Raster-Noton.

quote:

rastermusic/noton is a label cooperation for electronic music based in germany. in 1999 both artist labels rastermusic and noton.archiv für ton und nichtton merged and the foundation stone for a co-work uniting sound and art design with strong attention to scientific sequences was laid down.

Since then olaf bender and carsten nicolai together have been running the label raster-noton as a platform for innovative digital music.

Bron

quote:

Op maandag 5 februari 2007 22:04 schreef Gellius het volgende:
Ik heb nog geen noot gehoord, maar is dit niet gewoon een soort eigentijds Kraftwerk?

quote:

Op maandag 5 februari 2007 22:36 schreef Gellius het volgende:
O.

quote:

Op maandag 5 februari 2007 21:29 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik vind de hoesjes wel aardig...

quote:

Op dinsdag 6 februari 2007 10:04 schreef JAM het volgende:
Wat is dat dan toch; die muzikale taal? Ik vind dat zoiets raars, dat eeuwige verhaal dat muziek talig zou zijn. Ook dat van abstract geluid; dat heb ik ook nog nooit moge begrijpen.

quote:

Op woensdag 7 februari 2007 02:46 schreef gday het volgende:
Dit is eh.. nogal apart..

Op wat voor moment moet je het draaien of in wat voor toestand moet je zijn als je deze muziek wilt kunnen waarderen?

quote:

Op vrijdag 9 februari 2007 17:37 schreef MeneerTim het volgende:
Hahaha zodiakk, luister je nog steeds naar die epileptische knipper en piep muziek die verdacht veel lijkt op het vastlopen van een MS DOS computer?

quote:

Op vrijdag 9 februari 2007 18:58 schreef Ringo het volgende:
Tis wel erg piepkrasknor, maar dat hoeft geen negatief waarde-oordeel te heten.

quote:

Regelmatig wordt Nicolai de vraag gesteld waarom hij en zijn trawanten in dezelfde minimalistische stijl blijven werken, en waarom ze zich nooit eens aan iets meer baroks of melodieus wagen. Zoiets zou onmogelijk zijn, beweert Nicolai. “We zijn geen supergetalenteerde goeroes die elke ochtend kiezen wat ze die dag eens gaan doen: filmmuziek, dansmuziek of achtergrondmuziek voor een reclamespot. We zijn een kunstenaarscollectief, geen dienst. Ons label werkt nog steeds als een artistiek gezelschap,

quote:

Op vrijdag 9 februari 2007 22:41 schreef Z het volgende:
Zegt het iets over MUZ dat dit in TTK staat? Ik ga eens op zoek naar die Patherns EP.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2007 00:43 schreef Bazyx het volgende:
Ik zoek dus geen recept of een handleiding, maar ik ben echt benieuwd hoe liefhebbers dit lief hebben.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2007 00:47 schreef De-oneven-2 het volgende:
Maar je zou Jan Jelinek eens moeten beluisteren, zodiakk.
Ik heb zo'n vermoeden dat ie jou ook wel ligt.
( En dan met name Textstar, Kosmischer Pitch en Loop-finding-jazz-records...)

Briljante platen.

_{Dat wilde ik toch nog even gezegd hebben.}

quote:

Op zaterdag 10 februari 2007 13:06 schreef broer het volgende:

[..]

Ik had moeten zeggen: "Ik ben het ook niet met zodiakk eens als hij zegt dat het geen muziek is maar geluidskunst." Daar maak ik geen onderscheid tussen. Ik vind muziek op zichzelf wél kunst.

quote:

Op zondag 11 februari 2007 02:19 schreef Bazyx het volgende:
Begrijp ik dus goed dat je een grote afstand bewaart tot de geluiden en dat je je gevoel er niet bij betrekt?

quote:

Op zondag 11 februari 2007 11:09 schreef Z het volgende:
Die Paterns EP vind ik nou niet echt wereldschokkend, ik verwacht ieder moment de bassdrum die vervolgens niet komt. Ook zodiakk's betoog over golfjes laat mijn hart niet sneller kloppen bij het beluisteren van de EP.

quote:

Op zondag 11 februari 2007 11:34 schreef Automatic_Rock het volgende:
Misschien Z, moet je ook niet gaan wachten op een bassdrum, en genieten van wat je wel krijgt

quote:

Op maandag 19 februari 2007 01:39 schreef I.R.Baboon het volgende:
Kijk, dát is nou wel leuke zodiakkmuziek, MT.

quote:

The Wire Magazine, # 292, june 2008,

Ikeda's latest Datamatics release channels raw digital information into eardrum - bursting al By David Stubbs

Ryoji Ikeda
Test Patterns
RASTER-NOTON CD

The New Yorked based Japanese composer Ryoji Ikeda has always been concerned with the nature of sound, from its basic constitution to its outer limits, as well as testing the very act of listening itself. On his 1996 album +/- he took music to the threshold of inaudibility, culminating in a high frequency tone which, Ikeda stated in his sleevenotes, "the listener becomes aware of only upon its disappearance". Paradoxically, 'listening' is not exactly what one does to the sound data generated by Ikeda, with all the dumb envelopment that term implies.
This is the second CD release as part of Ikeda's ongoing Datamatics project - the first was Dataplex, also released on Raster-Noton in 2005, Contemporary digital life is buoyed along on a vast, invisible wash and flow of data, in the form of texts, music, photos, films and so on. The idea of Test Patterns is to take extracts of this data and convert it into binary patterns, as demonstrated in the album's barcode cover artwork, and then into digital audio files. To listen to Test Patterns is to listen to the very stuff, the hitherto unheard chatter of the modern world.
All of this is granular grist to Raster-Noton, many of whose releases deal in lower case minimal extremism, raw essences and music as numeracy, The results can be as dry as dead mathematicians' bones. Test Patterns is certainly not that. It is exhilarating, shocking, wholly satisfying. You are warned - a sticker on the album cover advises against high volume listening to Test Patterns, as this may cause damage both to your electronic equipment and your eardrums. There are 16 tracks. From opener "test pattern #0001" through to "test pattern #0000", their titles represent all the possible permutations of a four digit sequence using the numbers one and zero. Attempts to convey imagistically what is going on bounce off these frictionless sound surfaces: the likes of "test pattern 1111" spurt spider's kneecap-sized particles in a fury of straight lines and intricately patterned intervals, black, white, black, black, black, white,
But what is going on, what struggles to go on, is quite astonishing. The rapidfire patter comes at you from an angle, at a pace, with an insistence that begs a new mode of listening. It's as if the very fur of the eardrum is being pricked upright for the very first time. That's down to the sheer velocity of these audio files, which proceed at a rate of some hundreds of frames per second.
By the fourth track, "test pattern #0100", the seemingly irregular but mathematically determined sequences take on remotely funky properties, of riffs and loops. Momentarily, you could be listening to Autechre - the sound matter begins to make sense as music, and as the logical patterns emerge, they excite a cerebral equivalent of the butt twitch, This is at once warmly welcomed and a little disappointing: it's a relief, but you don't want these pieces to settle into precedent grooves, you want its pristine alienness to be preserved. One harbours similarly ambivalent feelings about "test pattern #1010", which threatens to fall into the clavichord funk mode of Steve Wonder's "Superstition". That it doesn't is all the better - one of the great joys of Test Patterns is that of pleasure glimpsed through the bars of digital code, but categorically and altogether denied.
If this is not exactly music, then there are certainly parallels - the way the album accrues momentum as it carries through, culminating in the seismographic fury and granular whirlwind of "test pattern #1001" and the dousing frenzy of "test pattern #0000". But Test Patterns, in its own, scrupulous, methodical way does pose questions about the relationship between the listener and the listened-to. It's to be distinguished from certain extreme noiseniks, or the likes of Mattin, where the music is too often no more than a sado-masochistic test of endurance. Catch Test Patterns in the wrong frame of mind, or with inappropriate expectations, and it will probably seem waspishly, pointlessly dissonant, too intrusive to be Ambient, too lacking in obvious handles for it to serve any other function. This is not an album to be 'used' in that way. Rather, it asks to be contemplated. There are doubts as to what is sound art and what is not - Test Patterns undoubtedly is, and as such, its place (home? Headphones? Visual art gallery?) has not yet quite been found.
But then, what does contemplation of Test Patterns yield? On one level it could be seen as a critique of digital sound. These tracks bring home the fundamental limitations of its binary system one and zero, that's your lot. No nuance, no shades of grey, no waste product, no arcs or bends, none. of the myth of grace or spheres, and, lower case god forbid, no tunes. However, what it does achieve in spite of those limitations is breathtaking. Following exposure to Test Patterns, you feel not only that your capacity to experience contemporary sonic ranges has been enlarged, but also that your capacity to take in sound has been encouraged to a pinpoint sharpness. You come away, immaterially, a little richer and wiser.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2008 12:59 schreef Z het volgende:
Ik dacht laatst een nieuwe Raster-Noton te horen, bleek het de droge kogellagers van de kinderwagen te zijn.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2008 12:27 schreef MeneerTim het volgende:
Zodiakk, ik woon nu in Berlijn en hier geven ze regelmatig gratis concerten met experimentele muziek waar jij ongetwijfeld hitsig van zou worden.