Wilgje heeft het langgeleden gehad van de Sint!
Wilgje heeft een volwassen zoon die spoorloos is verdwenen en vroeger in het kasteel woonde: Ridder_Fok.
Sinds hele tijd is er familie uitbreiding, Wilgje en LWaS hebben nu een tweeling erbij...Hermes en Pisca.
Zij groeiden snel op als half-sylfide en wonen nu zelfstandig in het kasteel.
Het is een levend kasteel lijkt het. Als je honger hebt, zorgt het kasteel voor een lekkere maaltijd. Heb je dorst, is er iets te drinken. Nooit is het koud, het bad is altijd gevuld met heerlijk badwater. Nooit kom je een kamer in, zonder dat deze verlicht is, of het bed heerlijk opgemaakt.
Iedereen is welkom hier. Voor 1 nachtje of voor langere tijd.
Dieren hebben hier ook een thuis gevonden, voor 1 nachtje of voor langere tijd.
Zou het helpen als ik een beloning uitloof?* vraagt Lurky
Misschien kun je met Equilan en haar draken over het eiland vliegen zoadat je misshcvien opvallende / vreemde dingen vanuit de lucht makkelijk na zien ?* zegt Hermes
Dat is een goed idee. Die draken zien en bespeuren meer dan een sterfelijk mens kan waarnemen!
* Helemaal blij met dit zeer zinnige advies geeft Lurky de jonge Hermes een kus en loopt naar haar paard.
Doe de groeten aan je vader en je zusje! Ik ga meteen!! Doeg!
* KLOP * *KLOP*
Hopelijk doer Pisca open 
Bij het openen van de deur ontwaart hij Dagobert en zegt met ferme stem :
Wat moet jij hier nou weer ?
JIj hebt hier niets meer te zoeken * aldus hermes en hij kijkt dagobert dreigend aan 
Dan denk je in ieder geval fout
Je was zo gelukkig met je toekomstige vrouw en nu is ze weg en wil je ineens met Pisca praten...nee ik denk het niet
Jij ging zomaar weg, nu kom je zomaar even langs.
* Hermes schudt nee en gooit de duer dicht die met een harde klap in het slot valt
Lieve Pisca,
Ik weet dat ik fout zit, ik weet dat jij het me niet kan vergeven. Maar toch vraag ik erom. Ik heb het zo gezellig met het gehad, ik was blind. Blind voor wat jij voor me gaf toen Rebel in mijn leven kwam. Jij bleef om me geven, Rebel is plots weg en laat niks van zich horen. Ik geloof in jou, ik zal altijd in je blijven geloven. Ik wil zo graag eens met je raten, gewoon praten. Dat ik het kan uitleggen, niks meer en niks minder. Ik hoop dat je deze brief krijgt en dat je aan de greep van Hermes kan ontkomen. Ik wacht op je....
Liefs,
Dagobert
* Dagobert pakt de brief, vouwt hem dubbel en schuift hem onder de deur door. dan klopt hij nog maals aan en verschuilt zich acter de bosjes.
Leert die dagobert dan nooit ? Ik zal hem eens een klap geven waar ie akelig van wordt
* Hij opent de deur en ziet niemand...wel een briefje op de grond.
Hermes opent het papiertje en ziet dat het ondertekend is door Dagobert en gericht aan Piscva.
Even denkt hij aan verscheuren maar hermes is niet helemaal harteloos. Hij vouwt het dicht en besluit het aan pisca te geven
Dat wordt een nieuwe dag in spanning 
Ik hoop wel dat ze ooit iets van zich laat merken, * mummelt Dagobert in zichzelf.
Lieve Dagobert,
Er is teveel gebeurd tussen ons. Ik weet nu dat j er altijd voor me zal zijn, maar een relatie zoals die was zla er tussen ons in ieder geval voorlopig niet zijn.
Als de tijd rijp is, wil ik wel een gesprek met je hebben, maar dat is niet nu.
Ik hoop dat je het begrijpt
Liefs
Pisca
* dan rolt ze het papiertje op en doet het in een kokertje. Ze roept een duif en hangt het kokertje aan izjn pootje. Ze kijkt de duif aan en het beestje lijkt het teb egrijpen en vliegt naar dagobert
* Dagobert leest het briefje en kijkt bedroefd voor zich uit, een traan rolt over zijn wang. Als hij omhoog kijkt ziet het net Pisca's sillouet verdwijnen, hij staat op en sjokt naar het Atelier van Rebel.
[Dit bericht is gewijzigd door Dagobert op 14-01-2002 19:50]
Weer een eilandster weg... het wordt er hier niet drukker op
* LWaS staat op en loopt naar de tuin en gaat tegen de de oude Wilgemans zitten. Hij verzinkt in gedachten
Net als altijd gaat de poort van het kasteel meteen open als LWaS in de buurt van het kasteel komt.
Wanneer hij binnen stapt loopt hij direct door naar boven voor een lekker bad
* Het is donker buiten, de storm raast langs de muren van het kasteel. In de tuin staat nog altijd de oude wilg. Die boom die hem ooit zoveel verdriet deed hebben, die zijn huwelijk verpestte. Dagobert loopt er langs, negeert de boom. Hij heeft duidelijk zijn doel voor ogen. Het kasteel staat er vredig bij, binnen is het vredige geflakker van een vuur te zien. Buiten daarentegen is het kil en koud, de wind waait als nooit te voren, de fakkels langs de oprijlaan branden niet meer en her en der liggen takken die uit de bomen gewaaid zijn. En dat nu het juist weer zo vredig leek te worden door de tussenkomst van een oude bekende in het grote bos rondom het kasteel.
In de stallen staan de paarden er vredig bij, ze kauwen rustig op hun gras en trappelen ongeduldig op de grond. Ze missen de ritjes met de kasteeldame en haar geliefde, ze missen de goede oude tijd.Dagobert geeft de paarden even aandacht, maar gaat dan snel weer verder. Hij heeft een doel voor ogen en dat doel staat voor hem. Enkel een paar meter verwijderd van de stevige beschermende muren van het kasteel. Een grote zwarte muur reist voor hem op, het ziet er niet zo vrolijk uit als het altijd was. Er is iets sombers, het lijkt zo normaal, maar het is het niet. De vrolijk vivaliteit dit er vanaf straalde is vergaan. Dagobert loopt geduldig verder, maar wordt steeds onzekerder. Het kasteel lijkt zo vijandig, daar het altijd zo open en aardig was.
De twijfel wordt groter naarmate Dagobert dichter bij het kasteel komt. Hij weet niet wat hij moet, hij stopt en kijkt in de rondte. Bemoedigende woorden van de Sinte vloeien door zijn hoofd en besluiten hem verder te gaan. wie niet wacht wie niet wint. Dagobert zet de laatste paar stappen, het grind knarst onder zijn zolen, de wind waait door zijn haren. Hij loopt de paar treden op naar de deur en klopt aan. Snel veegt hij het haar uit zijn ogen en hangt zijn cape recht. En nu maar afwachten.
[Dit bericht is gewijzigd door Dagobert op 29-10-2002 22:08]
Het is Dagobert..hij mag me zo niet zien...
Lieve Dagobert,
ontmoet me morgenavond bij de grote oude wilgemans. Ik zal je daar zien. Wees niet bang, ik zal er zijn.
Liefs,
Pisca.
* Dagobert ziet het briefje, een glinstering verschijnt in zijn ogen. Eindelijk, ze is er voor hem. Opgelucht keert hij zich om, het kasteel is plots veel aardiger. De wolken trekken weg, het schijnsel van de man valt op het kasteel. Het lijkt alsof het stiekem over Dagoberts schouder mee las.
Met een vrolijk deuntje in zijn hoofd loopt Dagobert de oprijlaan af, hij zegt de paarden gedag en is helemaal vrolijk. Het enige wat hem een beetje dwars zit is dat de ontmoeting bij de wilg is, een plek die hij nou niet echt aangenaam vindt. Maar zolang Pisca er is zal het wel goed gaan.
Dagobert nadert de straat en bedenkt zich waar hij heel zal gaan. Een nacht in het Casino, naar de kerk of voor de verandering maar weer eens naar zijn lievelijke huisje. Dat laatste lijkt hem wel een goed idee.
Dagobert loopt opgelucht weg bij het kasteel. Hij heeft nu al zin in morgen.
'Dag lieve Pisca' fluisterd hij tegen zichzelf
Ben er later weer, nu ff fotos maken
De oude Wilgemans laat een tak zakken en er dwarrelt een briefje op de schoot van Dagobert
Lieve Dago,
Ik durfde het vandaag niet aan om de stap te zetten. Alsje me laat weten waar je bent, dan zal ik aan de aandacht van Hermes ontsnappen en je morgen opzoeken.
liefs,
Pisca
[sub]
had weinig tijd om te posten, morgen maak ik het goed 
[/sub]
Lieve Pisca,
Ik wacht in mijn theehuis in de tuinen op je.
Liefs,
Dagobert
* Dagobert schuift het briefje onder de deur door en loopt naar het theehuis toe.
Lieve Pisca,
Ik ga er vandoor, naar het vaste land. Ik zal al je blijven denken. Tot gauw 
Liefs
Dagobert
---
Beste LWaS,
Ik vertrek naar het vaste land. Zorg je goed voor Pisca? Ik kom ooit wel weer, ik hoop jullie hier nog aan te treffen.
Gegroet!
Dagobert
---
He Hermes,
Wat een opluchting zal dit voor je zijn: ik vertrek naar het vaste land, kan je Pisca eindelijk vrij rond laten lopen over het eiland. Pas je wel een beetje op haar?
Dagobert
* Dan loopt Dagobert terug naar zijn paard en stijgt op. Rustig loopt het dier verder.
als ze voor de grote poort staan, gaat deze vanzelf open en kunnen ze naar binnen gaan
Isis loopt weg en LWaS en het heksje zijn ineens alleen...
Heksje vraagt aan LWaS of ze misschien een rondleiding zou mogen, aangezien dit kasteel haar zo vriendelijk lijkt...
Ik heb een heel bijzonder plekje in mijn kasteel, zal i je dat eens laten zien?
* LWaS wacht niet op het antwoord van het heksje, maar pakt haar bij de hand, en leidt haar mee naar boven. Enkele trappen lopen zij op, en dan opent zich ineens een deur.... Het heksje en LWaS staan samen in een torenkamertje met prachtig uitzicht op de zee rond het FOK!eiland
Wauw tis echt prachtig hier! Waar wordt dit torenkamertje voor gebruikt LWaS?
Waar het kamertje wel uitermate voor geschikt is, is dit:
* LWaS gaat langzaam dichterbij staan en zijn hoofd komt dicht bij dat van het heksje.
"euh" stamelt ze..."hallo, jij bent de dochter van LWaS?"
Door de stomme vraag die ze stelt (want het was een logische beredenering namelijk) moet ze
Ze weet niet waar ze moet kijken...Hoe moet ze aan Pisca uitleggen wat ze hier doet met haar vader??
Ik zal jullie wel even alleen laten..ik geloof dat jullie het druk zat hebben samen
* Pisca draait zich om en verdwijnt door de gang de trap af.
* LWaS buigt voorover naar het heksje en zegt:
Waar waren we gebleven?
* Dan kust LWaS haar op de mond
* Wanneer LWaS op het balkon staat en tegen de muur aankomt, brokkelt er een stuk af en staat hij op het punt om ZIJn evenwicht te verliezen
"
* LWaS stapt naar voren en gaat op het bed zitten.
Normaal zou het kasteel zelf moeten zorgen voor stevige muren, het is niet voor niets levend...maar goed, ik heb iets speciaals in de achtertuin, wil je het zien? Daar staat de oude WIlgemans, een boom die al duizenden jaren oud is en leeft!
quote:wel
Op woensdag 2 juli 2003 12:39 schreef LWaS het volgende:
je was me heuds niet verloren door jouw schuld hoor* LWaS stapt naar voren en gaat op het bed zitten.
Normaal zou het kasteel zelf moeten zorgen voor stevige muren, het is niet voor niets levend...maar goed, ik heb iets speciaals in de achtertuin, wil je het zien? Daar staat de oude WIlgemans, een boom die al duizenden jaren oud is en leeft!
ik wil dat speciale in de achtertuin wel zien kan wilgemans ook nog iets bijzonders?
* LWaS knuffelt het Heksje teder.
En euh, wat Wilgemans kan? Hij heeft een eigen wil en leeft. Dus hij kan ook praten, met mij dan Hij praat niet hardop, maar hij gebruikt zijn takken ook als armen zeg maar.
Ga je mee?
* LWaS pakt het heksje bij de hand en leidt haar naar de achtertuin.
Zie je? Hij laat al blijken dat ie me herkent...
* Dan strekt de oude Wilgemans een van zijn takken uit en pakt het Heksje voorzichtig vast en tilt haar op
* LWaS grinnikt bij het zien van dit schouwspel want hij weet dat het Heksje aan Wilgemans ziet dat hij niets kwaads in de zin heeft.
Vind je het leuk? 
Is hij niet eenzaam hier zo alleen?
* LWaS wenkt naar de oude Wilgemans en wordt binnen een mum van itjd ook opgetild en naast het Heksje neergezet. In enkele ogenblikken verzinken zij in een hartstochtelijke kus.
Kijk, zo kan je ook uitkijken over de kust van FOK!eiland * zegt LWaS en wijst over de kusstrook
Opeens verliest heksje haar evenwicht en wankelt... Angstig kijkt ze naar beneden en probeert zicht ergens aan vast te grijpen...
* Hij ziet haar naar beneden vallen en hoopt dat Wilgemans haar op tijd kan opvangen. Wilgemans steekt zijn takken uit en vangt het Heksje op, tenminste, dat denkt LWaS. In werkelijkheid valt zij door de takken heen en komt met een doffe klap op de grond terecht. LWaS springt op en zegt tegen Wilgemans dat hij hem op de grond moet zetten.
Hanneke?, ben je ongedeerd?
auw!! dat doet zeer. Ze durft niet meer te bewegen...
Ze hoort niets meer. Het lijkt alsof alles stil om haar heen is. Alle vogels zijn stil en alle andere dieren zijn ook opgehouden met geluid maken. Ze hebben namelijk onmiddelijk door dat dé goede heks van de natuur, Heksje Hanneke, pijn heeft. Dit komt omdat alle dieren, de natuur en het heksje samen één zijn...
Er komt en vlaag van eenzaamheid over heksje heen. Ze zit helemaal in haar eigen wereldje. Niemand kan haar bereiken. Ze heeft pijn, ze lijd. Wat nu? Ze zit in een draaikolk van emoties. Is ze alleen? Is er iemand bij haar? Ze weet het even niet meer.
Langzaam aan hoort ze weer geluiden...heel zachtjes..alsof het volume steeds harder wordt gedraaid. Ze hoort een stem...Een herkenbare stem... Ze weet het weer! LWas!!!
Traag opent ze haar ogen. Hij heeft haar hand vast en ziet hem over haar heengebogen zitten.
Hij huilt. Zij huilt...
Ik kan niet eens voor jou zorgen, ik heb gefaald...je had wel dood kunnen zijn. Je kan beter niet in mijn buurt komen, want ik schijn dus ongeluk te brengen.
Het spijt me dat ik je pijn doe, op wat voor manier dan ook. Het spijt dat ik er voor heb gezorgd dat je wel dood had kunnen zijn. het spijt dat ik in je leven ben gekomen.
* Dikke tranen rollen over LWaS zijn wangen
[Dit bericht is gewijzigd door Dagobert op 17-07-2003 11:52]
Opeens ziet ze in haar ooghoek een schaduw bewegen onder de wilgenboom. Met veel pijn draait Heksje langzaam haar hoofd opzij. Ze ziet een vrouw, met een eenzame blik in haar ogen.
Met veel moeite draait ze haar hoofd weer terug naar LWaS en fluistert angstig "er staat iemand onder de boom...een vrouw...wie is dat?"
Ogenblikkelijk daarna krijgt hekje een heftige pijnscheut door haar lichaam. Ze kan wel schreeuwen van de pijn! Haar pupillen verwijden zich...Ze ligt doodstil...
Moet ik een dokter bellen? Kan je opstaan?
* Dan dringe de woorden door van hetr heksje dat er iemand staat....LWaS kijkt en ziet hooguit een schim
Wie is daar 
Hanneke? Blijf eens wakker?
* LWaS is bijna ten einde raad als Heksje Hanneke is flauwgevallen en niet meer antwoord, hij luistert en hoort haar hartslag flauwer worden....
Wat is er gebeurd pap? * vraagt Pisca geschrokken Laat me er even bij....
* Pisca legt haar handen op het heksje neer en sluit haar ogen...ze concentreert zich op de pijn die het heksje voelt, en centreert daar haar krachten op... Langzaam openen de ogen van Hanneke zich.......
* Dan vraagt hij aan Pisca hoe het komt dat ze dit kan, maar ze haast zich door te zeggen dat ze wegmoet, en ze is heel plots vertrokken
Heksje gaat met een ruk rechtop zitten, maar dat blijkt nog iets te veel van het goede te zijn, ze valt weer terug in de beschermende armen van LWaS. Ze slaakt een diepe zucht en vervalt weer in de oude gedachten die ze voor haar toeval heeft gehad. Ze zweeft weg met haar gedachten en voelt zich alleen, zo alleen, in het donkere koude oord waar ze naar toe is gedwaald. Ze wordt er op een of andere manier naar toe gelokt, ookal wil ze niet. Wat moet ze hier??
In het werkelijke leven voelt LWaS dat heksje weer van hem weg getrokken wordt. Hij voelt haar goed gevormde lichaam slapper worden en haar ademhaling schokken. "Waarom nou!?" schreeuwt LWaS in zichzelf. "Waarom!!". LWaS legt heksje voorzichtig neer en begint mond op mond beademing te geven...
Na een aantal seconden wat wel uren leken te zijn komt heksje bij. Ze glimlacht als ze LWaS boven haar ziet hangen. Hij zegt "je was er weer vandoor mijn liefste, je laat me zo schrikken, waar ga je steeds naar toe?" Heksje zegt dat ze naar een oord gaat waar het niet fijn voelt. Het lijkt op het oord wat mensen zien voordat ze een bijna door ervaring krijgen. Want je moet eerst door een donkere wereld, wil je de heldere, lichte wereld bereiken. "Ik weet niet waarom ik daar steeds naar toe getrokken wordt. Het lijkt wel alsof ik iemand moet redden die daar verdwaald is. Maar ik kan die persoon niet vinden. En ik breng mezelf in gevaar als ik er zo vaak naar toe ga. Maar het gaat automatisch, ik snap het niet lieverd!"
Voorzichtig probeert heksje te gaan zitten. Dat lukt vrij goed. Ze besluit om samen een oplossing te zoeken om de verloren persoon te helpen maar toch haarzelf niet steeds in gevaar te brengen. Misschien moet ze maar eens op zoek naar het veel voorkomende kruid Sakapoelie en dat mengen met het zeldzame kruid Gronamonie en hier een sterk brouwseltje van maken. Zodat ze in haar eigen kracht kan blijven als ze de andere persoon wil gaan helpen...Dat ze ook zeggenschap heeft over wanneer ze terug wil naar deze werkelijke wereld en dus het aan kan geven als ze het niet meer aan kan.
Dat lijkt haar een goed plan. Samen staan ze langzaam op om de kruiden te gaan zoeken, maar LWaS stribbelt een beetje tegen. Er verschijnt een hartstochtelijke, verlangende blik in zijn ogen.
Dat zoeken naar het kruid kan toch wel even wachten? Je kan beter even een beetje tot rust komen, die val die je hebt meegemaakt is niet niets natuurlijk.
* LWaS pakt de hand van het heksje en vervolgt met zachte stem:
Het kasteel is van alle luxe voorzien, wat dacht je van samen in een bubbelbad met kaarsjes erom heen?
ik moet er achter zien te komen op wélke momenten ik in de donkere tussenwereld wordt getrokken. heb jij een idee? is het op emotionele momenten? of lichamelijk zwakke momenten? dat ik pijn heb? of onder stress sta? ik moet er achter zien te komen voor het te laat is....
ik ben zo bang LWaS...
LWaS beaamd dat stress een mogelijke factor kan zijn dat ze in die wereld wordt getrokken. daarom zou het goed zijn om te ontspannen, bijvoorbeeld...in een bubbelbad, saampjes in het kasteel. "dat zou je vast goed doen lief heksje van me".
LWaS trekt heksje mee richting het kasteel zodat ze zelf de aanstalten zou maken mee te gaan...
Je bent nog zwak, lief Heksje, je moet echt even tot rust komen en ontspannen.
* LWaS tilt het heksje op, en draagt haar over drempel...
hahaha, net of we getrouwd zijn * Lacht LWaS. Hanneke moet er een beetje van blozen
Laat je maar even aan mij en aan het kasteel, alles komt goed. gewoon even tot rust komen en daarna gaan we op zoek naar alles wat je nodig hebt * Herhaalt LWaS zijn woorden. Met het Heksje nog steeds in zijn handen vervolgt hij zijn weg het kasteel in. Aan de treden lijkt geen einde te komen ,maar uiteindelijk komen de twee aan in één van de torenkamers. Alleen de gedachte va LWaS aan geopende luiken zorgen ervoor dat de luiken opengaan en dat de zon binneschijnt. Een bubbelbad staat ook al klaar, en LWaS zet het Heksje voorzichtig neer.
Ga je mee het bad in? Ik zal mijn ogen dichthouden als je erin stapt als je dat liever wilt hoor.
* LWaS trekt zijn kleren uit en stapt het bad in. Zachtjes begint er muziek te spelen.
als LWaS zijn ogen open doet, wordt zijn aandacht onmiddelijk getrokken door Heksje's schouders die net boven het schuimende water uitkomen. De glans is aantrekkelijk. Hij schuift wat dichter naar haar toe. Ze glimlacht, want ze is bewust van haar magische krachten
Als de lippen van de twee zich scheiden, kijkt LWaS naar het heksje. Zij houdt haar ogen gesloten en opent ze pas seconden later...
Ik kon het niet laten, sorry * zegt LWaS Je moet eik rusten, dus het spijt dak me zo liet gaan....
Hij kijkt niet op of om...LWaS stapt het balkon op en maakt aanstalten om zich te laten vallen
Ze spingt uit bad, en valt bijna om omdat ze nog zo duizelig is. Ze herstelt zich snel en rent naar LWaS. Ze slaat haar armen om zijn naakte lichaam en trekt hem achteruit. LWaS komt langzaam bij en vraagt wat hij op het randje van het balkon deed. Als heksje alles verteld zegt LWaS plots "ik weet het weer, ik werd geroepen...door gefluit..."
* Daar liep een gestalte uit de rook, een gespierd lichaaam met een pak aan dat sterk leek op een eh... handschoen? De man kuchte even door de rook en sprak toen:
hallo.
* Handschoenenmans blik glijdt over de twee naakte figuren, die zo te zien niet gered hoeven te worden...
ah... ehm...:@ excuseer mij... ik dacht even te voelen dat er iemand gered diende te worden... Maar goed... Laat maar.
* Handschoenenman draait zich om en wil weer wegvliegen. Op het laatste moment, net voordat hij weer verdwijnt met een doffe klap en wat rook, zegt hij:
trouwens, ik was dus de handschoenenman... tot ziens, als je hopelijk wel in nood bent... en veel plezier verder saampje. 
* LWaS kijkt naar het heksje en denkt tegelijk aan wat romantische muziek.
* Door het Sprookjeskasteel klinkt dan plots Bryan Adams - Have you ever really loved a woman
Vind je de muziek mooi?
Als hij met iets teveel rook weg gaat, laat hij LWaS en het heksje verbaasd achter...
Als LWaS het kasteel romantisch muziekje opzet, komt ze weer terugt in een liefdevolle, aanhankelijke bui
"Natuurlijk vind ik dit liedje mooi! Het is prachtig! Jij bent ook prachtig! Kom in mijn armen, en laat me nooit meer zo schrikken hoor "
Ik liet je niet expres schrikken, * zegt LWaS, ik weet niet wat me bezielde, het gefluit, ik was echt bijna dood Misschien heeft het wel iets te maken met het feit dat jij iemand moet helpen....We moeten het binnenkort maar uitzoeken.
Maar eerst dit:
* LWaS brengt zijn hoofd dichtbij dat van Heksje en kust haar vol overgave, zijn handen beroeren zachtjes het lichaam van Hanneke en vinden hun weg moeiteloos.
Ze gaan samen naar de grote bosmeester. Hij kent alle vreemde gebeurtenissen van de afgelopen 80 jaar moeiteloos uit zijn brein opsommen, en gebeurtenissen die ouder zijn staan opgeschreven in een eeuwenoud magisch boek.
Als ze bij zijn grote holle boom komen....
Ik ben zo benieuwd of hij ons verder kan helpen, jij niet?
* Als ze bij de boom komen staat de 'poort' half open en kijken de twee voorzichtig naar binnen
hallo?
* Geen antwoord weerklinkt, samen besluiten ze voorzichtig naar binnen te stappen
Het is schemerig...
"bosmeester! waar bent u?"
opeens klinkt er een zacht geritsel achter hen, ze schrikken en draaien zich vliegensvlug om!
daar staat de bosmeester
"wees maar niet bang mijne beste vrinden, ik voel dat jullie goed zijn. Vertel je verhaal"
"Ehm" zegt heksje zacht
"we hoorden gefluit en LWaS werd daardoor op een of andere manier door gelokt... We willen graag weten wat dit was, want ik werd er niet door gelokt"
"lang lang geleden" begon de bosmeester, "was er een ver familielid van LWaS op zoektocht. Zijn vrouw was ontvoerd en hij zocht haar d.m.v. gefluit. Tot zijn dood heeft hij haar gezocht, maar nooit gevonden. Tot op heden horen familieleden van hem om herhalende tientallen jaren zijn eeuwige verdrietige gefluit om zijn vrouw. Het gefluit van eenzaamheid en pijn. Het geroep om zijn vrouw en familieleden....
LWas en heksje zijn helemaal ontroerd door het verhaal van de bosmeester
LWas zegt...
Want ik was hierdoor bijna dood geweest.....En ik, ook het heksje, vond de situatie niet zo prettig hoor.
* De bosmeester kijkt bedenkelijk, en vervolgt dan zijn verhaal
Denk eens logisch na, in een ver verleden zocht imand zijn vrouw, zo lang geleden dat bijna niemand zich het meer kan herinneren. Hoe zou je het kunnen oplossen? Zoek haar en degene die haar zocht alsnog!
* LWaS kijkt verbaasd en kijkt dan naar het heksje en weer naar de bosmeester
Maar hoe kan ik hun dan vinden? Zij zijn toch al lang dood?.
Nee, * zegt de bosmeester, ik kan niet alles voorkauwen. Sommige dingen in het leven moet jezelf ontdekken, niet alles is wat het lijkt. Ga nu, en vervolg je zoektocht!
* Dan verdwijnt de bosmeester even plotseling als hij is gekomen
Hoe kunnen we nu veilig mijn familie zoeken * zegt LWaS tegen het heksje Zodra het gefluit begint ben ik in een soort van trance en weet ik zelf niet meer wat ik doe.
* Het heksje kijkt LWaS aan en zegt : Ik heb er misschien wel iets voor, maar dan moet ik langs mijn huis en daar wat boeken induiken. Niet dat het echt veel zou kunnen helpen, maar misschien wel een aanwijzing naar waar we moeten zoeken.
* LWaS stemt er mee in en samen besluiten ze naar de winkel van het Heksje te gaan, het Heksenketeltje. Maar nog voordat de twee weg kunnen gaan klinkt het mysterieuze gefluit weer en lijkt LWaS zo weer in een trance. Hij loopt de deur uit en heksje Hanneke roept hem nog na, maar het haalt niets uit. Snel zet ze de achtervolging in, maar raakt hem al snel kwijt. Het gefluit klinkt nog steeds, maar het Heksje en LWaS zijn wegen zijn voor dit moment gescheiden.
LWaS! LWaS! Lieverd! * roept Hanneke in het rond. Echter allemaal zonder resultaat. Niet veel verderop loopt LWaS verdwaasd achter de fluittonen aan zicht niets aantrekkend van het in de verte roepen van het heksje. Hij vervolgt zijn weg rechtdoor, en gaat maar voort..
Tot in de donkerste diepten van het bos loopt LWaS door, het licht gaat langzaam weg uit de omgeving...het geluid (wat LWaS niet eens hoort) sterft weg...steeds wilder wordt omgeving....steeds donker de lucht...
LWaS blijft alleen met het gefluit achter, en in het aardedonker
Maar lang geeft LWaS haar niet, hij trekt haar aandacht....
Zou ik hier gewond hebben schiet hem door zijn hoofd...
* LWaS houdt de hand van de waanzinnig mooie vrouw stevig vast en trekt haar mee richting de deur. Als vanzelf opent de deur zich....
Waarom zijn we hier...deze plek komt me heel bekend voor.... En jij ook....
* Wilgje loopt het kasteel in. Ze voelt de warmte die het kasteel nog steeds uitstraalt, na al die jaren. LWaS volgt haar, hij kijkt om zich heen, lijkt zich te herinneren waar ze zijn.
Wilgje weet nog precies hoe het kasteel er van binnen uitziet en tot haar genoegen is er nog niets veranderd. Zij opent de deur van de ridderzaal en loopt naar binnen....
Oh...Wilgje...mijn liefste * mompelt LWaS Ik weet bijna alles weer....Alle mooie dingen die we samen meegamaakt hebben...alle dingen die ik nooit zal vergeten...je bent terug..al is het maar voor even.....
* LWaS trekt Wilgje aan haar arm dichterbij en kust haar zachtjes in haar nek...
Lieverd, niet te snel. We hebben nog de hele nacht...
Maar liefje..ik heb je zo gemist...al die jaren zonder jou
* Wilgje draati zich om en met haar hand nog stevig in de hand van LWaS loopt zij de trap op, ondertussen de haard 'aan wensend'
LWaS wil de trap op, maar Wilgje wil eerst in de stallen gaan kijken, of haar paard er nog is, Orion. De stallen zijn open en er is geen paard te bekennen. Dat was te verwachten natuurlijk, Orion kon gaan en staan op het eiland waar hij wou, maar WIlgje had graag nog eens op zijn rug gereden, samen met LWaS en als van ouds samen naar het strand gereden.
Een beetje teleurgesteld draait zij zich om, een kleine traan in haar ooghoek wegvegend....
IN het licht van de volle maan komt een paard aangegaloppeerd.
Wilgje en LWaS staan sprakeloos te kijken hoe beide paarden precies voor hen blijven staan en hun flanken naar hen toekeren, alsof zij hen uitnodigen voor een ritje. Dat laten LWaS en WIlgje zich geen twee keer zeggen en zij springen op de paardenruggen. De paarden weten waar zij naartoe moeten en in een rustige galop gaan zij op weg.
Even later komt hij terug met een handje frambozen. Eén voor één laat LWaS de frambozen op Wilgjes tong glijden. De zachte vruchten strelen haar verhemelte en zuchtend van genot geniet zij van deze lekkernij.
Al die keren dat we hier gezeten hebben....wat zal ik dezeplek onwijs gaan missen...
Ik wil eigenlijk nog graag even naar de ridderzaal, ons heerlijk laten verwennen door het kasteel. Zou het kasteel nog weten wat we graag wilden eten en drinken? Ik heb eigenlijk wel honger gekregen....
* LWaS tilt WIlgje op en draagt haar naar de ridderzaal.
Zo, draag ik je ig ooit nog over de drempel, ok al zijn we nooit getrouwd. Ik ga er wel vanuit dat he tkasteel nog steeds weet wat we graag eten en drinken.
* Binnen in de ridderzaal aangekomen is de tafel al gedekt, en kunnen de twee direct plaatsnemen. Op de tafel staan al twee wijnglazen met daarnasst een fles
Zelf eet LWaS ook van het heerlijks dat het kasteel heeft bereid voor hen en de wijn laat hij rijkelijk vloeien.
Als het eten helemaal op is staan zij op en gaan heerlijk voor de open haard nagenieten. Zachtjes strelen zij elkaar terwijl oude herinneringen nieuw leven worden ingeblazen.
Een tijdje blijft het stil tussen de twee, LWaS streelt de arm van Wilgje en kijkt naar haar. Ze heeft haar ogen gesloten en slaapt....
Haar stille gebed waait mee in de wind.
Zo vindt LWaS haar, als een godin van de Liefde. Zijn godin. Hun vereniging de vorige dag heeft hem doen beseffen dat er nooit een ander kan zijn voor hem, niemand kan de plaats van zijn eerste geliefde innemen. Hoevaak hij ook gezocht heeft, niemand kan aan zijn Wilgje tippen.
Voorzichtig loopt hij naar haar toe, om haar niet te storen. Om het beeld in zijn geheugen te kunnen prenten. Nooit zal Wilgje hier zo nog kunnen staan, nooit zal hij haar zo kunnen vinden. De storm is immers opkomst. Het zachte briesje is slechts de voorbode van wat hem voorspeld is: Vanavond zal het eiland vergaan...
Liefste?
* Hij raakt haar aan, zachtjes, één hand op haar schouder. Wilgje laat haar armen zakken en buigt nog één keer haar hoofd, voor zij zich naar LWaS omdraait.
Goeiemorgen, mijn liefste.
* Wilgje geeft hem een tedere kus.
Heb jij ook zo lekker geslapen?
* LWaS bevestigd dit en vraagt of Wilgje klaar is om te gaan ontbijten. Hij wil de laatste dag samen op het eiland zo prettig mogelijk maken. Niet teveel stilstaan bij het naderende einde.
Hmmm, eten! Daar heb ik wel zin ja! Heefthet kasteel weer voor zo'n lekkere maaltijd gezorgd?
* LWaS moet lachen om de enthousiaste reactie van Wilgje. Ze is ook echt geen spat veranderd! Eten lokt haar nog altijd!
Samen lopen zij naar beneden, naar de keuken, waar de ontbijttafel gedekt staat. Al keuvelend genieten zij van het lekkers dat het kasteel voor hen bereid heeft en zij vragen zich af of zij vandaag nog bezoek zouden krijgen. Een laatste maal...
Boven lijkt Wilgje te voelen dat er iemand in het kasteel aanwezig is, die zij kent. Als isd kent niet de goede uitdrukking, het is iemand geschapen uit een deel van haar.
Hermes!?! Ja toch? Zeg me dat jij het bent!!
Ja mama, ik ben het!
* Hermes vliegt in de armen van zijn moeder en vergeet even dat ie eik al een grote kerel is 
Moeder, we moeten haast maken...de sorm bereikt langzaam zijn hoogtepunt...we moeten allemaal gaan voor we allemaal vergaan. Pisca is al naar het vastelang gegaan...ze wacht daar op ons...
Ik begrijp de ernst van de situatie, hermes. Wat jij liefste? * ondertussen kijkend naar Wilgje
De vloedgolf zal ons snel overspoelen, we moeten echtg aan..anders gaan we ten onder met het kasteel en het eiland
Pisca wacht ons op op het vaste land....
Wil ze wel naar het vaste land? Wil ze op het eiland blijven en vergaan met haar geliefde kasteel? Wil ze terug naar de sprookjeswereld waar ze de aflopen jaren geweest is?
Vol twijfel kijkt ze LWaS aan.
Ik weet het niet liefste, ik weet niet wat ik wil!
Pa, ma, ik moet echt gaan....en jullie moeten ok snel gaan. Ik moet naar Pisca toe, die maakt zich vast onwijs veel zorgen.
Gaan jullie mee?
ga maar zoon. Gas naar je zus...je moeder en ik zullen nog overleggen wat we doen.
Onthou echtér één ding heel goed, we zullen altijd bij je zijn. is het niet strkas, dan is het altijd geestelijk.
Dag kindje, dag mijn zoon.... ;{
Je neemt mijn hart met je mee, waar je ook heen zult gaan. Of ik nu bij je bent of niet...
* Uit haar zak haalt zij een sierraad: het is een gouden ketting.
Wil je die aan Pisca geven? En haar zeggen dat ik van haar hou?
* Dan laat zij Hermes los en draait hem haar rug toe. Zij kan hem niet zien vertrekken.
Liefste, er is maar één ding wat ik wil. En dat is bij jou zijn. Zonder jou ben i niet compleet, daar ben ik de afgelopen jaren zonder jou achtergekomen. Jouw lot is mijn lot. Waar je ook gaat, of waar je ok blijft, ik wil heel graag bij je zijn
Opeens zien ze een blauwzwarte wolk boven de bomen uitkomen....ze kijken nog eens goed....
Daar in het open veld in het bos zien ze een heks!
Het lijkt wel een duisters ritueel!
Maar niets blijkt minder waar.....Het is een heksje die al haar krachten bundeld om het water tegen te houden....
Ze laat zich door haar knieen zakken en veegt met 1 hand heur haar over een schouder. Met beide handen houdt zij LWaS vast, een beetje stevig, maar niet te! Haar handen vinden een ritme, haar mond volgt.
LWaS streelt Wilgje, geeft af en toe het tempo aan, maar laat haar dan haar eigen gang gaan. Zij weet het best hoe zij hem kan bevredigen.
Als LWaS zijn hoogtepunt bereikt voegt Wilgje zich in genot bij hem. Alleen het bevredigen van haar geliefde is al genoeg om haar over de grens te helpen. Zo één zijn zij.
Nee, mijn liefste. Ik wil niet dat jij hier op het eiland je einde vindt. Ik wil dat jij naar het vaste land vertrekt. Ik kan het niet verdragen als ik neit wist dat jij voort zou leven....
* LWaS schreeuwt het uit bij de gedachte dat hij zijn geliefde zou kwijtraken bij de ondergang van het eiland. Dat mag niet! Dat kan niet!
Wanhopig probeert hij Wilgje te overtuigen dat hij bij haar wil blijven, dat zij met hem mee moet gaan. Dat hij desnoods meegaat naar de sprookjeswereld, maar dat hij neit zonder haar kan. Hij heeft te lang zonder haar moeten doen.
LWaS? LWAS!!!!
* Wilgje knijpt LWaS in zijn armen om hem tot bedaren te brengen.
LWaS! Ik ga met je mee, ik blijf niet achter! Je hebt me verkeerd begrepen!
We moeten sdan nu echt gaan liefje..we moeten alles achterlaten, alleen het nodige meenmen
Ik heb de paarden naar de sprookjeswereld geholpen, daar blijven zij voortbestaan.
* Dan haasten Wilgje en LWaS zich, het einde nadert....
|
|
