Bedankt Lois.
Het is ook erg pittig.
Ook de reacties om me heen vind ik soms erg moeilijk
Eerst hoorde ik altijd. Ja maar ze is toch ook heel lief en ze denkt ook altijd aan dr zusje als ze iets krijgt. Of ja alle kinderen zijn wel eens lastig
En nu zeggen (soms nog dezelfde mensen ook) o wat erg voor je , moet vast erg zwaar zijn. En je doet het goed hoor (ik doe het dus blijkbaar goed maar het helpt geen flikker)
Daar kan ik soms ook erg pissig om worden. Alsof ik jarenlang gewoon heb lopen zeiken ofzo en ik pas nu serieus genomen word.
Ik probeer het dan altijd positief te bekijken en denk dan maar dat iedereen het positief bedoeld (is meestal ook zo) maar er zijn van die dagen dat ik wel zou willen gillen.
Toen ze een baby was had ik al een vermoeden dat er iets niet klopte. Ze wilde gewoon niet klein zijn. Ze kreeg al een driftbui omdat ze nog niet kon zitten (met 3 mnd) Ze kon zichzelf als baby ook nooit vermaken. Was toen allemaal onzin dat ik dat raar vond
Daarom is het denk ik ook zo frustrerend dat alles zo traag gaat.
Ok dit heeft ze...wat gaan we daatmee doen en wanneer starten we er mee. Maar op dat soort vragen krijg je nooit een direct antwoord.