Thanks voor het meeleven dames. Voel me meteen een stukkie beter.
![]()
Heb soms ook zo het gevoel dat ik er alleen voor sta; ik ben de enige die verantwoordelijk is voor haar vocht en de enige die er vocht in kan krijgen. (Ze is sowieso al een mama'skindje, vaak wil ze ook alleen door mij getroost worden.) Mijn man zegt wel dat hij het rot vindt, maar ik kan daar soms wel -waarschijnlijk onterecht- chagrijnig van worden. Hij slaapt elke nacht heerlijk, wordt nergens wakker van. En dat frustreert soms. Maar mocht vanmorgen ff uitslapen van hem. Was ook wel nodig want het was weer een helse nacht. Tinka is nu ook nog ont-zet-tend verkouden en met 2 verstopte neusgaten is het lastig drinken he?! Dus dat was de hele nacht ellende. En als mevrouw Tinka niet optimaal in haar velletje zit, slaapt ze sowieso al alleen als ze tegen mama aanligt.
Realiseer me nu pas soms hoeveel gemakkelijker Randy was/is. Gisteren een dagje weggeweest, bij mijn broer op visite. Dan weigert ze helemaal te drinken, ook de borst. Dus maar fruithapje er in voor de vocht en tot vervelends toe proberen. Gevolg; pijnlijke opgezwollen tieten tot en met, waar ik nu nog last van heb.
![]()
Waarschijnlijk morgen minder productie daardoor, dus morgennacht zal ze wel weer vaker komen om het op te porren. 3 dagen lol van een dagje weg.
Extra melk geven is geen optie, ze mag van mij drinken zoveel ze wil, maar meestal drinkt ze nog niet eens een hele tiet leeg. Ik kan haar aansporen wat ik wil, ze drinkt daarna gewoon niet meer. Ben dat 'gevecht' ook zat, als ze niet meer drinken wil, dan niet.
Ik ben de hele dag thuis maar heb wel een peuter rondlopen waar ze erg snel door afgeleid is. Dat maakte voeden ook al tot een gevecht, vandaar alleen nog het op bed voeden. In alle rust, zonder afleiding, maar dan is het nog op de door mevrouw gekozen momenten. Anders blijft ze wegdraaien. Inmiddels heb ik me daarbij neergelegd, ik weet bijvoorbeeld dat ik haar eerst in bed moet stoppen 'savonds en dat ze 10 minuten later huilt van de honger. Ook goed, want ik ben het vechten zo verschrikkelijk moe.
Voel me helemaal een beetje moedeloos nu ik dit schrijf. Ze vraagt zoveel energie van me. En aan de ene kant vleit dat me, dat ik zo belangrijk voor haar ben. Aan de andere kant is het zo vervelend dat het altijd mama MOET zijn. Zo ook met de borstvoeding; ik vind het fijn dat ik het haar nog steeds geef, hoewel het van het begin af aan letterlijk en figuurlijk een gevecht is geweest, geniet ik van de intimiteit. Maar het is wel heel vervelend dat ik nooit een avond weg kan, dat ze me nooit langer dan 3 uur laat slapen, dat de bv MOET. Terwijl ik aan de andere kant ook niet anders zou willen. Pfff... wat doe ik moeilijk he? Ben moe....
Sorry voor deze klaagzang... moest het ff kwijt.