Attachment parenting / natural parenting

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 18:05 schreef innovative het volgende:

[..]

Dat, dus... En eigenlijk vind ik dat ook helemaal niet "natuurlijk". Ik bedoel, wie een keer een nest puppy's of kittens heeft gezien, weet dat in de natuur moeders de jongen gewoon in hun nek pakt als ze vervelend zijn, en dat als ze groot genoeg zijn moeders de jongen ook echt niet meer laat drinken. Kijk, da's dus instinct...

Dat vind ik ook

En is het wel zo natuurlijk om een kind zonder luier te laten lopen? Het is toch ook heel natuurlijk om een kind dat nog niet kan aangeven dat hij moet plassen of poepen daar bescherming voor draagt zodat hij zichzelf en de omgeving niet vies maakt?

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 17:36 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

een kind van 2 snapt heel goed, alleen vergeten kinderen wat sneller, maar dan herhaal je.. opvoeding is duidelijk zijn en herhalen. pijn krijg je weerstand door.
Het geven van een tik is de ongeduld van de ouder.
Mijn kind is 1 jaar en luisterd naar nee, weet wta nee is.
Tuurlijk soms lusiterd ze niet even goed, dan halen we haar weg uit de situatie leggen het uit kort maar duidelijk.
En ja dit betekend op een slechte dag dat je echt 200 keer nee zegt nou en!

Tot je dus even niet oplet na slechts 10 of 20 keer nee en dan wordt het kind door schade en schande wijs. Opvoedkundig pak voor de broek of een waarschuwend tikje op de hand niks mis mee.
Dat is totaal iets als je broekriem afdoen en een kind total-loss slaan, alhoewel die neiging me wel eens bekruipt in de omgang met 15-16 jarige etterbakjbakjes (m/v) met wie altijd "geredeneert is" en men vergetenis te leren wat respekt voor ouderen tonen is.
De uitspraak is ook niet voor niets: "Wie niet horen wil, moet maar voelen"

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 18:14 schreef desiredbard het volgende:

[..]

Och mens kom van je kast af.
Ieder website die informatie verstrekt over bortsvoeding legt duidelijk uit dat het niet een sgezond is om zo lang bortsvoeding te geven

Het is gewoon OTT wat dat mens doet en daar had dit videootje ook betrekking op.

Ik vind chocolade ook lekker ...dat wil toch zeker niet zeggen dat dat alles is wat ik moet eten, of dat ik er verstandig aan doe het te doen wanneer ik er ook maar zin in heb?

Vind het een tamelijk overdreven reactie die jij gaf
En nee je reageerde niet op mij, maar je plaatst je reactie wel op een publiek forum en het staat mij dus vrij te reageren, net zoals het jou vrij stond te reageren op de reactie van MevrouwKoRn die ook niet direct aan jou gericht was.

Tja sommige onderwerpen zijn voor sommigen nou eenmaal gevoelig waar veel emotie bij komt kijken zoals ik hierboven al verteld heb. Maar dat is bij jou aan dovemansoren gericht. Ik ga hier dan ook niet verder meer op in.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 18:21 schreef desiredbard het volgende:

[..]

Tot je dus even niet oplet na slechts 10 of 20 keer nee en dan wordt het kind door schade en schande wijs. Opvoedkundig pak voor de broek of een waarschuwend tikje op de hand niks mis mee.
Dat is totaal iets als je broekriem afdoen en een kind total-loss slaan, alhoewel die neiging me wel eens bekruipt in de omgang met 15-16 jarige etterbakjbakjes (m/v) met wie altijd "geredeneert is" en men vergetenis te leren wat respekt voor ouderen tonen is.
De uitspraak is ook niet voor niets: "Wie niet horen wil, moet maar voelen"

Met een waarschuwende tik is ook niets mis. Ik heb als kleuter af en toe ook wel een tik over mijn vingers gehad als ik ergens aankwam en mijn moeder me meermaals gewaarschuwd had. Pak voor de broek is ook wel eens gebeurd als ik zo driftig was dat ik nergens meer op reageerde. Even een tik voor de broek kan een kind dan ook even terug op aarde brengen. En dat is net als wat DB al zei, iets totaal anders dan je kind mishandelen.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 18:27 schreef mama_van_pepijn het volgende:

[..]

Tja sommige onderwerpen zijn voor sommigen nou eenmaal gevoelig waar veel emotie bij komt kijken zoals ik hierboven al verteld heb. Maar dat is bij jou aan dovemansoren gericht. Ik ga hier dan ook niet verder meer op in.

Ik kan me ook heel goed voorstellen dat als jij langer borstvoeding had willen geven het pijnlijk is als dat niet kan. _{Ik had je stukje daarboven gemist.}

En het was dan dus ook niet mijn bedoeling je voor het hoofd te stoten (en ik denk ook niet KoRn's). Je kunt dingen echter ook niet overdrijven .... te veel van het goede...alles waar "te" voor staat is ...

Tjees... hier moet echt elke reactie eerst op een gouden schaaltje gewogen worden...

Persoonlijk vind ik het ook niet echt een smakelijk gezicht als een kind van 4 of 5 nog publiek drinkt bij de moeder. Maar goed, da's mijn mening, dus als ik het tegen zou komen, dan draai ik mijn hoofd wel om. Ik zal ook heus wel dingen doen die anderen minder smakelijk vinden...

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 18:43 schreef BettyR het volgende:
Met een waarschuwende tik is ook niets mis. Ik heb als kleuter af en toe ook wel een tik over mijn vingers gehad als ik ergens aankwam en mijn moeder me meermaals gewaarschuwd had. Pak voor de broek is ook wel eens gebeurd als ik zo driftig was dat ik nergens meer op reageerde. Even een tik voor de broek kan een kind dan ook even terug op aarde brengen. En dat is net als wat DB al zei, iets totaal anders dan je kind mishandelen.

Zo denk ik er ook over, idd. Als waarschuwingssignaal, niet als straf.

Jammer dat de discussie hier niet gaat over AP maar over de rtl4 docu. Ik heb die zelf niet gezien, maar als ik reacties er op hoor en lees werden alleen excessen neergezet, pure sensatielust dus. Logisch dat dat allerlei weerstand oproept. Maar over AP wordt je zo niks wijzer.
Ik herhaal hieronder iets dat ik in een ander topic heb gepost, om duidelijk te maken wat AP dan wél is:

quote:

Natural parenting/attachment parenting heeft als doelen: ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap. Om te helpen dit te bereiken zijn acht uitgangsidealen geformuleerd:
1. Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.
2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.
3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.
4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.
5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.
6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.
7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.
8. Evenwicht bewaren in gezinsleven.
Je kunt daar heel rigide mee omgaan, maar dan schiet je volgens mij minstens een van je doelen voorbij. En het prettige van idealen is dat er niks 'moet'. Gewoon de dingen gebruiken waar je iets mee kunt.
Ik mis teveel hiervan in de opsomming van het rtl4 programma.

Er is een nederlandstalige site met meer informatie over attachment parenting/natural parenting, natuurlijkouderschap.org.

Mocht dit onderwerp ooit aan deel 2 komen dan zou ik minstens de doelen en de genoemde link graag in de OP willen. En die rtl zut weg.

[ Bericht 0% gewijzigd door Macka66 op 24-01-2007 19:07:15 ]

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 18:44 schreef desiredbard het volgende:

[..]

Ik kan me ook heel goed voorstellen dat als jij langer borstvoeding had willen geven het pijnlijk is als dat niet kan. _{Ik had je stukje daarboven gemist.}

En het was dan dus ook niet mijn bedoeling je voor het hoofd te stoten (en ik denk ook niet KoRn's). Je kunt dingen echter ook niet overdrijven .... te veel van het goede...alles waar "te" voor staat is ...

Dank je wel. Soms kom je zowaar oke over

Maar nog even over je laatste zin. Wie bepaald dat het teveel van het goede is om een 4 jarige borstvoeding te geven? Ik zeg absoluut niet dat ik mijn zoontje zolang borstvoeding zou hebben gegeven trouwens maar had het bij voorbaat niet uitgesloten. En er zijn net zoveel websites pro borstvoeding op die leeftijd als dat jij zegt dat er tegen zijn omdat het niet 'gezond' zou zijn. Echter ligt het er wel aan hoe zowel jij als je kind er mee omgaan. Je kan inderdaad te ver doorschieten hier in.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 18:56 schreef mama_van_pepijn het volgende:

[..]

Dank je wel. Soms kom je zowaar oke over

Maar nog even over je laatste zin. Wie bepaald dat het teveel van het goede is om een 4 jarige borstvoeding te geven? Ik zeg absoluut niet dat ik mijn zoontje zolang borstvoeding zou hebben gegeven trouwens maar had het bij voorbaat niet uitgesloten. En er zijn net zoveel websites pro borstvoeding op die leeftijd als dat jij zegt dat er tegen zijn omdat het niet 'gezond' zou zijn. Echter ligt het er wel aan hoe zowel jij als je kind er mee omgaan. Je kan inderdaad te ver doorschieten hier in.

Ik ben alleen recht aan in mijn mening, er zijn mensen die dat niet altijd waarderen.
Zover ik weet, maar dat heb ik alleen van lezen daar ik aankomend eerste keer vader ben, geeft het kind zelf aan wanneer het toe is aan vast voedsel, en vanaf dat moment schijn je te gaan moeten "weenen " daar dat ook de voedingsbehoeftes van je kind zijn, en dat is natuurlijk voor ieder kind anders.

Dat chocolade voorbeeld was niet van mij (alhoewel van toepassing <doe mij nog een bak droste> ) maar van onze assistent gineacologe afgelopen maandag in het ziekenhuis, en ik moet zeggen het komt logisch over.

Persoonlijk vind ik 4 jaar dus te lang voor boorstvoeding, net zoals ik het te kort vind voor oorbelletjes .

_{Ik lig ook nog graag aan de borst hoor, maar mijn vrouw geeft me zeker de kans niet en al helemaal niet iedere keer op het moment dat ik daar zin in heb}

Even de rest niet gelezen, maar ik wil even opmerken dat ik het érg jammer vindt dat je dit topic toch opent met die docu, PM-Girl.

Al die dingen daar gaat AP niet om

Count me out, in elk geval. Ik heb het topic gescand, ik doe niet mee.

Ik zou juist meer over AP willen weten bijvoorbeeld het "Samen slapen" in bed, maar dit is een discussie waar ik geen info uit kan halen. Jammer want het is een interessant onderwerp.

Ik vind het ook heel interessant terwijl we net al zagen dat ik het heel anders doe dan sommigen hier. Wat me goed klinkt bij het natural parenting is dat je goed moet kijken en luisteren naar je kind, dat vind ik sowieso heel belangrijk. Wat ik me afvraag, werken jullie? Want ik zou het niet kunnen combineren. Dat was voor mij ook de reden om te stoppen met BV, ik kon het niet meer combineren. En uiteraard had ik ook kunnen kiezen om misschien niet te werken maar ten eerste ben ik kostwinnaar en ten tweede vind ik mijn eigen geluk ook heel belangrijk, en werken geeft mij ook een tevreden gevoel. Mijn kind staat ook zeer centraal in mijn leven maar ik heb het gevoel dat ik dat wel op een andere manier dan in AP/NP. Het past in mijn leven zoals ik dat voor haar had, ik heb niet mijn hele leven op haar aangepast.

Mmm, ik merk dat ik dit soort discussies altijd heel moeilijk vind. We voeden allemaal op op de manier zoals je het het beste vindt en anders is dan al snel een aanval. Ik hoop dat we dit topic open kunnen blijven staan voor elkaar en van elkaar kunnen leren.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 19:37 schreef nebelung het volgende:
Count me out, in elk geval. Ik heb het topic gescand, ik doe niet mee.

Door het aanhalen van de docu op RTL4 heeft het topic wederom de wending genomen over de discussie of het wel of niet borstvoeden van een 4/5 jarige wel of niet normaal/gezond/natuurlijk zou zijn.
Deze is al vaak genoeg geweest in het verleden dus misschien kunnen we er een streep onderzetten en het nu daadwerkelijk over AP hebben.

Ik heb het samen slapen ook geprobeerd. Maar dan inderdaad zoals PM girl het zegt, op dezelfde kamer. In hetzelfde bed durfden wij niet, mijn man was bang om per ongeluk op haar te gaan liggen en ik was bang dat ze onder onze dekens terecht zou komen. Ruimte voor zo'n bedje eraan hebben we niet in de slaapkamer.
Nadat Jetske een paar dagen bij ons had geslapen kon ik er zelf niet meer tegen. Ik was zo bang dat ze zou stoppen met ademen. En die kleintjes hebben zo'n onregelmatige ademhaling ik werd er helemaal nerveus van. Na 2 dagen heb ik haar toen in haar eigen kamertje gelegd. Zij leek daar geen last van te hebben en ik kon weer slapen. Tot zover samen slapen bij mij

[ Bericht 0% gewijzigd door sjak op 24-01-2007 20:11:34 ]

_{Misschien kun je een titelwijziging aanvragen? Deze over de RTL-serie, en een nieuwtopic over AP?}

_{Dat wordt dan het derde topic waar ik over dit onderwerp mijn mening moet geven, daar heb ik niet zoveel zin in. Waarom niet gewoon door die andere dingen heen lezen en telkens teruggaan naar het onderwerp en mensen die dat niet doen erop wijzen.}

[ Bericht 2% gewijzigd door sjak op 24-01-2007 20:12:53 ]

Ik ben een grazer, shopper, hoe je het wel noemen. Ik lees heel veel over hoe het kán, en dat vind ik ook heel waardevol, en daaruit kiezen wij wat we handig en bij ons passend vinden. Gelukkig zijn A. en ik het er vaak over eens.

Ik kom tot de slotsom dat het meeste van AP niet zo goed bij mij past. Gelukkig hebben we een kind dat wél bij ons past en het prima vind zoals we het doen. Geen borstvoeding, want ik wilde die hormonen niet meer, en bovendien werk ik bijna fulltime. Niet samen slapen, want ik doe geen oog dicht (we hebben het in het ziekenhuis, én de 1e 2 nachten wel gedaan) en soms ook even laten huilen. Dat komt omdat Eva dat zélf aangaf. Rapley wil ik wel gaan proberen. Vast in combinatie met af en toe een lekker prutje, voor de afwisseling, en omdat het me helemaal leuk lijkt om véél ijsblokjes met babyvoeding te maken.
Evenwicht in het gezin... Ik hoop het, en tot nu toe lukt het Heb ik zelf niet echt gehad, dus ik weet hoe belangrijk dat is, en hoe het je kan vormen als je het niet hebt.
Langdurige scheiding: Ik werk, zie Eva dus vaak níet. Maar A. is drie dagen thuis, ik 1, en Eva is nog één dag in het kdv. Dat is voor ons financieel haalbaar, en ook verstandig ivm onze werkperspectieven. Ze heeft dus 6 van de 7 dagen één of twee van haar ouders in de buurt. Af en toe niet, maar dan is er opa/oma, of lieve oppas. Vind ik eigenlijk ook heel natuurlijk, It takes a village enzo.
Helaas heb ik de laaste tijd behoorlijk last van mijn rug door overbelasting. Eva de hele dag dragen is niet echt mogelijk. Bovendien zou ik, ook als mijn rug het wel toeliet, niet willen denk ik. Te beperkend voor mij, en voor Eva ook. Ze is een kindje dat een paar weken geleden niet eens op de arm vastgehouden wilde worden. (alleen voor de fles). Vrijheid, om haar heen kijken, in de box rollen, dát wilde ze.

Maar ik vind het goed dat er aandacht voor is. Wat ik er vooral positief uit oppik: aandacht voor de signalen van het kind. Niet in schema's proppen als dat niet past, niet alleen maar naar de gemiddelden van artsen en CB kijken, maar naar het kindje. Dát vind ik zo ontzettend belangrijk. Hopelijk krijgen moeders en vaders daar ook meer zelfvertrouwen van. Als je naar je kind kijkt, zie je vanzelf wel wat hij/zij prettig vindt.

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 19:37 schreef nebelung het volgende:
Count me out, in elk geval. Ik heb het topic gescand, ik doe niet mee.

Nebelung, ik heb eerder ook gereageerd. Reden was de OP van PM-girl, die zelf aangeeft nog veel te moeten leren over dit onderwerp (tja, alwetend geboren is niemand...). Ik ken dit begrip ook niet en ben dus uitgegaan van wat zij beschreef, eigenlijk. Ik denk dat dat voor meer mensen geldt die gereageerd hebben. Over extremen heb je nu eenmaal makkelijk een mening, niet?

_{PM-girl, anders sloop je ff het RTL-stukje eruit, als je het daar toch niet meer over wil hebben}

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 20:03 schreef linda856763 het volgende:

Maar ik vind het goed dat er aandacht voor is. Wat ik er vooral positief uit oppik: aandacht voor de signalen van het kind. Niet in schema's proppen als dat niet past, niet alleen maar naar de gemiddelden van artsen en CB kijken, maar naar het kindje. Dát vind ik zo ontzettend belangrijk. Hopelijk krijgen moeders en vaders daar ook meer zelfvertrouwen van. Als je naar je kind kijkt, zie je vanzelf wel wat hij/zij prettig vindt.

Goed gezegd en het helemaal mee eens