Het peutertopic [2-4 jaar] deel 1

haha ja, die 7 maanden zijn ook weer zo om natuurlijk, en dan weer een hele tijd wennen aan het (oudervan-)kleuterschap...

oja piet z'n duimnagel is er vandaag afgegaan, de nieuwe is al een heel eind op weg.

En duimt ie alweer lekker??

Ik heb het met mijn teennagel een keer gehad, maar persoonlijk vond ik het er erger en pijnlijker uitzien dan dat het voelde.

Maria, wat knap

Om nog even op de vraag van sombie terug te komen: Saskia gaat straks ook naar een 'gelovige' school en niet naar de openbare ondanks dat wijzelf niet gelovig zijn. Mijn ervaring met 'gelovige' en openbare scholen zijn toch wel dat op 'gelovige' scholen er nog meer op normen en waarden wordt gelet en gehamerd dan op openbare scholen. De openbare school hier om de hoek bijv, daar hoor ik de kinderen de leerkrachten bij de voornaam noemen, de christelijke school is het 'juf achternaam'
Klein voorbeeldje, maar zo zijn er meer dingen die mij opvallen aan de kinderen die ik van beide scholen hoor en meemaak.

Maria geweldig

Marietje, wat geweldig zeg Dat zie ik Kai nog echt niet doen hoor. Laat die eerst maar eens los leren staan en lopen.

Wij hebben Kai een tijdje terug ingeschreven bij een Montessorischool.

quote:

Op dinsdag 7 november 2006 22:52 schreef E.T. het volgende:
Om nog even op de vraag van sombie terug te komen: Saskia gaat straks ook naar een 'gelovige' school en niet naar de openbare ondanks dat wijzelf niet gelovig zijn. Mijn ervaring met 'gelovige' en openbare scholen zijn toch wel dat op 'gelovige' scholen er nog meer op normen en waarden wordt gelet en gehamerd dan op openbare scholen. De openbare school hier om de hoek bijv, daar hoor ik de kinderen de leerkrachten bij de voornaam noemen, de christelijke school is het 'juf achternaam'
Klein voorbeeldje, maar zo zijn er meer dingen die mij opvallen aan de kinderen die ik van beide scholen hoor en meemaak.

Denk dat mijn moeder als juf zijnde je dat niet in dank af zal nemen. Zij heeft altijd op een openbare school gewerkt en doet enorm haar best om 'haar' kinders toch wel normen en waarden bij te brengen.
Leerkracht bij de voornaam noemen vind ik niet minder respectvol zolang er maar juf voorstaat. Als ze in groep acht het juf achterwege laten protesteert mijn moeder ook wel met, hallo heb niet bij je in de klas gezeten. En in de klas blijft de naam eigenlijk toch wel achterwege, daar loopt tenslotte maar één juf rond die kan reageren.
Bedenk ook dat 'gelovige' scholen kinderen mogen weigeren en openbare scholen niet. Dit komt je populatie van je school niet altijd ten goede. Tenslotte komen normen en waarden toch ook vooral van thuis uit en als die niet meegegeven worden is het als leerkracht lastig om het er nog in te krijgen.
Sorry vond dat ik even op moest komen voor de openbare school. Openbare scholen lijken te kampen met een imago probleem en kletspraat die rond gaat in een dorp kan echt funest zijn terwijl 9 op de 10 er nooit een stap binnen heeft gezet.
Zo mijn frustratie over de ondergang van mijn oude schooltje door kletspraat in een durpjuh is er ook weer uit en was niet specifiek op jou gericht ET.

melonovy, nee, hij durft er nog niet op te duimen. hij heeft inmiddels wel uitslag om z'n mond van die stomme speentjes die hij in plaats daarvan gebruikt.

ik vind die schoolkeuze ook nog echt lastig. sombie, ik ben 't met je eens dat het onzin is dat er op een openbare school niks aan geloof gedaan wordt, die indruk heb ik ook helemaal niet. andere dingen spelen vaak ook mee denk ik. hier is er bijvoorbeeld een duidelijk verschil in opleidingsniveau van de ouders van kinderen die naar de openbare basisschool / katholieke basisschool gaan (waarbij de katholieke school gemiddeld kinderen van hoger opgeleide ouders trekt dan de openbare). niet dat dat iets zegt over wat je kind daar dan aan voor- of nadelen van zal ondervinden, maar voor veel mensen is dat feit wel een reden om juist ook voor die katholieke te kiezen.
ik zou eigenlijk vandaag nog een gesprek hebben bij een (openbare) jenaplan school (die iets verder weg ligt), maar dat is een week uitgesteld omdat ze plots inspectiebezoek kregen. we kunnen onze beslissing dus ook nog even uitstellen.
maar om nog even op die geloofskwestie terug te komen: wij zijn zelf allebei ook in een katholieke omgeving opgegroeid en naar katholieke scholen gegaan. en ook al zijn we allebei niet zo gelovig, dat verleden maakt wel dat een katholieke school een optie is omdat dat vertrouwd/bekend aanvoelt. de manier waarop ze op die school met het geloof omgaan vind ik nog wel te combineren met hoe wij er tegenaan kijken en thuis mee omgaan. op de (protestants) christelijke school hier in de buurt wordt er dagelijks gebeden, dat zou ik te veel van 't 'goede' vinden.

het wel of niet met de voornaam aan mogen spreken van een juf/meester vind ik trouwens ook niks (nou ja zeer weinig dan) zeggen over normen en waarden.

quote:

Op dinsdag 7 november 2006 23:11 schreef bixister het volgende:
hier is er bijvoorbeeld een duidelijk verschil in opleidingsniveau van de ouders van kinderen die naar de openbare basisschool / katholieke basisschool gaan (waarbij de katholieke school gemiddeld kinderen van hoger opgeleide ouders trekt dan de openbare). niet dat dat iets zegt over wat je kind daar dan aan voor- of nadelen van zal ondervinden, maar voor veel mensen is dat feit wel een reden om juist ook voor die katholieke te kiezen.

Dat is inderdaad heel vaak het geval. Erg zonde want men heeft geen flauw idee wat ze 'missen' op een openbare school omdat ze rechtstreeks voor de, in dit geval, katholieke gaan. Na een tijdje is de hele populatie van je school veranderd en probeer dan nog maar eens van het imago af te komen dat al het gespuis op de openbare zit en alles wat iets voorstelt op de andere.

Swets en ik hebben allebei op een openbare school gezeten (Swets zelfs op die hier achter, de school die de andere optie voor Saskia zou kunnen zijn maar ze dus niet heengaat), mijn ervaring gaat puur over deze twee scholen en wat ik zie en hoor. Op de openbare hier worden de juffen en meesters echt gewoon bij voornaam aangesproken (vaak zonder 'juf' ervoor) en nee, dat vind ik niks. Zoals ik zei, dat is maar een klein voorbeeldje. (maar zo zijn er meerdere van die kleine dingen, en dat samen met rapporten van de onderwijsinspectie, sfeer, uitstraling, gevoel en ja, ook publiek maken dat je keuze op een bepaalde school kan vallen)

rapporten van de onderwijsinspectie heb ik ook uitgebreid bestudeerd. jammer genoeg zijn niet alle inspecties even grondig gedaan, ik vind de rapporten soms lastig vergelijkbaar omdat je niet van alle scholen over dezelfde punten informatie hebt.

Het probleem hier is dat 'mijn' oude openbare basisschool langzamerhand een 'zwarte school' wordt. Nu vind ik het helemaal niet erg wanneer mijn dochter met andere culturen opgroeit, maar wanneer ze een minderheid wordt vind ik dat persoonlijk toch minder prettig.

Dat gecombineerd met wat we zien en horen op het schoolplein (de openbare school is naast het KDV) en de ervaringen van andere ouders met beide scholen (we zitten precies tussen de twee scholen in) maakt dat we de voorkeur geven aan de christelijke basisschool.

Maria wat goed En dat trotse bekkie

Basisschool *slik* over minder dan 4 maanden is het hier ook zover. Wij zijn op een openbare en katholieke school geweest en hebben besloten Bram naar de katholieke school te doen. De sfeer was daar voor ons gevoel gewoon beter. En ook een inderdaad een stukje normen en waarden. Maar dat is ook maar wat je uit een gesprek van een uur moet halen. Ik vond het echt heel moeilijk om met deze informatie een school te kiezen voor wel 8 jaar! Ik heb zelf ook op deze school gezeten, dat maakt de keuze wel iets makkelijker.

Ik had de keuze uit 2 scholen. Eerste vereiste was: goed bereikbaar! Er bleven dus 2 scholen over, de 1 is een protestants christelijke, de ander een katholieke.

Ik ben eerst (na afspraak gemaakt te hebben!) op de katholieke geweest. Die was het dichtsbijzijnde. De afspraak bleef beperkt tot een praatje in de hal, naast het aquarium, met de directeur. Formulieren werden onder mijn neus geduwd en invullen maar. Suus stond ook ingeschreven bij de bijbehorende psz.

En toen was het dus wachten.. en wachten... en wachten... tot ik een keer opbelde om te vragen wanneer mijn dochter kon komen spelen. Dat zou pas kunnen tegen de tijd dat ze 3 en half zou zijn!

Op dat moment ben ik direct naar de protestants christelijke gestapt, daar mijn verhaal gedaan en de wachttijd voor de psz zou daar 3 maanden wezen. Afspraak gemaakt voor orienterend gesprek. Orienterend gesprek bleek een heuse informatieochtend te wezen. Rondleiding door de school. De mevrouw van de administratie die de rondleiding deed noemde de kinderen die we tegenkwam allemaal bij naam en dat voelde goed. Mijn kind zou hier gewoon Suus zijn en niet nummer zoveel. Na elke klas bekeken te hebben was mijn gevoel over dat gesprekje naast het aquarium bij de katholieke al helemaal niet meer goed. Uitgeschreven bij de katholieke en ingeschreven bij de PC. Ze zit er nu al een dikke 4 maanden op de psz, heeft het enorm naar haar zin en de sfeer is er gewoon heel goed. De school heeft ook goede resultaten, doet veel aan normen en waarden, én er zitten ook veel kinderen uit de buurt op.

Pff wat slecht Ireth. Je hoort gewoon een rondleiding te krijgen op elke school. Je kan toch geen keuze maken gebaseerd op een gesprekje.
Kan me voorstellen dat je gelijk voor die andere gekozen hebt.

Normen en waarden, 't is niet voorbehouden aan katholieke scholen hoor. En wat voor kinderen er op een bepaalde school zitten is ook afhankelijk van de plek waar de school staat. Ach, iedereen gaat op zijn eigen gevoel af en verschillende scholen in verschillende plaatsen/wijken is appels met peren vergelijken. Plus dat de een de schoolkeuze weer van andere dingen af laten hangen dan een ander. Ik zou bijvoorbeeld mijn kinderen niet naar een christelijke of katholieke school laten gaan. De ander kiest juist wél voor zo'n school. Of de een vindt een jenaplanschool geweldig, terwijl een ander daar juist niét aan moet denken. Zoveel mensen, zoveel meningen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Spuuglokje op 08-11-2006 10:32:33 ]

Goed verwoord Spuug!

zal hier ook maar weer eens wat neerzetten over Duncan... ik heb twee kids en niet 1... alhoewel het hier af en toe wel zo lijkt omdat damien de brekebeen is....
Met duncan gaat het prima... staat inmiddels ingeschreven op de school waar Damien ook op zit en heeft het ontzettend naar zijn zin op het KDV.
HEeft daar inmiddels veel vriendjes en zit in de zogeheten projectgroep.
Dat is een apart programma opgestart door het kdv als voorbereiding op de kleuterschool.
Ze leren daar allerlei leuke dingen maar vooral het samenwerken en het luisteren naar elkaar is aan bod. Moet ik zeggen dat ik dat wel een hele goede insteek vind aangezien dat de kids meestal onvoorbereid in de klas komen op groep 1 en dan totaal niet weten wat er van ze verwacht wordt.
Verder gaat het gewoon ontzettend goed met hem. Hij praat lekker, hij is van zijn speen af, hij is zowel 'snachts als overdag zindelijk ( ongelukje daargelaten) en is gewoon een heerlijk ventje.

Nou lekker Angel! Goed, dat hij al zindelijk is en van de speen af.
Dat project klinkt ook wel intressant, merk je daar thuis ook wat van?

geen idee eigenlijk.... hij luisterd wel iets beter en als je hem wat uitlegt kan hij de uitleg ( positief of negatief) ook herhalen maar of dat nou door het project komt of doordat ie alweer etegn de 4 aanlopt geen idee eik.....
Ik vind het project ook heel leuk.. gisteren waren ze met verschillen beziggeweest. Licht en donker enzo...
Ik krijg ook iedere dag van het KDV een dagverslag mee dan weet ik ongeveer wat hij gedaan heeft op een dag.
Project is iedere dinsdag voor duncan... hij heeft het er de hele week over wanneer hij weer heen mag dus hij vind het zelf ook geweldig leuk

Even een terugvindpostje voor Job plaatsen.
De schoolkeuze heb ik gelukkig al achter de rug. Uit volle overtuiging (bijna principe zelfs) heb ik een openbare school gekozen en vervolgens de school die het dichtste bij is. En Katja lijkt er gelukkig te zijn, dus voorlopig was het de goede keus. Het blijft moeilijk en ook zo afhankelijk van individuele leerkrachten. Volgens mij kan een leerkracht een kind maken of breken en daar kun je net geen school op uitzoeken.

Klinkt lekker wat je over Duncan schrijft, Angel. Hebben jullie je draai allemaal weer een beetje gevonden?

Wat een lief drolletje!

Maria, wat knap!!

Opa en oma hadden een konijn, kolosaal beest met zoveel vacht dat kop of kont niet te onderscheiden waren. Suus zat altijd en eeuwig voor die kooi konijn te aaien en eten te geven. Nu is het bewuste konijn een aantal weken geleden overleden en omdat oma toch niet buiten een konijntje kon is er nu een mini exemplaar van 9 weekjes oud. Zelfde kooi, zelfde plek, zelfde vachthoeveelheid, alleen dan in mini-formaat. Vorige konijn was Skippy genoemd, dit exemplaar heet Witje.

En Suus zit gewoon weer braaf voor de kooi, 'knijntje aaiuh' en brokjes te voeren.

Dat er nu een mini exemplaar zit mét een andere naam weet ze wel, ze zegt zelf elke keer 'Lieve baby knijntje!!!' maar waar Skippy is gebleven lijkt haar niet te boeien. Ze heeft hem niet dood gezien, we hebben er ook helemaal niet over gesproken met haar, er zit gewoon pats boem ineens een klein konijntje met een andere naam. En ze vind het wel goed.

Nu opperde een vriendin van mij dat dat niet goed is, dat mijn dochter emotioneel geblokkeerd kan zijn omdat ze dit zo klakkeloos lijkt te accepteren. Volgens haar moet ik met allerlei peuterboekjes over de dood met Suus op de bank plaatsnemen en haar duidelijk maken dat Skippy dood is, dat hij niet meer terug komt en dat daarom Witje er nu zit. Doe ik dat niet dan kan dat later hele grote emotionele problemen geven bij Suus (welke problemen wist ze ook niet, maar dat ze er komen was ze stellig in!)

Ben ik nou zo'n onwijs naief persoon als ik weiger om "De Dood" er bij Suus in te stampen als ze er zelf schijnbaar niet naar vraagt of ook maar over nadenkt? Wat zouden jullie doen?

ik zou er niet te veel aandacht aan besteden ireth, zenzij ze er zelf naar vraagt.

Ik zou er ook verder niks mee doen, Ireth. waarom zou je? Ze komt (helaas) vast op een andere manier ook eens in aanraking met het begrip dood en dan moet je misschien wel. Als er nu eigenlijk niks speelt (geen vraag, geen onbegrip, niks gewoon), dan zou ik ook zeker niet over dat soort dingen beginnen.

Toen de opa van mijn man een paar maanden terug was overleden, gaf mijn schoonzus aan mijn schoonmoeder dat boekje van Dick Bruna "dag oma pluis". Dat gaat dus over de oma van Nijn die dood is gegaan. Let wel, dat kréég de nog springlevende oma van Maria dus, om te kunnen voorlezen áán Maria, vanwege het feit dat die "opa-opa" dood was.
Ik zag het liggen bij mijn schoonmoeder, vroeg ernaar en zij begreep het ook niet echt. Raar cadeautje in die situatie. Sowieso vraag je zoiets toch even aan de ouders van het kind? Ik wil helemaal niet dat dat boek wordt voorgelezen aan mijn kind, dus vind het gek om zoiets wel gewoon te geven!
Maar gelukkig vond schoonmoeder het zelf ook niet zo leuk en gezellig om met haar kleinkind over haar toekomstige dood te gaan klessebessen.