Bijna-vader-topic, vraag die me niet lekker zit..

Zoals hier en daar te lezen zit de kans erin dat het hier niet heel lang meer gaat duren. Nu lees ik hier al maanden langer mee dan ik post maar ik vraag me toch iets af:

Als je vrouw zwanger is (en dan vooral de laatste maanden) lijkt het bijna vanzelfsprekend dat je meer rekening met haar houdt, rustiger aan doet en - zeker in het geval ze lichamelijk klachten heeft - jezelf niet opdringt. Echter daar zit bij mij toch ook wel een kleine irritatie; temeer omdat waar ik haar van beschuldig (egoïsme, alleen met zichzelf bezig zijn en absoluut geen behoefte hebben aan wat voor lichamelijk contact dan ook dat verder gaat dan "hou me even vast ik voel me niet lekker/verdrietig/koud/etc") natuurlijk ook voor mij opgaat. Ze is niet alleen de aanstaande moeder van mijn kind maar ook mijn vrouw en - normaal gesproken, hoewel eerder ook niet wekelijks - minnares.

Vanzelfsprekend is ze nu op het eind van de zwangerschap meer bezig met de geboorte maar iedere vorm van aandacht die niet op het kind maar op haar gericht is lijkt haar wel te irriteren. Als ik aangeef dat ik haar nog steeds mooi en erotisch vind reageert ze daar heel geïrriteerd op, ik mag niet aan haar borsten zitten want die zijn zo vreselijk gevoelig (en jij wil borstvoeding gaan geven?!) en sex is al helemaal uit den boze. Daar een reden voor geven is kennelijk niet nodig.

Ondanks dat ik meestal alle begrip voor haar kan opbrengen ontkom ik er af en toe niet aan wat geïrriteerd te zijn (hopelijk zonder dat duidelijk te laten blijken) omdat het eigenlijk de afgelopen 9 maanden een beetje lijkt dat nu ze eenmaal zwanger is ik mijn nut gediend heb en niet meer nodig ben behalve voor steun in de zwangerschap, ik ben dan ook heel erg bang dat ze straks wordt zoals de vrouw van een kennis van mij. Die wilde na de bevalling met geen vinger meer worden aangeraakt (hun dochter is net drie geworden) want "ze wil geen polonaise meer aan haar lijf, ze is nu tenslotte moeder (alsof je dan verder ook helemaal niets meer bent) en heeft daar geen behoefte meer aan"

Klinkt dit mensen bekend in de oren, zijn er veel vrouwen die hiervan last hebben (en dan heb ik het niet over de eerste maanden na de bevalling) en is er iets aan te doen? Hoewel sex zeker niet het belangrijkste in een relatie is kan ik me ook geen relatie voorstellen zónder. Dan kun je net zogoed een leuke vriendschap hebben.

quote:

Op vrijdag 3 november 2006 22:47 schreef Leah het volgende:
Ja, klinkt me bekend in de oren . Ik kan je maar 1 tip geven, niet teveel over zeuren. Komt nl vanzelf wel goed.
Maar ik denk wel dat sex 6 weken na de bevalling eerder uitzondering als regel is.

Er was ooit een topic over sex na de bevalling, meen ik me te herinneren, maar die is vast heel erg ver weggezakt in de krochten van FOK .

Niet lulligt bedoeld, maar daar heb ik dus helemaal niets aan. Want: wat is teveel zeuren? Als ik - wanneer ze onder de douche uitkomt - een toespeling maak, wanneer ik een keer in de week tegen haar aan ga liggen in bed of als ik op vrijdagavond gewoon botweg vraag of er nog geneukt gaat worden? Natuurlijk snap ik ook wel dat ze die vraag niet drie keer per dag wil krijgen maar schijnbaar is zelfs de suggestie al "zeuren" op dit moment. Alsof de hele wereld om haar draait zeg maar.

_{overigens las ik ergens dat in de maanden na de bevalling mannen het vaakst vreemdgaan. zou dat hierdoor kunnen komen?}