vader, maar ze hebben al jaren geen contact meer met hem. Hij is ook geen voogd. Hij is weggegaan toen de kinderen nog klein waren en wil geen contact meer met ze. Op zich is Natasia pedagogisch bekwaam, maar doordat ze zich schuldig voelt, schiet ze door. En dat is niet goed."

Merlien: "Op een ochtend belde Natasia en vertelde me dat ze zich had opgegeven voor De Gouden Kooi. "Dit is het! Ik ga op vakantie!" riep ze. Ik heb er in het begin wel even aan moeten wennen. Maar al snel zag ik dat het wel eens heel goed voor Natasia zou kunnen zijn om zo'n avontuur aan te gaan. Ik ben zelf op gesprek geweest bij John de Mol om over Natasia te praten. Ze spraken familieleden van kandidaten om op die manier een goed beeld van iemand te krijgen. Ik kreeg het gevoel dat ze daar zorgvuldig met Natasia omgaan en dat ze prima psychologische steun krijgt."

Joan: "Diezelfde dag belde Natasia mij ook. Ze zei: "Ik ben zo moe! Niemand weet wat ik van binnen meemaak." Ze vertelde vervolgens over De Gouden Kooi. Ze zag het als haar enige kans om er weer bovenop te komen. Twee jaar geleden had ze al eens gezegd dat ze het liefst naar een onbewoond eiland wilde. Als ik daar nu aan terugdenk, is haar wens eigenlijk uitgekomen. Natuurlijk vond ik het niet leuk dat ze aan het programma mee ging doen. Maar ze zei: "Ik moet er even uit! Ik moet mezelf weer opladen. Dat kan alleen hier. Als mijn doel bereikt is, ga ik eruit." Het enige wat je als zus in zo'n situatie kunt doen, is haar steunen zoveel je kunt."

Astrid: "Natasia zit er absoluut niet voor het geld. Mensen die haar kennen, weten dat. Maar de rest van Nederland heeft het ook kunnen zien. Toen de honderdduizend euro, waarop de deelnemers kans maakten wanneer ze eerder De Gouden Kooi uitgingen, werd uitgedeeld, zei Natasia: "Ik hoef het niet." Ze wilde dat het naar een andere deelnemer, Brian, ging. Als het Natasia om het geld te doen was geweest, was ze er wel voor gegaan. De meeste bewoners wilden op haar stemmen, maar zei vond dat Brian het geld harder nodig had. Nee, Natasia geeft helemaal niets om geld. Als ze tien cent heeft, kun jij er acht van krijgen. Haar deelname aan De Gouden Kooi gaat haar om haar eigen ontwikkeling."

Joan: "Ik was woedend toen ik in een krant - op de voorpagina nog wel - las dat Natasia's bijstandsuitkering zou worden ingetrokken. Natasia heeft helemaal geen bijstandsuitkering! Natasia had een ww-uitkering en die heeft ze nota bene zelf opgezegd. Eerst is ze voor 100% afgekeurd, maar bij een herkeuring werd ze voor 60% goedgekeurd. Dan moet je solliciteren en dat deed Natasia natuurlijk ook. Ze wilde dolgraag werken. Maar als tijdens sollicitatiegesprekken Yairo ter sprake kwam, ging de baan gewoon aan haar neus voorbij. Ze zocht ook hulp bij het Centrum voor werk en inkomen. Ze wilde graag iets vanuit huis opzetten. Maar ze kreeg geen hulp. Ook niet van haar gemeente Almere. Niemand kon haar helpen. Natasia was intussen doodsbang. Bang dat ze niets kon betekenen voor zichzelf, haar kinderen en de maatschappij. Bang dat ze in de bijstand zou eindigen. Ze is heel intelligent. Ze heeft ooit HBO gedaan, maar toen ze verliefd werd, is ze gestopt met school. Door alle foute berichten over Natasia maak ik overuren aan de telefoon. Ik houd contact met alle zussen, broers en andere familieleden en bespreek met ze hoe we met alle negatieve berichten om moeten gaan. Natasia's hele hebben en houwen ligt op straat. Dat kan niet, vinden we. Er worden zoveel dingen gezegd en geschreven die niet kloppen. Bijvoorbeeld over de kinderen. Ze zouden aan hun lot worden overgelaten. Maar ze zijn gewoon thuis. Natasia's vriend zorgt doordeweeks voor ze, samen met een van ons. En in de weekenden logeren de kinderen bij mij, Merlien of Astrid. Natasia kan in De Gouden Kooi tot rust komen en aan zichzelf werken. Dat geldt ook voor Yairo en Cheyenne. We verzorgen ze met liefde. Maar we stoppen ze niet vol, zoals hun moeder. We hebben altijd al een goed contact met ze gehad. En zijn altijd bij hun leven betrokken geweest. Als Natasia bijvoorbeeld een moelijk gesprek op school had, ging een van ons altijd mee. We weten precies hoe haar kids in elkaar zitten."

Merlien: "We hebben journalisten uit heel Nederland en zelfs uit Belgie, Duitsland en Engeland aan de deur gehad. Dat is echt ontzettend vervelend, vooral voor de kinderen. Niet het feit dat hun moeder in De Gouden Kooi zit, is slecht voor ze, maar al die negatieve berichtgeving eromheen. Het gaat zo ontzettend ver... Toen ik aan een journalist vroeg hoe hij aan ons adres was gekomen, wist ik niet wat ik hoorde. Een wethouden van de gemeente Almere had het doorgegeven!"

Joan: "Verschrikkelijk toch? Dat had hij nooit mogen doen. Het raakt me heel diep in mijn hart wat ze allemaal over mijn zusje schrijven. Ik heb zelfs naar een Surinaamse radiozender gebeld en in de uitzending uitgelegd waarom ze in De Gouden Kooi zit, omdat ik de negatieve verhalen over haar beu ben."

Merlien: "Ik heb me heel erg geirriteerd aan de berichtgeving in de krant van jeugdzorg. Ze zouden een kijkje genomen hebben bij Yairo en Cheyenne om te controleren of ze wel goed verzorgd worden nu Natasia weg is. De conclusiewas dat de kinderen inderdaad goed worden verzorg, zo las ik. Maar de vriend van Natasia heeft ze niet eens binnen gelaten. Ik was er zelf bij. Nou hoeft jeugdzorg niet meer te komen kijken, want ze worden echt goed verzorgd. Maar ze hadden Natasia in het verleden beter moeten helpen. Dan had ze nu niet in De Gouden Kooi gezeten."

Joan: "Ik vraag me soms af hoe het voor Natasia is om te weten dat er zulke onzin wordt geschreven. Ze doet wel stoer, maar ik weet zeker dat ze af en toe onder de douche - als niemand haar ziet - tranen met tuiten huilt. Van woede en verdriet. Natasia heeft een hele grote mond. Wat anderen alleen maar denken, zegt zij. Maar ze heeft een hart van goud."

Astrid: "Toen Natasia de eerste negatieve artikelen over zichzelf las, wilde ze eruit stappen. Wij hebben gezegd: "Blijf zitten." Ze zou er gebroken uit gekomen zijn. En dan was alles voor niets geweest. Dan was ze nog verder van huis dan voorheen. We begrijpen echt niet waarom ze zo naar beneden wordt gehaald in de pers."

Merlien: "De beelden van Natasia die naar De Gouden Kooi vertrok en een huilende Cheyenne achterliet, waren wereldnieuws. Echt, ze zijn wereldwijd uitgezonden. En heel veel mensen zeiden: "Kijk eens wat ze haar kind aandoet! En dat voor honderduizend euro extra." Maar zo was het niet. Gordon ging de deelnemers langs om ze over te halen om voor een ton euro eerder De Gopuden Kooi in te gaan. Ze moesten dan meteen met hem mee. Natasia besefte dat toen Gordon aan de deur kwam, ze op dat moment móest gaan. Ze wist dat ze het anders niet meer zou kunnen. Het had niks met geld te maken. Dat Cheyenne zo moest huilen, is logisch. Iedereen was zo onder de indruk van haar. Maar volgens mij is dat, omdat het de mensen herinnert aan hun eigen pijn en verdriet. Dat projecteren ze nu op Natasia en haar kinderen. Maar Natasia heeft haar kinderen niet gedumpt, ze heeft ze niet mishandeld of vermoord, ze heeft ze overgedragen. Juist omdat ze een goede moeder wil zijn. Het is ook heel gewoon dat je als familie voor elkaars kinderen zorgt. We steunen Natasia. Als ze niet naar De Gouden Kooi was gegaan, had ze uiteindelijk misschien wel naar een psychiatrische inrichting gemoeten. Dat zou pas erg geweest zijn voor de kinderen."

Joan: "Het positieve van Natasia's deelname en alle commotie die dat geeft, dat onze familieband extra wordt versterkt. We zijn nog dichter naar elkaar toegegroeid. Ook het contact met onze moeder in Suriname is hecht. Ik houd haar via de telefoon op de hoogte. Ze vond het eerst maar niets dat Natasia aan De Gouden Kooi ging meedoen. Maar ze heeft zich erbij neergelegd, omdat ze weet dat we goed op de kinderen passen. Ze maakt zich wel zorgen natuurlijk. Gelukkig kunnen we haar redelijk geruststellen. We houden alle negatieve publiciteit zo veel mogelijk bij haar weg. Dat vertellen we haar pas als alles achter de rug is. Het heeft geen zin om haar nodeloos boos of verdrietig te maken. Ze brandt voor Natasia een extra kaarsje als ze naar de kerk gaat."

Merlien: "We hebben geen idee hoe lang Natasia nodig heeft voordat ze weer klaar is voor het gewone leven. Volgens mij leeft ze nu van dag tot dag. Gelukkig zien we nu al een verbetering. Ze heeft ook tegen ons gezegd: "Als ze me nu wegsturen, is het niet erg. Ik voel me al een ander mens."

Joan: "Het gaat goed met de kinderen. Natuurlijk misten ze in het begin hun moeder. Maar ze zijn nu stukken rustiger. Ze volgen Natasia op televisie en via internet en ze kunnen met haar praten via een webcam. Natasia leest de kinderen een boekje voor voordat ze gaan slapen, bidt met ze en zegt welterusten."

Bron - Vriendin

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:34 schreef APK het volgende:

[..]

Merci.

quote:

Ze volgen Natasia op televisie en via internet en ze kunnen met haar praten via een webcam. Natasia leest de kinderen een boekje voor voordat ze gaan slapen, bidt met ze en zegt welterusten."

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:42 schreef APK het volgende:

[..]

Lijkt mij duidelijk, het gaat gewoon over de verhaaltjes die zij voorleest.
Niks interactief webcammen.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:42 schreef APK het volgende:

[..]

Lijkt mij duidelijk, het gaat gewoon over de verhaaltjes die zij voorleest.
Niks interactief webcammen.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:44 schreef Cyan het volgende:

Er staat ze (de kinderen dus) kunnen met haar (Natasia dus) praten via een webcam. Er staat niet: Ze (Natasia) kan met ze (de kinderen) praten via een webcam.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:47 schreef APK het volgende:

[..]

Daar heb je gelijk in, maar ik betwijfel of het waar is.
Dat zouden de andere bewoners moeten merken....

Redactie?
Graag een antwoord.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:45 schreef Cyan het volgende:

Tv/Talpa | 06 September 2006 | 10:07:34

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:49 schreef APK het volgende:

[..]

En het punt is

Ze zoeken nog steeds, getuige de spotjes in de reclameblokken.

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 19:51 schreef Cyan het volgende:

Nu die hardwerkende gewone man nog