Oké, da's een vrij onhandige topictitel, maar kon ff niets handigers bedenken..
Ik zal ff een korte versie van m'n situatie geven, geďnteresseerden kunnen daaronder de gedetailleerde samenvatting lezen
Ik ben momenteel hopeloos verliefd op een jongen, die over t algemeen al niet goed te peilen is. Hij is er een meester in om gesprekken zo te draaien dat ie niets over zichzelf hoeft bloot te geven (als je een vraag stelt vraagt hij bijv. "waarom wil je dat weten?" en voor je t weet gaat t gesprek weer over jou
) We hebben net een date gehad, de volgende staat gepland, maar deze week liet hij even heeel nadrukkelijk weten dat hij zelden verliefd wordt, en ik ook niet moet verwachten dat hij dat nog wordt (anders was het wel eerder 'op iemand' gebeurd). Aan de ene kant denk ik 'hoe duidelijk moet ie zijn, hij wijst je gewoon af!', aan de andere kant heb ik t idee dat hij op deze manier iedereen met interesse op 'veilige afstand' houdt, en dat ik nog wel eens ergens zou kunnen komen door me niet uit t veld te laten slaan... hij wil tenslotte nog wel blijven afspreken, terwijl hij weet dat ik hem érg leuk vind.... Oké, en dan de lange versie:
Sinds een maand of 2 ben ik behoorlijk verliefd op T.
Ik ken hem al een jaar of 4 en vind hem al een jaar of 2 leuk... 2 jaar terug hadden we al bijna een date, maar toen ontmoette ik mijn toenmalige vriendje, waar ik vervolgens een jaar mee samen was.
Daarna heb ik mogelijke gevoelens voor T. zoveel mogelijk onderdrukt omdat het een vriend van mijn ex is, en ik t dus niet echt 'gepast' vond om hem leuk te vinden.
Op een gegeven moment hadden mijn ex en ik weer oké/vriendschappelijk contact en heb ik hem opgebiecht T. wel erg leuk te vinden.. Vanaf dat moment is het hek van de dam en is mijn verliefdheid voor T. in volle vaart losgebarsten...
Na enige aarzeling heb ik hem voorgesteld om eens wat te gaan drinken, omdat we elkaar altijd maar kort en oppervlakkig spreken en t me wel leuk leek hem eens beter te leren kennen. (was overigens voor t eerst in m'n leven dat ik een intiatief als dat durfte te nemen)
Hij reageerde enthousiast. Op de onhandige vraag 'is dit een date?' antwoordde hij dat hij daar niet echt een mening over had... 'just go with the flow, komt goed...'
De avond zelf was erg gezellig, maar gaf absoluut niet meer duidelijkheid wat hij nou van mij vond..
Aan de ene kant hintte hij wel richting een vervolgafspraak ("als je t later wilt maken moeten we volgende keer maar eens in t weekend afspreken", "o, je houdt van snooker? dan moet je maar eens een keer bij mij thuis langskomen..", dat soort dingen), aan de andere kant gaf hij heel duidelijk aan dat hij maar één keer in z'n leven verliefd is geweest, en t dus absoluut niet snel wordt.
Toen ik afgelopen week belde voor een 2e date gaf hij aan dat hij de indruk had dat ik hem érg leuk vind en allerlei verwachtingen had (ik gaf t eerste toe, en ontkende t tweede). Hij gaf nogmaals aan dat hij écht niet snel verliefd werd, het nu dus ook niet is, en er ook niet op rekende dat dat snel zou gebeuren ("want anders was t de afgelopen vijf jaar al wel op iemand gebeurd").. Ik moest maar beslissen of ik niet meer wilde afspreken/toch nog wilde afspreken/hem wilde haten... (?) Ik zei dat we natuurlijk gewoon nog konden afspreken, maar erg lekker voelde ik me er niet bij..
Aan de ene kant dacht ik 'oké, duidelijk... einde verhaal..", aan de andere kant weet ik dat hij met zijn houding mensen nooit echt 'dichtbij' laat komen, en wat dat betreft kan ik me voorstellen dat hij dit misschien al 5 jaar lang tegen mensen zegt, waardoor hij zichzelf dus ook nooit de kans geeft om verliefd te worden. (M.a.w. als ie zo doorgaat kan ie over 20 jaar nog zeggen "ik word niet verliefd, anders was t de afgelopen 25 jaar al wel gebeurd).
Hij lijkt me (vrijwel zeker) iemand waar je flink de tijd voor moet nemen om m te doorgronden, en dat ben ik nu dus ook vastbesloten om te doen.. ten eerste omdat ik érg nieuwsgierig ben wat er achter die houding schuilgaat, maar ook omdat ik t idee heb wel een zekere indruk te maken als ik me niet laat afschrikken door z'n houding en er de moeite/tijd voor neem om er doorheen te prikken...
Overigens heb ik hem gister nog even gesproken om na te gaan hoe ik zijn telefoontje nou moest interpreteren.. Daaruit bleek dat hij het nodig vond om het te melden omdat ie nu pas door had dat ik m leuk vond..
T was dus niet omdat hij in eerste instantie zelf interesse had en nu niet meer, maar meer omdat ie er gewoon zelf helemaal niet bezig was en is, en doorkreeg dat ik dat wel was... Nog niet echt hoopgevend, maar t is dus iig geen 'acheruitgang'.
Heeft iemand ervaring met dit soort personen? Klinkt t alsof t de moeite waard kan zijn om er werk van te maken, of klinkt t als een hopeloos geval?