De zus van mijn huisgenoot heeft een dochtertje van zeven met een enorme buik. Zo'n buik heb zelfs ik nooit gehad. Eerst viel het me niet op, maar toen mijn huisgenoot me erop wees, ben ik er eens op gaan letten en ik weet ook waar die buik vandaan komt. Zodra ze hier op visite komen en er een schaal chips op tafel komt, is zij er als de kippen bij. Haar broertje van bijna 2 blijft zelfs de hele tijd bij de tafel staan om chipje voor chipje naar binnen te werken. Hun vader kan er ook wat van. Die gaat ook daar zitten waar de chips en de nootjes staan en dat is ook te zien aan zijn forse postuur. Met z'n drieën vreten ze een hele schaal chips en nootjes leeg.
Ik vind het echt verbazingwekkend dat die ouders hun kinderen niet tot de orde roepen. De moeder heeft ook last van overgewicht en zij lijkt er wel van alles aan te willen doen om af te vallen, maar intussen lijkt het niet tot haar door te dringen dat haar dochter dezelfde problemen zal krijgen als ze zo doorgaat. Ik bedoel: zij weet hoe het is om met overgewicht te kampen. Dat wil je je kinderen toch niet aan doen?
Mijn zussen hebben ook allebei last gehad van overgewicht maar no way dat ze hun kinderen zonder limiet bij de hapjestafel laten staan schransen. Nu is het zelfs zover dat het zoontje van m'n jongste zus niet eens meer bij de chips in de buurt komt, maar een plakje komkommer neemt, omdat hij dat nu eenmaal zo lekker vindt
![]()
. Mijn zus houdt in de gaten wat haar kinderen eten en geeft aan wanneer het genoeg is. Ze hebben echt nooit last van schranspartijen oid.
Dus ja, ik snap het niet hoor. Je wilt je kinderen toch geen ongezond eetpatroon aanleren waar ze op latere leeftijd met moeite weer vanaf komen? (áls ze er al vanaf komen).