Gevoelens

Was al in klaagbaak begonnen, maar wil er toch iets dieper op in, of in iedergeval me gedachten op een rijtje krijgen.

Zoals sommigen wel weten, heb ik een paar weken terug mijn relatie van ong 4 jaar beeindigd. In dat laatste jaar zijn we samen gaan wonen.
Nu t uit is wonen we nog steeds samen, hebben nu wel aparte slaapkamers, maar is natuurlijkniet ideaal. Ik ben nu druk opzoek naar een studentenwoning, en begin februari wil ik toch wel weg zijn. (ik kan dit huis niet zelf betalen en kan ook niet zoalng bij familie of vrienden gaan wonen).

Hoe of wat t allemaal gelopen is is niet echt interessant en telang verhaal, komt erop neer, dat 2 weken ndat t uit was gegaan, ik met een andere gozer in bed ben beland. Dit weet ie en is gekwetst.

Maar we proberen af en toe nog eens een goed gesprek te hebben en te praten over hoe en wat en hoe we (vooral hij) zich voelt.

Probleem is, ik ben niet zo'n prater, ik prat niet over mijn gevoelens, ik schrijf ze liever op, maar nog liever stop ik ze in een doofpot. Dit doe ik eigenlijk al m'n hele leven. Niet dat ik veel mee gemaakt heb ofzo, maar ik trek me mond niet snel open als t om gevoelens gaan. Dit keer dus ook niet.

A weet dit natuuriijk ook wel, want echte gesprekken hebben we ook niet veel gehad, maar nu wil ie praten.
We zijn zelfs zover gekomen dat ie mijn Gevoelloos genoemd heeft.

Bij mij in me hoofd begint dan zoiets van; Gevoelloos, gevoelloos, en die 4 jaar dat ik bij je was, was ik dan ook gevoelloos, heb ik nooit om je gegeven?? Enz ezn
Maar tegen A zwijg ik als de dood. Ik kijk een andere kant op en negeer hem. Totdat ie weg loopt. Nu zijn er twee opties voormij, ik ga huilen en maak mezelf even helemaal gek. Of ik zet t opzij en ga met andere dingen bezig (zoals openen van topic erover of gewoon dom spelletjes spelen of tv kijken)

Maar ik ben bang dat ie wel een punt heeft. Ik wil niet zeggen dat ik geen gevoel heb, dat heb ik, danders zou ik ook niet kunnen huilen om dingen of boos worden etc. Toch ben ik daarin niet normaal.
Klinkt misschien erg bot wat ik zeg;
MAar toen ik hoorde over de twintowers, dat die vliegtuigen erin zaten dacht ik; Wow, erg, effe beelden kijken. Maar als de mensen het de volgende dag erover praaten, van wat erg, al die mensen, dood, gesprongen uit de toren. Dan denk ik; je kunt er niks an doen, laat lekker zitten, er gaan altijd en overal mensen dood.

Ander voorbeeld, de aidsbestrijding in afrika.
Ze willen de mensen helpenmet aidsremmers en proberen het aantal mensen met aids te verminderen. Ik heb zoiets van lukt toch niet, kost ontzettend veel geld, de mensen sterven toch vroeg, gebruiken dat geld, maar geven niks terug dervoor (in de zin voor de eocnomie), en blijven ze leven kost t ook geld omdat er dan weer mensen zijn die we moeten voeden.

Ik weet, ik maak me zo niet geliefd en het is gewoon super erg dat ik zo denk... dat ik zo kan denken.
Misschien komt t doordat er nooit erge dingen in me leven gebeurd zijn ofzo, geen idee. Me ouders zijn op me 12e heel onverwachts gaan scheiden, na 2 dagen was ik daa rhelemaal overheen. En me oma overleed (waar ik echt een heeeeele goede band mee had 3 jaar geleden.. Moest 2 dagen huilen en daarna was ik erover heen. Ik denk nog wel aan haar en dat ik t jammer vind dat ze er niet meer is, maar ik mis haar ook niet echt. Terwijl ze wel een grote rol had in m'n leven toen ze nog leefde.

Soms sta ik versteld van me zelf dat ik zo bot kan reageren op sommige dingen/
Wat ikmij af vraag.
Herkennen mensen zich hierin, en wat vinden andere mensen van mij, of mijn gedachtegangen.

ps. in geval na gesprek met A ben ik hier dus beland, maar kan me er eigenlijk op dit moment niet eens druk over maken. Niet omdat ik echt boos ben, maarmeer omdat ik zoiets heb van over een half maandje ben ik t huis uit, zie ik um niet meer en dan is t ook 'opgelost'. Is wel niet zo, en dan laat ik A achter met een kut gevoel, maar dan neem ik niet de moeite om antwoorden te gaan vinden bij mezelf (die ik nu niet heb) om hem een antwoord te proberen te geven op zijn vragen.

Zoals me ex leuk formuleerde;
Jij lijkt wel een vent en ik een wijf.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 00:53 schreef dawg het volgende:
Kennelijk heeft een en ander toch een grotere impact op je gehad dan je aanvankelijk dacht.

t heeft ook wel een impact, alleen komt dat er niet uit, zie je t niet, is t weggestopt en komt het er op andere manieren en tijden uit. OFzoeits

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 01:21 schreef Friek_ het volgende:
Je bent een praktischer denker. Dat is hoogstens het mannelijke in je. Laat je niet wijsmaken dat je een halve vent bent.

hehe.. ben me hele leven al een halve vent .. tenmisnte qua gedachtengang etc volgesn velen..

Tnx voor jullie reacties, schrik er wel van.. Ik kom inderdaad erg gevoelloos over. En dat is nie goed en zo wil ik ook helemaal niet zijn of overkomen.
Zoals Garisson72 al zei, bij mij komt alles in de stoofpot, het ergste is dat dat niet zichtbaar is voor de ander, dat het lijkt alsof t langs me heen gaat. Dat t over komt alsof t me helemaal niks kan schelen. Terwijl het heel goed doorkomt en ik der alleen maar aan blijf denken.

Dat ik me ex niet snapte en vond dat ie t maar moest begrijpen van mij is natuurlijk ook onzin, zoals door enkeln gezegt is. Ik moet juist hem begrijpen, ik heb hem gekwetst en ik moet t goedmaken. En niet omdat het hoort, maar omdat ik het wil.

Wat zo'n nachtje slapen en deze reacties je zo anders op idngen kunnen laten kijken. Niet altijd prettig, maar wel goed.

Tnx Garisson..
Ga vanmiddag me me ex praten, en me excusses ook aanbieden. Hopelijk kan ik wat dingen verduidelijken voor hem en anders msischien uitleggen waarom ik t niet kan.
Ik was ook wel een bitch gister..

Vandaag met hem gepraat.. ging goed
Hij was blij dat ik vandaag de eerste stap zette. Proberen uit te leggen hoe ik de sitautie zag, dat ik hem begrijp en dat ik stom ben geweest. Maar ook dat ik het zelf allemaal niet weet, maar dat ik in iedergeval hem niet wilde kwetsen.. En gewoon beter na moet denken.
Ben blij dat ik t gedaan heb, en hij ook. Het is nu weer wat beter tussen ons.

quote:

Op zaterdag 6 januari 2007 13:27 schreef Garisson72 het volgende:

[..]

dus als je ooit iets heel erg verkloot, is er geen enkele kans meer om erop terug te komen, om te proberen het weer goed te maken?

Nou zo zal ie t niet bedoelen, maar wel dat t dan gewoon 'normaal' is dat je t goedmaakt, en dat het geen lof verdient als t ware.

Even een update..
Ondertuseen gaat t allemaal wel redelijk hier. We leven een beetje langs elkaar, ieder doet z'n eigen ding en af en toe praten we een beetje. MAar het is geen haat en nijd (hoe schrijf je dat) meer.
Verder ook nog goed nieuws.. 4 feb ga ik hier weg Heb eindelijk een kamer kunnen vinden.

Na me laatste melding nog wel een ruzie gehad, maar hebben afgesproken dat we deze laatste week proberen rustig door te komen.

Hij stelde voor om, als ik weg ben, mij een brief te sturen met daarin al zijn gedachten, ideen, vragen, alles! En dat ik hierop ga antwoorden, met mijn verhaal, mijn gevoelens.
Leek mij uitstekend plan, ten eerste omdat hij zo echt alles kwijt kan (en dat zal veel negatiefs voor mij betekenen, maargoed) en hij mijdie dingen kan vragen waar hij antwoord op wil hebben.
Hij weet dat ik geen prater ben en hij hoopt (en ik ook) dat ik hierdoor in iedergeval wat verduidelijking kan geven. Zodat we het enigszins nog 'goed' kunnen afsluiten.

Ben benieuwd wat voor impact het gaat hebben op mij als ik eenmaal weg ben. Want ik heb t totaal nog niet door lijkt t wel. Het is best vaag allemaal, omdat t allemaal zo gelopen is als dat t is. We hebben allebei op dit moment het gevoel van; hoe benik ooit op jou gevallen, hoe zijn we zolang bij elkaar kunnen blijven. Net alsof we twee andere personen zijn dan we waren tijdens de relatie, en dat gevoel hebben we beiden.

Het zal allmeaal wel wennen zijn straks en dan zal de shock wel komen. Maar ik verwacht (zoals gewoonlijk) dat het allemaal wel goed zal komen.