Doorgaan of niet? Het is weg...

quote:

Op vrijdag 2 februari 2007 11:33 schreef milagro het volgende:
persoonlijk vind ik ook dat als je al weeeeeeeeeeeekenlang het gevoel hebt, dat die ander meer een vriend is, je 'dat ene' niet meer voelt, het ook weinig zin heeft proberen dat gevoel terug te krijgen door ellenlange gesprekken, omdat die ander de kans moet krijgen of zoiets, je die ander 'niet zomaar ineens' mag laten zitten, je niet 'zomaar ineens' de boel op mag geven.

Dat mag wel, en het is niet 'zomaar ineens' , het is iets wat je al langer voelt meestal, maar negeert omdat je verteld is ooit dat "iedereen dat wel eens heeft" en "het wel weer weggaat".
Zelfs als zou je het de ander vertellen, krijg je net zo'n reactie.

Men zegt vaak "aan een relatie moet je werken, iedere dag" , ik weet niet wat er onder werken in deze verstaan wordt, maar ik vind het tegendeel juist, zodra het werken wordt is er m.i. meer sprake van verplichting, niet op willen geven omdat " je dat nu eenmaal niet zomaar doet" of zoiets.
Ik heb relaties nooit als dusdanig ervaren iig, als iets waar ik dagelijks aan moest werken.

Het gaat vanzelf, en soms gaat het niet meer vanzelf, en ik denk dat degene bij wie het gevoel fout zit op een bepaald moment, zelf als geen ander weet, dat het goed fout zit en dan aan een ander vragen wat te doen, is dan vaker eerder bevestiging zoeken van dat gevoel, dan zich vh tegendeel laten overtuigen.

het gros vd mensen zal reageren met "praten, je moet praten, veel praten, je moet er samen aan werken, jij moet eraan werken" de twijfelaar knikt, en 9 vd 10 keer besluit hij dan toch er een punt achter te zetten.

advies vragen is daarom denk ik vaak meer angst.
je weet zelf ergens al lang wat je wil, maar je durft niet, en hoe meer mensen zeggen dat je moet proberen het gevoel terug te krijgen, hoe meer je je realiseert dat je het echt niet meer wil, je stelt jezelf voor nog eens 1 of 2 jaar met die ander te zijn en dan slaat de paniek je weer om het hart, nee, dat wil ik niet meer.

maar goed, mijn idee erover.

Er is natuurlijk nog een groot verschil tussen praten over het aanwakkeren van de vlam, of concreet iets doen. Natuurlijk is praten heel belangrijk in een relatie, en als één van de twee partners met een dergelijk gevoel rondloopt is het ook belangrijk dat niet voor jezelf te houden, maar alleen maar constant tegen elkaar zeggen dat je dat gevoel hebt, doet natuurlijk nog weinig.
Je kunt ook gewoon zeggen: schat, pak je tas in, we gaan nú naar een romantisch hotelletje, maken ons even een paar dagen helemaal niet druk over samenwonen, of hoe het nou verder moet, en we gaan gewoon lol hebben. Ik denk dat dat een positiever effect heeft dan het onderwerp en zo je relatie, doodpraten.

quote:

Op vrijdag 2 februari 2007 12:16 schreef As_33 het volgende:

[..]

Er is natuurlijk nog een groot verschil tussen praten over het aanwakkeren van de vlam, of concreet iets doen. Natuurlijk is praten heel belangrijk in een relatie, en als één van de twee partners met een dergelijk gevoel rondloopt is het ook belangrijk dat niet voor jezelf te houden, maar alleen maar constant tegen elkaar zeggen dat je dat gevoel hebt, doet natuurlijk nog weinig.
Je kunt ook gewoon zeggen: schat, pak je tas in, we gaan nú naar een romantisch hotelletje, maken ons even een paar dagen helemaal niet druk over samenwonen, of hoe het nou verder moet, en we gaan gewoon lol hebben. Ik denk dat dat een positiever effect heeft dan het onderwerp en zo je relatie, doodpraten.

ik bedoel dus dat als het gevoel weg is, het al te laat is, je het niet met romantische uitjes terug te halen is.

bij de TS krijg ik het idee dat hét station al gepasseerd is.

quote:

Op vrijdag 2 februari 2007 13:03 schreef milagro het volgende:

[..]

ik bedoel dus dat als het gevoel weg is, het al te laat is, je het niet met romantische uitjes terug te halen is.

bij de TS krijg ik het idee dat hét station al gepasseerd is.

Milagro, een vraagje puur uit nieuwschierigheid, ben jij zelf ooit gedumpt door iemand waarbij het gevoel weg was of heb je zelf om die reden een relatie beeindigd?

quote:

Op vrijdag 2 februari 2007 15:13 schreef Moja het volgende:

[..]

Milagro, een vraagje puur uit nieuwsGierigheid, ben jij zelf ooit gedumpt door iemand waarbij het gevoel weg was of heb je zelf om die reden een relatie beeindigd?

sch, foei!

nou, beide logischerwijze, ik bedoel , relaties worden meestal beeindigd toch, omdat het gevoel weg is
maar als beeindiger heb ik bij mezelf iig ervaren dat op het moment dát je het écht uitspreekt het eigenlijk al einde oefening is.
en bij mij, maar ook bij anderen die je er zo over spreekt door de jaren heen, krijg je , ongeacht hoe lang je het voor je gehouden hebt, het zelfde commentaar/reactie van de partner : denk er over na, please, iedereen heeft die gevoelens wel eens, dat is normaal, dat gaat weer over, je moet er aan werken, ons een kans geven etc etc"

natuurlijk zegt de ander dat, die zal bij wijze van ALLES zeggen om je maar om te praten, niet waar, hij of zij wil jou immers niet kwijt, en bij die eerste poging dan bimd je weer in, je durft niet door te drammen erover, je wil de ander niet kwetsen, je ziet de paniek al in diens ogen als je het heel vootzichtig laat vallen en dus zeg je "ja, ms heb je wel gelijk, sorry, ik doe raar, vergeet het maar, kom, we gaan iets leuks doen'...

ik denk, eigen ervaring (als dader én slachtoffer), dat het moment dat je het niet meer trekt vaak ook het moment is dat je het uitspreekt én je niet meer af laat schepen met "dat komt in iedere relatie voor, dat betekent niet dat je dan meteen moet opgeven".

vage twijfels houd je vaak voor je, omdat ook jij wel weet dat die soms de kop op steken, en feitelijk los staan van je relatie.

als je het serieus te berde brengt bij derden, wil je eigenlijk niet omgepraat meer worden, je weet het al, je weet wat je wil,je wil weg.
je hoort jezelf nu echter hardop praten, en ondanks de adviezen van anderen (doe het niet!) , eigenlijk juist dóór die adviezen, raak je meer overtuigt, ieder advies doet je meer beseffen wat je niet wil, en dat is dus in die relatie blijven.
je gaat in je hoofd de scenario's afspelen wat er zou gebeuren als je blijft, het nog eens probeert, en alles in je verzet zich ertegen, al spreek je dat ms niet uit.
en waarom niet, omdat het zo bot en egoistisch overkomt, ook na derden toe, hoe reageert immers het gros "jezus, dat kun je toch niet maken, geef die ander een kans " etc.

en soms is die kans er gewoon niet meer, je hebt geen argumenten echt over het waarom van die verdwenen gevoelens, je hebt ze niet meer, punt.
en blijkbaar is het onacceptabel om met die woorden uit de relatie te stappen, je MOET er een vinger op kunnen leggen, anders ben je de klootzak of de bitch die totaal geen rekening houdt met de ander, diens recht op uitleg.
De verlatene in spé zal smeken om een reden, krijsen van woede om een uitleg, ja en soms zeg je dan maar wat, wat dan ook niet geaccepteerd wordt, de waarheid zou dat overigens ook niet worden, want als je iemand niet kwijt wil, is niets acceptabel tenslotte, je hart breekt.

Er zijn situaties waarbij er gewoon geen uitleg te geven is, je weet het niet , wat je wel weet is dat je het niet meer voelt, dat je je vrijheid terug wil, en (stiekem, meestal spreek je dat niet uit, ook niet op het moment supreme) zo snel mogelijk.


Kortom, ik denk dat de twijfels die erbij horen, nooit uitgesproken worden omdat je zelf onbewust weet dat die niet the real deal zijn.
Op het moment dat je ze wel uitspreekt is het meestal (niet altijd dus) einde oefening, en geen weg meer terug.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 23:29 schreef An24 het volgende:
Zoooo herkenbaar.

Ik kom net uit deze situatie. Vier jaar geleden kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om met mijn ex te trouwen. Ik vond dat we te veel issues hadden waar we eerst aan moesten werken. Dus nog een paar jaar doorgegaan, een huis gekocht, we hadden al jaren samen twee katten (hij trok al eerder bij mij in), veel opgebouwd samen.

En toch was het niet je van het, ook wij waren al lang maatjes en besefte niet dat de relatie al lang bekoeld was. Maar toch waren we "nog niet klaar". Sinds twee maanden heb ik een eigen koophuisje. (na een relatie van 9 jaar). Het heeft wel veel ellende en emoties gekost omdat we alles samen hadden. En achteraf vinden we nog steeds dat we dit eerder hadden moeten doen.

Ik heb ervan geleerd dat ik meer mijn intuitie moet volgen en eerder moet zeggen wat mij op het hart ligt. Nu heeft het mij overbodig veel energie gekost (blijven en de nasleep van de break).

Daarom wens ik je veel sterkte met je keuze, maar denk erom, volg je hart

Emulsifier, ik als de andere kant van het verhaal van An24, kan ik het alleen maar bevestigen. Je verhaal is in vele opzichten zoooo herkenbaar.

Hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt. Jezelf wegcijferen voor een ander gaat alleen maar ten koste van jezelf. En daar heb jij, en je partner uiteindelijk ook, helemaal niets aan. Niemand anders dan jij kan over je gevoel oordelen, omdat dat van jezelf is. Dus als jou gevoel zegt dat er iets niet klopt en dat de relatie ten koste gaat van jezelf moet je dit aankaarten.
I.m.o. is het één van de belangrijkste dingen binnen een goede relatie: het bij jezelf kunnen blijven, zonder dat het ten koste gaat van jezelf en de ander. Met andere woorden je hebt een: ik, de ander en een samen binnen één relatie en alledrie moeten zich er goed bij voelen.

So I repeat: Daarom wens ik je veel sterkte met je keuze, maar denk erom, volg je hart

[ Bericht 0% gewijzigd door TripleBee op 05-02-2007 17:30:50 ]