quote:
Gezinsleven wijkt voor Arsenal
NACER BARAZITE is pas zestien jaar en nu al prof bij Arsenal. Wat gebeurt er met een gezin als een zoon van die leeftijd zo’n kans krijgt? Vader ging mee naar Engeland, moeder bleef achter.
Opeens stonden ze vorig jaar in de kleedkamer na een wedstrijd met het Nederlands elftal onder 15 jaar tegen Turkije. De scout van Arsenal, met in zijn kielzog een voetbalmakelaar.
Nacer Barazite, B-junior van NEC en spits van de Oranje-jeugd, luisterde naar het verhaal van de Engelse ‘meneer’. Er was een grote Premier League-club die hem wilde hebben en of hij daarmee wilde praten.
Nacer Barazite: ,,Eerst geloofde ik het niet. Ik was vijftien jaar en ik had wel in de gaten dat ik nog hogerop zou kunnen. Maar Ajax of PSV was in dat opzicht al een droom voor me. Toen ik even later hoorde dat het om Arsenal ging, stond mijn wereld op z’n kop.’’
In recordtijd kwamen de dingen toen af op het hele gezin Barazite. Vader Hassan, geboren Marokkaan, en moeder Marion schrokken van de snelheid waarmee de Britse topclub werkte. Ze mochten nog even wennen aan het idee. Arsenal zou bovendien nog een keer komen kijken, al wist oud-international Liam Brady al genoeg.
Bij de eerstvolgende wedstrijd van Nederland tegen Duitsland was de Engelse delegatie inderdaad weer aanwezig. Nacer scoorde tegen de Duitsers en zijn toekomst in Londen was veiliggesteld.
Toen kwam pas het echte probleem. In de gouden tijd van Ajax werden talenten als Seedorf, Kluivert en Davids ook weggehaald door grote buitenlandse clubs. Maar die spelers waren in elk geval de leeftijd van achttien jaar gepasseerd. Nacer was pas vijftien.
De speler besloot eerst zijn school af te maken, het seizoen te vervolgen bij NEC en in de zomer van 2006 in gezelschap van zijn vader te verhuizen naar Engeland. Hassan zegde na 18 jaar zijn baan als timmerman in Nederland op en kreeg via Arsenal werk bij de onderhoudsdienst van de Londense metrolijn.
Het betekende dat het liefdevolle gezin met drie kinderen – naast Nacer zijn er nog Younes (19) en Houria (22) - opeens uit elkaar viel. In tenniskringen is bekend dat ouders er alles voor over hebben om hun zoon of dochter aan de top te brengen. In de voetbalwereld lijken Hassan en Marion als ‘gescheiden’ ouders een primeur te hebben.
Moeder Marion: ,,Omdat Nacer zijn school afmaakte, hebben we tijd gehad om na te denken. Ik wist zeker dat ik hem niet alleen wilde laten gaan. Daarom moesten we een belangrijke keuze maken.’’
Hassan: ,,Het is niet voor eeuwig. Maar we leven inderdaad apart nu. Ik woon in Londen samen met Nacer, Marion met onze andere zoon en dochter in Arnhem. Overdag gaat hij trainen, ik ga naar mijn werk. ’s Avonds kook ik voor Nacer en eten we samen in ons appartement. Het is bijna geen vader-zoon relatie. We zijn hier gewoon vrienden van elkaar.
,,De club is geweldig voor ons gezin. Als Marion een keer wil overkomen, liggen de vliegtickets al klaar en wordt ze ook nog afgehaald van het vliegveld.’’
Marion: ,,Het moeilijkste is het elke keer bij het afscheid. Als ik na een bezoek aan Londen weer naar Nederland vertrek moet ik niet alleen afscheid nemen van mijn zoon, ook van mijn man.’’
In hun omgeving geen verbaasde gezichten, alleen bewondering. ,,Dat jullie dat kunnen, zeggen ze tegen ons. Maar als zo’n grote club je kind de kans geeft om een prachtige carrière tegemoet te gaan, doe je daar als ouder toch alles voor?’’
Hassan: ,,Het maakt ons alleen maar sterk. We zijn als gezin heel close. We houden van elkaar en we weten waarvoor we het doen.’’
Na zo’n zeven maanden weten de Barazites bovendien dat Nacer een goede keuze heeft gemaakt. De jonge prof, die bij de Gunners tot 2009 onder contract staat, ontwikkelt zich stormachtig.
Hoewel hij nog altijd B-junior is, speelt hij in het allerhoogste jeugdelftal van Arsenal en wordt hij met grote regelmaat uitgenodigd voor wedstrijden van het tweede elftal van Arsenal.
Het mooiste bewijs van zijn prestaties in Londen was zijn plaats in de selectie van Arsenal 1 voor het toernooi om de Carling Cup. Nacer: ,,Opeens hoorde ik dat ik op mijn zestiende al op de bank moest zitten bij het grote Arsenal. Het was mijn pech, voorzover je dat kunt zeggen, dat ik diezelfde week werd uitgenodigd voor een wedstrijd met het Nederlands elftal onder 17 jaar in Letland. Toch vond ik het prachtig dat meneer Wenger mij had uitgekozen. Zo gaat het bij Arsenal. Wie presteert, wordt beloond.’’
Met Dennis Bergkamp en Robin van Persie heeft Nacer Barazite illustere landgenoten als voorbeeld in Noord-Londen.
Voetballen en trainen bij de Gunners is voor Nacer een waar feest.
,,Ik speel met de beste jeugdspelers uit alle landen. Arsenal haalt overal de toptalenten vandaan. In mijn team zitten jongens uit Spanje, Portugal, Zweden, noem de landen maar op. Wanneer je ’s morgens op de club komt, hoor je met welke groep je traint. Elke dag is anders. Soms zijn er blessures en schuiven er jongens van ons door naar de selectie. Ik heb dit seizoen al getraind met Baptista, Eboue, Adebayor, Ljungberg, Clichy en Flamini. Op zulke momenten realiseer ik me dat ik bevoorrecht ben. Want dat zijn spelers die ik vorig jaar thuis in Nederland op tv nog bewonderde.’’
Nacer Barazite is groot en sterk, daarnaast heeft hij de techniek van de Noord-Afrikaanse voetballers. Die combinatie maakt hem bijzonder binnen de jeugopleiding van Arsenal. ,,The boy can play,’’ zegt zijn trainer Steve Bould, zelf jarenlang speler in het eerste elftal van de Londense club. ,,Ik heb grote verwachtingen van hem.’’
Vader Hassan, die hoopt dat er ook nog een club voor zijn andere zoon Younes (ook opgeleid bij NEC) komt, is ervan overtuigd dat Nacer in de beste jeugdopleiding van Europa rondloopt. ,,Groter, mooier en beter kan het niet. Echt, dit gaat zo ongelooflijk ver en is zo professioneel. Mijn zoon is uitverkoren. Zo zie ik het.’’
Nacer: ,,Toch heb ik geen zekerheid dat ik uitgroei tot een topspeler. Dat is voor een kleine groep weggelegd. Ik vind het allemaal prachtig en ik word hier niet slechter van. Maar als het onverhoopt niet mocht lukken, ga ik op een dag weer met veel plezier terug naar NEC. Bij Anton Janssen trainde ik ook fijn en de club heeft nooit lelijk gedaan toen ik vertelde dat ik wegging. Ze gunden mij het avontuur. Dat zijn toch dingen die je onthoud als speler.’’
. Dan ga ik toch gewoon weer van Arsenal naar NEC