quote:
Het was een prima avond, vorige week in restaurant Charelli, hartje Breda. Interviews met Pierre van Hooijdonk zijn zelden saai. Er zijn er weinig die de passie voor het voetbal en de liefde voor het leven kunnen combineren zoals hij. Juist omdat voetbal zijn leven is, kwam die ene opmerking – ergens tussen het voorafje van tonijn en de hoofdmaaltijd met tournedos – zo onverwacht. Van Hooijdonk keek de Sportweek-équipe indringend aan en zei: ‘Ik heb een primeur. Ik stop ermee na dit seizoen.’
Die opmerking kwam nadat we het over zijn fysieke gesteldheid hadden gehad. Die blijkt uit fitheidtests, op 36-jarige leeftijd, op sommige vlakken zelfs beter dan tien jaar geleden. Onlogisch was het daarom niet, dat we bij hem informeerden naar zijn plannen voor volgend seizoen. Die zijn er dus niet, althans niet als actief voetballer. En als dat niks met zijn lichaam van doen heeft, dan is er iets anders aan de hand.
De kiem van het besluit zijn carrière over een half jaar af te sluiten, ligt aan het eind van het vorige seizoen. In de play-offs was Feyenoord kansloos met 3-0 ten onder gegaan tegen Ajax en in de spelersbus op de weg terug naar Rotterdam liepen de gemoederen hoog op. Althans, bij een klein groepje spelers. Het zat ze hoog, de schrobbering door Ajax, en daar mocht het laatste woord nog niet over gezegd zijn. De rest van de selectie dacht daar geheel anders over. Die hield zich onledig met computerspelletjes, afgesloten van de rest van de wereld.
Eenmaal terug in Rotterdam, diep in de nacht, riep trainer Erwin Koeman zijn manschappen bijeen. Hij kondigde maatregelen aan, hield een gepassioneerd betoog over facetten als mentaliteit en beleving. Nadat Koeman de kleedkamer had verlaten, zette een twaalftal spelers het gesprek voort. ‘Dat waren de jongens die écht hart voor de zaak hebben,’ zou de trainer later zeggen. Koeman voegde daar iets veelbetekenends aan toe: ‘Dat niet iedereen daar bij was, wekte bij mij geen verbazing.’
Het ontbrak nogal wat spelers bij Feyenoord kennelijk aan een reëel zelfbeeld. Een gebrek aan topkwaliteit kan op maar één manier gecompenseerd worden: met totale overgave. Pierre van Hooijdonk weet daar alles van. Hij is geen wonderschone voetballer die kan parasiteren op aangeboren talent. Vandaar die toewijding tijdens en na de trainingen. Vandaar die ontelbare uren voor de televisie, zoekend naar voetbalbeelden die hem de volgende wedstrijd een stapje verder kunnen brengen. Vandaar ook zijn centrale rol in de selecties waarvan hij deel uit maakte. Van Hooijdonk wilde beter worden, individueel en collectief, altijd en overal.
Niet voor niets verwijst hij regelmatig naar de carrières van collega’s als Jaap Stam, Marc Overmars en Ruud van Nistelrooy. Spelers met een opbouw in hun loopbaan, van provincieclub naar topclub. Van nature geen toptalenten, maar begiftigd met de juiste mentaliteit om het maximale uit zichzelf te halen. Daarom moest Van Hooijdonk ook gniffelen, toen hij bondscoach Marco van Basten over filmsterrengedrag hoorde praten. Een speler om wie het destijds vooral ging – Clarence Seedorf – mag zich dan op on-Nederlandse wijze presenteren; hij presteert op topniveau tenminste het maximale, al jarenlang. De ergernis van Van Hooijdonk betreft juist de spelers met sterallures, zonder dat ze enig recht hebben op dat gedrag. De wannabe-filmsterren. Ze hebben hem de lust om nog verder te strijden ontnomen.
Het pijnlijke voor Feyenoord is, dat trainer Koeman de beslissing van Van Hooijdonk volledig begrijpt. Ze zijn uit hetzelfde hout gesneden, die twee. Na de nachtelijke praatsessie van eind vorig seizoen, bezwoer Koeman dat Feyenoord voortaan het karakter van nieuwe spelers sterk zou laten meewegen bij een eventuele aankoop. Teamspelers moesten het zijn. Gelet op de transfers van deze zomer zijn ze daar in Rotterdam, zacht gezegd, maar mondjesmaat in geslaagd. Met de reden van zijn aanstaande vertrek legt Van Hooijdonk een probleem bloot, dat Feyenoord nog lange tijd dreigt te achtervolgen. De clubleiding zal het geen leuk interview vinden, verderop in dit blad. Belangrijker is of de spelers op wie Van Hooijdonk doelt, degenen zonder hart en ziel voor voetbal, er iets in herkennen. Het zal wel niet. En dat is nou juist de kern van het probleem.
![]()
Kalou en de homeboys