het GGZ

quote:

Op maandag 18 december 2006 20:16 schreef tinoz het volgende:

[..]

Omdat ik nu weet wat de waarheid is en ik al wat ouder ben ik heb geleerd van mijn fouten en ik denk dat ik nu tegen mezelf kan zegge nwat wel en niet klopt in het leven . Daarom denk ik dat het deze keer niet uit de hand gaat lopen en dat ik alleen de goeie aspecten terug krijge die ik mis

Wat zou je dan nu anders doen? En, heb je jezelf wel zodanig in de hand tijdens een psychose dat je dat voornemen om het nu niet uit te hand te laten lopen op het moment zelf ook daadwerkelijk ten uitvoer kan brengen?

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 13:18 schreef tinoz het volgende:

[..]


dan had mijn maat toch gelijk dat je het mensen het niet begrijpen als je het op een forum probeert uit te leggen.

Ik zou zeggen ,ga zelf maar een tijdje aan de risperdal en stop dan maar kijk maar of je verschil hebt en kom dan praten

Mja kijk ergens kan hij/jij wel gelijk hebben, maar hoe helder/objectief schat je jezelf in als je onder invloed bent van zowel medicijnen als drugs en je vanaf je 15e/16e al redelijk straffe gebruiker bent?

Het kan op zich zo zijn dat "de wereld" jullie niet begrijpt en dat wij het allemaal fout hebben, maar denk je in jouw toestand zelf de wereld wel te kunnen begrijpen?

quote:

Op maandag 18 december 2006 20:43 schreef tinoz het volgende:

[..]

Mijn vader vind mij raar , ik ben geadopteerd en ontwikkel mij anders dan mijn familie hier in Nederland , hij is huisarts en hing soms de psychiater uit als je snapt wat ik bedoelde, Dat botste dus wel eens en hij drong er op aan dat ik me liet onderzoeken maar hij zelf was natuurlijk altijd piekobello in orde.

Bij het GGZ ben ik gaan filosoferen op mijn 16de , als je dat doet wor je gek verklaard maar dat wist ik toen niet .

Je wordt niet zo maar voor gek verklaard. Ik ken genoeg mensen die flink filosoferen zonder de realiteit met de werkelijkheid te verliezen.

quote:

Ik gebruikte toen veel paddos en had een andere kijk op de wereld , redelijk links radicaal.

Werd die kijk op de wereld aangetast door het gebruik van die paddo;s?

quote:

Ik liet mij me gaan tegenover een dealer in een café waar ik veel kwam en was toen eingeijk nog in orde , ik ging om met een kennis van hem en raakte op een of andere vage manier steeds verder ongemerkt van het padje rond die tijd , ik was me nog aan het ontwikkelen en ik deed echt helemaal niets fout ik at geen vlees, dronk geen alohol , at geen vis , dronk geen melk , alleen maar oja melk, rookte blowde snoof en slikte niet . toch vonden ze mijn gedrag vaag en ik raakte ook wel van het padje

Aan de ene kant zeg je dat je niets fout deed aan de andere kant zeg je dat je 'van het padje raakte'. Je spreekt jezelf dus tegen. Hoe raakte je van het pad af? Geestelijk of beging je misdrijven?

quote:

, ik heb bij het GGZ aangeklopt voor hulp zoals ik verteld had met mijn opleiding en werk . maar dat wilde ze niet

Ze bieden hulp bij geestelijke klachten niet voor scholing en/of opleiding. Dit kan je ze dus niet verwijten.

quote:

, op een gegeven moment kwam ik iemand tegen die mij een document gaf , ik zag er veel en en hij vertelde mij toen over zaken waar ik erg geinterreseert was zoals corruptie binnen instanties enzo ,

Na de ruzie met die dealer (hij zei dat ie drie pillen in mijn drank gegooid had) ben ik me iets meer in het café gaan verdiepen voor zo ver ik dat kon en ben ik op een of andere manier gewoon van het padje geraakt / geobsedeerd geraakt.

Op welke manier ben je van het pad geraakt? Wat ging je doen? En wat heeft het cafe ermee te maken. Wat is dit voor een cafe?

quote:

Er werd niet naar mij geluisterd , ik draaide vaak harde muziek , natalia cardone << met hasta la vitcoria siempre en wilde mij toewijden tot het omvormen van het café tot wat het nu is geworden.

Waar luisterden de mensen niet naar. Wat wilde je ze vertellen? wat was je precieze boodschap? En nogmaals wat voorn cafe en tot wat is het cafe nu gevormd?

quote:

Op een dag ging alles fout en was ik een te diepgaande relatie aangegaan met de maatschappij , cultuur en natuur waardoor ik opgepakt ben , dit deed mij al geen goed en vooraf ging er nog vanalles fout met een bus die ik miste terwijl ik een afspraak had waaar mijn enige connectie met de buitenwereld van afhankelijk was << internet ... Mijn telefoon was al afgesloten en ik had het gevoel dat ik al opgepakt ging worden omdat ik dacht dat ik iets op het spoor was .

Je wordt niet zomaar opgepakt. Begin je misdrijven?

quote:

ik was kei pissed , en draaide die dag keiharde muziek op een erg vroeg tijdstip, mijn buurman belde de politite en mijn ruit werd in gegooid waarop ik als een teken van affectie een box beugel neerlegde voor zijn deur om hem naar mijn huis te lokken waar ik alle deuren had openstaan - dit was waarschijnlijk de actie waardoor ze dachten dat ik een gevaar was voor mijn omgeving en voor mijzelf.- na een tijdje stond er ineens politie in mijn kamer en maakt ik een schrikachtige beweging naar hun waarop ze vroegen dat ze me neer mochten sprayen met pepperspray wat ik liever had dan doodgeschoten te worden.

de politie treedt niet zomaar zo hard op. Wat heb je precies gedaan dat het zo ver kwam?

quote:

mijn intresse in de corruptie bleef echter en mijn afkeer tegen iedereen , en mijn wantrouwige belevings wereld zette wss de GGZ tot een dwang behandeling aan die me zover heeft gekregen dat ik niet meer zo zwaar over dingen ging denken .

Wat heb je dan tegen de GGZ, het is me tot zo ver flink duidelijk dat je geestelijke problemen hebt.

quote:

is neit zo dat op dit moment me het allemaal neits meer kan schelen maar ik ben er niet meer zo ver betrokken met mijn doel als voor heen en het maakt me ook niet meer zo emoioneel .

Welk doel. Je bent volgens mij flink paranoide. Een soort gevecht tegen big brother?

quote:

in mij geval wil ik dat voorkomen door speed te nemen en weer mijn "drive" terug te krijgen die ik had bij meerdere zaken die mij destijds en nu nogsteeds interresseerde.

je wilt weer die rare denkbeelden terugkrijgen? Vertel mij die denkbeelden dan eens.

quote:

het is niet mijn eerste keus maar als ik niet van de risperdal afkom en anders niet aan "el dopa" kan komen voel ik mij genootzaakt een andere manier te zoeken om mijn oude gevoelens weer terug te krijgen om een onafgesloten hoofdstuk in mijn leven af te kunnen sluiten en de losse eindjes aan elkaar te kopen ook wat waanbeelde n betreft.

alleen zo denk ik mij zelf te kunnen helpen.

Ipv jezelf zo kapot te maken en terug te verlanger naar de periode dat je geestelijk nog meer kapot was, zou je ook aan jezelf kunnen werken om een 'normaal' leven te kunnen krijgen.

quote:

Dit bespreek ik niet met mijn psychiater of psycholoegen etc. omdat ik dan vol gestouwd wordt met de hoogste portie risperdal.

met het niet erover praten heb je alleen jezelf ermee

quote:

hopelijk heb ik je genoeg geinformeerd en snap het nu een beetje.

Het is eigenlijk nog veel verwarrender geworden


grtz

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 17:43 schreef tinoz het volgende:

[..]



de wereld is een pretje

We leven in Nederland gozer. Weinig te klagen lijkt me Dat jij je leven wilt spenderen aan mensen te overtuigen hoe slecht dit land is moet jij weten. Maar laat mensen gelukkig zijn... Veel betere en gezondere instelling lijkt me.

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 18:09 schreef JoeyT het volgende:

[..]

We leven in Nederland gozer. Weinig te klagen lijkt me Dat jij je leven wilt spenderen aan mensen te overtuigen hoe slecht dit land is moet jij weten. Maar laat mensen gelukkig zijn... Veel betere en gezondere instelling lijkt me.

Mwoach er is best veel te klagen hoor...alleen is er in de meeste andere landen van deze planeet nog veel meer te klagen

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 17:43 schreef tinoz het volgende:

ik ga nu stoppen met dit topic

Jammer, want ik was wel benieuwd naar je antwoord op mijn eerder gestelde vraag:

quote:

Op dinsdag 19 december 2006 13:33 schreef MissMatch het volgende:
Wat zou je dan nu anders doen? En, heb je jezelf wel zodanig in de hand tijdens een psychose dat je dat voornemen om het nu niet uit te hand te laten lopen op het moment zelf ook daadwerkelijk ten uitvoer kan brengen?

Ik wens je in ieder geval veel geluk in de toekomst toe.

wil je mening over deze ggz instelling wel eens weten

Vermaatschappelijking is al jarenlang het devies binnen de geestelijke gezondheidszorg. Psychiatrisch patiënten moeten zoveel mogelijk in een gewone wijk tussen gewone mensen wonen. Een grote groep kan de zelfstandigheid echter niet aan. GGZ Friesland heeft voor deze groep een hersteloord opgezet. In landhuis Wilhelminaoord in Sint Nicolaasga leren de bewoners om weer op eigen benen te staan. Margré Visser (34) heeft zich geïnstalleerd op de veranda van landhuis Wilhelminaoord: een sigaret in de ene hand en een bak koffie in de andere, de voeten op de reling. Ze woont nu vijf maanden in het herstelcentrum van de GGZ en het gaat wonderwel goed met haar. Tien jaar na de diagnose schizofrenie krijgt ze eindelijk weer wat van haar oude zelfvertrouwen terug. ,,Hier krijg ik het idee dat ik nuttig ben.’’
Eerder vertoefde ze in klinieken, maar de regels daar benauwden haar. Thuis wonen ging echter ook niet zo goed. Margré vond het moeilijk om structuur in haar dag aan te brengen. ,,Als je in je eentje bent, ga je veel nadenken. Ik zat vaak op de bank te fantaseren over hoe ik iets zou klaarspelen, en voordat ik het wist was de dag al weer voorbij.’’
Het hersteloord is opgezet door een groep behandelaars binnen de GGZ en ouders van kinderen met schizofrenie. Auke van Dijk uit Westhoek is een van die ouders. Hij weet hoe moeilijk psychiatrisch patiënten het vinden om zichzelf te motiveren voor school en werk. ,,Door de ziekte lukt het niet meer zo goed als voorheen met werk en school. En door de medicijnen word je ook nog eens heel passief.’’
Ben Geurdes, hoofd van het herstelcentrum, vult hem aan. ,,Door zo’n diagnose staat je hele wereld op zijn kop. Psychiatrische patiënten hebben veel moeite om het geheel te overzien. Ze moeten bij alles nadenken en juist dat nadenken is zo moeilijk geworden.’’ Presteren zoals voor de ziekte is er vaak niet meer bij en ook het opbouwen van relaties is moeizaam. Veel psychiatrisch patiënten gaan gebukt onder een gebrek aan zelfvertrouwen. Ze durven nauwelijks meer nieuwe dingen aan te pakken, vaak ook door het commentaar van goedbedoelde ouders. Van Dijk: ,,Ze willen iemand beschermen, zo van: ‘zou je dat nou wel doen, Jan’. Zo’n houding staat de zelfstandigheid in de weg. Mensen gaan dan denken: ‘ik doe maar niets meer, dan kan ik ook niets fout doen’.’’
In de Nederlandse gezondheidszorg is het beleid de afgelopen tien jaar gestoeld op vermaatschappelijking. Dat houdt in dat patiënten zoveel mogelijk in een gewone wijk tussen gewone mensen moeten wonen. Voor veel psychiatrische patiënten is dit echter een te grote opgave. Overlast, verwaarlozing en eenzaamheid zijn aan de orde van de dag bij deze groep. Sommigen belanden zelfs op straat.
Geurdes was voorheen hoofd van het ambulant team in Drachten en zag hoe moeilijk het voor patiënten is om hun leven op orde te krijgen. In Amerika is het dan heel wat beter geregeld voor deze groep, bedacht hij. Patiënten mogen bij een instelling allerlei klussen doen en krijgen zo weer hun zelfvertrouwen terug.
Toen de GGZ het landhuis Wilhelminaoord in Sint Nicolaasga wilde verkopen, greep hij zijn kans. Van Dijk, in het dagelijks leven organisatiedeskundige, voerde samen met Ben Geurdes de haalbaarheidsstudie uit. Geurdes en Van Dijk hebben een aantal projecten in de Verenigde Staten bezocht en kwamen enthousiast terug in Fryslân. ,,We hebben onder meer een pakhuis bezocht waar vijfhonderd mensen werken op een staf van twintig begeleiders. Er is een verpleegster die medicijnen uitdeelt en een wasserette waar de mensen, die bij wijze van spreken uit de goot kruipen, hun kleren kunnen afgeven. In het pakhuis is het net een bijenkorf. Iedereen is aan het werk en maakt van alles. Ze krijgen complimentjes en zo krijgen mensen echt hun gevoel van eigenwaarde terug.’’
Geurdes en consorten kregen toestemming het hersteloord te beginnen op voorwaarde dat de staf en de patiënten het monumentale gebouw zouden onderhouden. ,,Een schilderbeurt van alleen de buitenkant kost al een kapitaal.’’ In Wilhelminaoord is plaats voor 24 mensen. Momenteel verblijven er vijftien mensen in de jugendstil -villa. Zij mogen hier één tot vijf jaar verblijven.
Naast een eigen kamer hebben de bewoners de beschikking over een moderne huiskamer en een gezellig eetcafé. ,Ja, mooi hè’’, zegt Geurdes na een compliment over de aankleding. ,,We hebben alles zelf uitgezocht. Als het via de GGZ was gegaan, had je waarschijnlijk een moderne, kantineachtige uitstraling gekregen. Kijk, die kroonluchter. Die past hier hartstikke mooi bij. Daar heb ik een hele tijd naar moeten zoeken, hoor.’’
De dag in Wilhelminaoord begint ’s ochtends om negen uur met een gezamenlijk overleg van patiënten en hulpverleners. ,,Iedereen moet dan al aangekleed zijn en gegeten hebben’’, vertelt Geurdes. Tijdens het overleg kan iedereen vertellen wat de plannen voor die dag zijn. De bewoners zijn verplicht om 20 tot 25 uur per week te werken. Ze hebben de keuze uit schilderen, renovatieklusjes, administratie-werkzaamheden, corvee, tuinwerkzaamheden of koken. Op vaste tijden wordt de bel geluid: het signaal dat er thee, koffie of eten wordt geserveerd. Structuur is ontzettend belangrijk voor de bewoners. Als de bewoners dat willen, kunnen ze ook een opleiding volgen. De GGZ maakt hierover afspraken met het Friesland College. In het weekend is het tijd voor leuke bezigheden zoals kleien of muziek maken.
Ouders mogen zo vaak als ze willen op bezoek komen in Wilhelminaoord. ,,Dat is bij klinieken meestal wel anders’’, weet Van Dijk uit ervaring. De bewoners zitten ook in een praatgroepje, dat geleid wordt door een ex-cliënt van de GGZ. De patiënten kunnen zich het beste zelf vooruit helpen, is het motto op Wilhelminaoord. Geurdes: ,,We doen hier echt aan vraaggestuurde zorg. We passen het programma aan de bezoekers aan.’’
De werkzaamheden in het hersteloord worden begeleid door professionals. Roelof de Jong uit Tzummarum is door de GGZ aangetrokken voor de renovatie van het huis. De klusjesman heeft in de voormalige keuken zijn domein ingericht. Hij is vanmiddag alleen. Hij heeft sowieso niet veel hulp gehad de laatste dagen. ,,Er moest veel worden gesloopt en dat is niet het leukste werk. Het is zwaar. De meeste bewoners hebben het na een paar uurtjes wel gezien.’’
De Jong klaagt niet. Hij weet dat de patiënten niet verplicht zijn tot werk wat ze niet leuk vinden. Hij vermaakt zich bovendien alleen ook wel.
Achter de witte tegels en afgetimmerde deuren, haalt hij de mooiste panelen en versieringen te voorschijn. Hij troont zijn gast mee naar de toekomstige bibliotheek, voorheen een wc. ,,Toen dit pand gebouwd werd, was het een ouderwetse badkamer. Later is het opnieuw betegeld. Ik heb de lagen nieuwe tegels eraf gehaald. Nu zie je de originele bekleding weer. Let ’ns op de details. Gele tegels en rode tegels en onder nog een strook groen.’’ De rondleiding gaat verder langs sierlijk afgewerkte inbouwkasten en ingenieuze, mechanische sluitsysteem. ,,We zijn hier in de kelder en zelfs hier werd niet bezuinigd op de details.’’
Behalve een scheepstimmerdiploma heeft De Jong ook nog een opleiding in jeugd- en welzijn gedaan. ,,Wie had gedacht dat ik die twee dingen ooit nog kon combineren.’’ Hij geniet ervan als hij merkt dat hij de bewoners wat verder kan helpen. ,,Zo onder het werk praat het heel gemakkelijk. Eén jongen wilde hier gráág weg. Blijkbaar heb ik iets gezegd wat indruk op hem heeft gemaakt, want daarna zag hij het weer helemaal zitten in Wilhelminaoord.’’
Margré geeft de voorkeur aan tuinwerkzaamheden. Op de moestuin worden bieten, wortelen, komkommer en courgette verbouwd. Koken doet ze ook wel ‘es. ,,Maar daar ben ik eigenlijk meer aan het knoeien’’, giechelt ze. ,,Maar dat mag hier ook. Je hoeft niet te presteren.’’
De Leeuwardense is echter het liefst met de creatieve therapeut aan het bloemschikken. Hier heeft ze echt aanleg voor. Haar ouders hadden in Leeuwarden een bloemenwinkel en voor haar ziekte werkte Margré mee in de zaak. ,,Als ik daarmee bezig ben, voel ik me echt thuis.’’ In tegenstelling tot de zaak van haar ouders kan ze hier wel ’es wat verknoeien. ,,In een echte winkel kan dat niet. Je hebt dan maar één kans om een bruidsstuk klaar te maken. Dat geeft best veel stress.’’
Stress doet rare dingen met Margré. ,,Dan doet mijn hoofd zeer. Mijn neurotransmitters zijn namelijk kapot’’, legt ze uit. ,,Soms kan ik ook niet meer goed praten. Ik wil dan zeggen ‘wil je nog wat koffie’ en dan zeg ik ‘trut’. Hier weten ze in elk geval dat zoiets kan gebeuren en dat ik het allemaal niet zo meen.’’
Margré beschouwt haar verblijf op Wilhelminaoord als het beste wat haar in jaren is overkomen. ,,Ik weet nu al dat ik nooit weer alleen wil wonen.’’ De andere bewoners zijn een grote steun. ,,Als je hier in een dip zit, pept de ander je weer op. Alleen is het veel moeilijker om je ergens toe te zetten.’’ Vorige week bijvoorbeeld zat Margé in zo’n dip. ,,Ik was wat grieperig en een beetje overwerkt’’, vertelt ze. Deze week doet ze het daarom nog een beetje rustig aan. ,,Dat is geen probleem, hoor. Niemand vindt het erg dat ik een weekje vakantie neem.’’

tinoz, door op vroege leeftijd al te beginnen met hoge concentraties zware drugs, ben je NIEMAND. je bent nu niks, hebt geen persoonlijkheid of identiteit. jammer voor je, maar dat is wat drugs met je doet.