Hoi mensen,
Toch maar mijn verhaal hier.. De eerste 4 a 5 weken was ik namelijk helemaal kapot van de breuk tussen mij en mijn vriend. (we hadden veeeel ruzie, ik twijfelde of ik daar wel wilde blijven wonen, voelde me uit mn eigen omgeving gerukt. Was ik zelf bij, maar toch) Ben zelfs nog 2 keer naar hem toegegaan om te kijken of er echt niets meer te redden viel.. Huilen, smeken, praten als Brugman..Helaas.. meneer had zelfs al een andere leuke meid ontmoet en zei dat het ws niets meer tussen ons zou worden..
Na de 2e keer dat ik naar hem toe was geweest en hij zei dat ie t prima vond zonder mij en dat ie wel genoot van zn leven alleen, geen stess meer, ruzies etc, had ik zoiets van: Oke, dit was genoeg. Zal nu verder gaan met mn eigen leven. En alsof hij t voelde: hij belde die avond. Of we goede vrienden konden blijven, dat ie nog van me hield en dat hij t er ook moeilijk mee had. Ik heb toen nogal kortaf proberen te doen en dat merkte hij ook. Hij vroeg zich af waarom ik zo kortaf deed. Daarna 3 weken geen contact meer gehad en warempel: op een dag liep ik sochtends op het station en dacht:"Het is net alsof ik nooit ben weggeweest!' (was voor hen namelijk verhuisd om te gaan samenwonen). "ik denk dat ik er nu gewoon overheen ben!!"
Later nog smsjes ontvangen in de trant van nog achtergebleven post en spullen ophalen. Vond t allemaal prima, i didnt care anymore! Uitgegaan met een vriendin in de stad waar we hebben gewoond.. en ja hoor.. meneer was toevallig ook die avond in de stad. Toen hij hoorde waar wij waren, kwam hij bijna op me afgerénd. Hij was zooo blij me te zien!! Ik zag er goed uit! Ik voelde al meteen dat er van mijn kant iets miste.. Later is het nog een emotionele avond geworden. Zn leven was leeg zonder mij, hij miste me nog elke dag.. Kortom, hij wilde t opnieuw proberen. Ik heb gezegd dat t daar nu iets te laat voor was.. ben toch met em mee naar huis geweest.. Sex gehad ( was altijd al heeeerlijk geweest) en snachts weer teruggereden. Voelde me daarna best klote omdat ik had gehoopt dat alles weer zo zou zijn als t was. Dat was dus niet zo. Voor mij voelde t allemaal anders. Daarna nog meerdere afspraken gehad, gezellig gedaan, uiteten, strand, stad in.. Het voelt allemaal goed. maar niet zoals t zou moeten zijn.
Ik wil zo graag dat t weer is zoals t was. Want hij was echt heel erg goed voor me, deed alles voor me. Eigenlijk een perfecte vent. Ik kan me t allemaal helemaal voorstellen met hem! Alleen.. als ik naar hem kijk.. ik weet niet.. ik denk dat er iemand is waar ik verliefder op zal zijn.. Die zal ws niet beter voor me zijn.. maar ik denk dat ik dan meer liefde zal voelen.. het voelt alsof t nu voor hem niet genoeg is.. Ik weet niet wat ik moet doen.. loslaten of een tijd wachten of er toch voor gaan en dan vanzelf kijken of weer wordt zoals eerst??
En voor alle mensen die nu nog verdrinken in liefdesverdriet: Het gaat met de tijd echt over.. dat eenzame KUTgevoel gaat echt weg! Ik had t zelf ook niet gedacht, maar t ging zelfs sneller dan verwacht!!
xxx