ADHD/ADD Deel 6

quote:

Op maandag 29 januari 2007 15:37 schreef Noli. het volgende:
Alles bewaren, absoluut niet weg kunnen gooien en dus maar (obsessief) oppotten is dat iets wat bij AD(H)D hoort/past?

Het is te genezen

Een studie waarbij logistiek en magazijninrichting aan bod komen blijkt zo z'n voordelen te hebben

quote:

Op maandag 29 januari 2007 15:02 schreef melonovy het volgende:
even een update, ik heb 'm gevonden! hij zat in het nooit gebruikte vakje van mijn boodschappentas, opeens herinner ik het me weer en had 'm daar ingestopt toen ik met mijn handen vol in het stemlokaal stond, even impulsief iets weg leggen ... pfff... nou make my day!

herkenbaar ik ben soms ook vanalles kwijt, en dan ineens *oja, hij ligt daar!

Ik moet mijn huis opruimen, want zaterdag komt mijn nieuwe vriendje langs. Dus ik ben vandaag vast begonnen.

Ik heb inmiddels de boekenkast opnieuw ingedeeld, een lampje geprobeerd te repareren, allerlei dingen gelezen in mijn "herinneringendoos" toen ik er even iets in moest stoppen, een nieuwe batterij in een klok gestopt, tien minuten geschoven met kaarsjes omdat ik niet wist waar ik ze neer wil zetten, pizza gemaakt, op MSN met mensen gekletst, FOK gelezen.

Ik moet eigenlijk: een begin maken aan een berg afwas, een was in de droger stoppen, was opvouwen, zooi opruimen van de grond af, stoffen, stofzuigen, de slaapkamer schoonmaken etc.

Soms word ik zooooooo moe van mezelf

Maar de boekenkast is wel mooi nu

Stel he, dat om de een of andere reden onverwacht bezoek komt, die je wel binnen MOET laten, bijv de Postcodeloterij, All You Need is Love, Spoorloos, noem maar op....

Kan dat bij jullie??

quote:

Op maandag 29 januari 2007 22:26 schreef Lanterfanter het volgende:
Stel he, dat om de een of andere reden onverwacht bezoek komt, die je wel binnen MOET laten, bijv de Postcodeloterij, All You Need is Love, Spoorloos, noem maar op....

Kan dat bij jullie??

Op dit moment ABSOLUUT niet!

quote:

Op maandag 29 januari 2007 22:29 schreef Yoni het volgende:

[..]

Op dit moment ABSOLUUT niet!

Voor mij ook de ultieme nachtmerrie... Bezoek bereid ik ook alijd helemaal voor qua opruimen enzo... en dan is het net alsof de halve inrichting weg kan...

Maar vertel Yoni, hoe ziet het er nu uit dan??

Ik krijg dus echt zelden bezoek. Eigenlijk maar een paar keer per jaar. De rest van het jaar durf ik ze niet binnen te laten Alleen als ik dus een relatie heb, is het vaker netjes genoeg om mensen binnen te laten.

En hoe ziet het er nu uit... ehm... dat durf ik niet te vertellen

quote:

Op maandag 29 januari 2007 22:36 schreef Yoni het volgende:
Ik krijg dus echt zelden bezoek. Eigenlijk maar een paar keer per jaar. De rest van het jaar durf ik ze niet binnen te laten Alleen als ik dus een relatie heb, is het vaker netjes genoeg om mensen binnen te laten.

En hoe ziet het er nu uit... ehm... dat durf ik niet te vertellen

Herkenbaar

En zegt hink-stap-sprong jou wat??

quote:

Op maandag 29 januari 2007 22:39 schreef Lanterfanter het volgende:

[..]

Herkenbaar

En zegt hink-stap-sprong jou wat??

Ja dat zegt me wel iets. Ben ik heeeel goed in

*meldt.
Hier ook zelden bezoek, durf het gewoon niet aan. Ik moet zeggen dat het in de woonkamer en gang er netjes uitziet (oke wat troep op de salon en eet tafel, maar niet schrikbarend veel). Maar toch durf ik het niet aan, want stel ze moeten in of door de keuken of naar mn bovenverdieping. Oke je breekt je nek niet echt, maar het is zo'n chaos. Mn boekenkasten en buro's zijn van die 'spullenvangers'. Alles wat ik 'even' kwijt moet word daar neergelegd.
En overal ligt speelgoed en dergelijke van de katten (daar breek je dus wel je nek over). Ik vind dat geen probleem, kan de beestjes niet verplichten om binnen een m2 te spelen. Maar er zijn mensen die dat niks vinden.
Zo moeten er 2 mensen al een eeuwigheid op bezoek komen, ik ken ze enorm goed. Hij is een soort van 2e vader voor me. Maar het zijn mensen die royaal leven (laat ik het zo maar noemen) en hun huis is altijd perfect. En ik wil niet dat mensen me in mijn huisje in mijn totale chaos zien.Ik voel me er thuis, maar voor anderen is het misschien niet te begrijpen wat ik er fijn vind. Ik zit dan ook heel veel thuis de laatste tijd. Lijkt wel of ik me niet meer op mn gemak voel tussen de mensen. Vooral niet tussen mensen van mijn eigen leeftijd of jonger. Krijg dan t gevoel alsof ik gefaald heb ofzo.
Ik verlang dan ook altijd er weer naar om naar huis te kunnen als ik ergens ben. Naar de rust en kalmte die ik daar vind (op mijn manier). En dat terwijl ik vroeger niet vaak genoeg weg of op stap kon zijn.

Maar goed, het ging geloof ik over hink-stap-sprong, ben geloof ik weer flink afgedwaald.

hou nou ns op met al dat herkenbaar-gezeik man jullie praten elkaar nog ergere vormen aan.

quote:

Op maandag 29 januari 2007 23:16 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
hou nou ns op met al dat herkenbaar-gezeik man jullie praten elkaar nog ergere vormen aan.

Hahaha, herkenbaar!

quote:

Op maandag 29 januari 2007 22:56 schreef Roeji het volgende:
*meldt.
Hier ook zelden bezoek, durf het gewoon niet aan. Ik moet zeggen dat het in de woonkamer en gang er netjes uitziet (oke wat troep op de salon en eet tafel, maar niet schrikbarend veel). Maar toch durf ik het niet aan, want stel ze moeten in of door de keuken of naar mn bovenverdieping. Oke je breekt je nek niet echt, maar het is zo'n chaos. Mn boekenkasten en buro's zijn van die 'spullenvangers'. Alles wat ik 'even' kwijt moet word daar neergelegd.
En overal ligt speelgoed en dergelijke van de katten (daar breek je dus wel je nek over). Ik vind dat geen probleem, kan de beestjes niet verplichten om binnen een m2 te spelen. Maar er zijn mensen die dat niks vinden.
Zo moeten er 2 mensen al een eeuwigheid op bezoek komen, ik ken ze enorm goed. Hij is een soort van 2e vader voor me. Maar het zijn mensen die royaal leven (laat ik het zo maar noemen) en hun huis is altijd perfect. En ik wil niet dat mensen me in mijn huisje in mijn totale chaos zien.Ik voel me er thuis, maar voor anderen is het misschien niet te begrijpen wat ik er fijn vind. Ik zit dan ook heel veel thuis de laatste tijd. Lijkt wel of ik me niet meer op mn gemak voel tussen de mensen. Vooral niet tussen mensen van mijn eigen leeftijd of jonger. Krijg dan t gevoel alsof ik gefaald heb ofzo.
Ik verlang dan ook altijd er weer naar om naar huis te kunnen als ik ergens ben. Naar de rust en kalmte die ik daar vind (op mijn manier). En dat terwijl ik vroeger niet vaak genoeg weg of op stap kon zijn.

Maar goed, het ging geloof ik over hink-stap-sprong, ben geloof ik weer flink afgedwaald.

Oh dáárom mag ik dus niet langskomen om die kaartjes terug te brengen

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 08:42 schreef MouseOver het volgende:

[..]

Oh dáárom mag ik dus niet langskomen om die kaartjes terug te brengen

Nee dat was het niet. Ik lig al een tijdje ziek thuis. En bezoek is dan een beetje onhandig omdat ik geen kant uit kon. Het duurde een eeuwigheid voor ik beneden was om de deur open te doen en ik was nogal chagrijnig enzo. Leek me dus beter om geen bezoek te hebben.

Nu gaat t alweer wat beter, en ben ik niet meer zo'n chagrijn . Bezoek kan dus wel, maar ik ben zo'n dwaas dat ik dan wel een paar dagen vantevoren al iets moet hebben afgesproken. Anders loopt mn hele dag in het 100-erd, dan ben ik mn draai kwijt. Daarom spreek ik ook liever ergens iets af ipv thuis.

Klinkt idioot, maar goed that's me.

Zoals ik dus zei mijn lieftallige (v)echtgenoot is hier dus de grote opruimer.
Hij zorgt eigenlijk altijd dat je hier niet met een polsstok door het huis hoeft .
_{Dat was trouwens wel heel anders toen hij nog niet bij me in woonde.}
^{Hink-stap-sprong? Het leek meer op de mount Everest beklimmen/bedwingen.}
Overdag probeer ik het dan allemaal nog wat schappelijk te houden door als de jongste op bed ligt het meeste van haar speelgoed op te ruimen en dan tussen een vier en vijf uur nog eens een keer proberen alles een beetje toonbaar te krijgen voor husb thuis komt Buiten die opruimmomenten door is het hier dus een puinzooi.
Echt schoonmaken, was doen, planten water geven enzo kan ik alleen als iig de jongste op bed ligt en/of ze uitlogeren zijn. Anders ben ik te snel afgeleid en ga ik me aan alles en iedereen ergeren. Door zoiets te doen als ze slapen of uit logeren zijn voorkom ik ook meteen dat ik bijkomende frustraties op die twee kleine muppets af reageer.

Met opruimen hebben we hier een paar regels ingevoerd.
Als het:

geen administratie is..

stuk is..

niet van onschatbare emotionele waarde is..

en langer dan een jaar niet gebruikt is..
word het weg geflikkerd.

Toen we hierheen verhuisden heb ik het zo geregeld:
Ik was in het nieuwe huis en husb in het oude. Ik had met hem afgesproken dat hij op zolder maar moest uitzoeken wat er wel en niet mee mocht naar het nieuwe huis. Alleen echt belangrijke dingen als mijn rapporten moest ie meenemen. Agenda's van school en nog wat van dat soort dingen mochten ook mee. Dat moest echt gebeuren zonder mij erbij, anders had ik alles net zo hard weer meegesleept naar dit huis.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 10:14 schreef Noli. het volgende:
Zoals ik dus zei mijn lieftallige (v)echtgenoot is hier dus de grote opruimer.
Hij zorgt eigenlijk altijd dat je hier niet met een polsstok door het huis hoeft .
_{Dat was trouwens wel heel anders toen hij nog niet bij me in woonde.}
^{Hink-stap-sprong? Het leek meer op de mount Everest beklimmen/bedwingen.}
Overdag probeer ik het dan allemaal nog wat schappelijk te houden door als de jongste op bed ligt het meeste van haar speelgoed op te ruimen en dan tussen een vier en vijf uur nog eens een keer proberen alles een beetje toonbaar te krijgen voor husb thuis komt Buiten die opruimmomenten door is het hier dus een puinzooi.
Echt schoonmaken, was doen, planten water geven enzo kan ik alleen als iig de jongste op bed ligt en/of ze uitlogeren zijn. Anders ben ik te snel afgeleid en ga ik me aan alles en iedereen ergeren. Door zoiets te doen als ze slapen of uit logeren zijn voorkom ik ook meteen dat ik bijkomende frustraties op die twee kleine muppets af reageer.

Met opruimen hebben we hier een paar regels ingevoerd.
Als het:

geen administratie is..

stuk is..

niet van onschatbare emotionele waarde is..

en langer dan een jaar niet gebruikt is..
word het weg geflikkerd.

Toen we hierheen verhuisden heb ik het zo geregeld:
Ik was in het nieuwe huis en husb in het oude. Ik had met hem afgesproken dat hij op zolder maar moest uitzoeken wat er wel en niet mee mocht naar het nieuwe huis. Alleen echt belangrijke dingen als mijn rapporten moest ie meenemen. Agenda's van school en nog wat van dat soort dingen mochten ook mee. Dat moest echt gebeuren zonder mij erbij, anders had ik alles net zo hard weer meegesleept naar dit huis.

Petje af dat je het door iemand kon laten uitzoeken. Dat zou ik niet over mn hart kunnen verkrijgen, want misschien worden er dan toch nog dingen weggedaan die ik nog wilde hebben of nodig zou hebben .
Ik lag me laatst eens te bedenken (ik kon natuurlijk weer eens niet slapen) wat ik zou doen als er bijv iets met mn huis zou gebeuren waardoor ik er niet meer zou kunnen wonen (al dan niet tijdelijk). Wat ik dan zou meenemen. Oke het liefst natuurlijk alles, maar als ik dus een max hoeveelheid zou mogen nemen. Jeetje wat was dat moeilijk om te bedenken. Ik ben er iig achter dat ik mn meubilair dus kan missen Maar mijn schilderijen, kunstvoorwerpen, kleding, pc en dvds (de speciale/unieke dan) en mn foto's zouden dus mee moeten. De katten en hun eerste levensbehoeften even uitgezonderd, die staan nl sowieso op nummer 1. Al met al zou ik dan toch nog een scheepslading mn huis uit sjouwen.
Met dat in mn achterhoofd, komt mijn enorme angst voor vuur/brand weer naar boven. Aangezien je dan alles definitief kwijt bent. Ik ga dan nu dus na 3 jaar mn brandmelders maar eens ophangen. En een blusser kopen. Branddeken en vluchtladder heb ik al en staan ook op de juiste plekken.
Maar goed, de kans dat hier brand komt is vrij klein. Of iemand moet met opzet de tent in de fik zetten.

opruimen,... is dat eens scheldwoord ofzo het is hier ook een enorme teringzooi. Ik heb er zelf wel baa tbij als het opgeruimd is, ben ik zelf iets minder chaotisch. Maar ik kan het NOOOOOIT opgeruimd HOUDEN.

GRMBL! mn moeder zegt ook al *het wordt wel een hele ernstige zooi nu. je moet maar eens beginnen met op/ontruimen! dan begin ik, en dan kom ik een boekje/folder/toetstenbord/xboxcontroller tegen en ga ik me daar mee bezig houden ipv opruimen

Ps. op mn blog staat nu een filmpje van tom green over AD(H)D, heeeeeel overdreven, maar het geeft wel het verhaal van de hak op de tak weer!

opruimen is voor mietjes, end of story.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 12:33 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
opruimen is voor mietjes, end of story.

AMEN! ECHTE bikkels die gaan desnoods hinkstapsprongsaltoschroef door de kamer!

eigenlijk wel mee eens, maar het kost zo verdomd veel tijd om dan iets terug te vinden. Vooral als je het dringend nodig hebt. En die tijd besteed ik liever aan iets wat ik leuk vind (zoals bijv me uren bezig houden met boekjes/folders/pc/oude troep/onzinnige dingen/etc).

Ben nu bijv bezig met het ontwerpen van mn nieuwe badkamer (incl stoomcabine en infraroodsauna) en keuken (incl alle toeters en bellen die n mens schijnbaar nodig heeft om uberhaubt te kunnen koken).
Is lekker onzinnig, want de komende 2 jaar heb ik er het geld toch niet voor om het uit te voeren

ik ben nu bezig met een nep-raam te bouwen, met gordijn en alles. goedkoop, dus je kan het ook echt gaan doen.. daarnaast eigenlijk ook nog veel leuker dan een badkamer oid. : p

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 11:30 schreef Roeji het volgende:

[..]

Petje af dat je het door iemand kon laten uitzoeken. Dat zou ik niet over mn hart kunnen verkrijgen, want misschien worden er dan toch nog dingen weggedaan die ik nog wilde hebben of nodig zou hebben .

Uh.. Nou, euh.. We weten het niet zeker maar het kan dus zijn dat Michiel zo dus wel mijn diploma's heeft weg gegooid We weten het niet zeker want we hebben hier in de kelder juist weer vanallerlei dozen staan waar ze misschien ook nog in zouden kunnen zitten maar ik vrees het ergste.
^{(en ik durf die dozen niet open te trekken, veel te bang dat ik weer andere (interessante) dingen tegen kom)}

quote:

Ik lag me laatst eens te bedenken (ik kon natuurlijk weer eens niet slapen) wat ik zou doen als er bijv iets met mn huis zou gebeuren waardoor ik er niet meer zou kunnen wonen (al dan niet tijdelijk). Wat ik dan zou meenemen. Oke het liefst natuurlijk alles, maar als ik dus een max hoeveelheid zou mogen nemen. Jeetje wat was dat moeilijk om te bedenken. Ik ben er iig achter dat ik mn meubilair dus kan missen Maar mijn schilderijen, kunstvoorwerpen, kleding, pc en dvds (de speciale/unieke dan) en mn foto's zouden dus mee moeten. De katten en hun eerste levensbehoeften even uitgezonderd, die staan nl sowieso op nummer 1. Al met al zou ik dan toch nog een scheepslading mn huis uit sjouwen.
Met dat in mn achterhoofd, komt mijn enorme angst voor vuur/brand weer naar boven. Aangezien je dan alles definitief kwijt bent. Ik ga dan nu dus na 3 jaar mn brandmelders maar eens ophangen. En een blusser kopen. Branddeken en vluchtladder heb ik al en staan ook op de juiste plekken.
Maar goed, de kans dat hier brand komt is vrij klein. Of iemand moet met opzet de tent in de fik zetten.

Oeh, dat heb ik ook vaak, die angst; 'Stel dat..'
Stel dat:

ik van de trap val en buiten westen raak/mijn nek breek/what-ever terwijl ik alleen thuis ben met de kinderen

er ('s nachts)brand uitbreekt

elke rit in de auto zie ik bijna _{(want bijna nooit als ik zelf rij)} wel een doemscenario in mijn hoofd voorbij komen
en nu ook weer..

Ik vind het hier nu best eng thuis. We wonen naast een voormalig koekjesfabriek waarvan de bedrijfshallen nu gesloopt worden. Ze zijn nu redelijk dichtbij (nu bijna achter ons huis) bezig te slopen en af en toe zit ik hier gewoon te hobbelen op de stoel of de bank zo beeft de grond hier soms. Maar je hoort weer niks van dat slopen, het is alleen de grond steeds die zo beeft.
Maar sinds dat beven flitst het elke dag even door mijn hoofd, wat als door dat beven nou het huis instort?
Ik weet wel totaal onnodig, totaal ongegrond, maar ik kan er niks aan doen, mijn hersenen doen het voor ik er erg in heb.

Dat ga ik op mn plee maken. Een nepraam met uitzicht op zee oid. Mn plee wordt in het voorjaar helemaal vernieuwd en aangezien het een klein donker hol is, wilde ik er zo'n uitzicht in schilderen. Ik hang er dan een klein jalouzietje voor denk ik, wordt wel een succes denk ik

Overigens is het ontwerpen van mn badkamer in een half uurtje helemaal geklaard. Maten opnemen en erin tekenen wat ik erin wil. En klaar is klara.
Keuken is wat meer werk. Maar ik heb van bij de ikea zo'n plattegrond met allemaal figuurtjes van keukenspul, dus dat wordt lekker prutsen

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 13:46 schreef Noli. het volgende:

[..]

Uh.. Nou, euh.. We weten het niet zeker maar het kan dus zijn dat Michiel zo dus wel mijn diploma's heeft weg gegooid We weten het niet zeker want we hebben hier in de kelder juist weer vanallerlei dozen staan waar ze misschien ook nog in zouden kunnen zitten maar ik vrees het ergste.
^{(en ik durf die dozen niet open te trekken, veel te bang dat ik weer andere (interessante) dingen tegen kom)}
[..]

hahaha herkenbaar, daarom duurt het zolder opruimen hier ook veel te lang. Ik heb inmiddels (na 10 verhuizingen) me aangeleerd om precies op de doos te schrijven wat erin zit. Dat scheelt zoek en lees werk.
Mn diploma's heb ik allemaal ingescand en op cd gezet. Mocht er onverhoopt eens wat kwijt worden, dan heb ik tenminste nog een soort van bewijs van. Verder heb ik de originele diploma's, rapporten en cijferlijsten allemaal gelamineerd (verplasticd zeg maar) dan kunnen ze niet stuk gaan. En ik heb ze binnen hand bereik liggen in een grote map.
Persoonlijk zou ik misschien iemand een eerste selectie laten maken uit alle spullen en daarna alles samen doorlopen (wat de ander als troep had aangemerkt) om te kijken of het echt weg kan. Dan wel met de afspraak dat het op het gemak mag en dat de ander ingrijpt als ik te lang zou zitten tutten met mn herinneringen.

quote:

Oeh, dat heb ik ook vaak, die angst; 'Stel dat..'
Stel dat:

ik van de trap val en buiten westen raak/mijn nek breek/what-ever terwijl ik alleen thuis ben met de kinderen

er ('s nachts)brand uitbreekt

elke rit in de auto zie ik bijna _{(want bijna nooit als ik zelf rij)} wel een doemscenario in mijn hoofd voorbij komen
en nu ook weer..

Dat trapvallen ben ik niet zo bang voor, wel om iets te breken. Brand is mn grootste angst. Ik woon in een appartement boven een winkel en mocht er beneden iets gebeuren 's nachts, dan bestaat er een grote kans dat ik geroosterd word. Als ik eenmaal slaap kun je een bom laten vallen, ik word dan zelden wakker. Zodoende dus toch maar die brandmelders eens proberen (daar ben ik wel al eens van wakker geworden, ding lag in een doosje met de batterij erin en die was dus leeg. Dan gaat ie piepen als een gek, ik ben een halve nacht opzoek geweest naar de bron van t gepiep . Dus dat werkt wel, het is ook een vrij heftig geluid wat blijft aanhouden)

quote:

Ik vind het hier nu best eng thuis. We wonen naast een voormalig koekjesfabriek waarvan de bedrijfshallen nu gesloopt worden. Ze zijn nu redelijk dichtbij (nu bijna achter ons huis) bezig te slopen en af en toe zit ik hier gewoon te hobbelen op de stoel of de bank zo beeft de grond hier soms. Maar je hoort weer niks van dat slopen, het is alleen de grond steeds die zo beeft.
Maar sinds dat beven flitst het elke dag even door mijn hoofd, wat als door dat beven nou het huis instort?
Ik weet wel totaal onnodig, totaal ongegrond, maar ik kan er niks aan doen, mijn hersenen doen het voor ik er erg in heb.

Oh help daar zou ik ook gek van worden. Ik heb min of meer hetzelfde hier (2 jaar terug gehad en nu alweer bijna een jaar aan een stuk). Eerst is de winkel beneden helemaal verbouwd en doorgebroken naar een winkel erachter. Toen kreeg ik ineens een hele dunne scheur in het plafond van mn slaapkamer. (volgens mn pa kan dat omdat het een houten plafond is met stucwerk erover, dat kan dus gaan werken). Maar nu zijn ze al bijna een jaar bij de buren bezig (enorm kantoorpand wat verbouwd word tot appartementen) en verleden week ontdekte ik op nog 2 kamers dunne scheuren in t plafond. Ik ga binnenkort maar eens informeren of dat kwaad kan.Voel er weinig voor om dadelijk met mn hele hebben en houwen beneden in de winkel te liggen
Overigens hoor ik hier dus alles van het slopen, prima wekker. Half 8 of 8uur begint t getimmer/geklop/geboor en gezaag.

Zijn er ook mensen die echt blij zijn met het feit dat ze ADHD/ADD hebben? Als je over ADHD praat dan doen de mensen die dat hebben meestal zo negatief, terwijl ik juist heel blij ben met mijn ADHD. Vind t daarom altijd zo dubbel om er over te praten, omdat ik er juist blij mee ben..