In laten slapen.

Onze hond piste, poepte en kotste ook de heleboel onder. Vanmorgen om 10.15 is ze hier thuis, toch nog onverwachts, overleden (geen spuitje o.i.d. ze was gewoon op)
Door allerlei ziektes en medicijnen slechts 9 jaar geworden
Maar god wat zou ik graag m'n kotstende spuitpoepende incontinente schat terug hebben.
Het is stil in huis, ik snap het niet, ik wil haar terug.
Maar.............Het laatste waar ik aan moet denken is om nu een "vervangende" hond te hebben!!!
Buiten zaken als "spuitje geven e.d. Hoe haalt een mens het in z'n hoofd, hoe kan een mens in hemelsnaam een vervangende hond zoeken voordat de oude overleden is. Ik rouw om onze hond die vanmorgen is overleden. Ik zal nog wel een tijdje rouwen om deze fantastische hond die zoveel liefde en vreugde gaf. Ik word misselijk bij het idee om bij wijze van spreken morgen een nieuwe hond in huis te moeten hebben. Het verdriet om Chakra moet eerst een plek krijgen. Heel misschien, wellicht dat er over een half jaar of zo voorzichtig gedacht kan worden aan een andere hond. En dan wordt er zorgvuldig gezocht, nee niet via internet maar via de vele dierenasiels die ons land rijk is. En dan, ineens, het kan tijden duren, dan is er die klik met die hond die op ons zit te wachten.
Dat is de manier waarop een mens met een hond moet omgaan.
En asjebelieft zeg, doe me een lol. Ga niet alvast op internet zitten kijken naar een vervangende hond en als je die dan al gevonden hebt (via internet, dus de hond is niet eens i.r.l ontmoet Beetje de associatie met een postorder bruidje, sorry hoor ) ga je zitten hopen dat de oude hond maar gauw overlijdt of dat de dierenarts het met je eens is dattie een spuitje moet krijgen.

Lieve TS, niets ten nadele van jou, jij bent ook maar een product van je opvoeding. Maar wat dacht je ervan om je moeder een tamagotchi ofzo te geven in plaats van een hond???????

Maar....Hoe is het afgelopen bij de DA?

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 19:34 schreef Kaatje_1406 het volgende:
Maar....Hoe is het afgelopen bij de DA?

Zal ik je de afloop vertellen van die oude poedel??

De DA heeft waarschijnlijk braaf een spuitje gegeven omdat de baasjes het beestje "verder lijden" wilden besparen. Waarschijnlijk kent de DA z'n pappenheimers en weet deze dat binnen een dag of wat er een puppie de praktijk binnengebracht wordt waar weer lekker aan te verdienen valt met inentingen, voedseladviesen etc. etc.

quote:

Op zaterdag 11 november 2006 19:14 schreef Sprookjesbos het volgende:
Voorbeeld verhaal van hoe het wel moet en kan

@Sprookjesbos sterkte

@TS Neem hier alsjeblieft een voorbeeld aan je gaat niet 'alvast' op zoek naar een nieuwe hond voor 'als' de oude hond zou komen te overlijden dat beestje is je 15 jaar trouw geweest en nu zou je haar afserveren omdat ze ouder wordt ?
Shame on you !

Ik wordt hier heel erg triest van. Ik heb helaas deze week mijn eigen hond moeten laten inslapen, ik heb alles in werking gesteld om haar beter te maken, een rekening die ik van mijn levensdagen niet kan betalen, maar het mocht niet baten. Wat triest dat er mensen zijn die zo makkelijk afscheid willen nemen van hun huisdieren. 15 jaar een gezinslid maar een bezoek aan de DA ho maar. Ouderdomskwalen horen erbij, daar hoeft de hond echt niet van te lijden hoor. Vind het overigens erg raar dat er al maanden gekeken wordt naar een nieuwe pup, terwijl ze zeker weten de 2 honden niet samen willen hebben. Dan kijk je toch ook niet naar een andere hond?

Het klinkt allemaal als onze hond, tikkie erger misschien. Maar ik ga echt m'n hond niet laten inslapen omdat ze weleens een keutel verliest hoor. Ze heeft er pilletjes voor gekregen en het gaat een stuk beter. Want ja, we gaan ermee naar de DA (dierenarts, niet de drogisterij ). Ze heeft ook een chronische blaasontsteking, en daar hebben we ook wat voor. Ze komt moeilijk de trap op (dat zijn ook de momenten dat ze weleens een keutel verliest dus je moet niet vlak achter d'r aan de trap op lopen). Ze is doof en dement en verschrikkelijk koppig (soms denk ik dat ze ook wel oost indisch doof is want als ik haar bij het uitlaten roep zie ik haar oren naar achteren gaan dus ze hoort wel iets, heeft alleen geen zin om te luisteren). Ze komt krakkemikkig op gang, er kraakt wat als ze opstaat. Ze krijgt dus een redelijke rits aan medicijnen (ook tegen epilepsie, we durven haar er niet meer af te halen). Het kost geld ja. Maar ik zou haar voor geen goud willen missen, m'n poepende, krakende, dove, stronteigenwijze schat. Ze is 15,5 en ik doe alles voor d'r. Pas als ik merk dat ze pijn lijdt (als dat traplopen pijn deed zou ze het niet steeds doen en dan zou ze niet steeds op de bank springen) laten we haar inslapen. Dus als ze niet meer omhoog komt, etc. Ze eet en drinkt nog goed maar ze wordt steeds smaller .

M'n oma heeft haar hond laten inslapen, en daar was ik het ook absoluut niet mee eens. Het was meer dat m'n ooms en tantes geen zin meer hadden om die hond elke avond uit te laten (m'n oma durfde 's avonds de deur niet uit alleen). De hond pieste in huis en verloor ook weleens een drol en hij was doof en half blind, maar als ik z'n speeltje pakte rende hij er nog achteraan. Voor zover hij kon rennen, want het arme diertje was zwaar vetgemest. De DA was het er eerst niet mee eens maar heeft het hondje toch in laten slapen, en later had m'n oma er zo verschrikkelijk veel spijt van .

Maar wat ik nog het walgelijkst vind is dat er al een nieuwe hond in huis komt en dat je de oude wegdoet alsof het een kapotte video is . Ik word er echt kotsmisselijk van. Ook omdat de hond blijkbaar altijd z'n behoefte in de tuin moest doen. Valt nog mee dat dat arme beestje niet al zelfmoord heeft gepleegd .

Onze vorige hond had ook dezelfde verschijnselen.
Ze hoorde niet meer alles en werd langzaam incontinent, ze zakte door haar pootjes heen en het leek alsof ze niet meer precies wist waar ze was (volgens de dierenarts was ze aan het dementeren).
We hebben een speciaal dieet voor haar van de dierenarts gekregen, maar dit werkte niet echt.
Maar we vonden het erg om haar daarom al in te laten slapen. Dit begon vorig jaar oktober.

Vanaf december begon ze echt incontinent te worden en zijn we 'snachts regelmatig met haar buiten geweest.
Ook wilde ze niet meer bij ons boven slapen, wat ze altijd wel 16 jaar gedaan had.
Het was erg vervelend om onze hond zo langzaam aan oud te zien worden. Maar we hielden enorm veel van haar en zomede hadden we ook veel voor haar over in de laatste fase van haar leven.

Begin juli van dit jaar begon ze niet meer te eten en te drinken en werd ze steeds zwakker en zwakker.
Ik ben een hele nacht wakker geweest. Ze kon niet slapen, wilde steeds naar buiten maar wist niet waarom en even later begon ze ook over te geven (gal en slijm). Ik vond dit zo erg en heb toen zoveel gehuild dat ik had besloten dat het zo niet langer meer kon. Dit kan je een hondje niet aan doen waar je 16 jaar zoveel steun aan en plezier van gehad hebt. We hebben de volgende ochtend de dierenarts gebeld en konden een paar uur later bij hem terecht.

De dierenarts kon echter niks meer voor haar betekenen en vertelde ons dat ze elke dag meer en meer pijn zou krijgen en binnen 3 weken erg zou aftakelen.
We hebben toen besloten om haar in te laten slapen met pijn in ons hart. Maar we wisten dat we alles voor haar gedaan hadden wat we maar konden doen.

Toen we haar hadden laten inslapen was het verschrikkelijk om thuis te zijn zonder haar.
Het was zo leeg in huis.
Drie weken geleden hebben we een pup aangeschaft. Een hartstikke lief en leuk beestje, maar ik mis mijn oude hondje nog steeds. Dit zal ook nog wel even duren, maar ik denk wel dat een nieuwe hond je veel vreugde kan brengen.
Wees er wel op bedacht dat de dood van een hondje waar je zoveel van hebt genoten, ook verwerkt moet worden.
Neem hier de tijd voor en koop niet meteen een nieuwe hond.

En als je toch besluit om een nieuwe hond te kopen: het wordt nooit dezelfde hond als die je gehad hebt. Iedere hond heeft weer een ander karakter en een eigen manier van doen.

quote:

Op zondag 12 november 2006 16:59 schreef CherryLips het volgende:
Maar wat ik nog het walgelijkst vind is dat er al een nieuwe hond in huis komt en dat je de oude wegdoet alsof het een kapotte video is . Ik word er echt kotsmisselijk van. Ook omdat de hond blijkbaar altijd z'n behoefte in de tuin moest doen. Valt nog mee dat dat arme beestje niet al zelfmoord heeft gepleegd .

Onze oude hond durfde alleen nog maar in de tuin haar behoefte te doen. Dit omdat ze doof was en steeds minder kon zien. Ze was dan ook erg bang voor alle geluiden buitenshuis, omdat ze deze niet meer kon plaatsen wat wat nou was.
De tuin was voor haar veilig en ze wist dat ze daar rustig haar behoefte kon doen.
En ik ben blij dat we haar die veiligheid toch konden bieden. Want ze vond het zelf ook niet fijn dat ze haar behoefte in huis deed. De tuin biedde echt een uitkomst.

Jammer dat je meteen zo'n mening hebt!

Ik denk dat het beter is als jullie geen nieuwe hond meer nemen.

quote:

Op zondag 12 november 2006 17:24 schreef SaS21 het volgende:

[..]

Onze oude hond durfde alleen nog maar in de tuin haar behoefte te doen. Dit omdat ze doof was en steeds minder kon zien. Ze was dan ook erg bang voor alle geluiden buitenshuis, omdat ze deze niet meer kon plaatsen wat wat nou was.
De tuin was voor haar veilig en ze wist dat ze daar rustig haar behoefte kon doen.
En ik ben blij dat we haar die veiligheid toch konden bieden. Want ze vond het zelf ook niet fijn dat ze haar behoefte in huis deed. De tuin biedde echt een uitkomst.

Jammer dat je meteen zo'n mening hebt!

Ik heb het idee dat de hond van de TS met enige regelmaat voor het gemak de tuin in werd gestuurd. Toen jullie hond niet doof en blind was, lieten jullie haar toen ook uit in de achtertuin?

Ik word helemaal naar van dit verhaal. Een hond is geen gebruiksvoorwerp dat je weg doet als het wat gebreken begint te vertonen en een nieuwe op het oog hebt die het beter doet. Ik denk dat het beter is als jullie geen nieuwe hond nemen.

quote:

Op zondag 12 november 2006 17:34 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ik heb het idee dat de hond van de TS met enige regelmaat voor het gemak de tuin in werd gestuurd. Toen jullie hond niet doof en blind was, lieten jullie haar toen ook uit in de achtertuin?

Heel soms wel, maar dat was alleen wanneer de hond buiten harde knallen van vuurwerk ofzo had gehoord waar ze bang voor was en haar gedachten alleen nog waren hoe snel ze naar huis moest komen. Maar dat was alleen in december/ januari.
Bovendien zijn we elke week wel een aantal keer met haar naar het bos gegaan etc. om een grote wandeling met haar te maken. Daar was het rustig en kon ze lekker haar eigen gang gaan zonder een irritante riem om haar nek

quote:

Op zondag 12 november 2006 18:17 schreef SaS21 het volgende:

[..]

Heel soms wel, maar dat was alleen wanneer de hond buiten harde knallen van vuurwerk ofzo had gehoord waar ze bang voor was en haar gedachten alleen nog waren hoe snel ze naar huis moest komen. Maar dat was alleen in december/ januari.
Bovendien zijn we elke week wel een aantal keer met haar naar het bos gegaan etc. om een grote wandeling met haar te maken. Daar was het rustig en kon ze lekker haar eigen gang gaan zonder een irritante riem om haar nek

Dat bedoel ik . Met oud en nieuw laat ik de hond ook liever niet uit, omdat er weleens blagen zijn geweest die vuurpijlen op haar af hebben geschoten, maar ze doet het niet in de tuin, zelfs niet als ze aan de dunne is. En zelfs al deed ze het wel in de tuin, dan zouden we haar daar nooit even uitlaten voor het gemak. Ze vindt het nog steeds fantastisch buiten . Alleen het bos of de hei gaat niet echt meer, want ze blijft niet meer bij ons. Vooral het bos is een ramp, omdat ze aan de riem loopt dan, ze bij elk grassprietje moet ruiken en ze de riem driedubbel om alle bomen wikkelt.

Ik denk dat het hondje inmiddels naar een betere wereld is aangezien we niets meer vernemen.
Ik weet verdere niet wat ik erover moet zeggen, dat dit soort mensen bestaan wist ik wel maar toch steeds als ik er mee geconfronteerd word ben ik verbijsterd.

Je antwoorden kloppen niet met elkaar; in het ene zeg je dat je tegen het hondje moet schreeuwen, in de andere zeg je "we schreeuwen niet tegen haar hoor".

Jij en je moeder moeten nooit meer aan dieren beginnen, gatverdamme zeg, alvast op internet naar een nieuw hondje zoeken en dat als reden voor het laten inslapen van het oude hondje geven. Walgelijk, trailer trash

Heerlijke reacties, echt...

Hoe zou die hond zich voelen, wanneer ie eigenlijk bijna niet meer ziet, hoort, proeft... En aan alle kanten zijn halfverteerde voedsel lekt? Jullie willen zo'n totaal afgetakeld beest zichzelf dood laten kotsen en schijten?

Nee, dát getuigt van liefde voor een beest, joh! Maak er dan gewoon een eind aan.

Ik geef TS groot gelijk. En misschien was de huidige hond wel een maatje van hem en z'n ma, genoten ze beiden van de aanwezigheid. En nu niet meer. Het is een behoorlijke last, zorgen voor een oud, ziek dier.

Ik zou zeggen, zodra deze overleden is, al dan niet middels een zetje in die richting: gewoon een nieuw maatje uitzoeken!

Wel voortaan eerder naar de dierenarts bij het optreden van gebreken...

overbodig eigenlijk, maar wat walgelijk dat jullie al op zoek zijn naar een nieuwe hond, terwijl de oude ligt weg te rotten. .

quote:

Op zondag 12 november 2006 19:38 schreef CodeCaster het volgende:
Heerlijke reacties, echt...

Hoe zou die hond zich voelen, wanneer ie eigenlijk bijna niet meer ziet, hoort, proeft... En aan alle kanten zijn halfverteerde voedsel lekt? Jullie willen zo'n totaal afgetakeld beest zichzelf dood laten kotsen en schijten?

Nee, dát getuigt van liefde voor een beest, joh! Maak er dan gewoon een eind aan.

Ik geef TS groot gelijk. En misschien was de huidige hond wel een maatje van hem en z'n ma, genoten ze beiden van de aanwezigheid. En nu niet meer. Het is een behoorlijke last, zorgen voor een oud, ziek dier.

Ik zou zeggen, zodra deze overleden is, al dan niet middels een zetje in die richting: gewoon een nieuw maatje uitzoeken!

Wel voortaan eerder naar de dierenarts bij het optreden van gebreken...

Het gaat erom dat alle gebreken die eerst geen reden waren tot een spuitje, na het uitzoeken van de nieuwe hond opeens wel reden zijn om de oude poedel in te laten slapen. Natuurlijk moet je een hond die pijn heeft niet te lang laten lijden. Daarin ben ik het met je eens. Maar de redenen die TS opnoemt lijken meer op excuses dan op medelijden met de poedel.

En natuurlijk is de zorg voor een oud, ziek dier een enorme last, maar dat hoort erbij. Een hond die 15 jaar je vriendje is geweest, verdient het niet om in z'n laatste levensfase enkel een spuitje te krijgen omdat ie jou tot last is. Wat extra zorg hoort er dan bij. Als dat je te veel is, moet je niet aan dieren beginnen. Laat dat hondje op z'n oude dag alsjeblieft van jouw aanwezigheid genieten..!

Amen.

quote:

Op zondag 12 november 2006 19:38 schreef CodeCaster het volgende:
Heerlijke reacties, echt...

Hoe zou die hond zich voelen, wanneer ie eigenlijk bijna niet meer ziet, hoort, proeft... En aan alle kanten zijn halfverteerde voedsel lekt? Jullie willen zo'n totaal afgetakeld beest zichzelf dood laten kotsen en schijten?

Nee, dát getuigt van liefde voor een beest, joh! Maak er dan gewoon een eind aan.

Ik geef TS groot gelijk. En misschien was de huidige hond wel een maatje van hem en z'n ma, genoten ze beiden van de aanwezigheid. En nu niet meer. Het is een behoorlijke last, zorgen voor een oud, ziek dier.

Ik zou zeggen, zodra deze overleden is, al dan niet middels een zetje in die richting: gewoon een nieuw maatje uitzoeken!

Wel voortaan eerder naar de dierenarts bij het optreden van gebreken...

een behoorlijke last??? Dat is de consequentie als je een dier neemt; die wordt oud ja

quote:

Op zondag 12 november 2006 17:27 schreef Alicey het volgende:
Ik denk dat het beter is als jullie geen nieuwe hond meer nemen.

Het verbaast me niets als TS niet mee meeleest en niet meer gaat reageren. Die hond hebben ze al lang laten inslapen.

dit wordt allemaal uit zn verband gerukt....

Drie pagina's over een oude hond die nu naar de regenboogbrug is. Eigenlijk ben ik blij voor het diertje dat het naar de betere wereld is en ik hoop dat, als er iets van een hondenhemel bestaat dat onze Chakra haar tegenkomt en ze samen kunnen spelen.

Bij het lezen van dit laatste bericht van TS besefte ik me ook dat we ons drie pagina's lang druk hebben gemaakt om een oude hond waarvan we alleen maar weten dat het een poedel betrof die aan vervanging toe was.
We weten geen naam en er is geen foto aan te pas gekomen...
Typerend voor de manier waarop TS en zijn familie met dieren omgaan.

Beste TS ondanks alles wens ik je veel plezier met jullie nieuwe hond (zou toch afgelopen zaterdag komen??) en tevens hoop ik, waarschijnlijk tegen beter weten in, dat je dankzij de massale reacties die je op dit topic hebt gekregen toch een beetje gaat nadenken over de manier waarop bij jullie thuis met dieren wordt omgegaan.

Ik geloof best dat het hondje er slecht aan toe was. Wat mij niet lekker zit is het feit dat jullie niet al maanden geleden de dierenarts hebben bezocht. Ook komt het zeer hard over dat jullie tijdens zijn laatste periode al op zoek gingen naar een nieuw hondje.

Dat komt op mij over alsof jullie hondje alleen bestaansrecht had als het niet teveel overlast gaf. Dat vind ik hard. Keihard.

quote:

Op maandag 13 november 2006 21:58 schreef Yucko het volgende:
[................]
Begrijp ons niet verkeerd; een hond is voor ons niet alleen maar een decoratie, we zijn bereid er veel tijd aan te besteden, en gunnen elke hond een zo goed mogelijk leven! Je moest eens weten hoeveel mensen er wel zo veel slechter om mee gaan als wij, en dan heb ik het niet over maniakken in India.

Beste Yucko,
Dat geloof ik voor de volle 100%
En laat me ook nog even zeggen dat ik er bewondering voor heb dat je tot het einde aan toe de discussie niet uit de weg bent gegaan!

En een slot op verzoek.