LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
18:nogwat schop.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Wat wil je kwijt over Kafka, LXIV?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Tja, ik wil eigenlijk helemaal niks kwijt van hem. Wat ik me afvraag is hoe het komt dat hij zo verdomd goed schrijft. Laatst hadden we het nog over der Prozess. Toen zij je nog hierop terug te komen.
The End Times are wild
We moeten trouwens niet gaan anaalyseren in deze. Daarmee versjteren we het enkel.
The End Times are wild
Ja, dat klopt. Dat klopt. Ik moet me weer even voor de geest halen wat ik daar over wilde zeggen.quote:Op donderdag 28 december 2006 19:37 schreef LXIV het volgende:
Tja, ik wil eigenlijk helemaal niks kwijt van hem. Wat ik me afvraag is hoe het komt dat hij zo verdomd goed schrijft. Laatst hadden we het nog over der Prozess. Toen zei je nog hierop terug te komen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Dat inderdaad. Ik heb een grote hekel aan het anaalyseren van lieturatuur. Daarmee maak je het KAPOT.quote:Op donderdag 28 december 2006 19:37 schreef LXIV het volgende:
We moeten trouwens niet gaan anaalyseren in deze. Daarmee versjteren we het enkel.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Wat ik in ieder geval een van Kafka's grote krachten vindt, is het aannemelijk maken van wat eigenlijk helemaal niet zo aannemelijk is. Die man weet de suspension of disbelief tot het maximale te rekken. Er zijn maar weinigen die dat echt goed kunnen, in de de wereld van de boeken. Dat spreekt tot de verbeelding.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Die geile Jap, Haruki Murakami, is daar ook wel goed in. Niets voor niets heeft hij ook de Kafka Prijs van 2006 gewonnen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Meneer Shklovsky, van die meneer hebben ze me ooit verteld op de universiteit, zegt daar hele interessante dingen over. Die zegt, maar dan in het Russisch;
Daar heeft hij best een punt.quote:The purpose of art is to impart the sensation of things as they are perceived and not as they are known. The technique of art is to make objects ‘unfamiliar’, to make forms difficult, to increase the difficulty and length of perception because the process of perception is an aesthetic end in itself and must be prolonged. Art is a way of experiencing the artfulness of an object; the object is not important." (Shklovsky, "Art as Technique", 12)
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Daar is hij zonder meer een meester in. Toch heb ik meestal het gevoel dat hij daarnaast ook nog iets meer er mee wil zeggen. Maar daar kan ik mijn vinger telkens nét dan niet tussen krijgen, ik heb hooguit een idee.quote:Op donderdag 28 december 2006 19:41 schreef JAM het volgende:
Wat ik in ieder geval een van Kafka's grote krachten vindt, is het aannemelijk maken van wat eigenlijk helemaal niet zo aannemelijk is. Die man weet de suspension of disbelief tot het maximale te rekken. Er zijn maar weinigen die dat echt goed kunnen, in de de wereld van de boeken. Dat spreekt tot de verbeelding.
Zo is een groot deel van d.P. opgebouwd uit gesprekken met allerhande lieden die allemaal iets meer over de aard van de Gerichtshöfer vertellen, maar toch blijven deze een groot mysterie. Uiteindelijk is het raadsel enkel groter geworden, terwijl er toch van alles verteld is. Wat wordt er nu precies bedoeld?
En dat alles, zoals ik al eerder zei, zonder wazig te worden.
The End Times are wild
Ik vrees dat als ik daar antwoord op moet geven, ik aan het anaalyseren sla. Wat men met een schrijven of een boek bedoelt, kan me eigenlijk niet zoveel interesseren. Ik geniet veeleer van het plot, het taalgebruik, de gevoelens die iets oproept dan dat ik me bezig houd met het bedoelende aspect (- het bedoelende aspect..?-) van een schrijven.quote:Op donderdag 28 december 2006 19:46 schreef LXIV het volgende:
[..]
Daar is hij zonder meer een meester in. Toch heb ik meestal het gevoel dat hij daarnaast ook nog iets meer er mee wil zeggen. Maar daar kan ik mijn vinger telkens nét dan niet tussen krijgen, ik heb hooguit een idee.
Zo is een groot deel van d.P. opgebouwd uit gesprekken met allerhande lieden die allemaal iets meer over de aard van de Gerichtshöfer vertellen, maar toch blijven deze een groot mysterie. Uiteindelijk is het raadsel enkel groter geworden, terwijl er toch van alles verteld is. Wat wordt er nu precies bedoeld?
En dat alles, zoals ik al eerder zei, zonder wazig te worden.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Die man heeft ook een prachtig taalgebruik. Prachtig, die zware Deutsche Wörter. .
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Wat ik in het zogenaamde "fantastische" genre altijd buitengewoon irritant vind (niet dat ik overigens veel in dit genre lees), is wanneer de hoofdrolspeler op een tegennatuurlijke manier op de situatie reageert. Dit is natuurlijk vaak noodzakelijk om het verhaal het door de schrijver gewenste verloop te geven. Bij Kafka is dit ook nooit het geval, het geheel ontwikkeld zich op een volstrekt logische wijze, terwijl de situatie zelf tenslotte vaak wél weer absurd is.
The End Times are wild
Lees je in het Duits of in het Nederlands?quote:Op donderdag 28 december 2006 19:50 schreef JAM het volgende:
Die man heeft ook een prachtig taalgebruik. Prachtig, die zware Deutsche Wörter. .
Ik vind dat K. trouwens niet zo zwaar aanzet met zijn woordkeuze.
The End Times are wild
Voor mij is dat analyseren eerder het letterkundig onder de loupe houden van een bepaalde tekst. Tellen hoevaak er aan de tijd gerefereerd wordt in 'De Avonden', of de woordkeus afzetten tegenover literatuur uit hetzelfde tijdsvak.quote:Op donderdag 28 december 2006 19:49 schreef JAM het volgende:
[..]
Ik vrees dat als ik daar antwoord op moet geven, ik aan het anaalyseren sla. Wat men met een schrijven of een boek bedoelt, kan me eigenlijk niet zoveel interesseren. Ik geniet veeleer van het plot, het taalgebruik, de gevoelens die iets oproept dan dat ik me bezig houd met het bedoelende aspect (- het bedoelende aspect..?-) van een schrijven.
De tekst te duiden is voor mij heel wat anders dan te analyseren. Hoewel voor mij ook het taalgebruik het meeste genot geeft. De plot intereseert mij in het algemeen erg weinig, zeker de zogenaamde Angelsaksische plot, waarbij in het laatste hoofdstuk alle losse draadjes op ingenieuze wijze bijeenkomen en op 'verrassende' wijze alle ideeën die men had anders blijken te zijn. Dat vind ik juist bijzonder slecht. In mijn favoriete boeken gebeurt eigenlijk nauwelijks iets.
The End Times are wild
Nee, dat is meer mijn gevoel wat ik bij die taal heb. Ik ken ook een zekere mevrouw Zeppenfelt aus Berlin en die zegt dingen als: 'Tuupisj' en 'Zuustheematisj.' Als ze tiepies en siestumaaties bedoelt. Ik ervaar Duits als een zware taal.quote:Op donderdag 28 december 2006 19:53 schreef LXIV het volgende:
[..]
Lees je in het Duits of in het Nederlands?
Ik vind dat K. trouwens niet zo zwaar aanzet met zijn woordkeuze.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb bij dat soort boeken al heel snel zo'n : 'Mijn naam is Piet de Schrijver en ik schrijf een BOEK! Ha! Ha! Zie je dat; een BOEK!'-gevoel, als het allemaal zo opeens, toevallig, dan toch op een plekje valt. Ik vind dat wat flauw. Ik moet erkennen ook heel erg van boeken te houden waarin heel veel gebeurt. Van die aaneenschakelingen van anekdotes, eigenlijk. Dat, vergeef me, leest zo lekker weg. .quote:Op donderdag 28 december 2006 19:57 schreef LXIV het volgende:
[..]
Voor mij is dat analyseren eerder het letterkundig onder de loupe houden van een bepaalde tekst. Tellen hoevaak er aan de tijd gerefereerd wordt in 'De Avonden', of de woordkeus afzetten tegenover literatuur uit hetzelfde tijdsvak.
De tekst te duiden is voor mij heel wat anders dan te analyseren. Hoewel voor mij ook het taalgebruik het meeste genot geeft. De plot intereseert mij in het algemeen erg weinig, zeker de zogenaamde Angelsaksische plot, waarbij in het laatste hoofdstuk alle losse draadjes op ingenieuze wijze bijeenkomen en op 'verrassende' wijze alle ideeën die men had anders blijken te zijn. Dat vind ik juist bijzonder slecht. In mijn favoriete boeken gebeurt eigenlijk nauwelijks iets.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ja, in dat opzicht is Duits een volmaakte taal voor K. Frans had overigens ook wel gekund denk ik, al was het dan heel anders geworden.quote:Op donderdag 28 december 2006 19:59 schreef JAM het volgende:
[..]
Nee, dat is meer mijn gevoel wat ik bij die taal heb. Ik ken ook een zekere mevrouw Zeppenfelt aus Berlin en die zegt dingen als: 'Tuupisj' en 'Zuustheematisj.' Als ze tiepies en siestumaaties bedoelt. Ik ervaar Duits als een zware taal.
Russische literatuur lees ik bij voorkeur in het Duits, omdat die taal het beste 'past' bij veel Russische schrijvers. Mijn Russisch zelf voldoet uiteraard niet.
The End Times are wild
Er mag gerust van alles gebeuren, als het maar niet op oppervlakkige wijze samenhangt en al helemaal niet als het op het einde allemaal op wonderbaarlijke wijze aaneengeknoopt wordt.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:02 schreef JAM het volgende:
[..]
Ik heb bij dat soort boeken al heel snel zo'n : 'Mijn naam is Piet de Schrijver en ik schrijf een BOEK! Ha! Ha! Zie je dat; een BOEK!'-gevoel, als het allemaal zo opeens, toevallig, dan toch op een plekje valt. Ik vind dat wat flauw. Ik moet erkennen ook heel erg van boeken te houden waarin heel veel gebeurt. Van die aaneenschakelingen van anekdotes, eigenlijk. Dat, vergeef me, leest zo lekker weg. .
Dat soort boeken (Dan Brown, Tom Clancy, kortom al die troep die je tegenkomt in boekhandels op vliegvelden, paperbacks met glimmende kaften en allitererende titels), wordt ook helemaal niet door een eenzaam genie geschreven, maar veeleer door een team olv een manager van de uitgeverij geproduceerd.
Één iemand houdt zich bezig met het opzoeken van allerlei achtergrondinformatie, iemand bewaakt de plotlijn, twee anderen produceren weer tekst, een vijfde houdt het tegen de politiek-correcte meetlat et cetera. Vuilnis dus.
The End Times are wild
Ik heb nooit zoveel Russische dingen gelezen. Een keer Gogol's Dagboek van een Gek, maar daar is het wel bij gebleven. Ik vond dat overigens prachtig. Ik vertrouw ze ook niet, die Russen. Mijn vader vindt het prachtig, de boekenkast staat in het ouderlijk huis vol met allemaal Russenschrijfsels. Nu valt de smaak van mijn vader me vaak tegen, dus ik wil het risico niet nemen. Ik heb wel laatst een bundel korte verhalen van Dostojevski gekocht...Nog niet in begonnen trouwens.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:04 schreef LXIV het volgende:
[..]
Ja, in dat opzicht is Duits een volmaakte taal voor K. Frans had overigens ook wel gekund denk ik, al was het dan heel anders geworden.
Russische literatuur lees ik bij voorkeur in het Duits, omdat die taal het beste 'past' bij veel Russische schrijvers. Mijn Russisch zelf voldoet uiteraard niet.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ja, ik doelde meer op (wat ik dan) verantwoorde pulp (meen), zoals Charles Bukowski. .quote:Op donderdag 28 december 2006 20:08 schreef LXIV het volgende:
[..]
Er mag gerust van alles gebeuren, als het maar niet op oppervlakkige wijze samenhangt en al helemaal niet als het op het einde allemaal op wonderbaarlijke wijze aaneengeknoopt wordt.
Dat soort boeken (Dan Brown, Tom Clancy, kortom al die troep die je tegenkomt in boekhandels op vliegvelden, paperbacks met glimmende kaften en allitererende titels), wordt ook helemaal niet door een eenzaam genie geschreven, maar veeleer door een team olv een manager van de uitgeverij geproduceerd.
Één iemand houdt zich bezig met het opzoeken van allerlei achtergrondinformatie, iemand bewaakt de plotlijn, twee anderen produceren weer tekst, een vijfde houdt het tegen de politiek-correcte meetlat et cetera. Vuilnis dus.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik ook niet zoveel. Het is vaak wel heel langzaam aangezet en ook soms wat zwaarzinnig. Dostojevski is wel weer leuk dan.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:08 schreef JAM het volgende:
[..]
Ik heb nooit zoveel Russische dingen gelezen. Een keer Gogol's Dagboek van een Gek, maar daar is het wel bij gebleven. Ik vond dat overigens prachtig.
The End Times are wild
Ik had zo graag gezien dat Nietzsche zich met proza had bezig gehouden. Die man schrijft werkelijk prachtig.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Kijk, mijn gevoel bij Kafka...
Vroeger, toen ik nog jong en onnozel was, waren er nog allerlei dingen die in mij een soort magisch gevoel opriepen. Veel hele gewone, triviale dingen die, omdat ik niet wist hoe het werkte of wat er achter stak, me ontzettend fascineerden.
Zo vond ik alles wat met electronica en electriciteit te maken had geweldig interessant. In die tijd was alles nog niet vergeven van de electronica, een radio en later een televisie was alles wat wij op dat gebied zo ongeveer hadden. Een radio, met glimmende buizen en die karakteristieke electrische brandlucht,, wanneer je hem openmaakte al die onbegrijpelijke onderdeeltjes en draadjes, waar dan ook na 5 minuten geluid uit kwam, het was voor mij niets meer dan een wonder.
Dat is het niet lang gebleven, want toen ik eenmaal electrotechniek ging studeren, en wist wát al die onderdeeltjes deden, en dus ook dat het alles niet met magie te maken had, verloor het meteen al zijn bekoring.
Dit geld natuurlijk ook voor het idee dat er in oude boeken in de bibliotheek schatkaarten verstopt kunnen zitten, dat er nog gebieden op aarde zijn waar niemand ooit geweest is, de mogeljikheid om met allerhande rommel uit de schoonmaakmiddelenkast van je moeder een middel te brouwen waarmee je onzichtbaar bent, et cetera. Door scholing wordt je hoop op al die zaken ontnomen, wat overblijft is een koud en ontluisterend wereldbeeld. Dat je desnoods helemaal kunt narekenen op de zakjapanner. Dan is de magie verdwenen.
Een heel enkele keer, bijvoorbeeld wanneer ik Kafka lees, maar ook wel met andere vormen van kunst, komt dat gevoel van vroeger weer terug. Dat mysterie, dat onkenbare. Daarom vind ik Kafka zo goed.
Vroeger, toen ik nog jong en onnozel was, waren er nog allerlei dingen die in mij een soort magisch gevoel opriepen. Veel hele gewone, triviale dingen die, omdat ik niet wist hoe het werkte of wat er achter stak, me ontzettend fascineerden.
Zo vond ik alles wat met electronica en electriciteit te maken had geweldig interessant. In die tijd was alles nog niet vergeven van de electronica, een radio en later een televisie was alles wat wij op dat gebied zo ongeveer hadden. Een radio, met glimmende buizen en die karakteristieke electrische brandlucht,, wanneer je hem openmaakte al die onbegrijpelijke onderdeeltjes en draadjes, waar dan ook na 5 minuten geluid uit kwam, het was voor mij niets meer dan een wonder.
Dat is het niet lang gebleven, want toen ik eenmaal electrotechniek ging studeren, en wist wát al die onderdeeltjes deden, en dus ook dat het alles niet met magie te maken had, verloor het meteen al zijn bekoring.
Dit geld natuurlijk ook voor het idee dat er in oude boeken in de bibliotheek schatkaarten verstopt kunnen zitten, dat er nog gebieden op aarde zijn waar niemand ooit geweest is, de mogeljikheid om met allerhande rommel uit de schoonmaakmiddelenkast van je moeder een middel te brouwen waarmee je onzichtbaar bent, et cetera. Door scholing wordt je hoop op al die zaken ontnomen, wat overblijft is een koud en ontluisterend wereldbeeld. Dat je desnoods helemaal kunt narekenen op de zakjapanner. Dan is de magie verdwenen.
Een heel enkele keer, bijvoorbeeld wanneer ik Kafka lees, maar ook wel met andere vormen van kunst, komt dat gevoel van vroeger weer terug. Dat mysterie, dat onkenbare. Daarom vind ik Kafka zo goed.
The End Times are wild
Ja, ja, dat herken ik. Bij mij zit het er echter meer in dat ik gewoon een apatische lul ben. Er zijn maar héél weinig dingen waar ik me nog over kan verwonderen of verbazen. Kafka roept dat in me op. Daar geniet ik van. Dan denk ik: 'Ha! Ben ik toch nog een mens zeg!'quote:Op donderdag 28 december 2006 20:16 schreef LXIV het volgende:
Kijk, mijn gevoel bij Kafka...
Vroeger, toen ik nog jong en onnozel was, waren er nog allerlei dingen die in mij een soort magisch gevoel opriepen. Veel hele gewone, triviale dingen die, omdat ik niet wist hoe het werkte of wat er achter stak, me ontzettend fascineerden.
Zo vond ik alles wat met electronica en electriciteit te maken had geweldig interessant. In die tijd was alles nog niet vergeven van de electronica, een radio en later een televisie was alles wat wij op dat gebied zo ongeveer hadden. Een radio, met glimmende buizen en die karakteristieke electrische brandlucht,, wanneer je hem openmaakte al die onbegrijpelijke onderdeeltjes en draadjes, waar dan ook na 5 minuten geluid uit kwam, het was voor mij niets meer dan een wonder.
Dat is het niet lang gebleven, want toen ik eenmaal electrotechniek ging studeren, en wist wát al die onderdeeltjes deden, en dus ook dat het alles niet met magie te maken had, verloor het meteen al zijn bekoring.
Dit geld natuurlijk ook voor het idee dat er in oude boeken in de bibliotheek schatkaarten verstopt kunnen zitten, dat er nog gebieden op aarde zijn waar niemand ooit geweest is, de mogeljikheid om met allerhande rommel uit de schoonmaakmiddelenkast van je moeder een middel te brouwen waarmee je onzichtbaar bent, et cetera. Door scholing wordt je hoop op al die zaken ontnomen, wat overblijft is een koud en ontluisterend wereldbeeld. Dat je desnoods helemaal kunt narekenen op de zakjapanner. Dan is de magie verdwenen.
Een heel enkele keer, bijvoorbeeld wanneer ik Kafka lees, maar ook wel met andere vormen van kunst, komt dat gevoel van vroeger weer terug. Dat mysterie, dat onkenbare. Daarom vind ik Kafka zo goed.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Weinig dingen waar ik me nog over kan verwonderen of verbazen. Inderdaad, zo is het.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:24 schreef JAM het volgende:
[..]
Ja, ja, dat herken ik. Bij mij zit het er echter meer in dat ik gewoon een apatische lul ben. Er zijn maar héél weinig dingen waar ik me nog over kan verwonderen of verbazen. Kafka roept dat in me op. Daar geniet ik van. Dan denk ik: 'Ha! Ben ik toch nog een mens zeg!'
The End Times are wild
Ik heb dat gevoel ook als ik aan het eten ben, maar dan is het meer: 'Godverdomme, ben ik toch een mens hè...'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Tja, Nietzche. Ik vind dat toch wel erg moeilijk allemaal.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:12 schreef JAM het volgende:
Ik had zo graag gezien dat Nietzsche zich met proza had bezig gehouden. Die man schrijft werkelijk prachtig.
Een tijd geleden was het nogal populair onder politici en andere B.N.'ers om luidkeels te roepen hoe ontzettend Nietzsche hun beïnvloedt had. Adelmund, Jorritsma, dat soort typetjes.
Dan dacht ik bij mezelf: Nietzsche? Hen beïnvloed? Ik snap nauwelijks waarover het gaat, terwijl ik toch het gros van zijn werken gelezen heb, sommige meermaals, de omgeving en tijd waarin hij schreef goed ken, en niet op mijn achterhoofd ben gevallen. Zouden zij dan naast hun drukke overige werkzaamheden écht de tijd genomen hebben hem nóg beter te bestuderen? En er meer uit opgepakt hebben dan ik? En waarom merk ik daar dan niets van in hun politieke uitingen? Want als je Nietzsche begrepen hebt, en hij heeft je ook nog beïnvloedt, nou maak dan je borst maar nat, dat is niet niks...
Nietzsche, ik weet niet precies wat ik ermee aanmoet.
The End Times are wild
Oh; voor wie het trouwens interesseert, ik heb eindelijk werk. Vanaf morgenochtend breng ik in navolging van Raymond van Barneveld en Charles Bukowski de post rond.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Gefeliciteerd, en een goed begin, de post rondbrengen. Dat is bijna hetzelfde als schrijven.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:32 schreef JAM het volgende:
Oh; voor wie het trouwens interesseert, ik heb eindelijk werk. Vanaf morgenochtend breng ik in navolging van Raymond van Barneveld en Charles Bukowski de post rond.
The End Times are wild
Met zijn filosofie heb ik me nooit zo intensief bezig gehouden. Ik vind dat vermoeiend, filosofie. Om zijn autobiografie heb ik vooral heel erg hard moeten lachen. Daar zijn werkelijk briljante passages te vinden.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:29 schreef LXIV het volgende:
[..]
Tja, Nietzche. Ik vind dat toch wel erg moeilijk allemaal.
Een tijd geleden was het nogal populair onder politici en andere B.N.'ers om luidkeels te roepen hoe ontzettend Nietzsche hun beïnvloedt had. Adelmund, Jorritsma, dat soort typetjes.
Dan dacht ik bij mezelf: Nietzsche? Hen beïnvloed? Ik snap nauwelijks waarover het gaat, terwijl ik toch het gros van zijn werken gelezen heb, sommige meermaals, de omgeving en tijd waarin hij schreef goed ken, en niet op mijn achterhoofd ben gevallen. Zouden zij dan naast hun drukke overige werkzaamheden écht de tijd genomen hebben hem nóg beter te bestuderen? En er meer uit opgepakt hebben dan ik? En waarom merk ik daar dan niets van in hun politieke uitingen? Want als je Nietzsche begrepen hebt, en hij heeft je ook nog beïnvloedt, nou maak dan je borst maar nat, dat is niet niks...
Nietzsche, ik weet niet precies wat ik ermee aanmoet.
Aangezien je Duits leest;
quote:In der That, ich habe bis zu
meinen reifsten Jahren immer nur schlecht gegessen, - moralisch
ausgedrückt "unpersönlich", "selbstlos", "altruistisch", zum Heil
der Köche und andrer Mitchristen. Ich verneinte zum Beispiel durch
Leipziger Küche, gleichzeitig mit meinem ersten Studium Schopenhauer's
(1865), sehr ernsthaft meinen "Willen zum Leben". Sich zum Zweck
unzureichender Ernährung auch noch den Magen verderben - dies Problem
schien mir die genannte Küche zum Verwundern glücklich zu lösen.
(Man sagt, 1866 habe darin eine Wendung hervorgebracht -.) Aber die
deutsche Küche überhaupt - was hat sie nicht Alles auf dem Gewissen!
Die Suppe vor der Mahlzeit (noch in Venetianischen Kochbüchern des 16.
Jahrhunderts alla tedesca genannt); die ausgekochten Fleische, die
fett und mehlig gemachten Gemüse; die Entartung der Mehlspeise
zum Briefbeschwerer! Rechnet man gar noch die geradezu viehischen
Nachguss-Bedürfnisse der alten, durchaus nicht bloss alten Deutschen
dazu, so versteht man auch die Herkunft des deutschen Geistes - aus
betrübten Eingeweiden... Der deutsche Geist ist eine Indigestion,
er wird mit Nichts fertig. - Aber auch die englische Diät, die, im
Vergleich mit der deutschen, selbst der französischen, eine Art
"Rückkehr zur Natur", nämlich zum Canibalismus ist, geht meinem eignen
Instinkt tief zuwider; es scheint mir, dass sie dem Geist schwere
Füsse giebt - Engländerinnen-Füsse... Die beste Küche ist die
Piemont's. - Alkoholika sind mir nachtheilig; ein Glas Wein oder Bier
des Tags reicht vollkommen aus, mir aus dem Leben ein "Jammerthal" zu
machen, - in München leben meine Antipoden. Gesetzt, dass ich dies
ein wenig spät begriff, erlebt habe ich's eigentlich von Kindesbeinen
an. Als Knabe glaubte ich, Weintrinken sei wie Tabakrauchen anfangs
nur eine Vanitas junger Männer, später eine schlechte Gewöhnung.
Vielleicht, dass an diesem herben Urtheil auch der Naumburger Wein
mit schuld ist. Zu glauben, dass der Wein erheitert, dazu müsste ich
Christ sein, will sagen glauben, was gerade für mich eine Absurdität
ist. Seltsam genug, bei dieser extremen Verstimmbarkeit durch kleine,
stark verdünnte Dosen Alkohol, werde ich beinahe zum Seemann, wenn es
sich um starke Dosen handelt. Schon als Knabe hatte ich hierin meine
Tapferkeit. Eine lange lateinische Abhandlung in Einer Nachtwache
niederzuschreiben und auch noch abzuschreiben, mit dem Ehrgeiz in
der Feder, es meinem Vorbilde Sallust in Strenge und Gedrängtheit
nachzuthun und einigen Grog von schwerstem Kaliber über mein Latein zu
giessen, dies stand schon, als ich Schüler der ehrwürdigen Schulpforta
war, durchaus nicht im Widerspruch zu meiner Physiologie, noch
vielleicht auch zu der des Sallust wie sehr auch immer zur ehrwürdigen
Schulpforta... Später, gegen die Mitte des Lebens hin, entschied ich
mich freilich immer strenger gegen jedwedes "geistige" Getränk: ich,
ein Gegner des Vegetarierthums aus Erfahrung, ganz wie Richard Wagner,
der mich bekehrt hat, weiss nicht ernsthaft genug die unbedingte
Enthaltung von Alcoholicis allen geistigeren Naturen anzurathen.
Wasser thut's... Ich ziehe Orte vor, wo man überall Gelegenheit hat,
aus fliessenden Brunnen zu schöpfen (Nizza, Turin, Sils); ein kleines
Glas läuft mir nach wie ein Hund. In vino veritas: es scheint, dass
ich auch hier wieder über den Begriff "Wahrheit" mit aller Welt
uneins bin: - bei mir schwebt der Geist über dem Wasser... Ein paar
Fingerzeige noch aus meiner Moral. Eine starke Mahlzeit ist leichter
zu verdauen als eine zu kleine. Dass der Magen als Ganzes in
Thätigkeit tritt, erste Voraussetzung einer guten Verdauung. Man
muss die Grösse seines Magens kennen. Aus gleichem Grunde sind
jene langwierigen Mahlzeiten zu widerrathen, die ich unterbrochne
Opferfeste nenne, die an der table d'hôte. - Keine Zwischenmahlzeiten,
keinen Café: Café verdüstert. Thee nur morgens zuträglich. Wenig, aber
energisch; Thee sehr nachtheilig und den ganzen Tag ankränkelnd, wenn
er nur um einen Grad zu schwach ist. Jeder hat hier sein Maass, oft
zwischen den engsten und delikatesten Grenzen. In einem sehr agaçanten
Klima ist Thee als Anfang unräthlich: man soll eine Stunde vorher eine
Tasse dicken entölten Cacao's den Anfang machen lassen. - So wenig als
möglich sitzen; keinem Gedanken Glauben schenken, der nicht im Freien
geboren ist und bei freier Bewegung, in dem nicht auch die Muskeln
ein Fest feiern. Alle Vorurtheile kommen aus den Eingeweiden. - Das
Sitzfleisch - ich sagte es schon einmal - die eigentliche Sünde wider
den heiligen Geist.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik spring even onder de douche. Ik ben een beetje rillerig en had zo nog wat werk willen doen. Wellicht knap ik daar even van op, maar eerlijkheidshalve zeg ik; waarschijnlijk niet. Mijn douchegel ruikt naar kauwgomballen. God, wat ruikt dat spul smerig. Maar ja; ik moet me toch ergens mee wassen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ja, goed geschreven.quote:Op donderdag 28 december 2006 20:36 schreef JAM het volgende:
[..]
Met zijn filosofie heb ik me nooit zo intensief bezig gehouden. Ik vind dat vermoeiend, filosofie. Om zijn autobiografie heb ik vooral heel erg hard moeten lachen. Daar zijn werkelijk briljante passages te vinden.
Aangezien je Duits leest;
[..]
Wat ik kan waarderen zijn zijn aforismen, die zijn vaak erg scherp en het zijn er zo veel.
The End Times are wild
Gelukkig bestaat er nog zoiets als het scrollwieltje.
Clementine: Are you nuts?
Joel: It's been suggested...
Joel: It's been suggested...
Ha! Lienekien! Ik wilde net masturberen met een aubergine in mijn poepgat! Wat een toeval zeg!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Flikker op man, met je vuile praat.quote:Op donderdag 28 december 2006 21:27 schreef JAM het volgende:
Ha! Lienekien! Ik wilde net masturberen met een aubergine in mijn poepgat! Wat een toeval zeg!
The love you take is equal to the love you make.
Dat neem ik terug. Ik ga even in de stad een biertje drinken en om dat nu in een vol café te doen! Nee! Nee! Nee! Dat vind ik toch een béétje gek!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik heb dat uit een artikel in een of ander tijdschrift dat ik even doorbladerde in een nachtwinkel. Dat artikel heette: 'Webcamjongens, de goedkoopste hoeren van ...' Ik weet niet meer van wat die jongens nu de goedkoopste hoeren waren. Daar stond dus een interview met een van die jongens in en hem werd gevraagd: 'Wat willen ze nu dat je doet?' 'Voornamelijk dat ik masturbeer, of iets in mijn kont stop. Een speeltje, of groente.'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
OH MIJN GOD WAAR GAAT DEZE WERELD TOCH NAAR TOE! HET IS...HET IS...HET IS PRACHTIG!!! - denk ik dan.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ha, Augustina, dank je wel. .
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
quote:Op donderdag 28 december 2006 20:32 schreef JAM het volgende:
Oh; voor wie het trouwens interesseert, ik heb eindelijk werk. Vanaf morgenochtend breng ik in navolging van Raymond van Barneveld en Charles Bukowski de post rond.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
