OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Zat even het rammelaarstopic door te bladeren en kwam iets tegen over interesant Topic
Hopelijk is dit het idee
Ja ja hier zit je dan plat op de grond, links naast me staat een eindje verderop een box gevuld met speelgoed, schuin tegenover me staat onder de trap een grote rieten mand gevuld met speelgoed, in de keuken een kinderstoel.
Als ik naar boven loop staat daar een kant en klaar kinderkamertje, commode gevuld met kleertjes, beertjes in het bedje...
En hier zit een moeder, een moeder die in Juni haar kindje verloor aan een "verlate"wiegedood, totaal onverwacht.
En nu maanden later gaat het kriebelen....
Overal kom je zwangere vrouwen tegen, lopen moeders over straat met hun kroost, overal reclame's over zwitzall, pampers, en opvoeden...
Maar is dit de tijd...
Is het verstandig...
Kun je het wel zomaar doen...
Ga je het niet zien als een vervanging...
Word het niet eng...
Ik moet er toch niet aan denken dat dit mij nog een keer gaat overkomen.
Je staat voor een dilemma, een kruispunt, maar welke afslag in nu wijsheid...
Op dit moment is het nog niet verstandig dat zegt mijn hart
Maar mijn gevoel nou die zegt wat anders....
Hopelijk is dit het idee
Ja ja hier zit je dan plat op de grond, links naast me staat een eindje verderop een box gevuld met speelgoed, schuin tegenover me staat onder de trap een grote rieten mand gevuld met speelgoed, in de keuken een kinderstoel.
Als ik naar boven loop staat daar een kant en klaar kinderkamertje, commode gevuld met kleertjes, beertjes in het bedje...
En hier zit een moeder, een moeder die in Juni haar kindje verloor aan een "verlate"wiegedood, totaal onverwacht.
En nu maanden later gaat het kriebelen....
Overal kom je zwangere vrouwen tegen, lopen moeders over straat met hun kroost, overal reclame's over zwitzall, pampers, en opvoeden...
Maar is dit de tijd...
Is het verstandig...
Kun je het wel zomaar doen...
Ga je het niet zien als een vervanging...
Word het niet eng...
Ik moet er toch niet aan denken dat dit mij nog een keer gaat overkomen.
Je staat voor een dilemma, een kruispunt, maar welke afslag in nu wijsheid...
Op dit moment is het nog niet verstandig dat zegt mijn hart
Maar mijn gevoel nou die zegt wat anders....
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Laat het even goed rammelen Bar, totdat je volledig achter je besluit staat. Praten met Marco natuurlijk, over al jullie onzekerheden over een evt. 2e.
Ik hoop van harte dat jullie nog een hele mooie kinderschare erbij krijgen. Ja erbij ja, want Thijs is en blijft voor altijd bij jullie.
(vind het stiekum wel heel erg leuk dat je erover nadenkt)
Ik hoop van harte dat jullie nog een hele mooie kinderschare erbij krijgen. Ja erbij ja, want Thijs is en blijft voor altijd bij jullie.
(vind het stiekum wel heel erg leuk dat je erover nadenkt)
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik denk dat als je zo iets mee hebt gemaakt nooit een "goede" tijd komt voor een tweede kind.
Je zult altijd twijfels blijven hebben, terug denken,angst hebben,schuldig voelen enz, hoelang je ook de tijd ertussen laat.
Em misschien helpt een nieuwe zwangerschap op den duur wel om het verdiriet een ander plaatsje te geven, voel je daar dan ook niet schuldig over.
Sterkte
Je zult altijd twijfels blijven hebben, terug denken,angst hebben,schuldig voelen enz, hoelang je ook de tijd ertussen laat.
Em misschien helpt een nieuwe zwangerschap op den duur wel om het verdiriet een ander plaatsje te geven, voel je daar dan ook niet schuldig over.
Sterkte
It takes years to built trust,
And a few seconds to destroy it...
And a few seconds to destroy it...
Op babybrabbel heb je op het forum onder 'Miskraam/Verlies' ook wat topics over zwanger worden na een verlies, misschien vind je 't wat om daar mee te lezen?
Succes met jullie overwegingen
Succes met jullie overwegingen
moeilijk bar, uiteindelijk een beslissing van jou en marco samen. ik denk dat je het misschien ook weer niet te veel aan thijs moet linken. thijs zul je nooit vergeten, thijs staat er los van. maar dat je angst hebt kan ik me wel voorstellen, dat zou ik ook hebben, iedereen denk ik. aan de andere kant heeft iedere ouder angsten, vergeet dat niet.
nou ja, gewoon even doorrammelen, wat dutchie zegt, geen haast. ik vind het ook heel leuk dat je er over nadenkt, want bij jou hoort wel een kindje denk ik.
nou ja, gewoon even doorrammelen, wat dutchie zegt, geen haast. ik vind het ook heel leuk dat je er over nadenkt, want bij jou hoort wel een kindje denk ik.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Mijn moeder is nog geen jaar na het overlijden van mijn broertje weer zwanger geworden. Dat was niet geheel volgens de planning en zijzelf vond het, ondanks dat ze er wel heel blij mee was, toch wel heel erg snel... (Maar dat ligt voor iedereen anders denk ik).
Toen het volgende kindje geboren was, was ze wel heel erg bang dat het ook bij dit kindje mis zou gaan. Mijn broertje was overleden aan wiegedood en mijn volgende broertje lag daarom (als hij in zijn bedje lag) aan een monitor die de hartslag en ademhaling controleerde en een alarm gaf als de hartslag of ademhaling stopte. Dat alarm ging wel eens af als de draadjes per ongeluk losgingen en mijn moeder schrok zich dan altijd helemaal kapot... Gelukkig bleek er nooit iets aan de hand te zijn. Mijn moeder was zelfs blij dat die monitor na een jaar weg mocht want mijn broertje had op een gegeven moment heel goed door dat mama kwam als hij aan de draadjes trok
Ik kan je niet adviseren over de tijd dat het 'weer kan'. Ik denk dat je het pas moet doen als jullie er allebei weer aan toe zijn... Al is het maar de vraag wanneer dat zo is natuurlijk.
Heel veel sterkte met jullie beslissing!
Toen het volgende kindje geboren was, was ze wel heel erg bang dat het ook bij dit kindje mis zou gaan. Mijn broertje was overleden aan wiegedood en mijn volgende broertje lag daarom (als hij in zijn bedje lag) aan een monitor die de hartslag en ademhaling controleerde en een alarm gaf als de hartslag of ademhaling stopte. Dat alarm ging wel eens af als de draadjes per ongeluk losgingen en mijn moeder schrok zich dan altijd helemaal kapot... Gelukkig bleek er nooit iets aan de hand te zijn. Mijn moeder was zelfs blij dat die monitor na een jaar weg mocht want mijn broertje had op een gegeven moment heel goed door dat mama kwam als hij aan de draadjes trok
Ik kan je niet adviseren over de tijd dat het 'weer kan'. Ik denk dat je het pas moet doen als jullie er allebei weer aan toe zijn... Al is het maar de vraag wanneer dat zo is natuurlijk.
Heel veel sterkte met jullie beslissing!
Dat is voor ieder persoon anders denk ik.
Een "nieuw" kindje kun je als je er snel mee begint als vervanging zien, maar is dat dan niet
hetzelfde geval als je er na lange tijd mee begint.
Ik denk dat het beter is er snel weer mee te beginnen.
Maar dat is mijn mening..voor mezelf..
Een "nieuw" kindje kun je als je er snel mee begint als vervanging zien, maar is dat dan niet
hetzelfde geval als je er na lange tijd mee begint.
Ik denk dat het beter is er snel weer mee te beginnen.
Maar dat is mijn mening..voor mezelf..
Ik denk dat het nooit een vervanging gaat zijn, het zal een heel ander kindje zijn waarschijnlijk. Ik denk vooral dat je er dan nog iets bij hebt om blij over te zijn.
Bar, allereerst wat leuk dat het weer kriebelt! Ik denk dat het geen 'ander', of 'nieuw' of vervangend kindje zal zijn, het zou jullie tweede kindje zijn, een broertje of zusje voor Thijs....Het is aan jullie om te kijken of jullie daar aan toe zijn....Alleen jullie kunnen dat bepalen..
Doe rustig aan, maar denk ook niet te veel na. Wat als dit, wat als dat... probeer niet alle scenario's af te gaan. Het verdriet van Thijs zal een volgende zwangerschap en alles wat daarna komt sowieso anders maken, want het heeft jullie ook veranderd.
Elk kindje heeft z'n eigen karakter en eigenaardigheden. Er zullen bij een tweede kindje zeker momenten van herkenning komen, maar er zullen genoeg dingen nieuw of anders zijn. Zo'n kleintje zorgt er zelf ongemerkt voor dat hij niet als vervanging gezien wordt.
Je hoeft niet te wachten tot je de dood van Thijs verwerkt hebt voor je aan een nieuw kindje toe bent, als het maar een eigen plaats heeft. Als jullie samen denken aan gezinsuitbreiding, neem de tijd en ga ervoor.
Enne... het kleintje dat jullie als ouders krijgt, mag in z'n knuistjes knijpen.
Elk kindje heeft z'n eigen karakter en eigenaardigheden. Er zullen bij een tweede kindje zeker momenten van herkenning komen, maar er zullen genoeg dingen nieuw of anders zijn. Zo'n kleintje zorgt er zelf ongemerkt voor dat hij niet als vervanging gezien wordt.
Je hoeft niet te wachten tot je de dood van Thijs verwerkt hebt voor je aan een nieuw kindje toe bent, als het maar een eigen plaats heeft. Als jullie samen denken aan gezinsuitbreiding, neem de tijd en ga ervoor.
Enne... het kleintje dat jullie als ouders krijgt, mag in z'n knuistjes knijpen.
crap in = crap out
Het is tijd als je samen denkt dat het goed voelt. En ik denk dat je een "nieuw" kindje niet als vervanging moet zien, als dat wel zo voelt is het denk ik te vroeg. Het kind dat je hebt verloren moet een plek hebben in je leven, een eigen plek. Naast dat van eventuele andere kinderen en niet als vervanging van.
Heb je dus het idee dat je het een eigen plek hebt gegeven, dan kan je een volgende stap maken. Dat is mijn persoonlijke mening.
Heb je dus het idee dat je het een eigen plek hebt gegeven, dan kan je een volgende stap maken. Dat is mijn persoonlijke mening.
Beter een baas onder je duim, dan tien bovenop
Trekt bij warm weer een poncho aan
Trekt bij warm weer een poncho aan
Luus, je bent lief
Bar, als jullie voor een kindje gaan, dan gaan jullie voor een broertje of zusje van Thijs. Dat weet ik zeker, gewoon mijn gevoel naar aanleiding van onze gesprekken. Wat wel belangrijk is, is dat jullie er allebei aan willen... Samen verder! Maar ik vertrouw erop dat jullie daar samen uit gaan komen
Bar, als jullie voor een kindje gaan, dan gaan jullie voor een broertje of zusje van Thijs. Dat weet ik zeker, gewoon mijn gevoel naar aanleiding van onze gesprekken. Wat wel belangrijk is, is dat jullie er allebei aan willen... Samen verder! Maar ik vertrouw erop dat jullie daar samen uit gaan komen
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik denk dat je ook wel snel genoeg zal zien aan het kindje dat het geen vervanging is. Dat het gewoon een heel eigen mensen zal zijn. Dat je je dat dan nog eens extra realiseert en dat de angst daarvoor ongegrond zal zijn.
Gewoon een broertje of zusje. Zoals jullie dat mss toch wel van plan waren ooit.
Maar ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind om een tijd te bepalen. Thijs en alles wat er gebeurd is neemt nog zo'n grote plek in in je hart en in je hoofd dat je je mss wel af vraagt of er plek is voor nog een kindje.
Ik denk dat het groeit. Er komt vanzelf een keer dat je denkt 'ja, nu wel!' En uiteaard doe je dat als het goed is samen met Marco.
Gewoon een broertje of zusje. Zoals jullie dat mss toch wel van plan waren ooit.
Maar ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind om een tijd te bepalen. Thijs en alles wat er gebeurd is neemt nog zo'n grote plek in in je hart en in je hoofd dat je je mss wel af vraagt of er plek is voor nog een kindje.
Ik denk dat het groeit. Er komt vanzelf een keer dat je denkt 'ja, nu wel!' En uiteaard doe je dat als het goed is samen met Marco.
***
Dat de gedachte speelt en kriebelt is op zich al een weg waar je je op begeeft.
Je bent een moedig mens.
En de valkuilen geef je zelf al aan. Je bent dus al een eind op die weg....
Je maakt de grootste compliment naar Thijs toe...
Je zou hem een grote trotse broer maken.
Je bent een moedig mens.
En de valkuilen geef je zelf al aan. Je bent dus al een eind op die weg....
Je maakt de grootste compliment naar Thijs toe...
Je zou hem een grote trotse broer maken.
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Bar, als je er geen antwoord op wilt geven snap ik dat natuurlijk... maar 'rammelt' je man ook een beetje? Of heb je dat nog niet met hem kunnen/durven/willen bespreken?
Verder denk ik eigenlijk wat het merendeel hier ook denkt. Dat je een eventueel kindje 'gewoon' moet zien als een broertje of zusje voor Thijs. En niet als vervanging of 'omdat we al die spullen toch al hebben'. Ik denk dat jij dat ook heel goed zou doen, het op die manier zou zien.
Ik zou als ik jou was op dit moment even flink genieten van het feit dat je weer rammelt, want daar moet je trots op zijn op dat gevoel. Dat betekent dat je uit het stadium van het allergrootste verdriet aan het klauteren bent. Dat je dat verdriet op een heel goede manier een plaats aan het geven bent.
Goed van je!
Verder denk ik eigenlijk wat het merendeel hier ook denkt. Dat je een eventueel kindje 'gewoon' moet zien als een broertje of zusje voor Thijs. En niet als vervanging of 'omdat we al die spullen toch al hebben'. Ik denk dat jij dat ook heel goed zou doen, het op die manier zou zien.
Ik zou als ik jou was op dit moment even flink genieten van het feit dat je weer rammelt, want daar moet je trots op zijn op dat gevoel. Dat betekent dat je uit het stadium van het allergrootste verdriet aan het klauteren bent. Dat je dat verdriet op een heel goede manier een plaats aan het geven bent.
Goed van je!
Toen Jamie overleed/doodgeboren werd, had ik sterk het gevoel : dat nooit meer, ik wil dit niet meer meemaken, dus durfde niet meer.
Na een aantal maanden groeide het verlangen echter enorm, na dit immense verdriet wilde ik toch graag nog een kindje.
Nooit vervanging o.i.d. in mijn hoofd gehad. Mijn man toen (nu mijn ex) vond het doodeng, maar door mijn enorm verlangen ging ie accoord. Lang tijd om na te denken hadden we niet, ik ben nu eenmaal meteen zwanger.....
Het voelde meteen goed, was ontzettend blij... aan het eind van de zwangerschap was ik toch erg bezorgd en in overleg, door mijn voorgeschiedenis geen enkel punt werd ik de laatste paar weken opgenomen en in de gaten gehouden.
Frank is het beste wat me kon overkomen na dit enorme verdriet. Hij (en zijn oudere broer) hebben altijd geweten dat ze ook nog een zusje hebben (gehad).
Qua verstand, ik geloof dat je altijd op je gevoel af moet gaan, Bar, zeker met ingrijpende beslissingen in je leven
Tot zover, ik moet ff verder werken
Na een aantal maanden groeide het verlangen echter enorm, na dit immense verdriet wilde ik toch graag nog een kindje.
Nooit vervanging o.i.d. in mijn hoofd gehad. Mijn man toen (nu mijn ex) vond het doodeng, maar door mijn enorm verlangen ging ie accoord. Lang tijd om na te denken hadden we niet, ik ben nu eenmaal meteen zwanger.....
Het voelde meteen goed, was ontzettend blij... aan het eind van de zwangerschap was ik toch erg bezorgd en in overleg, door mijn voorgeschiedenis geen enkel punt werd ik de laatste paar weken opgenomen en in de gaten gehouden.
Frank is het beste wat me kon overkomen na dit enorme verdriet. Hij (en zijn oudere broer) hebben altijd geweten dat ze ook nog een zusje hebben (gehad).
Qua verstand, ik geloof dat je altijd op je gevoel af moet gaan, Bar, zeker met ingrijpende beslissingen in je leven
Tot zover, ik moet ff verder werken
mijn ouders hebben een baby verloren bij de geboorte, mijn zusje dus. zowel mijn broer als ik zijn geen vervanging geweest. zo heeft dat ook nooit gevoeld, voor hun niet en voor ons niet. mijn ouders zullen altijd het verdriet van het verlies van haar met zich meedragen en daarnaast gewoon van ons houden.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Barreke, ik herken dat gerammel wel, en ik heb me ook afgevraagd of dat niet wat snel was. Het heeft er ook mee te maken dat je nog zoveel te bieden hebt aan een kind, nog zoveel liefde in je die je nog kan geven. Dat lijkt zo'n verspilling nu ... En ook de dingen die je graag als ouder had willen meemaken, die je nu moet missen.
Ik denk niet dat "te snel" aan de orde is, je groeit er vanzelf naar toe. Wel denk ik inderdaad dat het belangrijk is dat je er samen over blijft praten.
Voor ons is het helaas geen optie meer. En adoptie is iets dat Jeroen niet wil. Wel denken we dat we ons binnenkort eens gaan oriënteren over de verschillende mogelijkheden van pleegouderschap. Maar heel kalmpies aan, eerst maar eens kijken wat dat allemaal inhoudt.
Ik denk niet dat "te snel" aan de orde is, je groeit er vanzelf naar toe. Wel denk ik inderdaad dat het belangrijk is dat je er samen over blijft praten.
Voor ons is het helaas geen optie meer. En adoptie is iets dat Jeroen niet wil. Wel denken we dat we ons binnenkort eens gaan oriënteren over de verschillende mogelijkheden van pleegouderschap. Maar heel kalmpies aan, eerst maar eens kijken wat dat allemaal inhoudt.
... ♥ ik mis je ♥
een heel gevoelige vraag misschien en ik haal hem wel weer weg als het te is, of me niks aan gaat, maar waarom is het voor jullie geen optie meer phluphy?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wegens een aandoening aan de hypofyse is een zwangerschap mij ontraden. Danyel was een cadeautje (bij de laatste controle vóór mijn geplande sterilisatie ontdekte men een baby van 3 maanden).
Het is allemaal goed gegaan, maar ik wil het risico niet nog eens lopen.
Het is allemaal goed gegaan, maar ik wil het risico niet nog eens lopen.
... ♥ ik mis je ♥
Jeetje mina phluph... Dat is dan wel heel verdrietig idd.
Hopelijk kunnen jullie als pleegouders nog een heleboel van jullie liefde en ouderschap geven.
Hopelijk kunnen jullie als pleegouders nog een heleboel van jullie liefde en ouderschap geven.
***
Phluphy als ik er zo over nadenk is het nog triester. Terwijl het al zo enorm verdrietig was. Jullie prachtige kadootje.
Als je niet lacht, ben je dood.
Jeetje wat erg pluphy... Eerst zo'n prachtig cadeautje krijgen, wat later weer wordt afgepakt
niet dat het minder erg is als het geaan "cadeautje" was enzow, maar... nou ja hoop dat er gesnapt wordt wat ik bedoel...
niet dat het minder erg is als het geaan "cadeautje" was enzow, maar... nou ja hoop dat er gesnapt wordt wat ik bedoel...
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Een wreed en bizar noodlot inderdaad. Maar ik geloof wel in noodlot en zo, en neem het leven zoals het komt. Je kan weinig anders he?
[ Bericht 51% gewijzigd door phluphy op 19-01-2007 13:22:38 ]
[ Bericht 51% gewijzigd door phluphy op 19-01-2007 13:22:38 ]
... ♥ ik mis je ♥
phluphy... als je het mij vraagt heb je dat toen ook vertelt, dat is allemaal een beetje weg gezakt hier in het koppetje.
pleegouderschap is dus de optie voor jullie, nou das ook een prima optie idd. succes met de verdieping daarin en ook voor jou... kalm aan... maar dat weten jullie zelf wel.
pleegouderschap is dus de optie voor jullie, nou das ook een prima optie idd. succes met de verdieping daarin en ook voor jou... kalm aan... maar dat weten jullie zelf wel.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat ik grappig vind is dat jullie dit nu allemaal op mij aanhalen, terwijl ik hier hoopte een beetje een actueel topic van wilde proberen maken
Allereerst zie ik een 2de niets als een vervanging voor Thijs
Thijs word zoiezo grote broer, en zal daarin ook een "grote"rol in spelen (ja in gedachten ben ik al zo ver)
zie ook niet op tegen een zwangerschap, want heb heel mooie herrineringen aan de zwangerschap, tegen het baby zijn zie ik ook niet op.
Kijk meer naar de toekomst, 21 maandjes en dan....
Maar goed dit is niet bedoeld alleen op mij gericht
Ik ben gewoon benieuwd naar reacties van anderen.
@ Pluphy dat lijkt me ook best moeilijk, maar ook ik weet zeker dat jullie er samen uitkomen
Allereerst zie ik een 2de niets als een vervanging voor Thijs
Thijs word zoiezo grote broer, en zal daarin ook een "grote"rol in spelen (ja in gedachten ben ik al zo ver)
zie ook niet op tegen een zwangerschap, want heb heel mooie herrineringen aan de zwangerschap, tegen het baby zijn zie ik ook niet op.
Kijk meer naar de toekomst, 21 maandjes en dan....
Maar goed dit is niet bedoeld alleen op mij gericht
Ik ben gewoon benieuwd naar reacties van anderen.
@ Pluphy dat lijkt me ook best moeilijk, maar ook ik weet zeker dat jullie er samen uitkomen
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Phluphy!
je hebt mail op je carpje-mailadres!
LW
je hebt mail op je carpje-mailadres!
LW
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wél gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt...
Ik had ook al snel na Max dood de kriebels.
Ik miste het zorgen voor, armpjes om me heen, onvoorwaardelijke liefde voelen en krijgen.
Gewoon het "actief" moeder zijn miste ik.
(miste Max natuurlijk ook enorm maar had niet de wens hem te vervangen voor een zogenaamde nieuwe max)
( juni 97 stierf Max en ergens half December van datzelfde jaar stopte ik, met ook accoord van mn man , met de pil. )
Ik ben niet zo heel snel zwanger te krijgen en ik gaf het over aan het lot zeg maar.
Ergens begin 98, februari/maart geloof ik, bleek ik zomaar zonder hormonen rommeltjes zwanger geworden te zijn, maar dat eindigde na 5 dagen "het weten" al in een miskraam.
Uiteindelijk ben ik toch met hormonen rommeltjes zwanger geraakt ergens in maart 2000 en heb nu een leuk dochtertje van net zes.
De eerste maand heb ik echt èlke dag gehuild van angst en geluk. Bang haar te verliezen ben ik trouwens nog....maar dat hoort er bij he?
Het perfecte tijstip om te gaan werken aan een broertje of zusje is er denk ik niet.
Als je er samen achter staat is bij mijn weten de tijd er gewoon rijp voor, het "lot" doet de rest.
Moeilijk zal het denk ik sowieso wel zijn en wat dat betreft maakt het denk ik niet uit of je dat 3 maanden of 3 jaar na het overlijden van je kindje zal doen.
Ik miste het zorgen voor, armpjes om me heen, onvoorwaardelijke liefde voelen en krijgen.
Gewoon het "actief" moeder zijn miste ik.
(miste Max natuurlijk ook enorm maar had niet de wens hem te vervangen voor een zogenaamde nieuwe max)
( juni 97 stierf Max en ergens half December van datzelfde jaar stopte ik, met ook accoord van mn man , met de pil. )
Ik ben niet zo heel snel zwanger te krijgen en ik gaf het over aan het lot zeg maar.
Ergens begin 98, februari/maart geloof ik, bleek ik zomaar zonder hormonen rommeltjes zwanger geworden te zijn, maar dat eindigde na 5 dagen "het weten" al in een miskraam.
Uiteindelijk ben ik toch met hormonen rommeltjes zwanger geraakt ergens in maart 2000 en heb nu een leuk dochtertje van net zes.
De eerste maand heb ik echt èlke dag gehuild van angst en geluk. Bang haar te verliezen ben ik trouwens nog....maar dat hoort er bij he?
Het perfecte tijstip om te gaan werken aan een broertje of zusje is er denk ik niet.
Als je er samen achter staat is bij mijn weten de tijd er gewoon rijp voor, het "lot" doet de rest.
Moeilijk zal het denk ik sowieso wel zijn en wat dat betreft maakt het denk ik niet uit of je dat 3 maanden of 3 jaar na het overlijden van je kindje zal doen.
The waves you made will always be
Bar, ik heb geen wijze woorden. Wel denk ik dat je met een 2e meegroeit. Dingen herkent van Thijs maar ook weer heel veel nieuws ziet. En bezorgd en bang zul je blijven. Zoals andere moeders in een ander topic ook aangaven, Thijs laat inzien dat het niet vanzelfsprekend is. Voor jullie telt dit nog ontelbaar veel keer zwaarder.
En dat je liefde en zorg te over hebt daar twijfel ik niet aan. Een 2e kindje zou niks tekort komen, misschien zelfs extra krijgen. En natuurlijk een lief broertje waar veel over gepraat zal worden.
En dat je liefde en zorg te over hebt daar twijfel ik niet aan. Een 2e kindje zou niks tekort komen, misschien zelfs extra krijgen. En natuurlijk een lief broertje waar veel over gepraat zal worden.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Een vriendin van me is nu zwanger. Vorig jaar rond deze tijd is ze haar zoontje zomaar ineens verloren. Ze is de beste moeder vd hele wereld en die rol wil ze weer actief gaan spelen zeg maar. Maar het blijft spannend zegt ze zelf, soms leuk spannend van "ik mag weer" maar heel vaak ook eng spannend want je bent je extra bewust van alles wat fout kan gaan.
Zij heeft die keuze vrij snel al gemaakt, heel bewust. En wat haar betreft mag iedereen zeggen wat ze willen, je weet zelf het beste of het weer "mag" of "kan".
Zij heeft die keuze vrij snel al gemaakt, heel bewust. En wat haar betreft mag iedereen zeggen wat ze willen, je weet zelf het beste of het weer "mag" of "kan".
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Ook wij hebben de verhalen van jullie gevolgd Bar.
Wij hebben zelf deze ervaringen niet, maar een broer van mij is het twee keer overkomen. Ze durfden een derde keer niet zomaar aan, bang voor een nieuw groot verdriet.
Toch werden ze plots, zonder plannen zwanger. Het voelde
toen goed aan en ze hebben nu een prachtige zoon van inmiddels 5 jaar oud en een dochter van 2.
Gewoon je gevoel vertrouwen. Alles komt wanneer iedereen klaar is. Ook bij jullie. Jullie zijn volgens mij een heel eind op weg, want je ziet een nieuw kindje niet als een vervanging, maar als een broertje/zusje voor Thijs.
Wij hebben zelf deze ervaringen niet, maar een broer van mij is het twee keer overkomen. Ze durfden een derde keer niet zomaar aan, bang voor een nieuw groot verdriet.
Toch werden ze plots, zonder plannen zwanger. Het voelde
toen goed aan en ze hebben nu een prachtige zoon van inmiddels 5 jaar oud en een dochter van 2.
Gewoon je gevoel vertrouwen. Alles komt wanneer iedereen klaar is. Ook bij jullie. Jullie zijn volgens mij een heel eind op weg, want je ziet een nieuw kindje niet als een vervanging, maar als een broertje/zusje voor Thijs.
Wat BE zegt dusquote:Op donderdag 18 januari 2007 14:24 schreef Brighteyes het volgende:
-knip-
Bar, ook ik heb alles vanaf vorig jaar gevolgd en ik durf me niet echt te laten zien in het Engeltjes topic, maar nu hier wil ik je toch even zeggen dat er hier veel aan jullie wordt gedacht en dat ik je 'rammelen' in ieder geval als een teken zie dat je echt op de goede weg zit.. ik hoop dan ook dat je er samen met Mar over kunt praten en als de tijd rijp is Thijs straks inderdaad een broertje of zusje krijgt
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Bij mij begint het ook heel erg te kriebelen. Ik zou graag weer een kindje willen maar ik heb niet eens een stabiele relatie waarin dit mogelijk is en volgens mij zou ik panisch tot het hysterische af zijn wat betreft mijn kind en verkeer.
grá mo chroí
MvP, woorden schieten eigenlijk tekort in jouw geval. Dat moet helemaal vreselijk zijn, wel misschien die kinderwens hebben, maar dat niet eens meer kunnen delen met diegene waar je het het liefst mee had willen delen. Heel veel sterkte
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Bar.... als het gaat kriebelen, dan denk ik dat je er klaar voor bent, em dat het geen vervanging is.
Om even in stereotypes te vervallen, als man was ik tot twee jaar geleden niet echt geintresseert in babbietjes, ze waren wel leuk en lief hoor, maar meer ook niet. Tot twee jaar geleden dus.
Ik weet niet wat er verandert is maar het was eerst de manier waarop peuters kleuters ed op mij reageerden, en moeders die daar commentaar op hadden, en daarna reliseerde ik mijn andere houding tov van babies.
Als die kriebel er niet is ben je er niet klaar voor.
En hoewel het een onsmakelijke vergelijking is, maar je haalde zelf vervanging aan, en ik heb geen ander vergelijk (godzijdank) dan een huisdier: Als je je hond of kat verliest, en iemand komt aan met een pup of kitten is dat beest best lief maar het kriebelt niet zoals het deed als toen je voor het eerst je oude huisdier uitzocht. Natuurlijk zal je op den duur best net zoveel van dat beest gaan houden, maar het kriebelde in het begin niet.
Dus nogmaals als het kriebelt ...is het goed
En het spijt me verschrikkelijk je verhaal rte horen, gocondoleert.... wat een kut-woord daar het niet genoeg zegt
Om even in stereotypes te vervallen, als man was ik tot twee jaar geleden niet echt geintresseert in babbietjes, ze waren wel leuk en lief hoor, maar meer ook niet. Tot twee jaar geleden dus.
Ik weet niet wat er verandert is maar het was eerst de manier waarop peuters kleuters ed op mij reageerden, en moeders die daar commentaar op hadden, en daarna reliseerde ik mijn andere houding tov van babies.
Als die kriebel er niet is ben je er niet klaar voor.
En hoewel het een onsmakelijke vergelijking is, maar je haalde zelf vervanging aan, en ik heb geen ander vergelijk (godzijdank) dan een huisdier: Als je je hond of kat verliest, en iemand komt aan met een pup of kitten is dat beest best lief maar het kriebelt niet zoals het deed als toen je voor het eerst je oude huisdier uitzocht. Natuurlijk zal je op den duur best net zoveel van dat beest gaan houden, maar het kriebelde in het begin niet.
Dus nogmaals als het kriebelt ...is het goed
En het spijt me verschrikkelijk je verhaal rte horen, gocondoleert.... wat een kut-woord daar het niet genoeg zegt
Muslims are the only people who make a lesbian feminist look moderate.
Heel erg begrijpelijk..al is het statistisch gezien natuurlijk heel erg onwaarschijnlijk dat zoiets vreselijks je nóg eens zou overkomen..maak dat je gevoel maar eens wijs.quote:Op woensdag 24 januari 2007 18:01 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Bij mij begint het ook heel erg te kriebelen. Ik zou graag weer een kindje willen maar ik heb niet eens een stabiele relatie waarin dit mogelijk is en volgens mij zou ik panisch tot het hysterische af zijn wat betreft mijn kind en verkeer.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh ja natuurlijk weet ik heel erg goed dat die angst statistisch ongegrond is. Bovendien is elke moeder voorzichtig wat betreft haar kind en verkeer. Maar bijvoorbeeld vanochtend lag hier wat sneeuw. Ik was niet blij maar ben toch in de auto gestapt. Met kind zou ik nooit zijn gaan rijden. Maar misschien dat ik die angst wat betreft sneeuw via therapie aan kan pakken. Zie het engeltjes topic wat betreft die therapie.
Ik zou het hierom ook niet laten om weer een kindje te krijgen. Ik ben wel bang dat ik dat kindje teveel druk op zou leggen, zou belasten door mijn eigen angst. Wat inderdaad als je kindje de leeftijd van de vorige gaat naderen en overstijgt? Wordt de angst dan minder of juist groter?
En ondanks dat alles wil ik zo graag.
Ik zou het hierom ook niet laten om weer een kindje te krijgen. Ik ben wel bang dat ik dat kindje teveel druk op zou leggen, zou belasten door mijn eigen angst. Wat inderdaad als je kindje de leeftijd van de vorige gaat naderen en overstijgt? Wordt de angst dan minder of juist groter?
En ondanks dat alles wil ik zo graag.
grá mo chroí
ja word de angst minder of juist groter.... in mijn geval koorts hoe ga je daar ineens op reageren...
Als ik al zie dat bv een Lois wat vaker gaat kijken bij haar meiden als ze ziek worden ivm het plotselinge overlijden van Thijs...
Hoe moet het dan voor mij al zijn...
Als ik al zie dat bv een Lois wat vaker gaat kijken bij haar meiden als ze ziek worden ivm het plotselinge overlijden van Thijs...
Hoe moet het dan voor mij al zijn...
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
toch maar edit
[ Bericht 98% gewijzigd door Vivi op 25-01-2007 00:36:36 ]
[ Bericht 98% gewijzigd door Vivi op 25-01-2007 00:36:36 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Jeetje Vivi. Dit kweekt wat meer symphatie na al die opmerkingen die hij maakte over je snurken en dergelijke. Om er maar even een luchtige noot in te houden.
Die twee zoontjes die hij niet ziet, die zijn van voor die vroeggeboorte? Anders kon je naar de hechting met hen kijken.
Ik heb niet echt advies voor je helaas. Ik hoop alleen voor jou, voor hem en jullie zoontje dat hij er open en vol en zonder angst in gaat.
Ik zou persoonlijk wel proberen om het er over te hebben vooral omdat misschien juist de bevalling voor hem een stressvol gedeelte is. Maar dat kan jij het beste aanvoelen of hij daar open voor staat en ik moet helemaal mijn mond houden want ik praat er zelf ook niet makkelijk over en ga heen en weer zitten wiebelen als iemand er over begint op een moment dat ik dat niet wil.
Die twee zoontjes die hij niet ziet, die zijn van voor die vroeggeboorte? Anders kon je naar de hechting met hen kijken.
Ik heb niet echt advies voor je helaas. Ik hoop alleen voor jou, voor hem en jullie zoontje dat hij er open en vol en zonder angst in gaat.
Ik zou persoonlijk wel proberen om het er over te hebben vooral omdat misschien juist de bevalling voor hem een stressvol gedeelte is. Maar dat kan jij het beste aanvoelen of hij daar open voor staat en ik moet helemaal mijn mond houden want ik praat er zelf ook niet makkelijk over en ga heen en weer zitten wiebelen als iemand er over begint op een moment dat ik dat niet wil.
grá mo chroí
Die zin over sympathie komt misschien niet helemaal over zoals ik 'm bedoel zie ik bij het nalezen.
Het was bedoeld om mijn reactie niet zo zwaar beladen te maken.
Je vriend kan in jouw posts nogal, hoe zal ik het zeggen, ongevoelig overkomen. Uiteraard ligt dat geheel aan de eenzijdige berichtgeving hier en ik wilde aangeven dat bovenstaande een heel ander beeld van hem geeft.
Ik heb enorm met hem te doen nu. Twee jaar niet eens de naam uit kunnen spreken. Wat zal hij een gevecht leveren binnen in zich.
Het was bedoeld om mijn reactie niet zo zwaar beladen te maken.
Je vriend kan in jouw posts nogal, hoe zal ik het zeggen, ongevoelig overkomen. Uiteraard ligt dat geheel aan de eenzijdige berichtgeving hier en ik wilde aangeven dat bovenstaande een heel ander beeld van hem geeft.
Ik heb enorm met hem te doen nu. Twee jaar niet eens de naam uit kunnen spreken. Wat zal hij een gevecht leveren binnen in zich.
grá mo chroí
edit
[ Bericht 33% gewijzigd door Vivi op 25-01-2007 00:37:05 ]
[ Bericht 33% gewijzigd door Vivi op 25-01-2007 00:37:05 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Hij is ook een ontzettend gevoelsmens en echt heel lief voor mij hoor...nogmaals, dat is echt onze humor en ook een beetje hoe ik het beschrijf, daar word ik wel vaker op aangekeken, ik ridiculiseer vaak dingen en zet het een beetje aan ter vermaeck van de omstandersquote:Op woensdag 24 januari 2007 21:17 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Die zin over sympathie komt misschien niet helemaal over zoals ik 'm bedoel zie ik bij het nalezen.
Het was bedoeld om mijn reactie niet zo zwaar beladen te maken.
Je vriend kan in jouw posts nogal, hoe zal ik het zeggen, ongevoelig overkomen. Uiteraard ligt dat geheel aan de eenzijdige berichtgeving hier en ik wilde aangeven dat bovenstaande een heel ander beeld van hem geeft.
Ik heb enorm met hem te doen nu. Twee jaar niet eens de naam uit kunnen spreken. Wat zal hij een gevecht leveren binnen in zich.
[ Bericht 0% gewijzigd door Vivi op 25-01-2007 13:02:03 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
En ik dacht dat ik het moeilijk heb maar die van jou levert ook dagelijks een gevecht met zichzelf als ik dit zo lees. Ik heb er even niet zo snel een antwoord op verder maar wat fijn voor jullie alledrie dat hij nu jouw buik aan durft te raken. Het heeft even geduurd maar dan komt het vanzelf dus wel dus dat lijkt me dan de manier om de rest mee in te gaan. Vergt geduld van jouw kant maar je wilt niet pushen zeg je dus dat zal wel loslopen dan. Wat vervelend dat jij ook niet helemaal ongestoord kan genieten van je zwangerschap hierdoor want heel begrijpelijk vraag je af hoe het na de bevalling zal zijn. Ik hoop dat het hem dadelijk mee blijkt te vallen en kan genieten van jullie kleintje. Sterkte met je laatste dagen. Je staat bijna op springen volgens mij.
grá mo chroí
Thanksquote:Op woensdag 24 januari 2007 21:46 schreef mama_van_pepijn het volgende:
En ik dacht dat ik het moeilijk heb maar die van jou levert ook dagelijks een gevecht met zichzelf als ik dit zo lees. Ik heb er even niet zo snel een antwoord op verder maar wat fijn voor jullie alledrie dat hij nu jouw buik aan durft te raken. Het heeft even geduurd maar dan komt het vanzelf dus wel dus dat lijkt me dan de manier om de rest mee in te gaan. Vergt geduld van jouw kant maar je wilt niet pushen zeg je dus dat zal wel loslopen dan. Wat vervelend dat jij ook niet helemaal ongestoord kan genieten van je zwangerschap hierdoor want heel begrijpelijk vraag je af hoe het na de bevalling zal zijn. Ik hoop dat het hem dadelijk mee blijkt te vallen en kan genieten van jullie kleintje. Sterkte met je laatste dagen. Je staat bijna op springen volgens mij.
Ja ik heb me soms best eenzaam gevoeld qua het ervaren van de zwangerschap...gelukkig kon ik dat dan ook wel uitspreken naar hem en snapt hij het ook, ook al kan hij er niet altijd wat mee.
Maar om eerlijk te zijn denk ik dat jou situatie nog wel wat heftiger is, niet dat je leed met leed moet vergelijken maar soms moet je ook relativeren. Mijn vriend zegt dat hij het ook probeert te zien als een "nieuwe kans" en dat is het natuurlijk ook als je het goed bekijkt, en hij heeft die toch zomaar gekregen terwijl anderen daar nog zo over twijfelen zoals hier te lezen is.
Misschien is het wel goed geweest dat het lot het gewoon beslist in sommige gevallen
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Maar denk je dan niet dat dat lot er soms ook voor kan zorgen dat je je er juist meer tegen gaat verzetten, nog angstiger word...quote:Op woensdag 24 januari 2007 21:55 schreef Vivi het volgende:
[..]
Misschien is het wel goed geweest dat het lot het gewoon beslist in sommige gevallen
Ik weet het niet, kan me voorstellen dat je ander op zou kunnen gaan stellen...
Maar goed, misschien moet je gewoon er niet teveel over nadenken, ik heb daar over nagedacht (lekker dubbelzinnig)
en misschien is dat het ook wel.
Je kunt een zwangerschap en een zwangerschap nu eenmaal niet met elkaar vergelijken, en de kindjes zijn ook ieder uniek.
Dat wat Thijs is overkomen, was niets erfelijks, dus een 2de keer is al nihil...
Het blijft gewoon een spannend eng idee om nog een keer een kindje te moeten verliezen.
Wat ik me wel gister af vroeg is of je wel weer genoeg die liefde kunt voelen voor dat andere kindje je nieuwe kindje zeg maar.
Thijs was en is mijn jochie, mijn trots,mijn lieveling om het maar even zo te zeggen
heb altijd wel al gezegd er komt een 2de bij en een 3de en misschien wel een 4de,
maar dan groei je in de liefde van je 4 kinderen.
Groei je dan ook wel zo gemakkelijk in de liefde van je 2de in dat andere geval....
Raar maar dit soort vragen blijven dan in mijn hoofd rondzweven...
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
De kans dat jij een eventueel nieuw kindje verliest, is net zo aanwezig als bij ons allemaalquote:Op donderdag 25 januari 2007 11:33 schreef _Bar_ het volgende:
Dat wat Thijs is overkomen, was niets erfelijks, dus een 2de keer is al nihil...
Het blijft gewoon een spannend eng idee om nog een keer een kindje te moeten verliezen.
Als je weer eenmaal zwanger bent , dan ben je met het nieuwe leven zo bezig, alles weer regelen, de hormonen, de geboorte etc etc, dat is zo verbonden aan dát nieuwe kindje, dát nieuwe leven, dat staat helemaal op zichzelf is mijn ervaring.quote:Wat ik me wel gister af vroeg is of je wel weer genoeg die liefde kunt voelen voor dat andere kindje je nieuwe kindje zeg maar.
Thijs was en is mijn jochie, mijn trots,mijn lieveling om het maar even zo te zeggen
heb altijd wel al gezegd er komt een 2de bij en een 3de en misschien wel een 4de,
maar dan groei je in de liefde van je 4 kinderen.
Groei je dan ook wel zo gemakkelijk in de liefde van je 2de in dat andere geval....
Moeilijk zal zijn de periode waarin je het vorige kindje bent verloren.
In gesprekken en in boeken vond ik dat overal terug, en het was ook mijn ervaring.
Maar dat zegt niets over het gevoel voor het nieuwe kind. Dat staat echt op zichzelf en is een nieuw gevoel, een nieuwe liefde
Hier was dat precies zo. Ik vind het bijvoorbeeld heel prettig dat Mink en Cas maar een jaar en een paar dagen verschillen. We leven juist naar de verjaardag van onze 'zielenredder' toe ipv naar de trieste dagen van Mink. We denken er wel aan, en iemand hoeft maar *dat* (knipt met vingers) te zeggen en mn ogen lopen over, maar voor ons is het juist goed zo.quote:Op donderdag 25 januari 2007 11:53 schreef Bluezz het volgende:
[..]
De kans dat jij een eventueel nieuw kindje verliest, is net zo aanwezig als bij ons allemaal
[..]
Als je weer eenmaal zwanger bent , dan ben je met het nieuwe leven zo bezig, alles weer regelen, de hormonen, de geboorte etc etc, dat is zo verbonden aan dát nieuwe kindje, dát nieuwe leven, dat staat helemaal op zichzelf is mijn ervaring.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ik heb dat nog steeds, en ik verzet me er niet langer meer tegenquote:Op donderdag 25 januari 2007 11:56 schreef moussy het volgende:
We denken er wel aan, en iemand hoeft maar *dat* (knipt met vingers) te zeggen en mn ogen lopen over, maar voor ons is het juist goed zo.
Wat voegt dit nu toe?quote:Op donderdag 25 januari 2007 11:53 schreef Bluezz het volgende:
[..]
De kans dat jij een eventueel nieuw kindje verliest, is net zo aanwezig als bij ons allemaal
Anyway Bar, de vraag die jij stelt of je van een 2e wel net zo veel zal kunnen houden...die vraag heb ik vakjer gehoord bij ouders die een 2e kindje krijgen, de liefde voor je kind is zo allesoverweldigend dat je je niet kan voorstellen dat er nog ruimte is voor nóg zo'n grote liefde.
Of je kindje dan is overleden of nog leeft maakt denk ik niet zo veel verschil, behalve dan dat jij misschien kampt met het gevoel Thijs tekort te doen of een soort schuldgevoel alsof je hem zou vergeten als je van een ander kindje net zo zou houden?
Ik denk dat dat niet zo werkt hoor..Thijs blijft altijd je eerste kindje en je grote trots, alleen een 2e, daar groei je net zo in, je krijgt er gewoon nóg een grote trots bij, dat kindje zal net zo deel van jou zijn als Thijs dat is, dat is het mooie van liefde; er is een onuitputtelijke voorraad en je hoeft dus niet wat van de liefde van een ander af te "smokkelen" om van een nieuw kindje te houden, er komt alleen maar meer
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
|
|
