Theo Janssen #1 (sponsored by Febo)

quote:

Op maandag 14 mei 2007 08:42 schreef Yozzz het volgende:

[..]

Ik denk dat het laatste het geval is En zelfs al komt het tot een transfer, dan kunnen we Theo in '08-'09 weer terugverwachten wegens heimwee

quote:

Pechvogel Janssen heeft breuk in scheenbeen

27/09/2007 09:42

Vitesse is Theo Janssen weer een paar duels kwijt. De aanvoerder stapte dinsdagavond al voor rust van het veld tijdens de bekerwedstrijd met FC Eindhoven, nadat hij bij een duel geblesseerd was geraakt.

Uit onderzoek in een ziekenhuis bleek dat Janssen een kleine breuk heeft aan de zijkant van zijn linkerscheenbeen, een zogenoemde avulsie-fractuur. De middenvelder moet een week rust houden. Hij mist in ieder geval de komende competitieduels met FC Utrecht en Feyenoord.

Voor Janssen is het een domper. Hij was afgelopen zaterdag juist teruggekeerd van een meniscusblessure, die hem de eerste maanden van dit seizoen aan de kant had gehouden.

quote:

Interview Theo Janssen - 'Ik wil iedereen de mond snoeren'

22-01-08 VI magazine wk 4

Het kind van Vitesse was lang een eeuwig talent. Maar als het aan Theo Janssen (26) zelf ligt is dat stempel er één uit het verleden.
De Arnhemmer is veranderd, als mens én als voetballer. Een openhartig
gesprek. 'Ik ben gelukkiger dan ooit.'

Het is tijd voor een nieuwe revanche.
"De weet niet of het een revanche wordt, maar er bestaan nog altijd veel negatieve verhalen en ideeën over mij. Veel mensen vinden me op basis van het verleden te zwaar. Anderen noemen me een eeuwig talent. Maar dat gaat niet meer op. Ik heb nu ruim tweehonderd wedstrijden in het betaalde voetbal gespeeld, hoezo ben ik dan een talent? Sinds ik na het WK van 2006 bij het Nederlands elftal ben gekomen, heb ik alleen maar blessures en pech gehad. Nu wil ik iedereen de mond snoeren. Dus is er wel een revanchegevoel. Het belangrijkste is dat ik wil laten zien dat ik het nog kan. In de eerste zeven jaar van mijn loopbaan heb ik bijna nooit een blessure gehad, maar de afgelopen tijd was het telkens raak. Aan alles ben ik geblesseerd geweest. Van scheenbeen tot enkel, en van amandelen tot knie. Anderhalf jaar geleden dacht iedereen al dat het voor mij hét moment was een stap te maken, maar sindsdien heb ik maximaal nog dertig wedstrijden gespeeld. Telkens was ik weer geblesseerd. Een serie van tien duels ken ik niet meer. Dat is slopend.'

Met welk gevoel loop je dan rond?
'De eerste twee dagen baal je ontzettend en loop je met een chagrijnige kop rond, maar daarna moet de knop om. Je moet werken om terug te komen. Maar het probleem bij mijn laatste blessure was dat het niet ging. De medische staf dacht dat het tien dagen zou gaan duren, uiteindelijk ben ik drie maanden eruit geweest. Zoiets heeft ook z'n weerslag op je mentale gestel. In de eerste twee maanden ben ik helemaal niéts vooruitgegaan. Er zat een scheurtje bij de aanhechting van een van mijn hamstrings, dat wilde maar niet dicht. Iedereen zat met de handen in het haar. Uiteindelijk is het door rust goed gekomen, maar al met al heb ik dit seizoen nog maar weinig gras gezien. Vorig jaar was klote, dit seizoen is dat óók. Ik hou me maar vast aan het idee dat het over drie maanden zomaar weer anders kan zijn.'

In hoeverre zitten blessures in je hoofd?
'Ik geloof best dat stabiele spelers minder vaak geblesseerd zijn, maar dat gaat lang niet altijd op. Voetbal en blessures horen bij elkaar. Kan ik het mezelf aanrekenen dat ik de afgelopen maanden zo heb lopen sukkelen? Nee toch? En kijk naar Stijn Schaars. Die doet toch ook niets fout? Blessuregevoelige spelers zullen er altijd blijven, maar ik heb me nooit zorgen gemaakt dat ik nooit meer terug zou keren. Mijn blessures komen relatief vaak voor. Die angst ken ik dus niet.'

Waarom bestaat dat stempel nog?
'Verkeerde beelden en ideeën ontstaan, en verdwijnen daarna maar moeizaam. Daar heb ik me inmiddels wel bij neergelegd. De een is positief, de ander negatief. Ik vind het eigenlijk wel grappig. Er wórdt in elk geval over me gesproken, dat is toch al heel wat? Liever dit dan dat ik een grijze muis zou zijn. Ook dertig procent van de Vitesse-fans vindt me helemaal niets. Die mensen zijn er altijd. Zelfs toen Nikos Machlas hier in één seizoen 34 goals maakte kreeg hij nog kritiek, dus dat verklaart veel. Bij mij geldt dat als mensen tien jaar hetzelfde hebben gehoord en gezegd, ze daar niet snel meer vanaf zullen stappen. Ik ben volgens hen niet goed genoeg, te zwaar of misschien hadden ze liever dat ik rechtsbenig was geweest... Het kan tegen je werken, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik daardoor een transfer heb gemist.'

Om je heen zijn veel spelers vertrokken. Nicky Hofs (Feyenoord), Stijn Schaars (AZ) en Ruud Knol (PAOK Saloniki) zijn weg, terwijl Remco van der Schaaf bij PSV heeft gezeten. Zet je nooit vraagtekens waarom jij nog bij Vitesse speelt?
'Helemaal niet. Natuurlijk zet het je wel aan het denken als andere jongens elders gaan spelen, maar misschien moet ik mijn contract ook eens laten aflopen. Dan is het een stuk makkelijker weg te komen. Maar in mijn hart overheerst, ondanks alles, de clubliefde. Daarom heb ik al die keren bij­getekend. Ik zit nu twaalf jaar bij Vitesse en ben aan mijn tiende seizoen in de selectie bezig. Dan ontstaat een band met een club. Ik ben Arnhemmer en Vitesse zit in mijn bloed. Misschien concludeer je straks dat het te lang is geweest, maar één ding is duidelijk: het is hier nooit saai.'

Toch is jou aan het begin van dit seizoen duidelijk gemaakt dat Vitesse het niet erg zou vinden als je zou vertrekken.
'Klopt. Jan Streuer (toenmalig manager voetbal, red.) kwam naar me toe met de mededeling dat ik beter een andere club kon gaan zoeken. Dat zou beter voor mij én beter voor Vitesse zijn. Uit een gesprek met trainer Aad de Mos heb ik daarna begrepen dat het genuanceerder lag, maar ook hij had een dubbel gevoel. Aan de ene kant hield hij me graag bij de groep, maar aan de andere kant vond hij dat ik toe was aan een nieuwe club en omgeving. Ik vond het een heel vreemde gang van zaken, maar aangezien ik op dat moment een knieblessure had, had hun lobby weinig zin. Overigens zei De Mos wél dat hij het niet erg zou vinden als ik bleef.'

Dat had er nog eens bij moeten komen.
'Ja, dan was het makkelijk geweest. Kritiek vind ik helemaal niet erg, maar ik laat niet met me sollen. Zeker na zoveel jaar Vitesse was iets meer waardering wel op z'n plaats geweest.'

Toch moet de kritiek je wel aan het denken hebben gezet.
'Ja, maar ik heb ook nooit gezegd dat ik het daarmee niet eens was. Altijd was ik de eerste die zei dat het beter kon. Het kan en moet altijd beter. Maar de situatie moet wel gunstig zijn. Toen ik in 1998 in de selectie kwam, speelde Vitesse schitterend voetbal, waaraan ik uitstekend kon bijdragen. Goede spelers om me heen, iedereen was enthousiast. Dan raak je ook als jonge speler in een flow. Nu is het vechten, spelen voor het resultaat, beton-voetbal zelfs. En daarin is het moeilijker je te onderscheiden. Gelukkig heeft directeur Paul van der Kraan me aangegeven wél te hopen dat ik bleef, het standpunt werd dus niét in de hele club gedeeld. Natuurlijk, er zal vast een wereld opengaan als ik bij een mooi voetballende ploeg terechtkom. Maar het is toch raar dat van de technische mensen van Vitesse te horen? Juist zij zouden moeten inzien dat ze me nu heel goed kunnen gebruiken.'

Voel je je dan een speelbal?
'Iedereen in de voetballerij is een bal. Ze trekken aan je, je wordt weggeschopt; er is gewoon nooit zekerheid. Je kunt nü een leuk contract hebben, maar over twee jaar kan het over zijn en mag je blij zijn als je nog een jaartje in de Eerste Divisie kan spelen. Ik chargeer enigszins, maar zo gaat het natuurlijk wel. Ook bij clubs. Het ene seizoen ben je de held, maar een jaar later kun je er opeens niets meer van. De voetballerij is een aparte, dynamische wereld. Dat maakt het zo leuk. Bij Vitesse heb ik goede én heel slechte tijden meegemaakt, we stonden op het randje van degradatie. Alles zat tegen, maar inmiddels zijn we het pad naar boven wel weer ingeslagen. We staan elk jaar veilig en ik vind dat we in het linkerrijtje moeten kunnen eindigen. Toch doet het pijn dat de laatste stap niet kan worden gemaakt. Vitesse heeft een schuld om zijn nek hangen, terwijl clubs als FC Twente, SC Heerenveen en FC Groningen verder groeien..'

Veel Arnhemmers vinden het schandalig dat Vitesse de gemeente vraagt de lening kwijt te schelden.
'Dat kan ik me goed voorstellen. Het is een gigantisch bedrag en als ik van iemand geld leen, zal ik het toch ook terug moeten betalen? Maar je moet ook kijken naar wat belangrijk is voor de stad. In mijn ogen kan deze club niet ophouden te bestaan. Mijn hele leven loop ik al rond in deze omgeving en daaruit kan ik wel opmaken dat Vitesse misschien niet zonder Arnhem kan, maar dat het andersom net zo hard geldt. Krijgen we anders elke week een concert in Gelredome? Vitesse leeft, Arnhem is een echte voetbalstad. Met elke twee weken ruim achttienduizend fans op de tribune kan dat toch ook niet anders?'

De fans fluiten als het minder gaat. Arnhem is verwend geraakt.
'Dat zijn we allemaal en valt niemand kwalijk te nemen. Kijk naar de manier van spelen. Vechtvoetbal is totaal iets anders dan spelen vanuit de intelligentie. Doordat ik niet anders kan, probeer ik erin mee te gaan, maar wél met de wens dat ik uiteindelijk weer kan voetballen zoals ik wil. Ik schiet de bal nu wel eens hard over de zijlijn, terwijl mijn natuur zegt dat ik 'm in de verdediging achter mijn standbeen langs wil halen. Uiteindelijk komt elke club in goed en slecht vaarwater terecht. Maar het is niet vreemd dat Vitesse met de huidige toestand daarvan vaker last zal hebben. Natuurlijk heeft het me pijn gedaan de club zo ver te zien afglijden. Wat dat betreft ben ik nog gewoon een echte supporter. Voor mij en de fans staat Vitesse nog altijd gelijk aan mooi voetbal. Een vlieger die helaas niet meer opgaat.'

Je praat als een supporter. Is het leuk clubvoetballer te zijn?
'Haha, je bent wel aan het juiste adres met die IE vraag. Er zijn er tenslotte nog maar weinig. Ach, het heeft voor- en nadelen. Het komt steeds minder voor doordat het geld een steeds grotere rol speelt. Begrijp me goed, ik vind mijn salaris ook belangrijk, maar niet doorslaggevend. Als je bij Vitesse bent opgegroeid, dan weet je dat je minder verdient dan spelers die van buitenaf komen. Dat is niet eerlijk, maar wel de realiteit. Jongens die om die reden zijn vertrokken kan en wil ik niets kwalijk nemen, maar mij heeft het altijd minder geboeid.'

Wellicht ook vanwege het milieu waaruit je komt.
'Tijdens onderhandelingen heb ik nooit hard to get gespeeld. En ik weet niet of ik daar spijt van moet hebben. Ik heb het toch helemaal niet slecht? Als je mij vergelijkt met de jongens met wie ik ben opgegroeid, dan heb ik een fantastisch leven. Ik word goed betaald voor iets wat ik geweldig vind om te doen. Overigens heb ik nog maar weinig vrienden uit die tijd over. Vroeger ging ik na een training nog wel eens de stad in, nu vind ik het fijner me thuis met mijn vriendin en dochter bezig te houden.'

Ben je rustiger geworden?
'Mijn leven is niet meer te vergelijken met vijf jaar geleden. Altijd woonde ik in de volksbuurt Het Broek, maar inmiddels zit ik 1 sinds een paar maanden met mijn vriendin en dochtertje in de Arnhemse nieuwbouwwijk Schuytgraaf. Ik durf te zeggen dat mijn vriendin een kentering teweeg heeft gebracht. Ze is een heel stabiele factor in mijn leven en zoiets leer je pas waarderen op het moment dat je het kent. Vroeger was ik altijd onderweg, moest ik continu iets te doen hebben. Huisje, boompje, beestje; dat was een schrikbeeld. Nu ben ik huisman en het bevalt me goed.'

Op welke manier heeft je vriendin je veranderd?
'Het is essentieel geweest dat ze in de eerste maanden bij me is gebleven. Daarvoor verdient ze een groot compliment. Zeker enkele jaren geleden was ik nog vrij onrustig in mijn hoofd en dan ben ik niet makkelijk. Sinds ik haar heb ontmoet, kan ik meer genieten van kleine dingen. Vroeger gingen ik met mijn vrienden altijd de straat op, zochten we de rivaliteit op. Voetballen met Het Broek tegen Klarendal en Presikhaaf, kijken wie de sterkste was. Op een bepaalde leeftijd moet dat gedrag eruit, maar bij mij ging het niet automatisch. Mijn vriendin is een redding geweest.'

Ook op je twintigste had je een vriendin. Én een kind.
'Ik was er op die leeftijd helemaal niet aan toe. Als twintiger zit je tussen kind en jong volwassene in, dan moetje nog niet aan een gezin beginnen. Het was ook niet gepland en dan is het heel moeilijk zoiets een plekje te geven. Ik was een drukke jongen met andere interesses, terwijl een gezin alle rust vraagt. Met . z'n tweeën waren we al niet in balans, laat staan met z'n drieën. Maar je zult mij nooit horen zeggen dat ik er spijt van heb, want dat is een onmenselijke en ondraaglijke uitspraak. Voor de rest wil ik er, om privé-redenen, niet al te veel over uitweiden.'

Maar jouw persoonlijke ontwikkeling lijkt samen te gaan met je drang te slagen.
'Misschien gaat het nu makkelijker, maar de drang is er altijd geweest. Je kunt het me alleen niet kwalijk nemen dat het bij de eerste tegenslagen niet altijd goed ging. En dan heb ik het niet eens over mijn gewicht. Uiteindelijk staat of valt namelijk alles met prestaties. De eerste jaren speelde ik goed en al had ik 120 kilo gewogen, de mensen waren tevreden. Maar je moet je ook afvragen welke verantwoordelijkheid je op de schouders van een jonge jongen kunt leggen. Ik had begeleiding nodig en die heb ik te weinig gehad. Kijk maar naar Piet Velthuizen. De laatste maanden heb ik hem volgens mij wel in élk blad zien staan. Daarin moet hij getemperd worden. Het kan namelijk tégen je gaan werken. Hij keept super en kan op den duur Oranje halen, maar na voorspoed komt altijd tegenspoed. Ook voor hem. Toen ik net twintig jaar was deed ik ook uitspraken en daarvan heb ik de consequenties ondervonden. Gelukkig sta ik weer op de rails.'

Je oogt afgetraind. Hoeveel ben je afgevallen?
'Ze zeggen acht kilo... Het gaat erom dat ik me goed voel. Mijn leefritme is verbeterd. Ontbijten deed ik nooit, maar nu eet ik drie keer per dag met een goede regelmaat. En gezond. Sonja Bakker komt er bij mij trouwens niet in, dat is voor topsporters dodelijk. Voetbal vraagt fysiek veel, dan kan ik toch niet op eierkoeken leven?'

Ben je socialer geworden?
'Ja, vroeger draaide mijn leven wel heel veel alleen om Theo Janssen zelf. Ik kwam thuis, ging voor de televisie zitten en stond 's avonds pas weer op als ik naar bed ging. Daar heeft mijn huidige vriendin me op gewezen. Me bewust gemaakt dat ik misschien eens niet alleen aan mezelf moest denken, maar dat er ook andere dingen gedaan moesten worden. Inmiddels cijfer ik mezelf meer weg. Vroeger vond ik het fijn een vriendin te hebben, maar kwam ze op de tweede plaats, nu is er niets belangrijker dan mijn gezin. Ze heeft overigens niets met voetbal. Soms komt ze kijken, maar meestal hoor ik: Als je gescoord hebt, dan zie ik het 's avonds ook wel op tv.'

Dan is er weinig tv gekeken in huize Janssen.
'In de afgelopen anderhalf jaar heb ik alleen uit tegen PSV gescoord. Het percentage rake vrije trappen ligt de laatste jaren helaas veel lager dan ervoor. Ik hoef niet lang te zoeken naar de reden. Als je tien weken achter elkaar traint, weet je weer hoe je een bal moet raken. En dat heeft niet eens te maken met doorgaan na een training. Ritme en vorm zijn essentieel. Maar het is heel frustrerend als ik nu drie vrije trappen achter elkaar in de muur schiet. Dan ga ik er bijna over nadenken het aan een ander te laten, terwijl dat helemaal niet bij me past. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik weer ga scoren als ik elke week speel.'

Aan blessures doe je weinig, maar wat kun je jezelf verwijten?
'Ik heb me niet voldoende ontwikkeld. Je kunt daarvan wel iedereen de schuld geven, maar zelf ben je daar óók debet aan. Ik kan gewoon veel beter dan ik heb laten zien en dat komt doordat ik mijn eigen spel ben gaan verloochenen. Vroeger nam ik risico, wilde ik een mannetje passeren en iemand vrijzetten voor het doel. Dat was het leuke én de kracht van mijn spel. Maar de laatste jaren liet ik het anderen uitzoeken, om zelf maar geen fout te maken. Terwijl ik geen modale speler mag worden, anders kan ik namelijk net zo goed meteen stoppen. Uit de statistieken moet duidelijk worden dat ik belangrijk ben. Via goals en assists. En ik weet dat ik het nog kan. Zoiets verleer je niet en het voetbal is ook weer niet zo veranderd dat ik mezelf moet aanpassen qua speelstijl.'

Ooit zei je dat het UEFA Cup-duel Internazionale-Vitesse het hoogtepunt in jouw carrière was. Dat is ruim zeven jaar geleden. Hoe tekenend is dat?
'Dat was in de eerste seizoenshelft onder . Ronald Koeman. Toen speelde ik echt wervelend en kreeg ik zelfs van Italiaanse kant complimenten. En dat terwijl ik tegenover Clarence Seedorf stond. Een ander hoogtepunt was mijn uitverkiezing voor Oranje. Dat is gelukkig minder lang geleden. Maar ik hou me daar nu geen moment mee bezig. Eerst wil ik vlammen in Arnhem.'

Toch zei De Mos onlangs dat je de ideale centrale verdediger voor Oranje zou zijn.
'Ik vond dat een vrij aparte uitspraak. Vooral omdat het ging over een positie waar ik nooit speel. In de Al heb ik daar samen met Ruud Knol gestaan, maar waarom laat De Mos me daar nu dan niet voetballen? Zijn gedachtegang volg ik wel, zeker bij Vitesse zou ik voor meer opbouw kunnen zorgen, maar door mij achterin te plaatsen haal je wel de angel uit mijn spel. Een steekpass geef je niet zo snel vanuit de defensie... Mijn beste posities zijn linkshalf of net vóór de verdediging. Daar kan ik mijn kwaliteiten het best gebruiken. En of ik ooit nog Oranje haal, dat is een tweede. Ik heb niet de minste spelers vóór me. Maar als ik mijn oude niveau haal, is in mijn ogen alles weer mogelijk.'

Wanneer is de revanche geslaagd?
'Als de trainer straks zegt dat we de tweede seizoenshelft beter hebben gefunctioneerd, mede door Theo, dan is dat een bevestiging van mijn kunnen. En tja, een transfer... Ik heb nog een contract voor anderhalf jaar, maar misschien is het moment inderdaad gekomen. Mijn ambities zijn er nooit minder om geworden en het tijdstip is perfect. De kleine hoeft nog niet naar school, ik kan beter nu de stap maken dan wanneer ze vijf of zes jaar is. Ik heb even flink door de zure appel heen moeten bijten, maar wat mij betreft zijn de magere jaren nu voorbij. Ik ben gelukkiger dan ooit, hopelijk trek ik dat door in het voetbal.'

quote:

Op donderdag 24 januari 2008 10:14 schreef JH87 het volgende:

[..]

Mooi interview. Theo is echt een wijze man geworden. Held!

quote:

Op donderdag 24 januari 2008 12:36 schreef WebForce het volgende:

[..]

Ik mis een mooie anekdote in het jaarlijkse interview

quote:

Op donderdag 24 januari 2008 10:50 schreef mister_popcorn het volgende:
laat Feyenoord 'm Theo nou maar snel halen lang blijven.

quote:

Op maandag 17 december 2007 16:14 schreef JH87 het volgende:
Ik herkende 'm echt niet toen-ie voor de wedstrijd met de reserves aan 't inspelen was.

quote:

Op donderdag 24 januari 2008 10:50 schreef mister_popcorn het volgende:
laat Feyenoord 'm nou maar snel halen.

quote:

Transfer Theo Janssen afgeketst

ARNHEM - De transfer van Theo Janssen naar FC Groningen is afgeketst.

Vitesse en FC Groningen hebben maandag over de middenvelder onderhandeld. "Ik heb gesproken met Hans Nijland van Groningen, maar we zijn niet tot een akkoord gekomen", verklaart algemeen directeur Paul van der Kraan. "Ik ben wel enorm blij dat Theo blijft."

Ook trainer Aad de Mos wilde de international behouden .Theo Janssen had bij Groningen de opvolger moeten worden van Rasmus Lindgren, die naar Ajax is vertrokken. "Als de club er niet uitkomen, blijf ik met alle plezier bij Vitesse voetballen."

Bron : Omroep Gelderland

quote:

Op donderdag 24 januari 2008 10:14 schreef JH87 het volgende:
[..]
Theo is echt een wijze man geworden. Held!