C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Hieronder hebben we een artikel uit het AH van 1920.. Ik raad u aan het zorgvuldig te lezen, het eenzijdig verhaal van de Armenen hebben we nu genoeg gehoord.
Algemeen Handelsblad
Amsterdam
25.05.1920 van Dinsdag
ARMENIE
De Armenisch-Turksche kwestie
Van een onzer medewerkers in den Balkan ontvingen wij den volgenden interessanten brief, waarvan de inhoud een anderen kijk geeft op de Armenische quaestie dan de in West Europa gebruijkelijke. Wij stellen in de objectiviteit van dezen medewerker het grootste vertrouwen. - Zijn betoogtrant bevat het bewijs dat hij dit verdient - en drukken daarom zijn correspondentie ongewijzigd en zonder commentaar af.
Evenals onder de regering van Sultan Abdulhamit komen uit Cilicie weer weerzinwekkende berichten over massaslachtingen van Armeniers, waardoor de zenuwen van de tamelijk afgestempte wereld weer opniew worden geschokt. Het valt mij in de verste verte niet in om slachtingen, door wie de ook worden gehouden, te rechtvaardigen en den weerzinwekkendsten van alle moorden, de gooddienstmoord, in bescherming te nemen. Maar elke waarheid heeft twee kanten, en wanneer de Armeensche perspropaganda het Armeensche bloodbad in Cilicie teger de Turken weet uit te buiten, in dezen zin, dat zij daardoor de volledige vernietiging van Turkije door de Entente bewerkt, dan meen ik dat het in het belang der waarheid is, om te onderzoeken of werkelijk alleen de beestachtigheid van de Turken aan deze massamorden schuldig is.
Ik geloof, dat ik eenig recht heb om dit uit te maken, want ik had gelegenheid om Turkije gedurende den oorlog bij wijze van spreken, in neglige te zien en wel juist daar, waar de Armeensche en Turksche stammen in den meest verbitterden haat elkaar te lijf gaaan.
In de lente van het gedenkwaardige jaar 1918, toen ten gevolge van de Russische nederlaag, Turkije het offensief weer begon, en de vlag van den profeet zegevierend in vreemde landen woei, wat sinds den vrede van Küçük Kaynarca niet meer gebeurd was, bevond ik mij in het Armeeinsch-Russische grensgebied, en maakte een deel van den Turkschen opmarsch in het voornamelijk door Armenieers bewoonde gebied mee.
Een ieder die weet wat oorlogvoeren betekent, zal moeten toegeven, dat er geen betere gelegenheid is, om een land en volk te leren kennen, als juist in den oorlog, waar alle menselijke hartstochten met geweld tot uiting komen, en waar het laagje cultuur en veinzerij voor de ruwe, hoogere noodzakelijkheid van de oorlogsvoering verdwijnen. Als eenige Eoropeaan bevond ik mij toen ter tijd in de kritieke omgeving en ben misschien de eenige Europeesche getuige ervan geweest op welke wijze de gebeurtenissen gedurende den Turkschen opmarsch in Russisch-Armenie zich hebben toegedragen, en hoe deze beide volkeren tot elkander stonden.
Voordat ik mijn reis begon, was ik reeds Armenisch gezind. Ik had gedurende mijn oponthoud te Konstantinopel, in de jaren 1916/17, genoeg weerzienwekkende details over de Armeensche massamorden in Turksch-Armenie gehord en de Europeanen, die meer of minder goed over de gebeurtenissen in Armenie ingelicht waren, gaven dan Turken alleen de schuld en beschouwden de Armeniers als de onschuldige offers van den Turkschen goddiensthaat en van de dierlijke hartstochten van een barbaarsch volk.
Mijn verhouding tot de Turken was goed genoeg om hen ook over dit netelige punt, wat een Europeaan bijna niet te berde durft te brengen, te spreken. De houding der Turken moest mij in mijn overtuiging sterken, dat de Armeniers onschuldig waren en de Turken alle shuld hadden. Want met een eigenaardige bruuske afwijzing werd mij steeds door iedereen Turk, wien ik ver het pro en contra van de Armeensche quaestie om inlichtingen vroeg, geantwoord: "Ja alles is waar wat men over ons verteld. Wij hebben een millionen Armeniers afgemaakt; het was afschuwelijk bloodbad, maar wij waren in ons recht en wij zijn daarvoor alleen tegenover ons zelf verantwoording schuldig." Het gelukte mij niet nog verdere details, of de gronden van deze verschrikkelijke daden te, weten te komen. En ik kon alleen tot den slotsom komen ..... In de loogelaten hartstochten van den oorlog het goddienstfanatiesme tegenover de Cristenen zich liet gaan, waar het maar gelegenheid daartoe zag. En dat gebeurde in het hoogland van Armenie, waar de van de gehele wereld afgesneden. Armenieers aan den Turken overgeleverd waren.
In het voorjaar van 1918 kwam ik in Trabzon van waaruit -gelijk bekend is -de einige beganbare weg naar binnenland van Hoog-Armenie loopt.
Trabzon zelf was in 1915 getuige van een Armeensch bloedbad en drie jaar later wisten Grieken en Levantijnsche Europeanen mij nog in kleuren en geuren te vertellen van de onbeschrijfelijke gruwelscenes, die zich binnen de oer-oude muren van de Trabzon in 1915 afgespeeld hebben. Hoe op de straten van Trabzon het bloed der Armeniers vloeide! Hoe de Armeensche wijken in rook en vlammen opgingen en nog dagen en weken na het bloedbad de lijken van kinderen tegen den oer-ouden Konstantijnschen dijk en in de haven van Platana aanspoelden. Ik zag geruineerde streken en men vertelde mij, dat dit eens Armeensche wijken waren geweest. Men toonde mij Cristelijke kerken. Dit waren de kerken der Armeniers. Men rakelde de mesthoopen op en beenderen en vergane lijken kwamen te voorschijn. Dat zijn lijken van Armeniers, zeide
men mij.
Dit zijn zulke ontzettende gewaarwordingen, die men nooit vergeet en die bij iedereen maar een wensch doen opkomen: God behoede onsen een ieder voor deze barbaarscheid en voor den godsdiensthaat der Mohammeden!
Maar een prior der Franciskaner monniken, een envoudige oude prister, die ongetwijfeld aan de zijde van de Cristenen stond, schudde zijn hoofd, toen ik in verwenschingen tegen de Turken uitbrak. "Gij vergist u" zeide hij, "de Turken hebben niet alleen schuld. Ja voor iemand die uit Europa komt en die met Europesche begrijpen over Azie will oordeelen, die zal de misdaad van het uitroeien van dit volk verwenschen. Maar het is niet de geheele waarheid, die gij gezien en gehoord hebt. Gij moet deze dingen door een Aziatische bril bekijken en begrijpen, dat hier twee volken elkaar met eeuwenouden haat en verbittering te lijf gaan. Men heeft hier twee mentaliteiten, de Turksche en de Armeeensche en beide mentaliteiten zeggen, dat een van hen te gronde gaan. Ja, in 1915 waren het Armeniers, die te gronde zijn gegaan.Alles werd tegen hen in werking gesteld, en zij moesten de nederlaag lijden. Maar zijt gij er wel van overtuigd, dat de Armeniers in dezelfde omstandigheden niet hetzelfde zouden hebben gedaan of deden? Ik heb mijn rapporten van missies, uitgezonden door mijn orde in Beyazıt, Van, Erzurum, Erzincan; uit de rapporten weet ik, dat in 1915 toen de oorlog met Rusland begon, het de Armeniers waren, die achter het Turkse leger de revolutie aanwakkarden en de Turksche dorpen en nederzettingen ontvolkten en met den grond gelijk maakten. De verdere gebeurtenissen, die daarna in Turkije voorvielen, waren alleen de gevolgen van deze eerste vijandelijke houding der Armeniers. Ik geef toe, dat er verschrikkelijke dingen gebeurd zijn; er is zooveel bloed gevloid als nog nooit te voeren. Maar onschuldig waren de Armeniers aan het ontstaan van het bloedbad niet. En wanneer de Turken dan verder gegaan zijn dan nodig was, dan ligt daarvan de schuld niet alleen bij de Turken, maar bij de mentaliteit van Azie, waar de volkenhaat dieper gaat dan bij de Europesche volken en waar de oorlog beesachtige vormen aanneemt."
"Zie b.v. naar Trabzon. Gij hebt de platgebrande Armeensche wijken gezien, maar hebt hij ook de platgebrande Turksche wijken aanschouwd? Hebt gij op de nog frissche graven van de Turksche bevolking gelet? Neen! Ziet toen de Armeniers zich in de zelfde positie bevonden als de Turken, toen zij zegevierend voortrukten onder de bescherming van het Russische leger, toen herhaalde zich het schouwspel van het jaar 1915, maar toen moesten de Turken het ongelden. Waar de Armeniers een Turk vonden, daar werd hij onbarmhartig neergehouwen, waar zij een Turksche moskee zagen werd deze geplunderd en in brand gestoken. Turksche wijken gingen even goed in rook en vlammen op als Armeensche wijken. Gij gaat thans het land in en gij zult de sporen van den oorlog kunnen volgen: Bayburt, Erzincan, Erzurum en Kars. Gij zult nog rookende puinhoopen zien; gij zult nog bloed en lijken ruiken, maar dat waren echter Turkse lijken."
De Franciscaner pater heeft slechts de waarheid gezegd. Maandenlang ging ik dwaars door Armenie en Kurdistan en ik vond bevestigd, wat hij mij verteld had. Na den terugtocht van het Russische leger, die op de Russische vreede volgde, namen de troepen van het z.g. Armeensche leger, de militaire operaties in de bezette Turkse gebieden over. Gedurende de Russische bezetting beschermden de Russen het leven en eigendommvan de Turken. Wat na dan terugtocht van de Russen gebeurd is, is hartverscheurend. De kleine Turksche nederzettingen werden door de benden van generaals Adronits en Murat tot den laatsten man afgemaakt, kerken tot den laatsten steen vernield.
Toen waren de Armeensche verwactingen nog hoog gespannen. Hun plannen reikten ver, omspanden het geheele Turksche rijk. En zij hoopten dat zij met den erfvijand zouden kunnen afrekenen tot den laatsten man, de laatste vrouw, het laatste kind. Ik heb in Erzincan ruines gezien, waar honderden lijken van gewurgde Turken lagen tusschen de puinhoopen. Ik heb licht laten schijnen in putten, die vol lijken waren. Ik heb met eigen ogen gezien, dat graven open gemakt werden, waarin mannen-en vrouwenlijken overelkaar lagen, bij honderden. Wie hadden dit gedaan? Die overwinnende Armeniers.
Deze tooneelen vergezelden mij op den verren, langen weg door Opper-Armenie, Kurdistan tot in Russisch-Armenie. En is het een wonder, dat de Turken, toen zij weer overwinnaars waren, wraak namen, kwaad met kwaad vergolden? Ik moet erkennen dat tijdens den Turkschen opmarsch naar Russisch- Armenie het moorden voortgezet werd door de Turken. Aan den anderen kant van de grens van de Sarıkamış werden de Armeensche vestigingen, die daar tamelijk gezaaid zijn, ontvolkt met vuur en ijzer. De meest verbitterde volkshaat woedde tegen de vroegere overwinnaars, thans overwonnenen , in den beestachtigen vorm, een wild land van Azie eigen. Onze Europeesche hersens begrijpen deze onverbiddelijke haat niet, die volkeren tegen volkeren opzweept tot de ergste gruweldaden. Maar wij mogen niet vergeten, dat Opper-Armenie een land is, waarvan de beschaving vergeleken kan worden met de oer-cultuur der Europeesche volkeren. De volkeren daar zijn geen naties, doch horden. En zoals in den oertoestand der volkeren een ontmoeting van twee hordende vernitiging beteekende van een dezer twee, zoo is men in de bergen om den Grooten Ararat heden ten dage nog niet bedacht op samenleven, doch op vernietiging. In de kale bergen van Opper-Armenie bestaat er geen compromis, alleen strijd op leven en dood. De overwinnaar leeft, de overwonnene kan alleen sterven.
Tijdens mijn verblijf in Alexandropol(Gümrü) gebeurde het volgende, dat een goed licht werpt op de mentaliteit van de menschen aldaar. Uit de richting van de bergengroep Alagöz hoorde men op een dag kanongedonder. De Armenische bevolking, die achter het Turksche front in angst en beven leefde, legden dit kanongedonder zoo uit, dat de Engelschen oprukten tegen de Turken. En zij leefden in de overtuiging, dat de Turken binnen enkele uren verslagen zouden zijn. Onmiddelijk ontstond achter het Turksche front een opstand, en de zwakke Turksche posten in de Armenische dorpen werden op de geraffineerde manier dood gemarteld. Maar de Engelsen kwamen niet. Een detachement van Kafkas- Armeniers had getracht door het dunne Turksche front te breken. Vandaar het kanongedonder. En toen het gevecht een paar uur later voorbij was, kwaam de wraak. De dorpen, waarin Turksche soldaten vermoord waren werden vernietigd. Kan men zeggen, dat de Armeniers geen schuld hadden?
In Alexandropol zelf, in een zuiver Armeensche stad, waar, niettegenstaande de Turksche bezetting, de Armeniers rustig hun werk deden , kwam ik veel in aanraking met toonaangevende Armeniers. Zij leefden voortdurend onder een verschrikkelijke angst, dat op een dag door een onbedachtzame handeling van Armeensche benden de Turken wraak zouden nemen en dat zij dan het eerst er aan zouden moeten gelooven. Een gedellte van Armeensche volk, het beste deel- was voor een vreedzame overenstemmming met de Turken. Men was nu eenmaal gedwongen samen te leven. En dan zou toch alleen verdraagzaamheid een eind kunnen maken aan het moorden. Mat het grootste gedeelte en de benden, de zoogenaamde militairen wilden van vreede niets weten. Hun leuze was : "Zij of wij, een moet te gronde gaan."
De mannen, die verdraagzaamheid en verzoeninig predikten, werden verwenscht door het gros van het Armeensche volk. Men zei mij openlijk in Armeensche kringen: "Nu zijn de Turken baas. Maar spoedig zullen wij weer heer en meester zijn en dan zullen we geen enkelen Turk, die in onze handen komt in leven laten. Tusschen ons is geen overeenstemming mogelijk. Wij hebben een rekening eeuwen oud te vereffenen. Onze strijd is zoo oud als ons volk. Deze strijd begon op den dag, waarop de Turken in ons land kwamen en zal tot den dag duren, waarop wij op zij te gronde gaan. Een verzoening willen wij niet. Vervloekt zijn zij , die vriendschap sluiten met de Turken. "
Zoo was de stemming in een tijd, waarin de Armenen geen hoop hadden ooit van de Turken bevrijd te worden. Het zag er naar uit, alsof de overwinnende halve maan geheel Russisch- Armenie tot zich zou trekken.
Hiernaar kan men beoordelen, wat er gebeurd is, toen de Turken moesten terugtrekken en de Turksche vestiginggen weer in handen van de Armeniers vielen.
Een vergelijk is alleen mogelijk tusschen beschaafde volkeren. Bij de volkeren van het wildste Azie bestaat alleen haat en vernietiging. "De Turken zijn schuldig. Zij hebben gemoord." Zijn echter de Armeniers minder schuldig, die ook hebben gemoord, zoodra daartoe de macht bezeten?
Azie kan men alleen beoordeelen met Aziatische ogen.
--------------------------------------------------------------------
Genocide? Dan ook Turkse genocide..
Algemeen Handelsblad
Amsterdam
25.05.1920 van Dinsdag
ARMENIE
De Armenisch-Turksche kwestie
Van een onzer medewerkers in den Balkan ontvingen wij den volgenden interessanten brief, waarvan de inhoud een anderen kijk geeft op de Armenische quaestie dan de in West Europa gebruijkelijke. Wij stellen in de objectiviteit van dezen medewerker het grootste vertrouwen. - Zijn betoogtrant bevat het bewijs dat hij dit verdient - en drukken daarom zijn correspondentie ongewijzigd en zonder commentaar af.
Evenals onder de regering van Sultan Abdulhamit komen uit Cilicie weer weerzinwekkende berichten over massaslachtingen van Armeniers, waardoor de zenuwen van de tamelijk afgestempte wereld weer opniew worden geschokt. Het valt mij in de verste verte niet in om slachtingen, door wie de ook worden gehouden, te rechtvaardigen en den weerzinwekkendsten van alle moorden, de gooddienstmoord, in bescherming te nemen. Maar elke waarheid heeft twee kanten, en wanneer de Armeensche perspropaganda het Armeensche bloodbad in Cilicie teger de Turken weet uit te buiten, in dezen zin, dat zij daardoor de volledige vernietiging van Turkije door de Entente bewerkt, dan meen ik dat het in het belang der waarheid is, om te onderzoeken of werkelijk alleen de beestachtigheid van de Turken aan deze massamorden schuldig is.
Ik geloof, dat ik eenig recht heb om dit uit te maken, want ik had gelegenheid om Turkije gedurende den oorlog bij wijze van spreken, in neglige te zien en wel juist daar, waar de Armeensche en Turksche stammen in den meest verbitterden haat elkaar te lijf gaaan.
In de lente van het gedenkwaardige jaar 1918, toen ten gevolge van de Russische nederlaag, Turkije het offensief weer begon, en de vlag van den profeet zegevierend in vreemde landen woei, wat sinds den vrede van Küçük Kaynarca niet meer gebeurd was, bevond ik mij in het Armeeinsch-Russische grensgebied, en maakte een deel van den Turkschen opmarsch in het voornamelijk door Armenieers bewoonde gebied mee.
Een ieder die weet wat oorlogvoeren betekent, zal moeten toegeven, dat er geen betere gelegenheid is, om een land en volk te leren kennen, als juist in den oorlog, waar alle menselijke hartstochten met geweld tot uiting komen, en waar het laagje cultuur en veinzerij voor de ruwe, hoogere noodzakelijkheid van de oorlogsvoering verdwijnen. Als eenige Eoropeaan bevond ik mij toen ter tijd in de kritieke omgeving en ben misschien de eenige Europeesche getuige ervan geweest op welke wijze de gebeurtenissen gedurende den Turkschen opmarsch in Russisch-Armenie zich hebben toegedragen, en hoe deze beide volkeren tot elkander stonden.
Voordat ik mijn reis begon, was ik reeds Armenisch gezind. Ik had gedurende mijn oponthoud te Konstantinopel, in de jaren 1916/17, genoeg weerzienwekkende details over de Armeensche massamorden in Turksch-Armenie gehord en de Europeanen, die meer of minder goed over de gebeurtenissen in Armenie ingelicht waren, gaven dan Turken alleen de schuld en beschouwden de Armeniers als de onschuldige offers van den Turkschen goddiensthaat en van de dierlijke hartstochten van een barbaarsch volk.
Mijn verhouding tot de Turken was goed genoeg om hen ook over dit netelige punt, wat een Europeaan bijna niet te berde durft te brengen, te spreken. De houding der Turken moest mij in mijn overtuiging sterken, dat de Armeniers onschuldig waren en de Turken alle shuld hadden. Want met een eigenaardige bruuske afwijzing werd mij steeds door iedereen Turk, wien ik ver het pro en contra van de Armeensche quaestie om inlichtingen vroeg, geantwoord: "Ja alles is waar wat men over ons verteld. Wij hebben een millionen Armeniers afgemaakt; het was afschuwelijk bloodbad, maar wij waren in ons recht en wij zijn daarvoor alleen tegenover ons zelf verantwoording schuldig." Het gelukte mij niet nog verdere details, of de gronden van deze verschrikkelijke daden te, weten te komen. En ik kon alleen tot den slotsom komen ..... In de loogelaten hartstochten van den oorlog het goddienstfanatiesme tegenover de Cristenen zich liet gaan, waar het maar gelegenheid daartoe zag. En dat gebeurde in het hoogland van Armenie, waar de van de gehele wereld afgesneden. Armenieers aan den Turken overgeleverd waren.
In het voorjaar van 1918 kwam ik in Trabzon van waaruit -gelijk bekend is -de einige beganbare weg naar binnenland van Hoog-Armenie loopt.
Trabzon zelf was in 1915 getuige van een Armeensch bloedbad en drie jaar later wisten Grieken en Levantijnsche Europeanen mij nog in kleuren en geuren te vertellen van de onbeschrijfelijke gruwelscenes, die zich binnen de oer-oude muren van de Trabzon in 1915 afgespeeld hebben. Hoe op de straten van Trabzon het bloed der Armeniers vloeide! Hoe de Armeensche wijken in rook en vlammen opgingen en nog dagen en weken na het bloedbad de lijken van kinderen tegen den oer-ouden Konstantijnschen dijk en in de haven van Platana aanspoelden. Ik zag geruineerde streken en men vertelde mij, dat dit eens Armeensche wijken waren geweest. Men toonde mij Cristelijke kerken. Dit waren de kerken der Armeniers. Men rakelde de mesthoopen op en beenderen en vergane lijken kwamen te voorschijn. Dat zijn lijken van Armeniers, zeide
men mij.
Dit zijn zulke ontzettende gewaarwordingen, die men nooit vergeet en die bij iedereen maar een wensch doen opkomen: God behoede onsen een ieder voor deze barbaarscheid en voor den godsdiensthaat der Mohammeden!
Maar een prior der Franciskaner monniken, een envoudige oude prister, die ongetwijfeld aan de zijde van de Cristenen stond, schudde zijn hoofd, toen ik in verwenschingen tegen de Turken uitbrak. "Gij vergist u" zeide hij, "de Turken hebben niet alleen schuld. Ja voor iemand die uit Europa komt en die met Europesche begrijpen over Azie will oordeelen, die zal de misdaad van het uitroeien van dit volk verwenschen. Maar het is niet de geheele waarheid, die gij gezien en gehoord hebt. Gij moet deze dingen door een Aziatische bril bekijken en begrijpen, dat hier twee volken elkaar met eeuwenouden haat en verbittering te lijf gaan. Men heeft hier twee mentaliteiten, de Turksche en de Armeeensche en beide mentaliteiten zeggen, dat een van hen te gronde gaan. Ja, in 1915 waren het Armeniers, die te gronde zijn gegaan.Alles werd tegen hen in werking gesteld, en zij moesten de nederlaag lijden. Maar zijt gij er wel van overtuigd, dat de Armeniers in dezelfde omstandigheden niet hetzelfde zouden hebben gedaan of deden? Ik heb mijn rapporten van missies, uitgezonden door mijn orde in Beyazıt, Van, Erzurum, Erzincan; uit de rapporten weet ik, dat in 1915 toen de oorlog met Rusland begon, het de Armeniers waren, die achter het Turkse leger de revolutie aanwakkarden en de Turksche dorpen en nederzettingen ontvolkten en met den grond gelijk maakten. De verdere gebeurtenissen, die daarna in Turkije voorvielen, waren alleen de gevolgen van deze eerste vijandelijke houding der Armeniers. Ik geef toe, dat er verschrikkelijke dingen gebeurd zijn; er is zooveel bloed gevloid als nog nooit te voeren. Maar onschuldig waren de Armeniers aan het ontstaan van het bloedbad niet. En wanneer de Turken dan verder gegaan zijn dan nodig was, dan ligt daarvan de schuld niet alleen bij de Turken, maar bij de mentaliteit van Azie, waar de volkenhaat dieper gaat dan bij de Europesche volken en waar de oorlog beesachtige vormen aanneemt."
"Zie b.v. naar Trabzon. Gij hebt de platgebrande Armeensche wijken gezien, maar hebt hij ook de platgebrande Turksche wijken aanschouwd? Hebt gij op de nog frissche graven van de Turksche bevolking gelet? Neen! Ziet toen de Armeniers zich in de zelfde positie bevonden als de Turken, toen zij zegevierend voortrukten onder de bescherming van het Russische leger, toen herhaalde zich het schouwspel van het jaar 1915, maar toen moesten de Turken het ongelden. Waar de Armeniers een Turk vonden, daar werd hij onbarmhartig neergehouwen, waar zij een Turksche moskee zagen werd deze geplunderd en in brand gestoken. Turksche wijken gingen even goed in rook en vlammen op als Armeensche wijken. Gij gaat thans het land in en gij zult de sporen van den oorlog kunnen volgen: Bayburt, Erzincan, Erzurum en Kars. Gij zult nog rookende puinhoopen zien; gij zult nog bloed en lijken ruiken, maar dat waren echter Turkse lijken."
De Franciscaner pater heeft slechts de waarheid gezegd. Maandenlang ging ik dwaars door Armenie en Kurdistan en ik vond bevestigd, wat hij mij verteld had. Na den terugtocht van het Russische leger, die op de Russische vreede volgde, namen de troepen van het z.g. Armeensche leger, de militaire operaties in de bezette Turkse gebieden over. Gedurende de Russische bezetting beschermden de Russen het leven en eigendommvan de Turken. Wat na dan terugtocht van de Russen gebeurd is, is hartverscheurend. De kleine Turksche nederzettingen werden door de benden van generaals Adronits en Murat tot den laatsten man afgemaakt, kerken tot den laatsten steen vernield.
Toen waren de Armeensche verwactingen nog hoog gespannen. Hun plannen reikten ver, omspanden het geheele Turksche rijk. En zij hoopten dat zij met den erfvijand zouden kunnen afrekenen tot den laatsten man, de laatste vrouw, het laatste kind. Ik heb in Erzincan ruines gezien, waar honderden lijken van gewurgde Turken lagen tusschen de puinhoopen. Ik heb licht laten schijnen in putten, die vol lijken waren. Ik heb met eigen ogen gezien, dat graven open gemakt werden, waarin mannen-en vrouwenlijken overelkaar lagen, bij honderden. Wie hadden dit gedaan? Die overwinnende Armeniers.
Deze tooneelen vergezelden mij op den verren, langen weg door Opper-Armenie, Kurdistan tot in Russisch-Armenie. En is het een wonder, dat de Turken, toen zij weer overwinnaars waren, wraak namen, kwaad met kwaad vergolden? Ik moet erkennen dat tijdens den Turkschen opmarsch naar Russisch- Armenie het moorden voortgezet werd door de Turken. Aan den anderen kant van de grens van de Sarıkamış werden de Armeensche vestigingen, die daar tamelijk gezaaid zijn, ontvolkt met vuur en ijzer. De meest verbitterde volkshaat woedde tegen de vroegere overwinnaars, thans overwonnenen , in den beestachtigen vorm, een wild land van Azie eigen. Onze Europeesche hersens begrijpen deze onverbiddelijke haat niet, die volkeren tegen volkeren opzweept tot de ergste gruweldaden. Maar wij mogen niet vergeten, dat Opper-Armenie een land is, waarvan de beschaving vergeleken kan worden met de oer-cultuur der Europeesche volkeren. De volkeren daar zijn geen naties, doch horden. En zoals in den oertoestand der volkeren een ontmoeting van twee hordende vernitiging beteekende van een dezer twee, zoo is men in de bergen om den Grooten Ararat heden ten dage nog niet bedacht op samenleven, doch op vernietiging. In de kale bergen van Opper-Armenie bestaat er geen compromis, alleen strijd op leven en dood. De overwinnaar leeft, de overwonnene kan alleen sterven.
Tijdens mijn verblijf in Alexandropol(Gümrü) gebeurde het volgende, dat een goed licht werpt op de mentaliteit van de menschen aldaar. Uit de richting van de bergengroep Alagöz hoorde men op een dag kanongedonder. De Armenische bevolking, die achter het Turksche front in angst en beven leefde, legden dit kanongedonder zoo uit, dat de Engelschen oprukten tegen de Turken. En zij leefden in de overtuiging, dat de Turken binnen enkele uren verslagen zouden zijn. Onmiddelijk ontstond achter het Turksche front een opstand, en de zwakke Turksche posten in de Armenische dorpen werden op de geraffineerde manier dood gemarteld. Maar de Engelsen kwamen niet. Een detachement van Kafkas- Armeniers had getracht door het dunne Turksche front te breken. Vandaar het kanongedonder. En toen het gevecht een paar uur later voorbij was, kwaam de wraak. De dorpen, waarin Turksche soldaten vermoord waren werden vernietigd. Kan men zeggen, dat de Armeniers geen schuld hadden?
In Alexandropol zelf, in een zuiver Armeensche stad, waar, niettegenstaande de Turksche bezetting, de Armeniers rustig hun werk deden , kwam ik veel in aanraking met toonaangevende Armeniers. Zij leefden voortdurend onder een verschrikkelijke angst, dat op een dag door een onbedachtzame handeling van Armeensche benden de Turken wraak zouden nemen en dat zij dan het eerst er aan zouden moeten gelooven. Een gedellte van Armeensche volk, het beste deel- was voor een vreedzame overenstemmming met de Turken. Men was nu eenmaal gedwongen samen te leven. En dan zou toch alleen verdraagzaamheid een eind kunnen maken aan het moorden. Mat het grootste gedeelte en de benden, de zoogenaamde militairen wilden van vreede niets weten. Hun leuze was : "Zij of wij, een moet te gronde gaan."
De mannen, die verdraagzaamheid en verzoeninig predikten, werden verwenscht door het gros van het Armeensche volk. Men zei mij openlijk in Armeensche kringen: "Nu zijn de Turken baas. Maar spoedig zullen wij weer heer en meester zijn en dan zullen we geen enkelen Turk, die in onze handen komt in leven laten. Tusschen ons is geen overeenstemming mogelijk. Wij hebben een rekening eeuwen oud te vereffenen. Onze strijd is zoo oud als ons volk. Deze strijd begon op den dag, waarop de Turken in ons land kwamen en zal tot den dag duren, waarop wij op zij te gronde gaan. Een verzoening willen wij niet. Vervloekt zijn zij , die vriendschap sluiten met de Turken. "
Zoo was de stemming in een tijd, waarin de Armenen geen hoop hadden ooit van de Turken bevrijd te worden. Het zag er naar uit, alsof de overwinnende halve maan geheel Russisch- Armenie tot zich zou trekken.
Hiernaar kan men beoordelen, wat er gebeurd is, toen de Turken moesten terugtrekken en de Turksche vestiginggen weer in handen van de Armeniers vielen.
Een vergelijk is alleen mogelijk tusschen beschaafde volkeren. Bij de volkeren van het wildste Azie bestaat alleen haat en vernietiging. "De Turken zijn schuldig. Zij hebben gemoord." Zijn echter de Armeniers minder schuldig, die ook hebben gemoord, zoodra daartoe de macht bezeten?
Azie kan men alleen beoordeelen met Aziatische ogen.
--------------------------------------------------------------------
Genocide? Dan ook Turkse genocide..
Zo ver ik het goed lees geef je maar een bron. Het wordt pas belangrijk als je meerdere van elkaar onafhankelijke bronnen kan geven die allemaal in dezelfde richting wijzen TS.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidġ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Trabzon is een stad.. Dit is een Nederlands krantenbericht uit 1920, mijn bedoeling is niet om met meerdere bronnen te komen, ik wil een keer de Turkse kant van het verhaal belichten..
Aangepast Entel_Coban
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidġ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
je hebt nog steeds maar 1 bron.quote:Op vrijdag 24 november 2006 12:32 schreef Entel_Coban het volgende:
Trabzon is een stad.. Dit is een Nederlands krantenbericht uit 1920, mijn bedoeling is niet om met meerdere bronnen te komen, ik wil een keer de Turkse kant van het verhaal belichten..
"I don't mean to sound bitter, cold or cruel, but I am, so that's how it comes out." - Bill Hicks
Dat de Armenen vast ook niet allemaal lieverdjes zijn, betekent niet dat er geen volkerenmoord heeft plaatsgevonden. De EU doet op dit moment onderzoek naar deze kwestie en ik ben dan ook erg benieuwd naar de uitkomst. Behalve als het een politiek correct stuk moet worden.quote:Op vrijdag 24 november 2006 12:32 schreef Entel_Coban het volgende:
Trabzon is een stad.. Dit is een Nederlands krantenbericht uit 1920, mijn bedoeling is niet om met meerdere bronnen te komen, ik wil een keer de Turkse kant van het verhaal belichten..
Dat is nodeloos kwetsend, stigmatiserend, tendentieus en ongefundeerd!
In tijden van oorlog vallen er doden, vooral als een bevolkingsgroep je van binnenuit aanvalt, Armenen hebben in steden die ze in handen kregen geen ene turk in leven gehouden, maar grappig genoeg zijn WIJ de genen die schuldig zijn aan genocide..
Dit zijn 69 Noord-Amerikaanse historici die zeggen dat Armeense kwestie niet als genocide bestempelt kan worden.. Zijn deze allemaal omgekocht of geindoctrineerd door de Turkse staat??
No Genocide Agreement in The New York Times 19 may 1985
1. RIFAAT ABOU-EL-HAJ, Professor of History, California State University at Long Beach
2. RODERIC DAVISON, Professor of History, George Washington University
3. SARAH MOMENT ATIS, Professor of Turkish Language & Literature, University of Wisconsin at Madison
4. WALTER DENNY, Professor of Art History Associate & Near Eastern Studies, University of Massachusetts
5. KARL BARBIR, Associate Professor of History, Siena College (New York)
6. DR. ALAN DUBEN, Anthropologist, Researcher, New York City
7. ILHAN BASGOZ, Director of the Turkish Studies Program at the Department of Ural-Altaic Studies, Indiana University
8. ELLEN ERVIN, Research Assistant Professor of Turkish, New York University
9. DANIEL G. BATES, Professor of Anthropology, Hunter College, City University of New York
10. CAESAR FARAH, Professor of Islamic & Middle Eastern History, University of Minnesota
11. ULKU BATES, Professor of Art History, Hunter College, City University of New York
12. CARTER FINDLEY, Associate Professor of History, The Ohio State University
13. GUSTAV BAYERLE, Professor of Uralic & Altaic Studies, Indiana University
14. MICHAEL FINEFROCK, Professor of History, College of Charleston
15. ANDREAS G. E. BODROGLIGETTI, Professor of Turkic & Iranian languages, University of California at Los Angeles
16. ALAN FISHER, Professor of History, Michigan State University
17. KATHLEEN BURRILL, Associate Professor of Turkish Studies, Columbia University
18. CORNELL FLEISCHER, Assistant Professor of History, Washington University (Missouri)
19. TIMOTHY CHILDS, Professorial Lecturer at SAIS, Johns Hopkins University
20. PETER GOLDEN, Professor of History, Rutgers University, Newark
21. SHAFIGA DAULET, Associate Professor of Political Science, University of Connecticut
22. TOM GOODRICH, Professor of History, Indiana University of Pennsylvania
23. JUSTIN McCARTHY, Associate Professor of History, University of Louisville
24. ANDREW COULD, Ph.D. in Ottoman History, Flagstaff, Arizona
25. JON MANDAVILLE, Professor of the History of the Middle East, Portland State University (Oregon)
26. MICHAEL MEEKER, Professor of Anthropology, University of California at San Diego
27. RHOADS MURPHEY, Assistant Professor of Middle Eastern Languages, Cultures & History, Columbia University
28. THOMAS NAFF, Professor of History & Director, Middle East Research Institute University of Pennsylvania
29. PIERRE OBERLING, Professor of History, Hunter College of the City University of New York
30. WILLIAM OCHSENWALD, Associate Professor of History, Virginia Polytechnic Institute
31. ROBERT OLSON, Associate Professor of History, University of Kentucky
32. WILLIAM PEACHY, Assistant Professor of the Judaic, Near Eastern Languages & Literatures, The Ohio State University
33. DONALD QUATAERT, Associate Professor of History, University of Houston
34. HOWARD REED, Professor of History, University of Connecticut
35. WILLIAM GRISWOLD, Professor of History, Colorado State University
36. TIBOR HALASI-KUN, Professor Emeritus of Turkish Studies, Columbia University
37. WILLIAM HICKMAN, Associate Professor of Turkish, University of California, Berkeley
38. J. C. HUREWITZ, Professor of Government, Emeritus Former Director of the Middle East Institute (1971-1984), Columbia University
39. JOHN HYMES, Professor of History, Glenville State College, West Virginia
40. HALİL İNALCIK University Professor of Ottoman History, Member of the American Academy of Arts & Sciences, University of Chicago
41. RALPH JAECKEL, Visiting Assistant Professor of Turkish, University of California at Los Angeles
42. RONALD JENNINGS, Associate Professor of History & Asian Studies, University of Illinois
43. JAMES KELLY, Associate Professor of Turkish, University of Utah
44. KERİM KEY, Adjunct Professor, Southeastern University, Washington, D.C.
45. DANKWART RUSTOW, Distinguished University Professor of Political Science, City University, Graduate School, New York
46. ELAINE SMITH, Ph.D. in Turkish History, Retired Foreign Service Officer, Washington, D•C•
47. STANFORD SHAW, Professor of History, University of California at Los Angeles
48. EZEL KURAL SHAW, Associate Professor of History, California State University, Northridge
49. METIN KUNT, Professor of Ottoman History, New York City
50. FREDERICK LATIMER, Associate Professor of History Retired, University of Utah
51. AVIGDOR LEVY, Professor of History, Brandeis University
52. BERNARD LEWIS, Cleveland E. Dodge Professor of Near Eastern History, Princeton University
53. DR. HEATH W. LOWRY, Institute of Turkish Studies Inc. , Washington, D.C.
54. GRACE M. SMITH, Visiting Lecturer in Turkish, University of California at Berkeley
55. JOHN MASSON SMITH, JR. , Professor of History, University of California at Berkeley
56. DR. SVAT SOUCEK, Turcologist, New York City
57. ROBERT STAAB, Assistant Director of the Middle East Center, University of Utah
58. JUNE STARR, Associate Professor of Anthropology, SUNY Stony Brook
59. JAMES STEWART-ROBINSON, Professor of Turkish Studies, University of Michigan
60. DR. PHILIP STODDARD, Executive Director, Middle East Institute, Washington, D.C.
61. FRANK TACHAU, Professor of Political Science, University of Illinois at Chicago
62. METİN TAMKOÇ, Professor of International Law and Regulations, Texas Tech University
63. DAVID THOMAS, Associate Professor of History, Rhode Island College
64. MARGARET L. VENZKE, Assistant Professor of History, Dickinson College (Pennsylvania)
65. WARREN S. WALKER, Home Professor of English & Director of the Archive of Turkish Oral Narrative, Texas Tech University
66. DONALD WEBSTER, Professor of Turkish History, Retired
67. WALTER WEIKER, Professor of Political Science, Rutgers University
68. JOHN WOODS, Associate Professor of Middle Eastern History, University of Chicago
69. MADELINE ZILFI, Associate Professor of History, University of Maryland
Dit zijn 69 Noord-Amerikaanse historici die zeggen dat Armeense kwestie niet als genocide bestempelt kan worden.. Zijn deze allemaal omgekocht of geindoctrineerd door de Turkse staat??
No Genocide Agreement in The New York Times 19 may 1985
1. RIFAAT ABOU-EL-HAJ, Professor of History, California State University at Long Beach
2. RODERIC DAVISON, Professor of History, George Washington University
3. SARAH MOMENT ATIS, Professor of Turkish Language & Literature, University of Wisconsin at Madison
4. WALTER DENNY, Professor of Art History Associate & Near Eastern Studies, University of Massachusetts
5. KARL BARBIR, Associate Professor of History, Siena College (New York)
6. DR. ALAN DUBEN, Anthropologist, Researcher, New York City
7. ILHAN BASGOZ, Director of the Turkish Studies Program at the Department of Ural-Altaic Studies, Indiana University
8. ELLEN ERVIN, Research Assistant Professor of Turkish, New York University
9. DANIEL G. BATES, Professor of Anthropology, Hunter College, City University of New York
10. CAESAR FARAH, Professor of Islamic & Middle Eastern History, University of Minnesota
11. ULKU BATES, Professor of Art History, Hunter College, City University of New York
12. CARTER FINDLEY, Associate Professor of History, The Ohio State University
13. GUSTAV BAYERLE, Professor of Uralic & Altaic Studies, Indiana University
14. MICHAEL FINEFROCK, Professor of History, College of Charleston
15. ANDREAS G. E. BODROGLIGETTI, Professor of Turkic & Iranian languages, University of California at Los Angeles
16. ALAN FISHER, Professor of History, Michigan State University
17. KATHLEEN BURRILL, Associate Professor of Turkish Studies, Columbia University
18. CORNELL FLEISCHER, Assistant Professor of History, Washington University (Missouri)
19. TIMOTHY CHILDS, Professorial Lecturer at SAIS, Johns Hopkins University
20. PETER GOLDEN, Professor of History, Rutgers University, Newark
21. SHAFIGA DAULET, Associate Professor of Political Science, University of Connecticut
22. TOM GOODRICH, Professor of History, Indiana University of Pennsylvania
23. JUSTIN McCARTHY, Associate Professor of History, University of Louisville
24. ANDREW COULD, Ph.D. in Ottoman History, Flagstaff, Arizona
25. JON MANDAVILLE, Professor of the History of the Middle East, Portland State University (Oregon)
26. MICHAEL MEEKER, Professor of Anthropology, University of California at San Diego
27. RHOADS MURPHEY, Assistant Professor of Middle Eastern Languages, Cultures & History, Columbia University
28. THOMAS NAFF, Professor of History & Director, Middle East Research Institute University of Pennsylvania
29. PIERRE OBERLING, Professor of History, Hunter College of the City University of New York
30. WILLIAM OCHSENWALD, Associate Professor of History, Virginia Polytechnic Institute
31. ROBERT OLSON, Associate Professor of History, University of Kentucky
32. WILLIAM PEACHY, Assistant Professor of the Judaic, Near Eastern Languages & Literatures, The Ohio State University
33. DONALD QUATAERT, Associate Professor of History, University of Houston
34. HOWARD REED, Professor of History, University of Connecticut
35. WILLIAM GRISWOLD, Professor of History, Colorado State University
36. TIBOR HALASI-KUN, Professor Emeritus of Turkish Studies, Columbia University
37. WILLIAM HICKMAN, Associate Professor of Turkish, University of California, Berkeley
38. J. C. HUREWITZ, Professor of Government, Emeritus Former Director of the Middle East Institute (1971-1984), Columbia University
39. JOHN HYMES, Professor of History, Glenville State College, West Virginia
40. HALİL İNALCIK University Professor of Ottoman History, Member of the American Academy of Arts & Sciences, University of Chicago
41. RALPH JAECKEL, Visiting Assistant Professor of Turkish, University of California at Los Angeles
42. RONALD JENNINGS, Associate Professor of History & Asian Studies, University of Illinois
43. JAMES KELLY, Associate Professor of Turkish, University of Utah
44. KERİM KEY, Adjunct Professor, Southeastern University, Washington, D.C.
45. DANKWART RUSTOW, Distinguished University Professor of Political Science, City University, Graduate School, New York
46. ELAINE SMITH, Ph.D. in Turkish History, Retired Foreign Service Officer, Washington, D•C•
47. STANFORD SHAW, Professor of History, University of California at Los Angeles
48. EZEL KURAL SHAW, Associate Professor of History, California State University, Northridge
49. METIN KUNT, Professor of Ottoman History, New York City
50. FREDERICK LATIMER, Associate Professor of History Retired, University of Utah
51. AVIGDOR LEVY, Professor of History, Brandeis University
52. BERNARD LEWIS, Cleveland E. Dodge Professor of Near Eastern History, Princeton University
53. DR. HEATH W. LOWRY, Institute of Turkish Studies Inc. , Washington, D.C.
54. GRACE M. SMITH, Visiting Lecturer in Turkish, University of California at Berkeley
55. JOHN MASSON SMITH, JR. , Professor of History, University of California at Berkeley
56. DR. SVAT SOUCEK, Turcologist, New York City
57. ROBERT STAAB, Assistant Director of the Middle East Center, University of Utah
58. JUNE STARR, Associate Professor of Anthropology, SUNY Stony Brook
59. JAMES STEWART-ROBINSON, Professor of Turkish Studies, University of Michigan
60. DR. PHILIP STODDARD, Executive Director, Middle East Institute, Washington, D.C.
61. FRANK TACHAU, Professor of Political Science, University of Illinois at Chicago
62. METİN TAMKOÇ, Professor of International Law and Regulations, Texas Tech University
63. DAVID THOMAS, Associate Professor of History, Rhode Island College
64. MARGARET L. VENZKE, Assistant Professor of History, Dickinson College (Pennsylvania)
65. WARREN S. WALKER, Home Professor of English & Director of the Archive of Turkish Oral Narrative, Texas Tech University
66. DONALD WEBSTER, Professor of Turkish History, Retired
67. WALTER WEIKER, Professor of Political Science, Rutgers University
68. JOHN WOODS, Associate Professor of Middle Eastern History, University of Chicago
69. MADELINE ZILFI, Associate Professor of History, University of Maryland
Met al het gezeik rond de Turkse toetreding en het politiek hier in NL kan je toch wel voorstellen wat de uitslag zal zijn? Zegt een stemmetje in mij.quote:Op vrijdag 24 november 2006 12:39 schreef mr.vulcano het volgende:
[..]
Dat de Armenen vast ook niet allemaal lieverdjes zijn, betekent niet dat er geen volkerenmoord heeft plaatsgevonden. De EU doet op dit moment onderzoek naar deze kwestie en ik ben dan ook erg benieuwd naar de uitkomst. Behalve als het een politiek correct stuk moet worden.
quote:Op vrijdag 24 november 2006 12:34 schreef DerBolle het volgende:
je hebt nog steeds maar 1 bron.
ownedquote:Op vrijdag 24 november 2006 12:55 schreef Entel_Coban het volgende:
Dit zijn 69 Noord-Amerikaanse historici die zeggen dat Armeense kwestie niet als genocide bestempelt kan worden..
[LIJST]
Assumption is the mother of all fuckups.
Er zijn ook mensen die zeggen dat er geen joodse holocaust heeft plaats gevonden.
Net zo als de holocaust, heeft de Armeense genocide ook plaats gevonden.
Net zo als de holocaust, heeft de Armeense genocide ook plaats gevonden.
If everything isn't black and white, I say, 'Why the hell not?'
Niet vergelijkbaar. De Joden hadden bijvoorbeeld geen Duitsers afgeslacht...quote:Op zondag 24 juni 2007 12:27 schreef Het_hupt het volgende:
Er zijn ook mensen die zeggen dat er geen joodse holocaust heeft plaats gevonden.
Net zo als de holocaust, heeft de Armeense genocide ook plaats gevonden.
Assumption is the mother of all fuckups.
crap, het het punt is het ontkennen van de genocide door de bloeddorstige Ottomanen.quote:Op zondag 24 juni 2007 17:23 schreef LadyXochi het volgende:
[..]
Niet vergelijkbaar. De Joden hadden bijvoorbeeld geen Duitsers afgeslacht...
het is een kwestie van tijd dat er in Noord-Irak het zelfde met de Koerden gaat gebeuren.
If everything isn't black and white, I say, 'Why the hell not?'
Vertel mij eens wat jij hebt gelezen over deze kwestie? Pas als je beide kanten de kans geeft hun verhaal te doen kun je een objectief oordeel vellen. En dan misschien nog niet eens, want je was er niet bij, wel?
Assumption is the mother of all fuckups.
Kijk eens, de opbouw van uitvluchten en excuses is al in volle gang voordat het debat zelfs maar is begonnen .quote:Op zondag 24 juni 2007 19:29 schreef LadyXochi het volgende:
Vertel mij eens wat jij hebt gelezen over deze kwestie? Pas als je beide kanten de kans geeft hun verhaal te doen kun je een objectief oordeel vellen. En dan misschien nog niet eens, want je was er niet bij, wel?
.
Zelden schryf ik wat ik wil, en nooit wat 'n ander wil.
En vervolgens alle leden van die bevolkingsgroep worden opgebracht, al hadden ze er niets mee van doen. Die sterven dan een miserabele dood, waarna de nazaten van de beulen aankomen met de dooddoener ''in oorlog vallen er doden'', alsof men was gevallen over een offensief.quote:Op vrijdag 24 november 2006 12:55 schreef Entel_Coban het volgende:
In tijden van oorlog vallen er doden, vooral als een bevolkingsgroep je van binnenuit aanvalt
Er is een even grote lijst van geleerden die het tegendeel beweert.quote:Dit zijn 69 Noord-Amerikaanse historici die zeggen dat Armeense kwestie niet als genocide bestempeld kan worden.. Zijn deze allemaal omgekocht of geindoctrineerd door de Turkse staat??
No Genocide Agreement in The New York Times 19 may 1985
1. RIFAAT ABOU-EL-HAJ, Professor of History, California State University at Long Beach
2. RODERIC DAVISON, Professor of History, George Washington University
3. SARAH MOMENT ATIS, Professor of Turkish Language & Literature, University of Wisconsin at Madison
4. WALTER DENNY, Professor of Art History Associate & Near Eastern Studies, University of Massachusetts
5. KARL BARBIR, Associate Professor of History, Siena College (New York)
6. DR. ALAN DUBEN, Anthropologist, Researcher, New York City
7. ILHAN BASGOZ, Director of the Turkish Studies Program at the Department of Ural-Altaic Studies, Indiana University
8. ELLEN ERVIN, Research Assistant Professor of Turkish, New York University
9. DANIEL G. BATES, Professor of Anthropology, Hunter College, City University of New York
10. CAESAR FARAH, Professor of Islamic & Middle Eastern History, University of Minnesota
11. ULKU BATES, Professor of Art History, Hunter College, City University of New York
12. CARTER FINDLEY, Associate Professor of History, The Ohio State University
13. GUSTAV BAYERLE, Professor of Uralic & Altaic Studies, Indiana University
14. MICHAEL FINEFROCK, Professor of History, College of Charleston
15. ANDREAS G. E. BODROGLIGETTI, Professor of Turkic & Iranian languages, University of California at Los Angeles
16. ALAN FISHER, Professor of History, Michigan State University
17. KATHLEEN BURRILL, Associate Professor of Turkish Studies, Columbia University
18. CORNELL FLEISCHER, Assistant Professor of History, Washington University (Missouri)
19. TIMOTHY CHILDS, Professorial Lecturer at SAIS, Johns Hopkins University
20. PETER GOLDEN, Professor of History, Rutgers University, Newark
21. SHAFIGA DAULET, Associate Professor of Political Science, University of Connecticut
22. TOM GOODRICH, Professor of History, Indiana University of Pennsylvania
23. JUSTIN McCARTHY, Associate Professor of History, University of Louisville
24. ANDREW COULD, Ph.D. in Ottoman History, Flagstaff, Arizona
25. JON MANDAVILLE, Professor of the History of the Middle East, Portland State University (Oregon)
26. MICHAEL MEEKER, Professor of Anthropology, University of California at San Diego
27. RHOADS MURPHEY, Assistant Professor of Middle Eastern Languages, Cultures & History, Columbia University
28. THOMAS NAFF, Professor of History & Director, Middle East Research Institute University of Pennsylvania
29. PIERRE OBERLING, Professor of History, Hunter College of the City University of New York
30. WILLIAM OCHSENWALD, Associate Professor of History, Virginia Polytechnic Institute
31. ROBERT OLSON, Associate Professor of History, University of Kentucky
32. WILLIAM PEACHY, Assistant Professor of the Judaic, Near Eastern Languages & Literatures, The Ohio State University
33. DONALD QUATAERT, Associate Professor of History, University of Houston
34. HOWARD REED, Professor of History, University of Connecticut
35. WILLIAM GRISWOLD, Professor of History, Colorado State University
36. TIBOR HALASI-KUN, Professor Emeritus of Turkish Studies, Columbia University
37. WILLIAM HICKMAN, Associate Professor of Turkish, University of California, Berkeley
38. J. C. HUREWITZ, Professor of Government, Emeritus Former Director of the Middle East Institute (1971-1984), Columbia University
39. JOHN HYMES, Professor of History, Glenville State College, West Virginia
40. HALİL İNALCIK University Professor of Ottoman History, Member of the American Academy of Arts & Sciences, University of Chicago
41. RALPH JAECKEL, Visiting Assistant Professor of Turkish, University of California at Los Angeles
42. RONALD JENNINGS, Associate Professor of History & Asian Studies, University of Illinois
43. JAMES KELLY, Associate Professor of Turkish, University of Utah
44. KERİM KEY, Adjunct Professor, Southeastern University, Washington, D.C.
45. DANKWART RUSTOW, Distinguished University Professor of Political Science, City University, Graduate School, New York
46. ELAINE SMITH, Ph.D. in Turkish History, Retired Foreign Service Officer, Washington, D•C•
47. STANFORD SHAW, Professor of History, University of California at Los Angeles
48. EZEL KURAL SHAW, Associate Professor of History, California State University, Northridge
49. METIN KUNT, Professor of Ottoman History, New York City
50. FREDERICK LATIMER, Associate Professor of History Retired, University of Utah
51. AVIGDOR LEVY, Professor of History, Brandeis University
52. BERNARD LEWIS, Cleveland E. Dodge Professor of Near Eastern History, Princeton University
53. DR. HEATH W. LOWRY, Institute of Turkish Studies Inc. , Washington, D.C.
54. GRACE M. SMITH, Visiting Lecturer in Turkish, University of California at Berkeley
55. JOHN MASSON SMITH, JR. , Professor of History, University of California at Berkeley
56. DR. SVAT SOUCEK, Turcologist, New York City
57. ROBERT STAAB, Assistant Director of the Middle East Center, University of Utah
58. JUNE STARR, Associate Professor of Anthropology, SUNY Stony Brook
59. JAMES STEWART-ROBINSON, Professor of Turkish Studies, University of Michigan
60. DR. PHILIP STODDARD, Executive Director, Middle East Institute, Washington, D.C.
61. FRANK TACHAU, Professor of Political Science, University of Illinois at Chicago
62. METİN TAMKOÇ, Professor of International Law and Regulations, Texas Tech University
63. DAVID THOMAS, Associate Professor of History, Rhode Island College
64. MARGARET L. VENZKE, Assistant Professor of History, Dickinson College (Pennsylvania)
65. WARREN S. WALKER, Home Professor of English & Director of the Archive of Turkish Oral Narrative, Texas Tech University
66. DONALD WEBSTER, Professor of Turkish History, Retired
67. WALTER WEIKER, Professor of Political Science, Rutgers University
68. JOHN WOODS, Associate Professor of Middle Eastern History, University of Chicago
69. MADELINE ZILFI, Associate Professor of History, University of Maryland
Zelden schryf ik wat ik wil, en nooit wat 'n ander wil.
Er is maar een oplossing en dat is net zo veel schuld bij de armenen te leggen als bij de turken. Dat kan dan weer op twee manieren, of je spreekt van een genocide van beide kanten of je spreekt helemaal niet over een genocide.
Het spreekwoord: "Als er twee vechten hebben er twee schuld" lijkt mij ook in deze situatie overigens compleet gepast.
Het eenzijdig belichten van iets zal nooit maar dan ook nooit de waarheid juist uitleggen. Ik kan me ook goed voorstellen dat de turken nooit akkoord zullen gaan met het eenzijdig bestempelen van het conflict als armeense genocide. Aan de andere kant zit ik me dan ook altijd weer af te vragen hoeveel nut het nou heeft om dit zo uitgebreid nog te gaan bediscussieren, terwijl het al bijna 100 jaar geleden is en eigenlijk in 1920 al het oordeel was dat beide partijen geen schone handen hadden.
Het spreekwoord: "Als er twee vechten hebben er twee schuld" lijkt mij ook in deze situatie overigens compleet gepast.
Het eenzijdig belichten van iets zal nooit maar dan ook nooit de waarheid juist uitleggen. Ik kan me ook goed voorstellen dat de turken nooit akkoord zullen gaan met het eenzijdig bestempelen van het conflict als armeense genocide. Aan de andere kant zit ik me dan ook altijd weer af te vragen hoeveel nut het nou heeft om dit zo uitgebreid nog te gaan bediscussieren, terwijl het al bijna 100 jaar geleden is en eigenlijk in 1920 al het oordeel was dat beide partijen geen schone handen hadden.
POL -> HOC
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Dat artikel zit trouwens vol zet- en drukfouten. Erg storend. Komt de geloofwaardigheid niet ten goede.
Het komt ook uit 1920.quote:Op maandag 25 juni 2007 01:31 schreef Golradir het volgende:
Dat artikel zit trouwens vol zet- en drukfouten. Erg storend. Komt de geloofwaardigheid niet ten goede.
Volgens de NRC zelf moet het wel authentiek zijn.quote:Op maandag 25 juni 2007 01:31 schreef Golradir het volgende:
Dat artikel zit trouwens vol zet- en drukfouten. Erg storend. Komt de geloofwaardigheid niet ten goede.
Zelden schryf ik wat ik wil, en nooit wat 'n ander wil.
Het is niet zo moeilijk of Turkije erkent de Armeense genocide van een voorloper van Turkije of het doet het niet. Bij de eerste komt de weg naar de EU waarschijnlijk binnen nu en 15-20 jaar vrij te liggen en bij de 2e nietquote:Op vrijdag 24 november 2006 12:32 schreef Entel_Coban het volgende:
Trabzon is een stad.. Dit is een Nederlands krantenbericht uit 1920, mijn bedoeling is niet om met meerdere bronnen te komen, ik wil een keer de Turkse kant van het verhaal belichten..
"We moeten ons bewust zijn van de superioriteit van onze beschaving, met zijn normen en waarden, welvaart voor de mensen, respect voor mensenrechten en godsdienstvrijheid. Dat respect bestaat zeker niet in de Islamitische wereld".
Ik ga voor de 2e.quote:Op maandag 25 juni 2007 01:41 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
[..]
Het is niet zo moeilijk of Turkije erkent de Armeense genocide van een voorloper van Turkije of het doet het niet. Bij de eerste komt de weg naar de EU waarschijnlijk binnen nu en 15-20 jaar vrij te liggen en bij de 2e niet
En jij bent Turk?
"We moeten ons bewust zijn van de superioriteit van onze beschaving, met zijn normen en waarden, welvaart voor de mensen, respect voor mensenrechten en godsdienstvrijheid. Dat respect bestaat zeker niet in de Islamitische wereld".
Waarom wil je voor de 2e kiezen?
"We moeten ons bewust zijn van de superioriteit van onze beschaving, met zijn normen en waarden, welvaart voor de mensen, respect voor mensenrechten en godsdienstvrijheid. Dat respect bestaat zeker niet in de Islamitische wereld".
Waarschijnlijk nationale trots, een begrip dat voor ons, eerloze Nederlanders, moeilijk te bevatten is.quote:Op maandag 25 juni 2007 01:46 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Waarom wil je voor de 2e kiezen?
Prima trouwens, lekker wegblijven uit die EU.
Ja, doei. Niet weer. Topics als deze lopen altijd uit op een zwaar vermoeiende herhaling van zetten zonder iets nieuws toe te voegen.
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
