quote:Raster-Noton is inderdaad veel meer dan een muzieklabel, het is een kunstenaarscollectief dat een platform biedt voor diegenen die altijd de grenzen opzoeken van geluid en ontwerp. Mensen als Ryoji Ikeda, Ruichi Sakamoto, Alva Noto, CoH en Senking hebben bij Raster-Noton een uitlaatklep gevonden voor hun extreme en digitale geluidsexperimenten. Bij de meerderheid van de R-N uitgaves is muzikale compositie op de achtergrond geraakt en worden structuur en textuur vermengt tot krachtige demonstraties in geluid. R-N is abstract, provocatief, creatief, brutaal, stijlvol en indrukwekkend.rastermusic/noton is a label cooperation for electronic music based in germany. in 1999 both artist labels rastermusic and noton.archiv für ton und nichtton merged and the foundation stone for a co-work uniting sound and art design with strong attention to scientific sequences was laid down.
Since then olaf bender and carsten nicolai together have been running the label raster-noton as a platform for innovative digital music.
Bron
Sommigen vinden het doodsaaie herrie, slaapverwekkend in zijn monotonie, terwijl anderen hier een autonome eigenzinnigheid herkennen die intrigeert en tot denken aanzet.
Enkele uitgaven op het Raster-Noton platform:
Kangding Ray - Stabil
Ryoji Ikeda - Dataplex
CoH - Patherns EP
[ Bericht 96% gewijzigd door JAM op 06-02-2007 12:01:32 ]
quote:Nee,Op maandag 5 februari 2007 22:04 schreef Gellius het volgende:
Ik heb nog geen noot gehoord, maar is dit niet gewoon een soort eigentijds Kraftwerk?
.quote:Mag ik veronderstellen dat je, hoewel je geen noot gehoord hebt, wél hebt geluisterd? De muziek op Raster-Noton is doorgaans a-tonaal van aard.Op maandag 5 februari 2007 22:36 schreef Gellius het volgende:
O.
quote:Nu weet je waar de ontwerpers van de Ipod de mosterd vandaan hebben...Op maandag 5 februari 2007 21:29 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik vind de hoesjes wel aardig...
Voor de beginneling:
CoH (cyrillisch!) - Above Air
Kangding Ray - Stabil
Alva Noto & Ruichi Sakamoto - Insen
Maar eigenlijk kan je geen beginneling zijn, er móét enige muzikale rijping plaatsgevonden hebben voordat de muzikale taal van Raster-Noton begrijpelijk wordt.
[ Bericht 45% gewijzigd door zodiakk op 06-02-2007 09:32:05 ]
.quote:Ik zou wel een poging willen wagen om het uit te leggen, maar je bent de moeite niet waard.Op dinsdag 6 februari 2007 10:04 schreef JAM het volgende:
Wat is dat dan toch; die muzikale taal? Ik vind dat zoiets raars, dat eeuwige verhaal dat muziek talig zou zijn. Ook dat van abstract geluid; dat heb ik ook nog nooit moge begrijpen.
quote:Ik denk ook dat je inderdaad niet verder zou komen dan het wagen van een poging.Op dinsdag 6 februari 2007 13:27 schreef zodiakk het volgende:
[..]
Ik zou wel een poging willen wagen om het uit te leggen, maar je bent de moeite niet waard.
quote:Wat een fijne site om in te grasduinen. Ik kende het collectief niet, maar er staan leuke dingen tussen. Persoonlijk hou ik het meest van de stukken waar - om het zo maar te noemen - 'ritme' in te ontwaren is. De soundscapes doen mij niet zoveel. Ik ben te ongeduldig om daar de spanning in te horen.
quote:Ik ben wel wat gewend van wat Seborik me allemaal heeft voorgeschoteldOp zondag 4 februari 2007 14:44 schreef zodiakk het volgende:
Sommigen vinden het doodsaaie herrie, slaapverwekkend in zijn monotonie, terwijl anderen hier een autonome eigenzinnigheid herkennen die intrigeert en tot denken aanzet.
Kan ik dit ook ergens online vinden, zodiakk?Alhoewel, ik kan waarschijnlijk hier wel wat vinden zeker: http://www.raster-noton.de/start.html
En ik neem aan dat jullie allemaal wel bekend zijn met het downloaden van muziekbestanden.
Ik heb oprecht, voor het laatst gedownload met ehm....Napster
Ik geloof dat dat 5-6 jaar terug was.[ Bericht 43% gewijzigd door De-oneven-2 op 07-02-2007 00:27:28 ]
Op wat voor moment moet je het draaien of in wat voor toestand moet je zijn als je deze muziek wilt kunnen waarderen?
quote:Er is geen handleiding.Op woensdag 7 februari 2007 02:46 schreef gday het volgende:
Dit is eh.. nogal apart..
Op wat voor moment moet je het draaien of in wat voor toestand moet je zijn als je deze muziek wilt kunnen waarderen?
quote:Ik zal nog even wat trial-and-error'en want vannacht bliefde ik het niet zo.
quote:Niet nog steeds. Dit is nieuw voor me. Dit is geluid met visie. En visie mis je vaak bij epileptische knipper en piep muziek. En de doelgroep is qua leeftijd tussen de 25 en 40 jaar in plaats van 15-24. Nog even rijpen dus in jouw geval,Op vrijdag 9 februari 2007 17:37 schreef MeneerTim het volgende:
Hahaha zodiakk, luister je nog steeds naar die epileptische knipper en piep muziek die verdacht veel lijkt op het vastlopen van een MS DOS computer?
.quote:Een stukje uit een interview met Carsten Nicolai, een van de oprichters:Op vrijdag 9 februari 2007 18:58 schreef Ringo het volgende:
Tis wel erg piepkrasknor, maar dat hoeft geen negatief waarde-oordeel te heten.
quote:Regelmatig wordt Nicolai de vraag gesteld waarom hij en zijn trawanten in dezelfde minimalistische stijl blijven werken, en waarom ze zich nooit eens aan iets meer baroks of melodieus wagen. Zoiets zou onmogelijk zijn, beweert Nicolai. “We zijn geen supergetalenteerde goeroes die elke ochtend kiezen wat ze die dag eens gaan doen: filmmuziek, dansmuziek of achtergrondmuziek voor een reclamespot. We zijn een kunstenaarscollectief, geen dienst. Ons label werkt nog steeds als een artistiek gezelschap,
De bedoeling is dus niet om iemand 'van dienst' te zijn (het is vaak moeilijk genietbaar). Het is reductie van muziek tot in het extreme doorgevoerd. En mensen als Alva Noto en Ryoji Ikeda doen dat bijzonder strikt; hun werk heeft soms meer weg van gehoortesten dan muziek.
[ Bericht 4% gewijzigd door zodiakk op 09-02-2007 20:52:54 ]
quote:Nee, hoor. Raster-Noton heeft meer van doen met geluidskunst dan muziek.Op vrijdag 9 februari 2007 22:41 schreef Z het volgende:
Zegt het iets over MUZ dat dit in TTK staat? Ik ga eens op zoek naar die Patherns EP.
quote:Geluidskunst, geluidskunst? WTF is dat nou weer!Op vrijdag 9 februari 2007 22:44 schreef zodiakk het volgende:
[..]
Nee, hoor. Raster-Noton heeft meer van doen met geluidskunst dan muziek.
Wat ik me wel voor kan stellen is dat het leuk is om iets 'lekker weirds' te maken, of om daar van te houden. Het is natuurlijk turboprima om een subcultuur te scheppen of om daar bij te houden. En toch denk ik dat er meer moet zijn.
Hoe werkt dat nou, met die geluidskunst? Ga je zitten met je koptelefoon op en luister je intens? Word je dan enthousiast over het verrassende 'brom'-'woesj' in plaats van het conventionelere 'woesj'-'brom'? Of let je meer op het geheel, op de emoties die de geluiden in je los maken? Of zet je de geluidskunst op als je een boek leest omdat je je dan beter kunt concentreren? Of vind je het eigenlijk ook herrie en is het een leuke grap om mensen op te roepen om het op "helder en snoeihard geluidsniveau" af te spelen omdat het dan pas "ècht goed over komt"? Nou ik trap er mooi niet in!
Ik zoek dus geen recept of een handleiding, maar ik ben echt benieuwd hoe liefhebbers dit lief hebben.
Ik heb zo'n vermoeden dat ie jou ook wel ligt.
( En dan met name Textstar, Kosmischer Pitch en Loop-finding-jazz-records...)
Briljante platen.
Dat wilde ik toch nog even gezegd hebben.
quote:Ik had een handleiding in pdf. Heel duidelijk. Die ben ik helaas kwijt.Op zaterdag 10 februari 2007 00:43 schreef Bazyx het volgende:
Ik zoek dus geen recept of een handleiding, maar ik ben echt benieuwd hoe liefhebbers dit lief hebben.
Persoonlijk geniet ik, zoals ik hierboven ook al zei, niet van de drones en de soundscapes, de constante brom en meer van dat soort 'noise'. Ik wil graag een soort ritme herkennen. Iets als Bit van Alva Noto (10 MB) vind ik heerlijk om gewoon als muziek te luisteren. Voor mij is het niets anders dan mooie geluiden op een mooie manier samengesmolten. Ik ben het ook niet met zodiakk eens als hij zegt dat het geen muziek is maar kunst. Het is gewoon muziek, maar dan anders dan wat je al kent uit de Top 2000. (Even los van de vraag in hoeverre muziek kunst is op zichzelf.)
quote:Het klinkt als de binnenkant van mijn laptop.Op zaterdag 10 februari 2007 02:00 schreef broer het volgende:
Iets als Bit van Alva Noto (10 MB) vind ik heerlijk om gewoon als muziek te luisteren.
quote:Intrigerend, dat wel. Intrigerend.
Niet mooi.
quote:Zonet zei je nog dat dit muziek was en geen kunst. Dus hoe kunnen we dan nu op 'de kunstkwestie' uitkomen broer?Op zaterdag 10 februari 2007 03:01 schreef broer het volgende:
Dan kom je toch weer op de 'kunst'-kwestie uit, OllieA. Want moet 'kunst' mooi zijn? Moet het behagen? Moet het bevestigen wat je al wist?
quote:Ik vind het een prikkelend idee om dingen als frequentie, golflengte, amplitude, snelheid en periode als instrument kan gebruiken, in plaats van dat je die dingen als eigenschappen van een instrument ziet. Je stript het geluid helemaal totdat het weinig anders meer is dan frequenties met een bepaalde golflengte, amplitude, etc. en begint vervolgens op dat niveau te verkennen wat er allemaal mee kan.Op zaterdag 10 februari 2007 00:43 schreef Bazyx het volgende:
Ik zoek dus geen recept of een handleiding, maar ik ben echt benieuwd hoe liefhebbers dit lief hebben.
Ik vind het kunstzinnig, origineel en bovendien goed uitgevoerd als men op dat abstracte niveau de luisteraar kan verrassen, boeien en nieuwsgierig maken. En bij mij zijn ze daar in geslaagd. En een hard geluidsniveau voor Raster-Noton is als het met je eigen ogen zien van een schilderij in plaats van via een zwart-wit televisie.
quote:Die platen staan hier al jaren in de kast, DO2.Op zaterdag 10 februari 2007 00:47 schreef De-oneven-2 het volgende:
Maar je zou Jan Jelinek eens moeten beluisteren, zodiakk.
Ik heb zo'n vermoeden dat ie jou ook wel ligt.
( En dan met name Textstar, Kosmischer Pitch en Loop-finding-jazz-records...)
Briljante platen.
Dat wilde ik toch nog even gezegd hebben.
quote:Ik had moeten zeggen: "Ik ben het ook niet met zodiakk eens als hij zegt dat het geen muziek is maar geluidskunst." Daar maak ik geen onderscheid tussen. Ik vind muziek op zichzelf wél kunst.Op zaterdag 10 februari 2007 07:34 schreef Automatic_Rock het volgende:
Zonet zei je nog dat dit muziek was en geen kunst. Dus hoe kunnen we dan nu op 'de kunstkwestie' uitkomen broer?
quote:De meeste mensen hebben andere associaties bij geluidskunst dan bij muziek. Door het woord geluidskunst zijn ze wellicht wat minder achterdochtig over iets wat ze niet kennen.Op zaterdag 10 februari 2007 13:06 schreef broer het volgende:
[..]
Ik had moeten zeggen: "Ik ben het ook niet met zodiakk eens als hij zegt dat het geen muziek is maar geluidskunst." Daar maak ik geen onderscheid tussen. Ik vind muziek op zichzelf wél kunst.
quote:Begrijp ik dus goed dat je een grote afstand bewaart tot de geluiden en dat je je gevoel er niet bij betrekt? Dan denk ik dat geluidskunst toch een beter woord is dan muziek, omdat muziek vaak toch prettig moet klinken of gevoelens op moet wekken. Van kunst geniet je eerder op een 'abstract niveau' dan van muziek, zou ik denken.Op zaterdag 10 februari 2007 12:07 schreef zodiakk het volgende:
Ik vind het een prikkelend idee om dingen als frequentie, golflengte, amplitude, snelheid en periode als instrument kan gebruiken, in plaats van dat je die dingen als eigenschappen van een instrument ziet. Je stript het geluid helemaal totdat het weinig anders meer is dan frequenties met een bepaalde golflengte, amplitude, etc. en begint vervolgens op dat niveau te verkennen wat er allemaal mee kan.
Ik vind het kunstzinnig, origineel en bovendien goed uitgevoerd als men op dat abstracte niveau de luisteraar kan verrassen, boeien en nieuwsgierig maken. En bij mij zijn ze daar in geslaagd. En een hard geluidsniveau voor Raster-Noton is als het met je eigen ogen zien van een schilderij in plaats van via een zwart-wit televisie.
quote:Nee, tenzij je 'verrassen, boeien en nieuwsgierig maken' geen emoties vindt.Op zondag 11 februari 2007 02:19 schreef Bazyx het volgende:
Begrijp ik dus goed dat je een grote afstand bewaart tot de geluiden en dat je je gevoel er niet bij betrekt?
Misschien Z, moet je ook niet gaan wachten op een bassdrum, en genieten van wat je wel krijgt
quote:Nee, duh. Ik geef eerder in dit topic aan dat deze muziek geen handleiding heeft. Het trekt je aan, of niet. En het is bijzonder moeilijk uit te leggen wat dat dan precies is. Als mij dan gevraagd wordt waarom het mij aantrekt, dan probeer ik wel wat toelichting te geven, maar uiteindelijk levert het geen dieper begrip op van de muziek.Op zondag 11 februari 2007 11:09 schreef Z het volgende:
Die Paterns EP vind ik nou niet echt wereldschokkend, ik verwacht ieder moment de bassdrum die vervolgens niet komt. Ook zodiakk's betoog over golfjes laat mijn hart niet sneller kloppen bij het beluisteren van de EP.
quote:Of juist niet. Je hoeft het niet mooi te vinden.Op zondag 11 februari 2007 11:34 schreef Automatic_Rock het volgende:
Misschien Z, moet je ook niet gaan wachten op een bassdrum, en genieten van wat je wel krijgt
quote:Nr. 1 was meer geïnteresseerd in de kast.Op maandag 12 februari 2007 11:35 schreef gday het volgende:
Het voornaamste effect tot nu toe is dat huisdieren heel apart kunnen reageren op dezemuziekgeluiden.
Nr. 2 wist even niet wat hij ermee moest, maar leek wél geboeid.
Nr. 3 bleef op veilige afstand.
quote:De zodiakk die jij kent en waarmee jij 8bit-muziek associeert is al een tijd dood.Op maandag 19 februari 2007 01:39 schreef I.R.Baboon het volgende:
Kijk, dát is nou wel leuke zodiakkmuziek, MT.
quote:Wij hebben hem gedood, -- jullie en ik! Wij allen zijn zijn moordenaars!Op maandag 19 februari 2007 10:41 schreef zodiakk het volgende:
[..]
De zodiakk die jij kent en waarmee jij 8bit-muziek associeert is al een tijd dood.
Kippenvel en pijn op mijn borst. Best raar, maar dat heb ik ook bij Canon van Pachelbel. Auw.Er is een uitgebreide review gepubliceerd van 'Test Pattern' in The Wire, waarin duidelijk wordt waarom dit veel meer is dan pretentieuze ruis:
quote:The Wire Magazine, # 292, june 2008,
Ikeda's latest Datamatics release channels raw digital information into eardrum - bursting al By David Stubbs
Ryoji Ikeda
Test Patterns
RASTER-NOTON CD
The New Yorked based Japanese composer Ryoji Ikeda has always been concerned with the nature of sound, from its basic constitution to its outer limits, as well as testing the very act of listening itself. On his 1996 album +/- he took music to the threshold of inaudibility, culminating in a high frequency tone which, Ikeda stated in his sleevenotes, "the listener becomes aware of only upon its disappearance". Paradoxically, 'listening' is not exactly what one does to the sound data generated by Ikeda, with all the dumb envelopment that term implies.
This is the second CD release as part of Ikeda's ongoing Datamatics project - the first was Dataplex, also released on Raster-Noton in 2005, Contemporary digital life is buoyed along on a vast, invisible wash and flow of data, in the form of texts, music, photos, films and so on. The idea of Test Patterns is to take extracts of this data and convert it into binary patterns, as demonstrated in the album's barcode cover artwork, and then into digital audio files. To listen to Test Patterns is to listen to the very stuff, the hitherto unheard chatter of the modern world.
All of this is granular grist to Raster-Noton, many of whose releases deal in lower case minimal extremism, raw essences and music as numeracy, The results can be as dry as dead mathematicians' bones. Test Patterns is certainly not that. It is exhilarating, shocking, wholly satisfying. You are warned - a sticker on the album cover advises against high volume listening to Test Patterns, as this may cause damage both to your electronic equipment and your eardrums. There are 16 tracks. From opener "test pattern #0001" through to "test pattern #0000", their titles represent all the possible permutations of a four digit sequence using the numbers one and zero. Attempts to convey imagistically what is going on bounce off these frictionless sound surfaces: the likes of "test pattern 1111" spurt spider's kneecap-sized particles in a fury of straight lines and intricately patterned intervals, black, white, black, black, black, white,
But what is going on, what struggles to go on, is quite astonishing. The rapidfire patter comes at you from an angle, at a pace, with an insistence that begs a new mode of listening. It's as if the very fur of the eardrum is being pricked upright for the very first time. That's down to the sheer velocity of these audio files, which proceed at a rate of some hundreds of frames per second.
By the fourth track, "test pattern #0100", the seemingly irregular but mathematically determined sequences take on remotely funky properties, of riffs and loops. Momentarily, you could be listening to Autechre - the sound matter begins to make sense as music, and as the logical patterns emerge, they excite a cerebral equivalent of the butt twitch, This is at once warmly welcomed and a little disappointing: it's a relief, but you don't want these pieces to settle into precedent grooves, you want its pristine alienness to be preserved. One harbours similarly ambivalent feelings about "test pattern #1010", which threatens to fall into the clavichord funk mode of Steve Wonder's "Superstition". That it doesn't is all the better - one of the great joys of Test Patterns is that of pleasure glimpsed through the bars of digital code, but categorically and altogether denied.
If this is not exactly music, then there are certainly parallels - the way the album accrues momentum as it carries through, culminating in the seismographic fury and granular whirlwind of "test pattern #1001" and the dousing frenzy of "test pattern #0000". But Test Patterns, in its own, scrupulous, methodical way does pose questions about the relationship between the listener and the listened-to. It's to be distinguished from certain extreme noiseniks, or the likes of Mattin, where the music is too often no more than a sado-masochistic test of endurance. Catch Test Patterns in the wrong frame of mind, or with inappropriate expectations, and it will probably seem waspishly, pointlessly dissonant, too intrusive to be Ambient, too lacking in obvious handles for it to serve any other function. This is not an album to be 'used' in that way. Rather, it asks to be contemplated. There are doubts as to what is sound art and what is not - Test Patterns undoubtedly is, and as such, its place (home? Headphones? Visual art gallery?) has not yet quite been found.
But then, what does contemplation of Test Patterns yield? On one level it could be seen as a critique of digital sound. These tracks bring home the fundamental limitations of its binary system one and zero, that's your lot. No nuance, no shades of grey, no waste product, no arcs or bends, none. of the myth of grace or spheres, and, lower case god forbid, no tunes. However, what it does achieve in spite of those limitations is breathtaking. Following exposure to Test Patterns, you feel not only that your capacity to experience contemporary sonic ranges has been enlarged, but also that your capacity to take in sound has been encouraged to a pinpoint sharpness. You come away, immaterially, a little richer and wiser.
quote:Op zondag 1 juni 2008 19:01 schreef zodiakk het volgende:
Er is een uitgebreide review gepubliceerd van 'Test Pattern' in The Wire, waarin duidelijk wordt waarom dit veel meer is dan pretentieuze ruis:
[..]
Ik dacht laatst een nieuwe Raster-Noton te horen, bleek het de droge kogellagers van de kinderwagen te zijn.
quote:Het brengt je blijkbaar voldoening om flauwe grapjes te maken over Raster-Noton. Maar het maakt niet uit, het is vaak zo dat als iemand iets niet begrijpt hij een reden zoekt waarom hij het niet wil begrijpen, om zo geen gezichtsverlies te hoeven lijden. Heel menselijk, maar niettemin kleinzielig.Op vrijdag 11 juli 2008 12:59 schreef Z het volgende:
Ik dacht laatst een nieuwe Raster-Noton te horen, bleek het de droge kogellagers van de kinderwagen te zijn.
quote:Been there, done that, MeneerTimOp vrijdag 11 juli 2008 12:27 schreef MeneerTim het volgende:
Zodiakk, ik woon nu in Berlijn en hier geven ze regelmatig gratis concerten met experimentele muziek waar jij ongetwijfeld hitsig van zou worden.
. En ik word niet hitsig van experimentele muziek, maar blijkbaar bedoel je het zelfde als wanneer je iets subliems ervaart. Of zoals Ryoji Ikeda zegt over zijn in Amsterdam tentoongestelde lichtblokken: "Zo zal het kunstwerk het gevoel opwekken van iets onbeschrijflijks, onvergetelijks en onaards. Het zal subliem zijn.".Ergens ligt nog een harde schijf met een directory \Upload_#Filosofie;. Een mooi verzameling van drs. P., minimale techno, Bach en marsmuziek.
quote:Op vrijdag 13 maart 2009 17:28 schreef Gellius het volgende:
Bakkei! De man vanhet servertjede magnetronkoffie!
Maar om terug te komen op Atom: Ik ben ondertussen thuis en heb kunnen grasduinen in de kast op zoek naar wat werk van Atom en kwam daar tegen "Jet Chamber IV" van Atom Heart en Pete Namlook. Een album wat bij mij de laatste jaren een tikje in de vergetelheid was geraakt maar nu mijn woonmaker weer heerlijk vult. De eerste track "Zappel Jazz" bewijst op niet misteverstane wijze dat een EMS VCS-3 buitengewoon geschikt is als jazz instrument.