Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders deel 33

Dutchie, voel jij je alweer jezelf, qua lijf ook enzo? Voor jou was dat ook wel belangrijk, toch?
En Belana en Sjak, voor jullie? Iedereen vindt dat natuurlijk wel belangrijk, maar herinner me het ook van jullie, dacht ik.

Poeh Sugar, waar zal ik beginnen?
Nee, ik ben nog niet mezelf. Gaat ook nog wel even duren. Qua lijf is het wel te doen, wil nog 4 kilo kwijt en dan weeg ik weer wat ik voor de zwangerschap woog. Heb met die extra 4 niet veel moeite, weet dat dat wel komt. Gewoon niet meer snaaien straks en meer regelmaat voor mezelf zoeken. (gek hč, voor je kinderen zorg je dat er voldoende regelmaat is, maar voor jezelf... )
Als alles straks weer normaal is dan kan ik mezelf ook weer een schop onder de kont geven en ervoor gaan. En volhouden natuurlijk.

Nou, 4 kilo klinkt als heel dichtbij, hoor. Dat lukt straks misschien wel makkelijker dan je nu denkt.

Weet ik.

Hier gaat alles zijn gangetje ben vrijdag op controle geweest bij de gyn en die was niet blij (ikke ook niet ) want tijdens de inwendige echo die nodig was voor mijn bekken bleek dat mijn linkerkant van het bekken nog steeds vol zit met oude hematomen die zo diep zitten dat ze het niet kunnen leegzuigen. Dus die drukken zo op mijn spieren en zenuwen dat alles klem zit. Ze gaan nu met therapie proberen om het zo te krijgen dat de doorbloeding de hematomen op zouden kunnen lossen en mocht dat niet werken dan (wat ik wel hoop) dan moet ik waarschijnlijk onder narcose en dan gaan ze het een soort van operatief weghalen... IEKS

Dus veel oefenen maar lopen langer dan een half uur gaat niet want dan gaat mijn been de andere kant op (trillen, door mijn spieren zakken en zeer pijnlijke bekken) en fietsen mag ik niet omdat alles nog gekneusd is en er een klein scheurtje in mijn bilknobbels (weet het even niet anders te noemen ja kontbotten misschien ) en die moet met rust genezen en pas als ik weer op allebei mijn billen kan zitten met gewicht dan komt het werken pas weer aan bod. Ook moet ik betere controle krijgen over mijn blaas. Nu is het zo dat ik ga staan en meteen moet plassen en voor de bevalling voelde ik het wel aankomen zeg maar. Het is in de loop van de week wel verbeterd maar nog niet genoeg...

Verder ga ik niet met een negatief gevoel beginnen aan de therapie maar wel met een gevoel van het had allemaal niet nodig geweest als het ziekenhuis niet foute beslissing op foute beslissing had genomen. Nu kan het nog maanden gaan duren en kan ik niet zo wandelen met mijn dochter zoals we dachten dat we het zouden doen of lekker zwemmen of fietsen in de fietskar (niets van dit alles is mogelijk en dat neem ik het ziekenhuis kwalijk). Is dit nou een rare gedachte? Heb geen leuke kraamtijd gekend maar ook de tijd daarna is gewoon niet zoals je voor ogen had en dat kan gebeuren dat weet ik wel maar het is nu onnodig en het gaat ook veel langer duren als gedacht werd...

De gyn. heeft echt tien keer zijn excuses aangeboden (ander gyn. dan die mijn bevalling leidde) en gaf ook toe omdat hij mijn dossier had gelezen dat als ik zijn patient was geweest wel meteen een keizersnede had gehad (niet meer van toepassing op mij maar toch fijn om te weten en hij gaf ook ruiterlijk toe dat hij de manier van doen van zijn collega niet begreep).

Genoeg geklaagd hierboven nu weer met normale dingen verder.

Nog iets positiefs ik ben geen grootafnemer meer van Always en Ob... Eindelijk na 9 1/2 week...

Leuker nieuws Kaith begint te giechelen op haar manier... En slaapt nu om te wennen haar middagdutje in haar eigen kamertje met Winnie the Pooh boven haar hoofd en dat is erg interessant als je precies tien weekjes bent vandaag en erg komisch

Ingrid hoe is het met jou en Moonah, Sugar, Dutch en iedereen die ik vergeet een dikke

Mibos wat ongelooflijk k** allemaal maar wel heel knap dat je positief bent
Heb je nog nieuwe foto van je mooie meisje?

Mibos, wat afschuwelijk dat het zo gaat. Ik wens je heel veel sterkte!

Dutchie, nog maar 4 kg! Komt allemaal goed!

Neuk ben even zo vrij geweest...
You´ve got mail!!!

en bedankt voor de lieve berichtjes...

Mibos wat vreselijk zeg.... heel veel sterkte, ik hoop voor je dat de therapie goed werkt en een operatie niet nodig zal zijn.

Jezus, Mibos, wat rot heb jij het. Sterkte!

Sugar dat denk ik juist voor jou en Moonah... Ben er echt niet negatief over want het is zoals het is en het kan alleen maar beter gaan net als bij jou en Moonah! We gaan er met zijn allen voor om te genieten van onze nieuwbakken hummels!!!

Oh Mibos, wat rot dat het zo slecht gaat. Hopelijk gaat die therapie werken en kan je over niet al te lange tijd met je meisje op pad.

Hier gaat het op zich redelijk alleen heb ik het gevoel dat mijn lijf het af laat weten. Januari is net ene paar weekjes oud en ik heb nu al een heftige verkoudheid, een oorontsteking en een ingescheurde achillespees voor mijn kiezen gekregen. Ik baal dat ik niet de puf of de gelegenheid heb om de leuke dingen met Kai te doen die ik graag zou willen doen. Tegelijkertijd weet ik dat er hier mensen posten die het veel rotter hebben. Wat heb ik nou om te klagen? En toch lucht het soms wel even op ofzo.

Texelonia dat hoop ik ook heel erg echt waar!!!

Jeetje Mibos, dat is allemaal ff k*t zeg! Hoop dat de therapie goed zijn werk gaat doen en dat een operatie niet nodig is!

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 09:06 schreef Sugar het volgende:
Dutchie, voel jij je alweer jezelf, qua lijf ook enzo? Voor jou was dat ook wel belangrijk, toch?
En Belana en Sjak, voor jullie? Iedereen vindt dat natuurlijk wel belangrijk, maar herinner me het ook van jullie, dacht ik.

Hier ook nog ontevredenheid met mijn lijf. maar ik kon tot op heden de discipline niet opbrengen om die laatste 5 kilo kwijt te raken. wil nu wle mijn best gaan doen, want die buik en mijn taille storen me. daar zit alles namelijk. ook trainen moet ik en kan ik steeds niet opbrengen, ben 's avonds blij als ik zit maar ben nu net weer begonnen met buikspieroefeningen. ik zal het zelf moeten doen

verder gaat het goed hoor, ik heb 2 heerlijke kinderen. soms vind ik het wel eens zwaar, maar raak er steeds meer op ingesteld merk ik

lief dat je het vraagt

mibos, sterkte meid, wat een toestand zeg!

Mibos jeetje zeg. Excuses is in ieder geval heel wat begrijp ik, voor een ziekenhuis, maar ja, daar schiet jij nog niets mee op. Ik hoop voor je dat het vlug verbetert zodat een operatie niet nodig is.

M@x

Hier ben ik doodop, na mijn 1e werkdag, maar ook dat is normaal, naar het schijnt!

Heftig Mibos. Dat je daar dan nog zo lang zo veel last van hebt.

Ik moet wel glimlachen als ik lees wat jullie nog kwijt willen. Ik moet nog 20 kilo. Het lukt wel, maar het is lastig dat ik door de bv niet af mag vallen zoals ik dat de vorige keer heb gedaan.

Lijkt me niet gek PM. Alleen al het weer gaan werken na zo'n lange tijd is al zwaar en vermoeiend. En dan ook nog een zwangerschap en bevalling tussendoor, maakt het niet makkelijker natuurlijk. Voelde het al een beetje 'normaal' om er weer te zijn?

Jeetje Mibos, wat een heftige toestand Ik hoop heel hard dat de therapie gaat werken!

M@x, tuurlijk moet je het hier even van je af schrijven, want als je je rot voelt valt het niet mee om mama te zijn. Vind ik dan hč. Het liefst kruip je onder de dekens maar dat kan helemaal niet. Sterkte en ik hoop dat alles gauw weer fijner wordt

YPPY, herkenbaar Ik moet wel 14 kilo kwijt en dat gaat ook heus wel weer lukken ooit...

[ Bericht 16% gewijzigd door snoopy op 16-01-2007 12:39:39 ]

YPPY, ik voel met je mee hoor. Mijn eerste doel is 10 kilo eraf maar uiteindelijk moet er zelfs nog meer af dan bij jou. Nu geef ik natuurlijk geen borstvoeding dus dat maakt het afvallen wat makkelijker. Het gaat je vast wel weer lukken!

PM, mijn eerste werkdag na mijn bevallingsverlof vond ik echt supervermoeiend maar het went echt weer snel. Misschien zelfs wel te snel

Ondanks dat ik me beroerd voel vandaag, buikgriep en niet zo zuinig ook, ben ik eventjes heeel gelukkig. Want Kendahl is net sinds lange tijd weer eens in mijn armen in slaap gevallen. Ik had dat alleen met borstvoeden, maar nu met de fles. Een antilekspeen lijkt, denk ik, heel veel op de tepel, ook de manier waarop het sap/ de melk eruit komt. Hij lag slapend in mijn armen, slapend op mijn schouder de trap op en snurkend in bed.

edit: Mibos, wat naar voor je.

[ Bericht 11% gewijzigd door Paradijsvogeltje op 16-01-2007 13:50:49 ]

Mibos wat een ellende..
pm u go girl dapper hoor..
de rest ook heel heel veel sterkte met alles

[binnenwalsmodus]
ik zit er ff doorheen, heb heel lang mijn tranen tegengehouden, maar het stroomt er nu even uit.. maurice is even niet thuis.. wil hem niet lastig vallen ( doe ik ookniet maar is gevoelsdingetje..)
waarom mag mijn kindje niet gewoon even nergens last van hebben.. zo zijn als andere kindjes.. geen stomme enge nare onderzoeken gewoon kunnen eten.. geen zorgen over wat ze eet.. geen stomme ziekenhuisbezoekjes meer.. geen shitload aan medicatie meer.. gewoon normaal speciaal zijn.. ipv al dat gedoe.. bah bah bah bah bah..

Evenstar

Evenstar, hier ook een dikke voor jou/jullie!!

Het is allemaal niet mis wat jullie met Arwen door moeten gaan...

Precies, het is nogal wat om te zien dat je kind al die pijn moet doorstaan. Logisch dat je dat er af en toe even uit moet gooien.

Jeetje Mibos...
Succes

Evenstar, wat lijkt me dat rot dat je zo graag iets voor je kleintje wilt doen maar je weet niet hoe. Logisch dat je er soms helemaal doorheen zit. Je wilt je kind tegen alles beschermen en daar kan je behoorlijk moedeloos van raken.